Saturday, August 28, 2:25 PM
Tinanaw ni Gunther ang paglalagay sa katawan sa loob ng body bag, at ang mga miyembro ng forensics team na nagkukumahog na makakuha ng clues sa lugar kung nasaan kanina'y nakahiga ang bangkay. Maaaring may isang hibla ng buhok, o may fingerprint mula sa isang bagay na naiwan ng killer. Bawat detalye ay mahalaga.
Sa ilang oras na nakalipas ay marami pa ang dumagdag sa kanilang imbestigasyon subalit hindi lahat ng kanilang katanungan ay nagkaro’n agad ng kasagutan.
‘Sana ay may makuha pang kapaki-pakinabang ang mga ito.’ tahimik niyang hiling.
Isang kidlat ang tila'y bumitak sa parte ng langit na nasa itaas nila, na nasundan muli ng mas malakas na kulog.
Saturday, August 28, 2:42 PM Tumalim pang lalo ang tingin ni Gunther sa binatilyong tinatawag niyang “Beautiful Eyes” sa isip. Bakas niya ang pag-aalinlangan nitong magpakita ng pagkakakilanlan. Tumunog ang mental warning bells niya dahil doon. Ang mga taong ayaw magpakilala ay madalam na may mga itinatago. Hindi na niya nagawang pigilan pa ang pagdududa niya rito. Mula sa pagiging detective mode ay nag-instant switch siya sa interrogator mode. Ang mga emosyong nasa mukha nino ay napalitan ng malamig na ekspresyon. Nakita niyang naramdaman ni Beautiful Eyes ang kanyang panlalamig dahil wala sa sariling napalunok ito, isang maliit na tanda ng nerbiyos, kahit na ang mapanghamong kislap sa mga mata nito ay hindi naglaho bagkus ay mas lalong sumidhi.
Saturday, August 28, 4:33 PM Hindi pa rin tumitila ang ulan nang marating ni Gunther ang opisina ng kanilang himpilan ngunit humina na ito. Bahagya siyang nabasa nang suungin niya ang manaka-naka na lang na tagaktak nito para makapasok sa lobby ng kanilang building mula sa parking lot na nasa likod nito. Pagkapasok niya ng double glass doors patungo sa main lobby ay naabutan niya ang janitor nila na nag-mo-mop ng basang sahig na gawa ng mga basang sapatos na dumaan dito. Tinanguan niya ito nang batiin siya nito at saka siya dumiretso sa main office sa first floor kung saan bumungad sa kanya ang kinasanayan niyang tanawin at mga ingay na normal tagpo sa kanilang pang-araw-araw. Background noise na ang ingay ng mga nag-tatayp ng statements at transcripts, pati na rin ang paglilipat ng mga pahina ng m
Saturday, August 28, 4:48 PMNatapos ang usapan ng tatlo nang dumating si Police Captain Nelson Gaspar, ang may hawak sa Homicide Department kung saan sila kabilang. Mukhang kadarating lamang nito galing sa isang meeting.“Tamang-tama at nandito pala kayo,” bati nito sa kanila, na magalang ding tinugunan ng tatlo.Si Police Captain Nelson Gaspar ay ang isa sa mga pinkanirerespetong officer ni Gunther. Isa ito sa mga naging protege ng kanyang ama ngunit hindi naman ito kasing istrikto nito magpalakad. Sa katunayan, ito pa nga ang nagpabilis ng pagkakapasa ng promotion niya bilang isang police detective. Ito rin ang nag-assign sa kanya sa Homicide Team. Magaling itong pulis at isang mabuting mentor sa kanya at sa iba pa niyang mga kasamahan, lalo na sa mga baguhan pa lamang sa serbisyo.
