CHAPTER 22

MARAHAS ang naging pagbuga ko ng hangin nang makalayo ang kanyang malapad na likod. Mabilis kong inayos ang nanghihina kong mga tuhod.

Shit! Kahit kailan talaga ang lalaking 'to! His effect on me has never change. Sa kanya lang kakalampag ang pukeng uhaw na uhaw. Charot!

Napailing ako at sinundan na lang siya sa labas. Nang buksan ko ang salaming double doors ay agad sumabog ang buhok ko dahil sa panggabing ihip ng hangin. Magaling, kakatapos lang magsuklay magiging mukhang nakipagsabunutan na naman sa mga diyablo. May kahabaan ang buhok ko kaya sinikop ko iyon at ini-bun saka kumuha ng ilang pirasong buhok at iyon na rin ang ginawang pantali.

Oh 'diba, less hassle.

Imbes na tumabi sa kanya at lantakan ang mga pagkain, dinala ako ng aking mga paa sa malamig at makinis na bakal ng kanyang balkonahe. Roon ay hinayaan ko ang mga kamay na damhin ang lamig. Dumaloy ang lamig papasok hanggang sa aking sikmura. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa gutom ako o dahil sa katotohanang nandito