“Saan ba tayo pupunta? Sabi mo, maglulunch lang tayo, ‘di ba?” Taka akong tumingin sa gawi ni Dylan. Abala siya sa pagmamaneho ngunit hindi maalis ang mapaglarong ngiti na nakapaskil sa kaniyang mga labi. Kanina pa ako nagpipigil na magtanong sa kaniya dahil ang sabi niya lang naman sa akin ay maglulunch lang kami sa labas. Normal na naman iyon sa akin dahil tuwing day off niya ay inaaya niya ako kaya’t agad akong pumayag.Pero ngayon kasi…“Just wait and see, Kaia,” tanging sagot niya sa akin.Agad kong iniikot ang aking mga mata dahil sa sagot niya. I crossed my arms over my chest and looked at him with a hint of annoyance. “Hindi ba’t sinabi ko na sa ‘yo na ayaw ko nang walang plano? Sabihin mo na sa akin lahat para mapaghandaan ko kung saan man tayo pupunta,” inis na sambit ko.Dylan let out a harsh breath. “Chill, Kaia, chill. Why don’t you just sit there and relax, huh?” “Hindi mo ba ako naiintindihan? Sabi ko, kailangan kong magplano para hindi ako nagugulat sa kung ano mang
“Are we really…” Humugot ako ng malalim na buntong hininga bago sumilip sa labas ng bintana. “… going there?”Nakatigil na kami sa harap ng mansion ng mga Fontanilla rito sa Batangas pero hindi pa rin kami bumaba dahil hindi ako mapilit ni Dylan sa pagbaba ng sasakyan. Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming nakaparada pero wala pa ring nagtatangkang bumaba sa amin. “How many times do I have to answer you?” tanong ni Dylan pabalik kaya’t muli akong bumuntong hininga at hinilot ang aking sintido. “Come on, Kaia. I’m not joking.”“Sinabi ko ba sa ‘yong nagjojoke ka?”“Let’s go. Baka kanina pa tayo hinihintay nina Mama at Papa—““How do I look?” Pinigilan ko ang sasabihin niya at agad na lumingon sa gawi niya. “Ayos lang ba ang itsura ko? Hindi ba ako mukhang stressed o ‘yong damit ko ba? Mukha ba akong presentable o ano? Dali. Dapat kasi sinabi mo kaagad para naman nakapaghanda ako. God! I even went drinking last night tapos hindi ko man lamang alam na kailangan ko palang i-meet ang
“Oh, Dylan’s finally here!” Rinig kong anunsyo ng birthday girl—ni Danielle—nang makapasok kami sa loob ng mansion.Wala sa sarili kong inilibot ang aking mga mata sa kabuuan ng mansion. It looks like an ancestral house. Hindi ito gaya ng ibang mansion na alam ko sa Maynila. It looks like it has been built since a long time ago. I heaved a deep sigh as I straightened my posture to look more confident. Kahit na kinakabahan ako, hindi ko naman puwedeng ipakita sa kanila ang totoong nararamdaman ko, ano. They’ll think that I am weak and I’m an easy-target. “I have a companion here with…” Hindi na natapos pa ni Dylan ang sasabihin para ipakilala ako nang may marinig na akong pamilyar na boses. “Is that Kaia?” Agad akong tumingin sa pinanggalingan ng boses na tumawag sa pangalan ko ngunit agad din namang nanlaki ang aking mga mata nang nakita roon si Tita Monika—oh, right. She’ s a Fontanilla, too, of course. I forgot about that. Siya nga pala ang nanay ni Maurice kaya..I gave her a s
Chapter Thirty “I’ll just go ahead and check on my cousins. Do you want to come with me or…”Tatango na sana ako bilang tugon sa tanong ni Dylan ngunit nang nahagip ng mga mata ko na nakatingin sa akin ang mga Tito at Tita ni Dylan na para bang naghihintay ng tiyempo na mawala si Dylan sa tabi ko, agad na nagbago ang dapat kong isagot kay Dylan.“Go ahead. I’ll just stay here,” sagot ko at tipid na ngumiti si Dylan.Bahagya namang kumunot ang noo niya dahil sa sagot ko na para bang hindi niya inaaasahan na magpapaiwan ako ngunit nang mapansin na seryoso ako sa sinabi ko ay wala siyang nagawa kung hindi ang bumuntong hininga at mapailing na lamang. “All right. Babalik din ako kaagad,” he remarked as he leaned closer to my direction and kissed my cheeks. Kaswal na tumango naman ako at umayos na ng upo. After Dylan left, I quickly reached out for a drink. Habang umiinom naman ay agad kong napansin ang nakatingin sa aking magpipinsan: sina Danielle, Maurice, at Iverson. Kapwa nakataas
