CHAPTER 3

       After Five Years...

       "GIVE me a kiss, c'mon!" tawag ni Samantha kay Graciella. Lumuhod pa siya at sinalubong nang tumakbo ito papalapit sa kaniya.

       "You're so sweet, Graciella!" ani Samantha rito at niyakap ng mahigpit ito.

       Ganoon din ang ginawa ng limang taon na si  Graciella. Kinarga niya ang anak at nagtungo sila sa malawak na living room ng kanilang mansion. Ang masion nila rito sa manila na halos kasinlaki ng mansion nila sa hacienda.

      "Oh, ang aga mo yata, hija? Akala ko ba ay may meeting ka?"

      Napatingin si Samantha sa kaniyang madrasta na pababa sa matarik na hagdan. Mapostura ito at halos suot yata nito ang lahat ng alahas. Habang hawak nito sa kabilang kamay ang mamahaling Prada bag nito na hiningi sa kaniya bilang regalo sa ika 50th birthday nito noong nakaraang buwan. Mukhang may lakad ang kaniyang madrasta at himalang hindi kasama ang anak na si Carmela.

     Nginitian niya ang madrasta. "Umurong ho sa meeting ang foreign investor na kausap ko ngayon, " aniya rito na hindi maitago ang panghihinayang sa boses.

     "Naku, ganoon ba? Paano na 'yan?"

     "Hayaan niyo na ho 'yon, may mga darating pang investor. Anyway, mukhang may lakad ho kayo? Saan ho ang punta?" aniya na naisipang itanong sa madrasta.

      "Sa taiwan. Mga ilang days lang naman kami ni Carmela doon, nag-aya kasi ang isang kaibigan ko. Nakakahiyang tanggihan," anito na malawak ang pagkakangiti.

     Buti pa ito at si Carmela ay nagagawang mag-unwind madalas. Samantalang siya ay hindi na alam kung ano ang gagawin sa kompanya nilang namimiligro sa pagkalugi.

     "Sige ho. Happy trip," iyon na lamang ang sinabi niya.

     "Can I come with you, guys?" bigla ay sabi ni Graciella kay Doña Thesa.

     "Oh no, Gracie. Hindi kita mababantayan doon," sagot nito sa bata.

      Mabilis na bumaba sa hagdan si Doña Thesa at hinawakan sa braso si Sam. "Baka naman may cash ka diyan, Samantha? Pandagdag ko lang sa pera ko. Hindi kasi ako nakapag-withdraw dahil sa pagmamadali," anito na may pakiusap sa mga mata.

     Hindi niya matanggihan ang madrasta. "Sige ho. Teka at kukuha ako," aniya at nilampasan ang babae upang magtungo sa silid niya.

     Buhay pa ang ama niya ay ganoon na talaga ang madrasta. Sa pagkakaalala niya, binibigay naman ng ama niya ang lahat ng luho nito, kaya nang mamatay ang ama niya ay tila siya ang pumalit sa pagssupply ng luho ng babae at ng anak nitong si Carmela. Hindi naman problema iyon kay Samantha, dahil mabait naman sa kanya ang dalawa. Kaso sa katayuan ng kompanya ngayon ay kailangan nilang magtipid. Walang kaalam-alam ang dalawa na papalugi na ang Walton shipping company.

    Nang maibigay ni Samantha ang pera sa babae ay dali-dali na itong umalis. At siya? As usual, naiwan siya kasama si Graciella.

     "Let's sleep, Graciella. Mamaya ipapasyal kita sa parke," aniya sa anak na nasa tabi niya. Kinumutan niya rin ito at kapwa sila natulog.

   

     "HEY, SAM!"

      Biglang napalingon si Samantha sa tumawag sa kanya habang naglalakad siya sa parke kasama si Graciella.

     "Ikaw pala, Drake. What are you doing here?" usisa niya sa binata na ngayon ay kasabay na niyang maglakad.

     Si Drake ay isa sa masugid niyang manliligaw noon pa man.

