“Saan nga pala tayo pupunta? Akala ko ba kikitain natin si Margarette?” tanong kaagad ni Euphie nang mapansin niyang lumalayo na sa Maynila ang sinasakyan niyang kotse kasama si Jade.“Well yes. Sadyang gusto lang ni Marg na sa Pinto pumunta para daw hindi tayo ma-bored.” sagot naman ni Jade sakaniya habang nakatuon ang atensyon nito sa daan.“Oh? I see..” at natahimik na lang si Euphie sa tabi niya at napasilip na lang sa labas ng bintana.Ngayong araw nga pala eh kikitain nila ang kababata at kaibigan ni Jade na si Margarette. Kahit hindi alam at sigurado si Euphie sa kung anong pwedeng maging kalabasan ng pagkikita nilang yun ay susubukan niya pa ring pakisamahan ito dahil sa tingin niya eh yun din naman ang gustong mangyari ni Jade sa pagitan nilang dalawa.Pagkatapos ng mahabang byahe ay nakarating na rin sila sa wakas. Kilala ang Pinto Art Museum hindi lang dahil sa mga kilalang likhang sining na nakalagay rito kundi na rin dahil sa napakagandang arkitektura a
Ilang sandali lang ay pinaandar na ni Jade ang makina ng kotse niya't umalis na. binuksan niya ang radyo upang magkaroon naman ng ingay ang paligid saka siya tumingin sa tahimik na si Euphie.“Ayos ka lang? Parang kanina ka pa ata tahimik eh.” Nag-aalalang tanong niya kay Euphie.“Ayos lang ako.” maikling sagot naman ni Euphie sakaniya.“Really? Para kasing hindi eh.”Napakagat lang ng labi si Euphie ng madiin para mapigilan ang luha niyang kanina pa gustong tumulo. Sumandal siya sa bintana upang maitago ang mukha niya kay Jade“Euphie, talk to me. May problema ba? Are you crying?” nagaalala niyang tanong.“Could you.. please stop the car?”At kaagad namang inihinto ni Jade yung kotse para sakaniya.“Ano ba kasi yun? Ano bang nangyayari sayo?” tanong niya kaagad.“I need air.” sagot lang ni Euphie saka niya binuksan ang pinto at lumabas.“What the heck Euphie! Ano ba kasing nangyayari sayo? Bakit ayaw mong sabihin sakin? You need to tell me para alam ko!” siga
Buong atensyong nagmamaneho si Jade papunta sa lugar kung nasaan si Euphie ngayon. Magkahalong kaba at saya ang nararamdaman niya ngayon marahil na rin siguro ay alam at sigurado siya na gusto siyang makita at makausap ni Euphie ng personal. Na handa na itong makipag-usap at harapin ang lahat sa pagitan nilang dalawa.Sa totoo lang ay umpisa pa lang ay alam na niyang mangyayari ito. Alam niyang maguguluhan si Euphie sa lahat at tiyak na hindi pa ito sigurado sakaniya lalo na ang puso niya lalo pa't tiyak siyang si Leonard na dati niyang katauhan pa rin ang tinitibok ng puso niya. Pero matibay si Jade at buo ang loob nitong angkinin talaga ng buo ang puso ng dalaga sa sarili niyang paraan at katauhan. Kahit alam niyang mahirap ay heto pa rin siya't patuloy at pilit pa ring kinukuha ng buo ang babaeng matagal na niyang minamahal.Kaunti na lang at malapit na si Jade sa bayan kung saan nakatayo ang bahay ng lolo at lola ni Euphie ngayon. Ang lugar na ilang beses nagpauli
Sa totoo lang, hindi ako naniniwala sa mga paranormal things na nangyayari sa mundo simula pa noong bata ako. After all, pangarap kong maging isang doktor kaya mas naniniwala ako sa sensya. Pero nagbago ang lahat ng iyun nung dumating ang araw na natanggap ko ang mga lumang liham na nakapangalan mismo sakin.Taong 2003, Iniabot sakin ng isang kartero ang isang package na para sa akin. Hindi para sa magulang ko, hindi para sa kuya ko o sa kahit na sino man kundi para sakin. At dahil isa akong bata noong mga panahon na yun ay naisip ko kaagad na baka isa itong laruan na iniregalo sakin. Nagkamali ako dahil pagbukas ko nito ay nakita ko kaagad ang tatlong liham na mukhang nilipas na ng panahon.“Ma, hindi po ba para sayo 'to?” naalala kong tanong ko kaagad sa mama ko.Napakunot ang noo niya't agad tinignan ang mga sulat na hawak ko sa kamay ko. Tumingin siya sakin't mabilis na umiling.“Paano magiging akin kung sayo nakapangalan?” sagot niya sabay ngiti ng bahagya.“T
