“Bakit ang bilis mo naman yatang nakabalik, Kaia? May nahanap ka ng pera?” Nag-angat ako ng tingin kay Ate Belle nang maiabot ko sa kaniya ang resibo ng pinagbayaran ko para sa pagpapaadmit kay Lola. Malakas akong bumuntong hininga at tumingin sa likod ko. Naroon ang nakapamulsang si Dylan at tila binabantayan ang bagong galaw ko.Inismiran ko siya nang ngumisi siya sa akin bago ko ibinalik ang aking tingin kay Ate Belle. “Madali lang namang makahanap ng pera,” tanging sagot ko sa kaniya.Kinagat ko ang aking ibabang labi dahil ang ibig sabihin niyon para sa akin ay marami kasing pera si Dylan. Sana all. “Tulog ba si Lola?” dagdag na tanong ko. Mabilis naman siyang tumango at ngumiti. “Kahapon ka pa niya iniintay kahit na sinabi ko na sa kaniya na baka matagalan ka bago bumalik dahil maghahanap ka pa ng pera. Hindi ko naman inaasahan na ang bilis mo palang babalik. Sigurado akong matutuwa siya kapag nakita ka niya at ang…” Saglit siyang tum
Humalukipkip ako sa sofa at ipinagkrus ang aking dalawang braso habang nakatingin kina Dylan at Lola na nag-uusap hindi kalayuan sa akin. Mahina ang boses nila kaya’t hindi ko marinig kung ano man ang pinag-uusapan nila. Though mukhang alam ko na naman kung ano ang pinag-uusapan nilang dalawa.Tinanong ni Dylan si Lola kanina kung papayag siya kung sakali mang ‘magpakasal’ kaming dalawa. I thought she would say no since I am her only grandchild but to my surprise, she immediately agreed! Um-oo siya kaagad na animo’y ipinagbebenta niya ako kay Dylan.Pasalamat pa siya nang pasalamat dahil akala niya raw ay hindi na ako magkaka-asawa dahil sa ‘ugali’ ko. Hello? Mabait naman ako, ah? Bakit para namang ang sama ng pagkakasabi niya roon? Umismid ako nang saglit akong tingnan ni Dylan habang kausap niya si Lola. Salita naman nang salita si Lola samantalang kain naman nang kain ng donut si Dylan. Hindi ko tuloy maiwasang maisip na kaya siya bumili ng isang
“Do you want to drink tea?”Nag-angat ako ng tingin kay Dylan nang alukin niya ako ng iniinom niya. Inihanda iyon para sa kaniya ni Ate Belle samantalang sinamahan ko naman sa kuwarto si Lola. Umiling ako at umayos ng pagkakaupo sa sofa kung saan ko naisipang umupo habang nasa kusina siya. “Bilisan mo na riyan, aalis pa tayo,” untag ko sa kaniya.He scoffed. “Come on, neg-eenjoy pa ako rito. Saka magpaalam ka muna sa Lola mo—““Nakapag-paalam na ako,” pagputol ko sa sasabihin niya kaya’t malakas siyang bumuntong hininga. Tinaasan ko naman siya ng kilay. “My grandmother is already used to goodbyes, Dylan,” I assured him.“Isama mo nalang kaya sa Maynila?”I immediately drew in a long breath upon hearing what he said. “Kung puwede nga lang e ‘di sana isinama ko na, ‘di ba? But no, I can’t. Saka narito sa probinsiya ang doctor na gumagamot sa kaniya nang ilang taon. Saka kapag nalaman ni Tita Aurora na isinama ko sa Maynila si
“You have a new perfume, huh?” tanong ko kay Dylan at pasimpleng inamoy ang balikat niya nang umupo siya sa tabi ko. His smell is not the same as before… that’s weird.He let out a soft chuckle as he proudly looked towards me. “Sabi mo noon, ang baho ko, e. I have a pride, you know? I don’t stink,” sambit niya.Kunot noo ko naman siyang tiningnan nang marinig ang sagot niya. It took me a couple of seconds before I finally realized what he said. Hindi ko mapigilang tumawa dahil doon. “Of course, ang baho mo noon. Naglasing ka, e. Hindi ko naman alam na seseryosohin mo pala,” natatawang sabi ko at muling hinampas ang balikat niya.“Mabango na ba?”Agad naman akong tumango at muli siyang inamoy. “Kaya pala humahabol ng tingin sa ‘yo ‘yong mga babae kanina, ha. No wonder,” wala sa sariling sambit ko.Dylan laughed. “Ikaw? Napalingon ka?” “Duh, ikaw ang lumilingon sa akin.” Inismiran at inirapan ko siya kaya’t muli siyang tumawa
