CHAPTER 11

CHAPTER 11

Hindi rin sukat akalain ni Bethany na si Simon pa mismo ang mag-aaya sa kanya na magpunta sila sa plantasyon. Ang sabi ba naman sa kanya ni Manang Lucile ay tila nawalan na si Simon ng gana pa na magpupunta doon simula noong naaksidente siya.

Habang tulak-tulak niya ang wheeled chair ng binata ay sinasalubong rin sila ng malakas at preskong hangin.Bagay na gustong gusto ng dalaga dahil hindi ganito kasarap ang simoy ng hangin sa syudad. Bigla na lamang nga sumagi sa isip niya ang napabayaan niyang jowa at matalik na kaibigan. Sa takot niya na mahanap ng magulang niya, imbes sana na ko-contact-in niya pa ang mga ito ay umatras na lamang siyang bigla dahil baka madamay pa ang dalawa. Kumusta na kaya sila? Nami-miss rin ba nila ako?

“Kaysa mag-isip ka dyan ng kung anu-ano, why not pick me a fresh mango.” Walang anu-anong wika ni Simon.

Napabalik sa ulirat niya si Bethany. “H-Ha? E puno ng mangoes yung basket natin kanina ah? Bakit mo paako pagpipitasin ngayon? Okay ka lang