Tahimik lang akong naglalakad dito sa hallway ng University namin. Hawak-hawak ko pa ang mga libro ko at nakasuot pa ang airpods sa tainga ko. Sinusundan ko pa ng mga tingin ang mga estudyante na nag lalakad pasalubong sa akin.
"Sissy!"
Agad akong napaatras at pinanatili ang balanse ko, nang bigla ba naman akong sinunggaban ng yakap ng nag iisang matalik na kaibigan ko, dito sa University.
Walang iba kung hindi si, Hiraya Crisielda.
Kumalas siya sa yakap para tignan ako, "Ano na sis! Kumusta ka na?" Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa, "Ibang iba ka na ah. Parang kailan lang ah."
Umiling-iling ako habang nakangiti, "Alam mo naman na ang nanngyari diba," makahulugan kong sabi, at tumango naman siya.
"I heard about what happened to you before. Ayos ka na ba?" Tanong niya sa akin, at bigla akong nakaramdam ng kirot sa puso ko.
Tatlong taon na ang nakalipas, simula noong mangyari iyon, pero ang memorya ay nanatili sa isip ko. Nakaukit pa nga, sa puso ko, kaya paano ko iyon makakalimutan. Paano ko makakalimutan ang nangyari noong gabing iyon.
Naramdaman kong tinapik tapik ni Hiraya yung balikat ko, "I know you're still not okay, but I hope someday, magiging okay ka," nakangiti niyang sabi sa akin.
Sinuklian ko iyon ng tipid na ngiti, pero lumabas siya ng peke.
"So!" Maligalig na sabi ni Hiraya kaya nagulat ako, "Pasok na tayo!" Masayang sambit biya at hinatak na ako papasok sa block namin.
Pinili namin na maupo dito sa may bandang harapan lamang. Pumwesto ako doon sa tabi ng aisle, habang nasa kanan ko si Hiraya.
"Balita ko, umuwi na yung pinsan mo," rinig kong sabi ng isa sa ka-block ko na nasa may bandang likod.
"Yup, you're right. Actually last month pa siya umuwi galing Netherlands at, dito nga siya lumipat para mag aral," rinig kong sagot naman ng isang lalaki.
Nag kibit balikat nalang ako, at tinuon ang pansin sa harapan, dahil biglang pumasok yung prof namin.
"Good morning, welcome to another school year," seryosong sabi ng prof namin habang inaayos niya ang salamin niya.
Nang may marinig kaming katok sa pinto, sabay-sabay namin nilingon ito. Halos tumigil naman ang pag tibok ng puso ko, at parang bumagal ang ikot ng mundo habang nakatingin ako sa kanya.
Posible ba?
"Yes?" Tanong ng prof sa kanya.
"I'm Aries Timothy De Guia," pakilala niya sa sarili niya at dumako ang tingin niya sa akin, "I'm the transferee," dagdag niya at umiwas siya ng tingin para matignan yung prof namin.
"You may get inside."
Nang dumaan siya sa gilid ko para pumunta siya sa likod, halos mag dikit ang mga balat namin sa lapit namin sa isat isa. Ibang klase, ganon pa rin ang dating niya sa akin sa tuwing malapit siya. Ganon pa rin ang pag bilis tibok ng puso ko. Ganon pa rin ang kuryente na dumaloy sa katawan ko, pero ganon pa rin yung kirot sa puso ko.
Hindi mo na ako naaalala Aries Timothy, pero ako, tandang tanda kita.
"Raven! Wala ka ng ibang ginawa kundi mang peste dito sa bahay!"Naitakip ko nalang ang parehong palad ko sa mga tainga ko. Kahit nandito ako sa kwarto, rinig ko ang sigaw ng aking ina galing sa labas. Paano ba naman kasi, gawa na nga sa light materials itong bahay namin, kung makasigaw pa eh napakawagas.Rinig tayo sa kapit-bahay sis!"Nay, hayaan niyo munang mag pahinga si bunso," rinig ko ang pagkamalumanay na sabi ni ate."Huwag mong matawag-tawag na bunso iyan, dahil hindi mo namna iyan kapatid!" Sigaw ulit ni nanay at narinig ko pa ang pagkalampag ng pinto ng kwarto.Agad akong nanginig at nagtalukbong nalang basta ng kumot na manipis. Mamaya eh kung makapasok si nanay dito sa kwarto, ay basta nalang niya akong kaladkarin palabas."Kahit kailan! Kinupkop ka na nga dito, dahil yung put*ngina mong ina, na pr*stitut* ay iniwan ka dito!
"Aries Timothy De Guia."Nagkamayan kaming dalawa, pero siya ang unang bumitaw. Tumingin ako sa paligid, kung may iba pa bang tao na nandito, maliban sa amin dalawa."Tayong dalawa lang ang nandito," biglang sabi niya na parang nabasa niya ang nasa isip ko.Taka ko siyang tinignan, "Bakit?"Kumunot naman ang noo niya at namulsa, "What do you mean, 'bakit'?""I mean," bumuntong hininga ako, "Bakit tayong dalawa lang ang nandito? Saka, ano ba itong lugar na ito?" Tanong ko habang pinagmamasdan ang mga matatayog na puno.Nag kibit balikat lang siya, "I also don't know," sabi niya at nag lakad siya, kayas sinundan ko siya, "Basta ang alam ko, pagkamulat ng mata ko, nandito na ako," dagdag niya at bigla akong napatigil."Ako rin!" Sigaw ko at pumalkpak pa ng isang beses, dahilan para lingunin niya ako, "Nahilo lang ako, tapos pag mulat ko, aya
F*ck! Where the hell am I?! Tinignan ko ang buong paligid ko. Puro matatayog na puno, para akong nasa gubat. Napakamot ako sa noo ko, habang pinaiikot ko ang tingon ko.
