Days and weeks passed by so quickly. Our relationship is going stronger and getting better day by day. We had misunderstandings but at the end of the day we settle things out and always choose each other. My love for him grow bigger and bigger. I wasn't expecting that Knight will treat me like his queen but he did. He treat me with so much respect and love. He treasure me and he gives time for me. I was always above the cloud nine whenever I'm with him. Knight give me a new definition of how to love and be loved. He set the standard so high that I couldn't imagine myself feeling the same with anyone else. My world now revolves around him. Everything about me is for him. My dreams, my ambitions, my plans, was all for him. It's like my life depended on him. That's how crazy I am in love with my Knight. After that last encounter I had with Marjorie I took a break from modelling. I focused on my studies and with my relationship with Knight. I get to spend more time with him now that
"Maya ka na umuwi, Miss Sam. Sabay nalang tayo wala din kasi akong kilala dito eh." Tatayo na sana ako para makaalis ng biglang nagsalita si Vanessa.Yes you read it right. The Vanessa who is with me now is the same Vanessa the model who cried last time. Nagkita kami ngayon sa birthday party ng kaibigan kong modelo na kakilala niya rin. She approached me and personal na humingi ng dispensa tungkol doon sa nangyari. I don't have bad blood with her anymore 'coz she already cleared my name. Ako din ang taong madali lang mawala ang galit. Maldita at palaban lang talaga ako pero may maganda akong kalooban. Malambot ang puso ko at madali akong maawa. "It's almost twelve, Van. I can't stay long." nakita ko ang paglungkot ng mukha niya. But I really can't because hindi ako pwedeng mapuyat. I had myself checked earlier today and I found out that I am pregnant. I had mixed feelings. I'm happy that I am going to be a mom but at the same time I'm scared. I don't know what will be Knight's re
Mabilis na lumipas ang mga araw. Ang isang linggong sinabi ni Knight ay lumagpas ng isang buwan. At sa loob ng mga paahong yun wala akong natanggap na kahit ano mula sa kanya.Ni hi o hello wala. Kahit tuldok man lang wala. Hindi ko na alam kung ano na ang iisipin ko. Sa mga araw na lumilipas pabago-bago ang emosyon ko. Na kahit ako hindi ko naiintindihan ang sarili ko. Bigla nalang akong naiyak, nalulungkot. Ni hindi na ako makapag-focus sa pag-aaral ko. Wala akong ibang masabihan. Ilang beses kong sinubukang tawagan si Knight pero hindi ko siya makontak. Wala kong ibang mapagtanungan. Yung mga kaibigan niya ay hindi ko na rin nakikita. Nahihiya naman akong magtanong kay Kuya Joe at bako kung ano ang isipin niya. Baka malaman niya pa na buntis ako at si Knight ang ama, magkakagulo pa. Hindi ko rin makausap si Kuya Sandro ng matagalan. Nagkakaroon ng problema sa airlines at ayoko ng dumagdag pa. Si Mommy naman ay palaging tahimik. Hindi ko alam ang nangyayari pero palagi silang nagt
Para akong sinampal sa sinabi niya. Pakiramdam ko nabibingi ako at namamanhid ang pisngi ko. Hindi ako nakapagsalita agad. Klarong-klaro sa pandinig ko ang sinabi niya pero ayaw ito e-proseso ng utak ko. Yung puso ko parang lalabas na sa aking dibdib sa sobrang lakas ng tibok nito. Pakiramdam ko nahihirapan akong huminga. Parang may bumabara sa lalamunan ko. Pero hindi ako pwedeng magpatalo sa nararamdaman ko. Tumingin ako sa mga mata niya. Hinihintay kong bawiin niya ang sinabi niya pero hindi nangyari yun. Bagkus nanatiling blangko ang mga tingin nito sa akin. "You are joking right?" sabi ko para pagaanin ang sitwasyon. Inilibot ko pa ang tingin sa buong opisina niya para tingnan baka sakaling may camera na naka set up doon pero wala akong makita. "It's not funny Love. Yan ba ang natutunan mo doon sa convention mo?"Hindi ito sumagot pero nakita ko ang pag-igting ng mga panga niya. Naiiyak na ako. Ilang beses akong kumurap para pigilan ang mga luha ko. Hindi ako pwedeng panghinaa