“Oy, oy! Grabe na ‘yan, Layla. Magdahan-dahan ka naman.”Hindi pa man ako nakakasagot ay nagsalita nang muli si Mr. Dwayne Fontanilla at inawat ang nanay ni Dylan. Lumingon siya sa gawi ko at kinamot ang ulo. “You’re free not to answer her question,” sambit niya sa akin.I looked towards him confusedly because… I’m really planning to answer her question. Kung ang pagsagot ko sa tanong niya ay ang ikakagaan ng loob niya sa akin, then why not?“Dwayne’s right, Kaia.” Wala sa sarili naman akong napalingon sa gawi ni Tita Monika nang muli na siyang magsalita. “You don’t have to answer Layla’s question. She’s just too shock upon finding out that Dylan already have a new girlfriend. Alam mo naman siguro ang nangyari sa kaniya… or not?”Agad akong tumango bilang sagot sa tanong niya. “I know Brielle po,” sagot ko na siya rin namang nakapagpatango sa kaniya. Hindi naman nakatakas sa aking mga mata ang pasimpleng pagtingin ng mga Tito at Tita ni Dylan sa isa’t-isa nang sabihin kong kilala ko s
“What do you think of this dress? Bagay ba?”Nag-angat ng tingin sa akin si Dylan na kanina pa abala sa cellphone niya. Noong pumasok kasi ako sa fitting room ay nakatingin na siya sa cellphone at animo’y may kung anong pinagkakaabalahan tapos ngayon naman na nakalabas na ako, nasa cellphone niya pa rin ang focus ng kaniyang mga mata.He looked towards me but he immediately cleared his throat. Niluwagan niya ang suot na necktie at umayos ng upo kaya naman agad na nagtagpo ang aking mga kilay. “Bakit? Hindi ba maganda?” tanong ko sa kaniya at kapagkuwan ay tiningnan muli ang sarili ko sa salamin. My lips pouted as I looked towards him once again. “Maganda naman, ah?”Dylan groaned. “May sinabi ba akong pangit?”“Wala ka rin naman sinabing maganda.”“Are you comfortable wearing…” He cleared his throat once again as he roamed his eyes all around my body. “That?”Hindi ako kaagad nakasagot sa tanong niya at sa halip ay tiningnan
“Why don’t you sleep first? Matagal pa bago maluto ‘tong mga ‘to,” suhestiyon ni Dylan habang naghihiwa ng sibuyas. Tinaasan ko siya ng kilay nang marinig ang tanong niya. “Nah. I want to admire you while cooking. Ngayon lang kita nakitang nagluluto tapos palalampasin ko pa ba?” tanong ko pabalik.Dylan let out a soft chuckle as he shake his head. “Come on. Puwede naman kitang ipagluto ulit next time. Magpahinga ka muna. Gigisingin nalang kita kapag luto na.”“Sa ating dalawa, ikaw ang pagod. Hello, wala naman akong trabaho, ano. Ikaw nga ‘tong galing sa trabaho tapos sinamahan mo pa akong magshopping kanina. Ngayon naman, ipinagluluto mo pa ako. Hindi ka pa ba pagod?”He lifted his shoulder in a half shrug that made me let out a harsh breath. “Magpahinga ka muna,” pirming sambit niya kaya naman hindi ko na mapigilan pang magtaka. Pinanliitan ko siya ng mga mata kaya naman tinaasan niya ako ng kilay.“Umamin ka nga…” panimula ko at hindi pa rin inaalis ang tingin ko sa kaniya. “May p
“So what about it?” kalmadong tanong ko kay Aziel pabalik. Hindi nakatakas sa aking tainga ang sunod-sunod niyang pagmura sa kabilang linya na para bang inis na inis na siya nang marinig ang sinabi ko. Tulad kanina, I just heaved a deep sigh in return.“Is it true? Totoo ngang may relasyon kayo ng lalaking iyon?”“I don’t think my relationship with Dylan concerns you, Aziel. Kung ano man kami—whether we’re in a relationship or enemies, wala ka nang dapat pang ikabahala roon.”“Kaia—““I have to go. Kung ‘yan lang din naman pala ang sasabihin mo sa akin sa halip na mag-sorry ka, then maybe we should just talk some other time. Saka na kapag kalmado ka na,” mahinahong sambit ko at akmang papatayin nang muli ang tawag nang muli na naman siyang magsalita.I heard him sigh. “You’re mad at me because I didn’t tell you about my relationship with Brielle back then. Tapos ngayon, gagawin mo rin naman pala ang ginawa ko. Bakit ka nagagalit sa akin kung magkaparehas lang naman tayo?”Hindi kaaga