Share
Chapter 11
Kaugnay na kabanata
Since The Beginning Chapter 12
Habang naglalakad si Rhian papuntang parking ay may bigla namang sumabay sa kanya kaya mabilis niya itong nilingon. Kumunot ang noo niya nang makita si Drake na wagas kung makangiti sa kanya."Uuwi ka na?" Tanong nito.Tumaas ang kilay niya. "Hindi. Kadarating ko lang at papasok pa lang ako." Sarkastikong sagot niya.Mahina itong natawa. "Oh sorry for asking the obvious." Ngumiti na naman ito kaya nagsalubong na ang kilay niya. Abnormal din yata ang isang 'to."Do you wanna eat first? I know a place that serves the best." Mas lumawak pa ang ngiti nito. "My treat."Umiling siya. "No thanks. Maybe next time. I gotta go. Bye!" Paalam niya at binilisan na ang paglalakad papuntang sasakyan."I'll remember that 'next time' bye. See you tomorrow." Pahabol na sigaw nito.Hindi na niya ito nilingon at papasok na sana pero gano'n na lamang ang gulat niya nang may biglang humila sa kanya sa mabilis siyang pinasok sa sasakyan."Who the hell are-----Lance?" Gulat na bulalas niya nang makita ang bi
Since The Beginning Chapter 13
Maagang nagising si Rhian dahil balak niyang takasan si Lance.Tumingin siya sa gawi nito para siguraduhing mahimbing pa rin ang tulog nito.At nang marinig ang malalim nitong paghinga, dahan-dahan siyang bumangon. Tinanggal niya ang kumot at tinignan kung nasaan ang mga damit. Napangiwi siya nang makitang nagkalat ang mga ito sa sahig.Tinignan niyang muli si Lance bago inihakbang ang isang paa pa baba ng kama na napagtagumpayan naman niya. Pero no'ng ang isa paa na ang susunod, impit siyang napatili dahil may biglang na lang humila sa kanya pahiga."Where do you think you're going?" Bulong nito habang mahigpit ang yakap sa beywang niya."Let go of me!" Pagpupumiglas pero mas lalo lang nitong hinigpitan ang hawak sa kanya."You really thought you can get away from me do you?" Naramdaman niya ang pagdampi ng mainit nitong labi sa batok niya dahilan para magsitaasan na naman ang mga balahibo niya. "Not gonna happen." Dugtong nito at hinalikan na naman siya sa balikat.She gritted her t
Since The Beginning Chapter 14
Hindi alam ni Rhian kung paano sasabihin sa mga magulang ang totoo. Isang buwan na lang ang lumipas nang makumpirma niya ang pagbubuntis at hindi pa rin niya naipapaalam sa mga ito."Nay Anita nasaan na po 'yong sinigang na pinaluto ko?" Tanong ng mommy niya sa isang kasambahay habang naghahapunan sila."Hinahain na nila." Napangiwi siya nang marinig ang sagot nito. She really hates the smell of any kind of sinigang.Kinuha niya ang basong nasa katabi na naglalaman ng tubig saka uminom para pakalmanhin ang sarili. Hindi naman siguro siya masusuka ngayon di ba?Sunod-sunod siyang napalunok nang makitang lumabas ang mga kasambahay na may dalang sinigang.Grabe ang ginawa niyang pagpipigil sa sariling maduwal nang ilapag na ng mga ito ang dala sa harapan nila.Pero kahit anong gawin, hindi na niya napigilan lalo na ng hilahin ni Ranz ang lalagyan at ilapit sa harapan nila. Magkatabi kasi sila kaya langhap na langhap na niya ang hindi kaaya-ayang amoy ng ulam.Tumayo siya at nagmadaling p
Since The Beginning Chapter 15
Hindi pumasok si Rhian ngayon dahil tinatamad siya. Kasalukuyan siyang nakatambay sa terrace nila at nagpapahangin. At dahil nga nasa second floor siya, kitang-kita niya ang nangyayari sa garden ng katabi nilang bahay.Dalawang tao ang naroon at halatang naglalandian. Nakatalikod sa kanya ang lalake kaya ang kasama lang nitong babae ang nakikita niya ang itsura, na wagas naman kung makangiti. Akala mo talaga endorser ng toothpaste ang bruha.Umismid siya saka kumagat sa mansanas na hawak habang hindi inaalis ang tingin sa dalawa."Ang saya ng dalawang bobong 'to ah." Bulong niya sa sarili ng marinig ang malalakas na tawa ng mga ito.Nang kumalma, nakita niyang hindi pa rin nawawala ang matamis na ngiti at malalagkit na tingin no'ng babae sa kausap.Umingos siya. "Psh! Pacute amputa." Tinignan niya sandali ang kinakain at mabilis na naman na kinagat.Nang tignan niya ang mga ito, agad na tumaas ang kilay dahil sa nasaksihan. Unti-unti na kasing naglalapit ang mukha ng mga ito."Aba't!