GlossaryEpoch - A period of time in history or a person's life, typically one marked by notable events or particular characteristics.Paroxysm - a sudden burst of emotion.Oblivion -The state of being unaware or unconcious of what is happening.Selcouth - Marvelous, wonderfulPeculiar - Strange or odd; unusualKismet - Destiny or fate.Dépaysement - The feeling that comes from not being in one's home county; disorentation due to experience of unfamiliar surroundings.Nightingale -any of various other birds noted for their sweet song or for singing at night.Je te veux – “I want you” in french, a musical piece by Erik SatieNuminous -Having the power to invoke fear and trembling, yet create fascination and attraction, transcendent, suggesting the presence of divinity.Tacenda-Things better left unsaid; matters to be passed over in silence.Eccedentesiast -Someone who fakes a smile, when all they want to do is cry, disappear and/or die.Ellipsism - The sadness that
About the AuthorChristine Polistico also known as “chiharabanana” is an Illustrator and Graphic Designer based in the Philippines. Aside from her hobby which is writing, she is also an artist, and aspiring photographer.
Tahimik at nakapaang naglalakad ang dalaga sa kawalan habang pinagmamasdan niya ang mga sirang gusali, ang maruming kalsada at ang madilim na ulap na wari mo'y bubuhos ang malakas na ulan ano mang oras.Napatigil siya saglit at napatingin sa mga kamay niyang puno ng galos at kalyo. Ang kamay na nagpapakita kung gaano siya naghirap sa mundong ito. Dahan dahan niyang ibinaba ang kaniyang kamay at muling napalingon sa walang katao-taong kalye. Bigla siyang nakaramdam ng kung anong kalungkutan na wari niya'y unti unting dinudurog ang puso niya.Nakakalungkot isipin na ang dating masigla at mataong lugar kagaya nito ay ngayo'y nagmistulang abandonadong lugar na. At ang mas ikinalulungkot pa niya ay mukhang wala talaga siyang ibang magagawa kundi ang tignan at magbigay simpatya lang. Dahil una sa lahat, Hindi naman siya nararapat sa lugar na 'to at mukhang hanggang dito na lang talaga siya. Tapos na ang tungkulin niya. Nagawa na niya ang lahat ng makakaya niya upang mabuhay
Nagmamadaling tumatakbo si Euphie papunta sa istasyon ng LRT upang makauwi ng maaga. Kagagaling lang nito sa kaniyang unibersidad upang magpasa ng mga projects o tinatawag nilang Plates at kinailangan pa niyang dumaan muna sa dorm nila upang kumuha ng ilang gamit bago umuwi. Ngayong araw kasi ay ang anibersaryo ng pagkamatay ng kaniyang Lola at nakagawian na nilang magtipon-tipon muling magkaka-pamilya sa lumang bahay nila sa San Juan, Batangas.Habang papaakyat na siya sa istasyon ay sakto namang tumunog ang kaniyang cellphone't nakitang tumatawag ang kaniyang pinsan na si Lawrence na tatlong buwan lang ang tanda sakaniya.“Hello Euphie? Hello? Naririnig mo ba ako?” paulit ulit na tanong ng pinsan niyang si Lawrence sakaniya sa kabilang linya ng tawag.Napabuntong hininga lang si Euphie't sumilip muna sa railway bago sumagot. “Oo naririnig kita.” Walang kabuhay buhay niyang tugon rito habang itina-tap ang beep card upang makapasok siya..Nang dumating na ang tren a