“Nag-iisip ka ba, ha? Bakit mo naman sinabi sa mga pinsan mo ang bagay na ‘yon?” Padabog akong naglakad kasabay si Dylan nang makalayo na kami sa mga pinsan niya. “Dapat sinabi mo muna sa akin na sasabihin mo sa kanila para naman napaghandaan ko o kaya nakaisip ako ng pupuwedeng irason. You’re being unfair, Dylan. Puwede na yata akong magtayo ng flag pole dahil isa kang dakilang red flag,” inis na dagdag ko pa.Dylan put his hands onto his pockets before he glanced towards my direction. “I just told them the truth, what’s wrong with that? Kaia, my cousins are hella smart… I’m sure if I didn’t tell them, sooner or later, they’ll find out about us in no time,” kaswal na sambit niya kaya’t malakas akong bumuntong hininga.“Kahit na, dapat sinabi mo pa rin sa akin. Hindi ‘yong gumawa ka kaagad nang desisyon nang hindi mo ako sinasabihan. Una, sinabi mo kay Lola ang tungkol sa atin noong nasa probinsiya tapos ngayon naman, sinabi mo rin sa mga pinsan mo. Ano? Sasabihin mo na sa lahat, gan
“So hanggang kailan pa naging kayo ni Kuya Dylan?”I pursed my lips together and subtly looked away upon hearing Danielle’s question. Ang sabi niya sa akin sa message niya ay daraan siya rito sa tinutuluyan ko kaya’t siyempre ay pumayag ako dahil akala ko ay dahil sa mga bags ko kaya siya pupunta. Ang hindi ko naman alam…“Right. Naka-move on na si Kuya Dylan? ‘Di ba hindi nga kayo magkakilala noon, sabi mo? Hindi kayo close, ‘di ba?”Hindi ko naman alam na kasama niya pala ang dalawa niya pang pinsan. Damn. Malakas akong bumuntong hininga at nagkibit balikat. “No comment,” tanging sagot ko at mas lalong nag-iwas ng tingin sa kanila.Sigurado akong hindi alam ni Dylan na pupunta rito ang mga pinsan niya. Kung alam niya, e ‘di sana sinabihan niya ako. Saka napag-usapan na naming dalawa na ayaw ko sa mga pabigla-bigla at hindi pinagpaplanuhan.Tulad na lamang ng nangyari ngayon. Hindi ko alam na pupunta sila ritong lahat kaya’t hindi ko napagplanuhan kung anong maaari kong isagot sa ka
“Saan ba tayo pupunta? Sabi mo, maglulunch lang tayo, ‘di ba?” Taka akong tumingin sa gawi ni Dylan. Abala siya sa pagmamaneho ngunit hindi maalis ang mapaglarong ngiti na nakapaskil sa kaniyang mga labi. Kanina pa ako nagpipigil na magtanong sa kaniya dahil ang sabi niya lang naman sa akin ay maglulunch lang kami sa labas. Normal na naman iyon sa akin dahil tuwing day off niya ay inaaya niya ako kaya’t agad akong pumayag.Pero ngayon kasi…“Just wait and see, Kaia,” tanging sagot niya sa akin.Agad kong iniikot ang aking mga mata dahil sa sagot niya. I crossed my arms over my chest and looked at him with a hint of annoyance. “Hindi ba’t sinabi ko na sa ‘yo na ayaw ko nang walang plano? Sabihin mo na sa akin lahat para mapaghandaan ko kung saan man tayo pupunta,” inis na sambit ko.Dylan let out a harsh breath. “Chill, Kaia, chill. Why don’t you just sit there and relax, huh?” “Hindi mo ba ako naiintindihan? Sabi ko, kailangan kong magplano para hindi ako nagugulat sa kung ano mang
“Are we really…” Humugot ako ng malalim na buntong hininga bago sumilip sa labas ng bintana. “… going there?”Nakatigil na kami sa harap ng mansion ng mga Fontanilla rito sa Batangas pero hindi pa rin kami bumaba dahil hindi ako mapilit ni Dylan sa pagbaba ng sasakyan. Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming nakaparada pero wala pa ring nagtatangkang bumaba sa amin. “How many times do I have to answer you?” tanong ni Dylan pabalik kaya’t muli akong bumuntong hininga at hinilot ang aking sintido. “Come on, Kaia. I’m not joking.”“Sinabi ko ba sa ‘yong nagjojoke ka?”“Let’s go. Baka kanina pa tayo hinihintay nina Mama at Papa—““How do I look?” Pinigilan ko ang sasabihin niya at agad na lumingon sa gawi niya. “Ayos lang ba ang itsura ko? Hindi ba ako mukhang stressed o ‘yong damit ko ba? Mukha ba akong presentable o ano? Dali. Dapat kasi sinabi mo kaagad para naman nakapaghanda ako. God! I even went drinking last night tapos hindi ko man lamang alam na kailangan ko palang i-meet ang