Since The Beginning Chapter 16
"Anak may bisita ka." Napatigil sa pagkain si Rhian nang marinig ang sinabi ng kasambahay nila."Sino po nay?" Nagtatakang tanong niya."Hindi ko kilala. Hindi ko na rin muna pinapasok. Nasa gate siya naghihintay." Sagot nito. Tumango-tango siya. Gano'n kasi ang utos niya. Kapag hindi kakilala ng mga kasambahay kung sino ang bisita 'wag munang papasukin. Malay ba naman kasi niya kung mamamatay tao. Pero kapag ang mga magulang niya ang nandito, panigurado pinapasok na nila kung sino man 'yon. Mga hindi natatakot mapatay o manakawan.Tinapos na muna niya ang pagkain saka lumabas para matignan kung sino 'yon.Mabilis na tumaas ang kilay niya pagkabukas ng gate at makita si Drake na nakatayo doon."Drake? What are you doing here?" Naguguluhang aniya."I heard from Marie that you're sick that's why I brought these for you." Inabot nito ang bulaklak at isang basket ng mga prutas na dala sa kanya.Mas lalong tumaas ang kilay niya at sasabihin na sanang hindi niya kailangan ang mga 'yon pero
Since The Beginning Chapter 17
Nagising si Rhian na wala na sa tabi niya si Lance."Where is he?" Bulong niya at nagpalinga-linga sa paligid pero wala siyang nakita.Don't tell me, it was just a dream.Napatampal siya sa noo nang marealized na baka nga panaginip lang lahat ng 'yon. Bakit naman kasi magiging gano'n ang pakikitungo sa kanya ni Lance di ba? Halata namang iniiwasan siya nito.Naiinis na nahiga siyang muli. Tinatamad na siyang bumangon. Matutulog na lang siya ulit at baka sakaling matuloy na naman ang panaginip niya.Ipipikit na sana niya ang mga mata nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto niya at pumasok si Nay Anita na may dalang pagkain."Oh gising ka na pala. Dinalhan kita ng pagkain at baka gutumin ka kapag nagising." Nilapag nito ang mga dala sa bedside table."Nay nakita mo ba si Lance?" Tanong niya sa matanda."Si sir Lance? Hindi bakit?" Naguguluhang sagot nito.Umiling siya. "Wala po. Para kasing nakita ko siya rito. Sige na po nay magpapahinga na muna ako."Tumango ang matanda. "O sige. K
Since The Beginning Epilogue
"Sorry we're late." Sinalubong ng masamang titig ni Rhian ang mag-asawang Anne at Jesther na kadarating lang at may bitbit na regalo habang hawak sina Isaac at Inigo."Saan ba kayo nanggaling at ang tagal niyo? Tapos na tuloy ang binyag." Tanong niya habang hindi pa rin nawawala ang masamang tingin sa mga ito."Ito kasing dalawa ang kukulit. Ang hirap nilang suyuin. Para kasing mga timang kagabi na basta na lang naisip na dito kami matulog. E kaso gabing-gabi na kaya hindi na kami pumayag. Kaya ayon, umagang-umaga nagmamaktol sila." Sagot naman ni Anne pagkatapos ay kinurot ang pisngi ni Inigo na mabilis namang sumimangot."Oo nga naman. Dapat dito na lang kasi kayo natulog. Di ba Isaac?" Gatong niya at kinindatan pa ang bata na mabilis namang tumango. Sa bahay ng mga magulang ni Lance kasi sila natulog dahil dito gaganapin ang reception ng binyag. 'Yon kasi ang gusto ng mommy ni Lance. Pero siyempre hindi nagpatalo ang mommy niya. Sa first birthday ng anak, sa bahay naman daw ng pare
Since The Beginning Prologue
A little girl was playing by herself in front of their house. She has no friends because of her bad attitude. Even in this neighbourhood, no one wanted to be friends with her.She wanted to cry with that fact but she doesn't want to look weak that's why she just pretended to be okay."Why are you alone?" A handsome young boy came to her and took a seat beside her.She raised her brows because that was rude. She can't remember offering him to seat."What are you doing?" The little boy asked again. She didn't know him. They just came here the other day to live at the house beside them.As if reading what's on her mind, he introduced himself. "I'm Lance by the way." He extended his hand. "We just came here and I don't have any friend yet. So can you be the first?" He asked.She shooked her head, stood up then entered their house without saying anything.She heard the boy calling her but she just ignored him.She stayed all day inside their house and when she came down to have dinner she's
Pinakabagong kabanata