Inayos ko ang aking sarili. Sa natitirang lakas ko at kahit durog na durog na ang puso ko taas noo akong naglakad palabas ng opisina niya. It's not my lost. "Miss Sam--""I'm o-okay, Mary. Thanks for letting me in." I managed to say even if my voice broke. I saw that she's teary eyed so I smiled sadly at her. "I have to go."I was really trying my best not to breakdown in front of her but when when she closed our distance and hugged me, I lost it. I cried hard while hugging her. I can't take the pain anymore. It's so painful that I can feel my heart is breaking inside. "It's okay Miss Sam, it's okay. Things will be okay."She was too quick to assist me going to the lift. At nang nasa elevator na kami doon niya ako hinayaang umiyak. I was sobbing hard. Wala na akong pakialam kung nakikita man ako ni Mary sa ganitong kalagayan o kung may nakarinig at nakakita mang ibang tao sa akin. Ang gusto ko lang sa mga oras na to ay makaalis sa lugar na ito at tuluyang malayo sa kanya.I was sha
"Miss Sam, how true that you and Rome are getting married?""Miss Dela Vega, are you back for good?""Samantha! Samantha! Any comment on your boyfriend's cheating issue?"Tumigil ako saglit sa paglalakad para harapin ang grupo ng mga reporters na nag-aabang sa akin sa labas ng airport. Kakarating ko lang galing Paris para bisitahin ang mga magulang ko dito sa Pilipinas. I'm no longer based in the Philippines. Umuuwi lang ako dito kapag nami-miss ko ang pamilya ko at kapag may mga importanteng okasyon lang na hindi ko mahindian.I don't usually do interviews but this time parang feel kong makipagplastikan sa mga tao. Yes! You read it right. I mastered that drama since then. =Four, five, six years perhaps? I don't know. I lost count. I couldn't remember anymore. That's a part of my past that I wouldn't want to be remembered.Tinanggal ko ang shades na suot, umayos ako ng tayo at matamis akong ngumiti sa harap ng camera. I gave them poses enough for them to give me a good write-up para
Hindi na ako muling nagsalita. Nilipat ko ang tingin sa labas. Nothing has changed. The same busy and crowded street. Siguro kong may nadagdag man yun ay ang naglalakihang billboard ng mga artista."Miss Sam, until when are you planning to stay in the island?"Nabaling ang atensyon ko ng magsalita si Pamela. Lumingon pa ito sa akin para hintayin ang sagot ko. I don't stay that long, three days I must say is the longest. But this time I'm planning to stay for a week or two or depende nalang sa mangyayari. I can even stay more. I am planning to spend more time with my family this time. I want to take a break and stay for a while. Matagal na rin akong nawala dito sa Pilipinas. Maraming bagay din akong na-miss. I missed my Kuya Sandro who has been very busy working for the company and fixing all the mess my dad did. Sa isang taon nasa dalawa o tatlong beses lang kaming nagkikita ng personal. We video call a lot but still it's different.I also missed my Dad, the old Samuel Dela Vega. Yu
Present time..."Thank you for coming Sam." Natigil ako sa pagtitingin tingin sa cellphone ko ng pumasok si Mamu sa dressing room. May dala itong bouquet ng bulaklak na alam ko kung kanino galing. I'm on break, may isa pa akong shoot na kailangan tapusin. Pinalabas ko ang make-up artist dahil ayokong may ibang tao dito sa room. Tapos na akong ayusan, hinihintay ko nalang ang tawag nila para mag-resume na kami. "I know it's hard for you to-""I'm fine, Mamu." mabilis kong putol sa kanya. "Please I don't want to talk about it. I came because I need to finish my job. I don't want to be called unprofessional and I don't want to ruin our name in this industry." I said in a serious and formal voice. I'm not in the mood to talk to anyone after my break up. Sumaglit lang talaga ako dahil kailangan kong tapusin ang trabahong to kahit wala ako sa mood. Hindi ko rin naman ito basta nalang tatalikuran. Kahit papano, may pangalan naman akong inaalagaan.But after this I will take a break aga