Alexithymia

 

 

“Euphie..” tawag bigla sakaniya ni Leonard habang nakatitig pa rin ito sa kaniyang mga mata. “Naiintindihan mo ba ang gusto kong iparating sayo?”

“Oo.. oo..” tulalang sagot naman niya. Napakagat siya ng labi at napayuko. Hindi niya kasi alam kung paano aakto sa ganitong sitwasyon. Buong buhay niya ngayon lang siya nakaranas ng ganito.

“Gusto mo ako.. tama?” nalilitong tanong pa niya.

“Oo. Pero hindi pa sapat yung salitang gusto lang para mailarawan ng buo ang nararamdaman ko para sayo.” seryosong sagot naman ni Leonard sakaniya.

“Ah―” at napa-awang lang ang bibig ni Euphie't tuluyan na ngang nawala sa normal na katinuan ang utak niya. Pulang pula na ang kaniyang pisngi at nag-umpisa na siyang mautal. “Pe-pero.. Ano kasi.. Uhmm.”

Huminga muna siya ng malalim saka tumingin muli ng diretso kay Leonard. Ipinikit niya ang kaniyang mata at biglang hinawakan ang dalawang kamay ng binata sabay sabi ng..

“Paumanhin kung hindi ko pa masasagot ang nararamdaman mo sa ngayon.