"saan ka galing" halos mapatalon na ako sa gulat dahil sa biglaang pagsulpot nitong si Agnes, sa lalim ba naman ng iniisip ko. "Katattapos lang ng panghuling klase ko. ikaw? tapos na ba klase mo?
"Ah, o-oo kanina pa. M-may kinuha lang ako sa library, ano tara? Kain tayo libre ko na" pakiramdam ko may kakaiba ngayon kay Agnes, though lagi naman siyang ganito sa akin simula ng magkakilala kami. Seryoso, hyper, seryoso, hyper jan lang palagi umiikot ung mood niya but this time she's hyper but diko masasabing ganun ka genuine un. She's been looking around as if someone is following her. Kausap niya nga ako pero palinga linga naman ang mga mata niya. Pansin ko din ang pamumutla niya, hinila niya ako papasok ng cafeteria pero palinga linga padin ito, balisa, wala sa sarili.
Isinara ang kabilang section ng cafeteria dahil sa nangyari, nandoon padin ang crime scene at mga bakas ng dugo. Tinakpan na lang ang glass window ng cafeteria para hindi m
Amari's Pov. "Okay kana ba?" Pagmulat ko ng mata si tita kaagad ang unang bumungad. "Ano nangyari kanina, bakit ako nandito?" Masakit man ang ulo ay pinilit ko pa ring bumangon. "Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan? anong nangyari bakit bigla ka nalang nag collapse, sumisigaw kapa." Ano nga bang nangyari? iniwas ko ang tingin ko upang alalahanin kung anong nangyari. Naalala ko yong mga nakita ko, pero kailangan ko bang sabihin kay Mama? "M-masakit lang po yong ulo ko M-ma." "Ohsya, sige na magpahinga ka na, I'll go to your university by this afternoon, maglilipat na ako ng mga gamit ko doon, para bukas na bukas din magsisimula na akong magtrabaho" Humalik na lamang ito sa aking noo saka tuluyang umalis. Nasa kalagitnaan ako ng pagpapahinga ng ma
“Felix saan mo ba ako dadalhin?” I asked Felix. Well, unfortunately kanina niya pa ako kinakaladkad palabas. Huminto kami sa harap ng kotse niya ng makarating kami sa parking lot. “Amari, huwag na huwag na huwag kang lalapit kay Kim kahit anong mangyari” may tono ng pagbabanta ang boses nito. “wait, what? why?.” I hesitate to ask. “just fuckin' do what I've told you Amari.” pasigaw nitong sagot. Tumingin ito sa paligid at dali dali akong pinagbuksan ng pinto ng kotse niya. “ihahatid na kita sa inyo, may kailangan kang malaman.” seryoso ang mukha nito, at bago sumakay ay may kung ano itong tinitignan sa paligid na para bang may hinahanap. All way long, he's not talking. I don't even bother to asked too. Pero maya maya pa, huminto kami sa harap ng malaking building. Wait, is this his ap
Felix's Pov. It's Midnight, and the spirit of fears still hunt me. Amari passed out, few munites ago. */Knock on doors. I heard knocks on doors, but I did not open it because for sure it's our death. “hmmmm..” I heard Amari's moan so I hurriedly ran to her. Nakita ako ang mga butil ng pawis na nasa kanyang noo, sobrang lalaki ng mga butil ng pawis nito, habang patuloy naman sa pag agos ang luha sa kanyang mga mata. I let her. It's not yet the time to wake her up. I remember that Old grey man said 'The curse has been revealed.' */FLASHBACKS. papasok ako sa school, when I saw Amari from afar. I was about to ran after her but the old grey man appear. "huwag kang lumapit sa kanya” he said. And I was like, who
Amari's Pov.Nagising ako na sobrang bigat ng nararamdaman ko. Napakatahimik ng paligid, inilibot ko ang aking mga mata para suriin kung nasaan ako.Nasa isang tahimik at madilim na silid, tanging ang lamp shade lamang na nasa gilid ang nagsisilbing liwanag. Muli kong ipinikit ang aking mga mata para alalahanin ang nangyari ng pumasok sa isipan ko si Mama.Agad akong siniklaban ng matinding takot at pag aalala kaya kahit madilim ay pilit ko kinapa at hinanap ang aking telepono. Ngunit di ko ito matagpuan kaya nagdesisyon akong lumabas ng silid upang doon maghanap sa labas ngunit bago ako tuluyang makalabas ay may narinig akong nag uusap.“isa lang ang paraan para matapos ang lahat ng to.." narinig kong sabi ng kausap ni Felix nakatalikod ito sa akin kaya hindi ko makita ang mukha nito“No, Hindi. Hindi pwede .”—Felix.
