CHAPTER 12
Nang imulat niya ang kanyang mga mata ay tumambad sa paningin niya ang maamong mukha ng binata. Nakadapa ito at ang mukha ay nakaharap sa kaniya. Uminit ang kaniyang pisngi nang mapasadahan ang hubad nitong katawan.
Hindi siya makapaniwala na ibinigay niya ang sarili sa lalaki. Tila trinaydor siya ng utak. All she has to do is seduce the man and teach him a lesson, but she ended up giving her most precious jewel.
She can’t deny the fact that she likes it and she wanted it. No regrets. Wala ni anong pagsisisi ang nararamdaman niya. Sa bawat haplos at halik ng lalaki sa kaniya ay nagpapakita ng pagpapahalaga. Pakiramdam niya ay mahalaga siya sa lalaki sa mga oras na iyon.
Ganoon pa rin ba ang magiging t
Keila Vienne AragonLumipas ang mga araw na ganoon pa rin ang routine—gigising ng maaga ngunit ang diperensya ay magkatabi kami, ipagluluto at ipaghahain ko siya, maglilinis ng bahay—vacuuming lang naman. Maraming nangyari sa pagitan namin, hindi ko na rin mabilang kung ilang beses kaming nagsiping.Ang sinabi niyang subukan namin sa may pool, ginawa nga namin kagabi. I don’t know why, pero kusang sumasang-ayon na lang ang katawan ko sa kaniya. Makita ko lang ang kislap ng kulay berde niyang mata ay nanghihina na ako. Hindi ko alam kong mapang-akit lang ba ang mga mata niya dahil wala naman akong makitang konkretong emosyon roon. Hindi siya madalas ngumiti pero nitong mga nakaraang araw kapag nilalambing ko siya, ngingiti siya at yayakapin ako.
“You can’t just go out there and kill again, L!”The guy named L didn’t respond and keeps on putting ammo in the magazine.“L! You don’t need to do it. Our men can handle it!” said the guy, furiously.L just give him a bored and cold look. “You stay out of this and go back to Phil and leave this to me! The damn girl needs you. Go back, and I’ll finish the job.”Napasabunot sa kanyang buhok ang lalaki. “Why can’t you just listen to me, L?”He put his pistols inside his holster. “And why can’t you just listen to me, then? You know you can’t stop me,” he said and grabbed the Uzi.
Keila Vienne AragonHave you ever waited in line or sat through a boring meeting or situation and time seemed to be barely moving? Or what about when you’re overthinking that you seem to lose the sense of time?They say, when people are experiencing positive emotions or states, they feel like time is passing swiftly than when they experience negative feelings. For me, it’s not true. Not all positive states, such as the feeling of contentment or serenity, are the factor why time flies so fast.When those times that we’re together, where I was so occupied by the loud beat of my heart, yeah, I never notice that day is passing by. And now, I’m overthinking, like where the hell he is. What is he doing by now? Kilala pa ba niya ako? Did he miss me like what I do?Gusto ko ng i-untog sa pader ang ulo ko dahil sa mga iniisip. Ang dami ko na ngang iniisip
Keila Vienne Aragon
Keila Vienne Aragon
Keila Vienne Aragon
Keila Vienne AragonSpy, ang salitang rumehistro sa aking utak habang sinusundan ang sasakyan ni Lex at ang dalawa nitong kasamahan. Buhay na buhay ang kalamnan ko kahit lumalalim na ang gabi. Ang katabi ko naman ay humihilik na at aakalahin mo talaga na may bapor.Maluwang na ang kalsada dahil halos nakauwi na ang mga trabahador ng syudad.Sa totoo lang, medyo natatakot na rin ako ngunit mas nangingibabaw ang kuryusidad ko.This is my opportunity and I need to grab it. Malay mo sa katauhan ba naman ng isang Lex na misteryoso ay baka mahirapan na naman akong hanapin siya. Mas maganda na 'yong ganito para naman atleast may makukuha akong impormasyon.Pero nahahalata ko na kanina pa kami nag d-dri
Keila VienneAragon"Keila, hindi na muna tayo tatanggap ng projects mo hangga't hindi pa pumapayag si Lex na pumirma ng kontrata.""What? Are you kid—" pinandilatan ako nito ng mata. "I mean, bakit naman po madam. Kaya ko namang pagsabayin," sagot ko.Umiling-iling ito. "Gusto kong mag-focus ka kay Lex."Napapikit ako. Gusto kong mainis sa kaniya pero pinipigilan ko dahil malapit daw ito sa may-ari ng PMA. Ang sarap paputukin ang kanyang labi na tila kinagat ng bubuyog sa kapal.Lord forgive me."Eh, 'di wala na po akong kikitain niyan?" pinalungkot ko ang aking boses. Kung nandito lang si Candy, tiyak tina