Saturday, August 28, 7:12 PM Napailing si Gunther. Hindi niya ugaling hatulan agad ang isang tao nang walang lang makapagpapatunay na ito nga ang may sala. Innocent until proven guilty. May nalalaman ito. Ito ang tanging nasisiguro niya nang mga oras na iyon. Ang kailangan niyang gawin ay ang mapaamin ito sa mga nalalaman nito. Ngunit sa paanong paraan? Pinasadahan pa ng mga mata niya ang iba pang news article na available online ngunit bigla siyang natigilan nang mabasa ang isang detalyeng ngayon lamang niya nalaman. It was his father who pronounced and vouched for Damien Argento’s innocence. Matibay ang alibi at napatunayang nasa ibang lugar si Dam
Saturday, August 28, 7:30. PM Nakabibingi ang katahimikang namamayani sa kanyang bagong loft apartment. At nakakabaliw. Tulad ng pakilala ni Lucio sa kanya, moderno ang apartment. Minimalist industrial at low-key luxury ang motif ng interior design. May floor-to-ceiling window sa living room area at nang mga oras na iyon ay tanaw niya ang cityscape ng Anselmo City, ang makikinang at iba’t ibang kulay na ilaw sa mga kabahayan at mga gusali ang pumalit sa mga bituing nagtatago sa likod ng makakapal na ulap ulan. Tanging ang living room area lamang ang buong-buong naliliwanagan ng shaded pendant ceiling lights sa bahaging iyon. Nakaupo siya sa mahabang itim na leather couch sa gitna ng living room. Sa coffee table ay nakalapag ang isang manila envelope na
Hindi ito ang unang beses na pumatay siya ng tao, pero kung ikukumpara sa iba-- sa mga normal at pangkaraniwan, sa mga ordinaryong tao-- ang pumatay siguro ng isa ay marami na.Ang pumatay… Hindi ito madali, pero hindi rin naman gano'n kahirap na tulad ng sa una niyang inaasahan.Sa simula, noong wala pa siyang karanasan, ay masyadong kumplikado ang proseso.At madugo.Kahit na pinag-aralan pa niyang mabuti ang tungkol sa anatomiya ng tao batay sa mga impormasyong kanyang nakalap ay hindi pa rin naging madali ang lahat.Ang ilang suson na meron sa pagitan ng balat at buto, ang eksaktong mga posisyon ng lamang-loob a
Saturday, August 28, 5 AM May nakatayo sa tabi ng kanyang kama, pinagmamasdan siya habang natutulog. Hindi pa man lubusang nagigising ang diwa ni Damien ay alam na niya ito. Pigura ito ng isang babae, nakayuko sa tapat ng kanyang mukha kung kaya’t ang mga dulo ng mahaba nitong buhok ay halos lumapat na sa kanyang pisngi. Tanging mga puti lamang ang kanyang nakikita sa mga mata nitong hindi kumukurap. ‘Nandito ka na naman.’ nawika niya sa isipan. Gabi-gabi halos nitong ginagawa ang gayon, ang panoorin siya habang natutulog. Hindi niya alam kung ano ang pakay nito sa kanya. Bukod sa walang sawa nitong panonood sa kanya habang siya ay natutulog o
Saturday, August 28, 7:30 AM Hanggang ngayon ay hindi pa rin sanay si Damien sa biglaang pagbabalik ng koneksyon ng kanyang kamalayan sa kanyang katawan. Ang pakiramdam ay katulad ng sa biglaang pagkahulog mula sa isang napakataas na bangin at bumulusok sa lupa ngunit ika’y nagising bago tuluyang maramdaman ang kabuuang impact ng pagbagsak ng iyong katawan. Isang segundo… dalawang segundo… unti-unting bumalik ang mga pandama ng kanyang katawan. ‘Alay…’ Bumalik sa kanya ang nag-iisang salitang binanggit ng batang kaluluwa sa parking lot. Dumilat ang mga mata ni Damien. Wala na ang babaeng multo sa kanyang kwarto ngunit may kakaunting lamig pa rin na natitira na hindi dahil sa nakabukas na aircon. Bumangon siya a