    "Galing ako sa mansion niyo at ang sabi ng mga kasambahay niyo ay narito ka raw," anito na ngiting-ngiti pa sa kanya at napatingin sa kanyang anak. "Hi, Graciella!" bati nito sa anak niya na nginitian naman ni Graciella.

     Mabait si Drake at kahit ilang beses na niyang tinanggihan ang pag-ibig nito ay nanatili ito. Sa totoo lang kung hihingi siya ng tulong sa lalaki tungkol sa pagbangon ng kompanya nila ay alam niyang tutulungan siya nito. Ngunit nag-aalala siyang baka humingi ito ng kapalit. Hindi siya handa sa bagay na 'yon kung sakali.

     "Bakit hindi ka pumasok sa opisina niyo today? " Usisa niya sa lalaki.

     "It's saturday, Sam. Alam mo naman na tuwing sabado ay pahinga ko."

     Napatango-tango ang dalaga. "Sorry, I forgot."

      Siya kasi ay hindi nagpapahinga simula siya ang mamahala sa kompanya nila. Simula nang mangyari ang pagdukot sa kanya ng mga maskaradong lalaki. Pakiramdam nga niya ay tumanda siya ng ilang taon dahil sa stress. Hindi siya nahanda sa pamamahala ng kompanya dahil biglaan lamang iyon. Kaya nang hinawakan niya ang kompanya nila ay kinailangan niyang kalimutan ang lahat ng nakasanayan at pinilit na maging CEO sa kanilang shipping company.

     "I think kailangan mo ng bakasyon, Sam. Why don't you take one? Sumama ka sa resort namin sa Siargao," bigla ay singit ni Drake sa naglalakbay niyang diwa.

     "No, Drake. I have a lot of things to do. Wala na akong oras para sa ganyan, alam mo naman ang kalagayan ng kompanya..."

     "You want me to help you?"

      Hindi alam ni Samantha kung imagination lang niya o ano, pero may kung anong kislap sa mga mata ni Drake na hindi mawari ng dalaga. Pero natakot siya sa ipinahiwatig ng kislap na 'yun.

     "No. Kaya ko ang sarili ko, maisasalba ko ang kompanyang mahal na mahal ng ama ko," aniya at ngumiti na lamang ng pilit sa kausap. Sa pagkakaalala niya kasi ay mahal na mahal ni Don Samon Walton ang kanilang kompanya.

     Huminga ng malalim si Drake at tumango-tango. "You want some coffee with me then?"

    Tatangihan sana niya ito pero naisip niyang why not? Wala naman sigurong masama kung sumama siyang mag-coffee sa binata.

     "Sure. Doon tayo sa Green Coffee shop," aniya at itinuro ang nasabing coffee shop sa hindi kalayuan, doon kaya madalas siyang magkape sa Green Coffee Shop.

     Masaya silang nagkukwentuhan habang patungo roon. May mga alam naman si Drake sa buhay niya, pero hindi lahat. Sarili lamang niya ang nakakaalam kung ano ang mga dagok sa buhay ang mga naranasan niya.

    "How's life without Jener so far?" Bigla ay naalalang itanong ni Drake sa babae.

    Napangiti ng mapait si Samantha at lumipad ang tingin niya sa anak niyang busy sa pagkain ng cake. "So far, it's fine, Drake. It's been two years, right? Nasasanay na ako." Jener is the father of Graciella, ikakasal na sana sila ngunit namatay ang lalaki two years ago.

    "That's good to hear. How about, Graciella? Hinahanap pa rin ba niya?"

    Tinignan ni Sam si Drake. "Yeah. Jener have been a good father kay Gracie. Kaya hinahanap-hanap pa rin niya ang presensya nito and that's normal."

   Napatango-tango ang binata at nagpatuloy ang kwentuhan nila sa kung saan-saan pa.

     "OH PAANO, ihahatid ko na kayo?" Alok ni Drake kay Samantha nang matapos silang magkape. Mag aalas-sais na ng gabi.

     "Huwag na. Mas gusto kong maglakad-lakad muna kami," tanggi niya.