We're back at the university, it's the same.Normal ang takbo ng lahat, at tuloy ang usad ng mga estudyanteng namomroblema ng kani kanilang mga requirements.Nakasunod lamang ako kay Amari habang maingat na nagmamasid sa paligid.Patungo kami sa field para sa maikling orientation ng school. Ang weird ng biglang pagtawag ng orientation gayong wala naman ata kaming event. Dahil dito, mas naging maingat pa kami sa bawat galaw namin.Maya maya ay may sumabay sa akin.“May babae dito sa likuran” sabi ni habang di tumitingin sa akin.“narinig kong binanggit niya ang pangalan mo at pangalan ni Amari, Hindi maganda ang kutob ko” dagdag pa nito.“Where did you go?” I asked. Pagkatapos kasi ng paguusap namin bigla na lamang itong nawala. I know Chad must've been hurt.“Jan l
Malalakas na pagsabog, nakakabinging mga putok, katakot takot na mga sigaw at karumal dumal na mga pagpatay.Nakita ko ang isang batang babaeng nakasilid sa isang madilim, masikip at mabahong aparador habang patuloy ang putukan sa labas, kasabay niyon ay pagtakbo ng isang ginang habang may dalang baril.Tatlong armadong kalalakihan ang nagpupumilit pumasok sa pintuan ng kanilang tahanan habang pinipilit na pigilan ng ginang ang mga ito, pinag hahampas nya ito ng dala nyang baril ngunit parang hindi man lamang ito natitinag, subukan nya mang kalabitin ang gatilyo nito ngunit huli na ang lahat ng bumaon ang isang malalim na saksak sa dibdib ng ginang, bumulwak ang napakaraming dugo mula rito ganun din sa kanyang bibig, napaluhod ang ginang at bago tuluyang bawian ng hininga ay kanyang sinambit ang pangalang "Amari anak ko"Nagpatuloy naman sa pagpasok ang armadong kalalakihan na tila baga ay may hinahanap.Mula sa maliit na butas ng aparador ay nakasi
Amari's PovMalalim na ang gabi ngunit di man lang dalawin ng antok. Binabagabag ng mga palaisipan, mga tanong at paghihimutok.Nilalamon ako ng aking palaisipan at paulit ulit kong nakikita ang iba't ibang mukha ng tao. Para akong masisiraan ng ulo dahil sa mga pumapasok sa isipan ko, isang nakakarinding tawa, pagiyak, mga sigaw at kung ano pa man. Tila nawawala ako sa aking katinuan kaya mabilis akong tumayo at nagtatakbo palabas ng kwarto, agad kong kinuha ang nakasabit na hoodie sa may pintuan at patakbong lumabas ng bahay, takbo lang ako ng takbo hanggang makarating ako sa isang tahimik na lugar at napakaraming alitaptap ang nagliliparan na siyang nagsisilbing munting liwanag sa lugar.Pinagmasdan kong mabuti ang lugar upang masiguradong walang tao.Duon ko ibinuhos ang lahat.Labing siyam na taon, labing siyam na taon kong tiniis at tinatakasan ang lahat ng to. Bakit hindi mo nalang ako patayin.Buong lakas kong sigaw
"Ch-chad?" Nauutal kong tanong. Kalmado lamang itong nakatingin sa akin at ngumisi."Kaya mo na akong tignan sa mata ngayon?" Turan nito habang hindi parin inaalis ang ngisi sa kanyang mukha. Nakaramdam ako ng pagka ilang kaya iniiwas ko na ang tingin ko."Sino yon?" Tanong niyang muli saka ngumuso sa building na pupuntahan ng kasama ko kanina."Si Agnes" sagot ko saka kumalas sa pagkakahawak niya at nagsimulang maglakad. Siya namang pagsunod niya."Angas, may iba kana palang kaibigan maliban sa akin?""Sino ba naman kasing nagsabi sayong kaibigan kita"Umakto itong nasasaktan dahil sa sinabi ko. Ibang klase paano niya nagagawang maging kampante sa lagay na ito.Binilisan ko na lamang ang paglakad ko papasok sa classroom para hindi niya ako maabutan.Habang nagtuturo ang professor namin ay hindi ako mapakali. Tumingin ako sa labas ng bintana at mula sa kabilang building nakikita ko ang pangya