"Asan na ba si Rav---" Hindi naituloy ni aling Laurencia ang sinasabi niya, nang makita niya si Raven sa kusina na nakadukdok sa mesa. Hindi kumikilos, pero humihinga naman."Raven!" Lumapit ito sa dalaga at hinampas ng malakas sa balikat, "Huwag kang tamad, bumangon ka!"Patuloy lang niyang hinahampas ng malakas ang dalaga, hanggang sa tumigil ito para sapilitan iangat ang ulo nito, para tignan. Ambang sasampalin niya ang pisngi ng dalaga, nang biglang dumating si Ligaya, ang nakatatandang kapatid ni Raven."Nay!" Agad na kinuha nito ang kapatid para mailayo kay aling Laurencia, "Wala na nga hong malay si Raven, sasaktan mo pa!" Sigaw niya sa kanyang ina.Agad na hinablot ni aling ang buhok ni, "Ang lakas naman ng loob mong sigawan ako! Saka, ano bang pakielam mo dito?" Tinuro niya si Raven na walang malay, "Eh peste lang iyan!"Binuhat ni ang walang malay na si Raven, "Pasensya
"Aries," tawag ko sa kasama ko habang nag lalakad kami. Nauuna siya sa akin mag lakad, habang ako ay nakasunod lamang sa kanya.Nandito na naman kasi kami ngayon sa gubat, at kasalukuyan kaming nag hahanap ng mga kahoy na gagamitin namin ulit para makagawa ng apoy.Nilingon niya lang ako saglit, "What is it again, Raven?""Anong talents mo?" Tanong ko sa kanya at nginitian siya.Napatigil siya sa pag lalakad, at nilingon ako ng nakakunot ang noo, "Really? Iyan ang tanong mo?""Oh bakit?" Nag lakad ako palapit sa kanya ng dahan dahan, sinisigurado na hindi ako tatamaan ng mga sanga, "Ano bang masam---Shuta!"Huli na nang mapagtanto ko na may insekto na papalapit sa akin, at basta nalamang na pumasok sa mata ko. Agad akong napapikit sa sakit, at napaupo, hindi alintana ang dumi, basta isa lang ang nasa isip ko ngayon.Masakit.
"Aries," tawag sa akon ni Raven kaya nilingon ko siya.Kumunot agad ang noo ko sa kanya, "What is again?"Ngumuso siya at lumapit sa akin. Natigilan ako at hindi agad ako nakagalaw agad. Mula sa gilid ng mga mata ko, ay tinignan ko siya.Parehas na kasi kami ngayon na nakahiga sa buhangin, habang naka tingin sa kalangitan. No choice kami kung hindi, dito pumwesto. Wala naman kasing cloth or mga tent na makikita dito sa isla na ito."Hindi ako makatulog," tumagilid siya ng higa para tignan ako. Agad akong nailang, kaya umiwas agad ako ng tingin.Maya maya pa ay kinuha niya ang isang braso ko na nakalagay sa iallaim ng ulo ko, at dinala iyon sa may batok niya."What are---" hindi ko naituloy ang sinasabi ko, nang basta nalang siya humiga. Ginawa niyang unan ang isang braso ko.Ngmuso siya, "Wala akong unan eh. Paunan nalang ah," nahihiyang
Isang buwan na ang nakalipas simula noong idala ni Ligaya ang kapatid niya dito sa ospital. Sa loob ng isang buwan na iyon, wala siyang nakitang kahit na anong pag babago sa kalagayan ng kapatid.Patulot pa rin sa pag bigay ng pero ang kanilang tita, yung kapit bahay na tumulong sa pinansyal (financial) nila dito sa ospital. Paminsan minsan itong binibisita ang magkapatid, dahil ang kanilang ina ay hindi naman na nagpapakita pa, at tuluyan ng umalis.Tumigip din sa pag aaral muna si Ligaya ng isang taon, para maalagaan niya ang kapatid."Doc, kumusta naman po sng kalagayan ng kapatid ko? Magigising na po ba siya? Malapit na po ba?" Sunod sunod na tanong ni Ligaya pagkapasok ang doktro sa inuukyupa nilang. kwarto.Sandali siyang tinignan ng doktor, bago ito sinenyasan ang nurse na katabi niya para asikasuhin si Raven na nakaratay pa rin hanggang ngagon sa kama.
"Ilang araw na ba tayo nandito, Aries? Naaalala mo ba?" Tanong ko kay Aries habang iniikoy niya ang isdang nahuli niya kanina para may makain kami ngayong agahan.Tinignan niya ako saglit, "One week.""Ano?!" Napatayo ako sa gulat, kaya agad siyang nag angat ng tingin sa akin, "Isang linggo na tayo dito? Bakit, parang ilang araw pa lang ang nakakalipas? Parang kahapon lang nang mapunta tayo dito eh."Nagkibit balikat siya, "I don't know either."Lumapit ako sa tabi niya at nag squat. Sinigurado ko naman na na hindi ako makikitaan sa suot kong bistida na puti. Agad siyang tumingin sa akin saglit, bago naiiling na tinignan muli ang isda.Tinapik ko siya sa braso niya, "Ilan taon ka na pala?"Nakita ko ang pag kunot ng noo niya, "Alam mo ikaw," hinarap niya ako at dinuro sa noo, "Ang daldal mo.""Eh sorry na, interesado lang ako," naka