     "Okay. See you next saturday, Sammy!" Nagmadali na itong umalis pagkatapos. Kanina kasi ay may tumawag dito at tila naging aburido ito at nagpaalam sa kanya.

     Muling naglakad-lakad si Samantha sa parke kasama ang anak. Maliwanag na maliwanag doon at maraming tao na tila nagpapalipas lamang ng oras nang mga sandaling 'yun. Maya-maya pa ay tumunog ang cellphone niya, hudyat na may tumatawag. Tinignan siya ang screen, at nakita niyang si Renolf ang tumatawag.

Isang Agent si Renolf.

     "What's up, Ren?" bungad niya sa lalaki. Dinig niya ang pagbuntong-hininga ng lalaki sa kabilang linya.

     "It's still negative, Sam. I couldn't find him," anito sa kanya.

     "Should I fire you then?"

     "It's on you, Sam."

     Marahang tumawa ang dalaga. "Joke. May tiwala ako sa kakayahan mo, alam kong mahahanap mo ang ipinapahanap ko, Ren. I'm counting on you."

      "Shit. Lalo tuloy akong nap-pressure sa mga sinasabi mo," patawa-tawang tugon ni Renolf.

     "Relax, Ren. You have a life-time to find him."

     "Jeez! Sige na nga bye na!"

     "Okay. I hope by next month may ibabalita ka na sa akin," pahabol ni Samantha sa lalaki.

      "I hope too, " sagot nito bago pinatay ang tawag.

      Napabuntong hininga si Samantha at tinignan si  Graciella na nakatingin din sa kanya. Tila ramdam ng anak ang kalungkutan na biglang lumukob sa pagkatao niya.

     

       "I'm okay, Graciella..." mahinang usal niya sa bata.

       Okay nga ba siya? O pinipilit lamang niyang maging okay? Sa totoo lang ay gusto na niyang sumuko, gusto na niyang isuko ang kompanya at mamuhay na lamang ng simple kasama ang anak niya. Pero sa tuwing naglalaro sa malabo niyang ala-ala kung gaano pinaghirapang itaguyod ng ama niya ang kompanya nila noon ay nag-guilty siyang i-give up ito.

     "Mommy, let's go there oh! Daddy used to bring me in that spot!" Turo ni Graciella sa isang swing.

     Napangiti siya. Looking at Graciella's smiling face and in her eyes, nagkakaroon muli siya ng pag-asa upang ilaban ang mga dapat niyang ilaban.

     "Tara, may thirty minutes pa tayo para sumakay sa swing," aniya at hinawakan ng mahigpit ang kamay ng anak.

     Gosh! How she wish na sana ay buhay pa si Jener at kasama nila ni Graciella ngayon. Maybe it would be easy for her.

      "IKAW BA yan, Samantha?"

       Biglang napatingin si Samantha sa nagsalita at may nakita siyang babae na sa tingin niya ay kaedad lamang niya. Ngunit hindi niya makilala ang babae at hindi niya alam kung nakita na ba niya ito noon.

       "Ah, sorry. Who are you?" mahina niyang tanong sa  estranghera.

       Tila may bahid ng pagtataka sa mukha ng babae. "Seryoso ka ba? Ako ito, si Marie. Marie Baldemor, taga Sta. Rosa rin ako."

      Nangunot ang noo niya. "I know the place of Sta. Rosa, pero hindi kita matandaan..."

      Napangiwi ang babae. "Grabe ka namang magbiro ah. Anyway, anak niyo na ba ni Gareth 'yan?" Tsaka itinuro ng babae si Graciella na inosenteng nakatingin sa kanila.

     Lalong nangunot ang noo ni Samantha. "Gareth? Sino si Gareth?"

     Who's Gareth? Wala siyang kilalang Gareth. Hindi pamilyar sa kaniya ang pangalan na Gareth, pero bakit biglang bumilis ang pintig mg puso niya nang madinig ang pangalan na iyon? Ano ba ang sinasabi ng babaeng kaharap niya?