“ANG mabuti pa siguro umuwi na tayo,” upang maputol o matapos na ang usapang iyon ay pinili kong iyon nalang ang sabihin.“Seriously?” ani Calum na nakataas ang isang kilay na nagtanong sa akin. Hindi pa nakuntento sa ganoon ang kaibigan ko. Binigyan pa niya ako ng meaningful look.Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin. At sa huli ay sumang-ayon rin naman ako sa kanya sa parteng iyon. Mahimbing ang tulog ni MJ at tiyak na magigising at maiistorbo ang tulog nila kung masusunod ang gusto kong mangyari.Pumasok na ako sa loob ng bahay pagkatapos niyon. At dahil nga napasarap ng husto ang tulog ni MJ ay sinuggest ni Lana na kinabukasan na kami umuwi. At dahil nga wala naman akong nakikitang masama roon ay pumayag ako.“Bakit ba hindi ka nalang dito tumira, Sam?” Si Lana iyon. Nasa kusina kami at kasalukuyang naghahanda ng hapunan.Maang akong napatitig sa kanya.Ang totoo, sinusukat ko kung seryoso ba ito sa sinabi o nagbibiro lang. “Seryoso ka?” ang hindi makapaniwala kong tanong.Tum
AMINADO naman ako sa sarili ko na mahal na mahal ko pa rin si Marius. At kung kanina, kahit pa sabihing gusto kong paniwalaan ang lahat ng sinabi ni Lana tungkol sa posibleng totoong nararamdaman ni Marius tungkol sa akin. Nag-aalangan talaga ako. Dahil takot na akong umasa at masaktan. At kapag naiisip ko kung gaano ang klase ng pinagdaanan ko noon dahil sa kanya. Mas nauuna ang pangamba na nararamdaman ko sa dibdib ko. At iyon ang pumipigil sa akin.Hindi ko tiyak kung hanggang kailan ko mapagkakasya ang sarili ko sa mga alaalang ganito. Gaya ng ginagawa ko ngayon. Nagkakasya akong balikan nalang sa alaala ko kung sa papaanong paraan ako inangkin ni Marius kagabi. At gaya nga ng nasabi ko na kanina, iyon ang nagbibigay ng kakaibang alab ng paghahangad sa pagkatao ko. Sa kabila ng katotohanang air conditioned ang buong silid.*****MALAKAS ang ungol na pinakawalan ko nang bigla ay naramdaman ko ang pagsibasib ni Marius sa pagkababae ko. Ang totoo, expected ko naman na iyon. Pero hindi
GAYA ng gusto kong mangyari at gusto rin naman gawin sa akin ni Marius, kinain niya ako ng husto. Parang wala na yatang katapusan ang kaligayahan nararamdaman ko na kung ilalarawan ko ay tunay na mas mataas pa sa akin.Kinain ako ni Marius. At sa pagkakataong ito mas agresibo siya at mas naramdaman ko ang gigil niya sa akin. Pero ang lahat ng iyon ay nakapagpataas lang ng paghahangad na nararamdman ko. Ang lahat ng iyon ay parang nagbigay lang sa akin ng mas malalim na dahilan upang hayaan si Marius na gawin sa akin at sa katawan ko ang kung anumang gusto niyang gawin.Ilang sandali lang at naramdaman ko ang kamay ni Marius na sumapo sa puwitan ko. Pero hindi niya inalis ang bibig niya sa pagkababae ko.Ramdam ko ang pag-angat ng puwitan ko nang itulak iyon ni Marius upang magkaroon ito ng mas mainam na access. Para mas makain niya ito ng mabuti at husto. At ako bilang isang pinarurusahan ng masarap ay muling napaungol.Mahihina pero hindi ko nagagawang itago kung gaano kalupit ang li
MALUNGKOT ang buntong hiningang pinakawalan ko matapos ang alaalang iyon. Hindi ko talaga mapigilan ang magkakahalong emosyon sa puso ko nang mga sandaling iyon. Muli kong nilingon ang kuna ng anak ko na mahimbing na natutulog. Pagkatapos ay nagbuntong hininga ulit ako. “Sana talaga nandito ka. Katulad kagabi, magkatabi tayong natulog,” sambit ko. Nagbuntong hininga ulit ako. Pakiramdam ko sa ganoong paraan kasi kahit papaano ay maiibsan man lang ng kahit bahagya ang pangungulila ko kay Marius. Kahit kung tutuusin kaninang umaga lang kami huling nagkausap. Pero nagtalo na naman kami. Sa naisip ay muli na naman akong nagbuntong hininga. Tahimik kong pinagtawanan ang sarili ko pagkatapos niyon. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang magbuntong hininga. Parang pakiramdam ko kasi kapag ganoon ang ginawa ko kahit papaano eh maiibsan ang pamimigat ng dibdib ko. Bagay na hindi naman nangyari dahil ganoon pa rin naman. Nanatiling mabigat ang pakiramdam ko dahil sa kalungkuta
NAGBUNTONG HININGA nalang ako sa lahat ng sinasabi ni Calum.Kabisado ko naman kasi ang ugali ng kaibigan kong ito. Hindi ito magsasalita kung hindi ito sigurado. At dahil nga masyado niya akong kilala, lalo lamang siyang nagkakaroon ng dahilan para magsalita at makatiyak na tama ito sa mga sinasabi nito.“Hindi ko pa napag-iisipan ang tungkol diyan,” pag-amin ko sa kanya.“Bakit naman kailangan pang pag-isipan? Eh gaya na nga ng sinabi ko, sure akong meron at meron uling mangyayari sa inyo ni Marius,” casual na sagot ni Calum. Hindi pa rin nagbabago ang tono ng pananalita niya. Maging ang emosyon sa mukha nito ay ganun pa rin. Kaya eventually, natawa talaga ako. “Oh, anong nakakatawa?” tanong pa niya habang nagsasalubong ang mga kilay.Magkakasunod akong umiling kasabay ang pagliit ng kanina ay malapad na ngiti ko. “Bakit ba parang seryosong-seryoso ka na may mangyayari ulit sa amin?” amused kong tanong.Kahit gusto kong mangyari ulit iyon, syempre medyo nagpakipot pa rin naman
"YOU know what? Hindi ako makapaniwalang suggestion ito nung lalaking iyon,” si Marius na hindi maitago ang kasiyahan sa tinig nang sabihin iyon.Hindi ako kaagad na naka-imik. Sa totoo lang kung malalaman kaya ni Marius ang totoo na si Calum ang number one na kakampi nito aside kay Lana, ganito pa rin kay ang mga sasabihin niya? Hindi nalang ako kumibo kahit pa ang totoo hindi ko mapigilan ang puso kong makaramdam ng sakit para sa kaibigan ko. Minsan parang gusto ko naring aminin kay Marius ang tungkol sa tunay na pagkatao ni Calum. Obvious naman kasing selos ang pinanggagalingan ng lahat nf nangyayari sa kanya. Pero dahil na rin sa kagustuhan ni Calum na ipagpatuloy namin ang ginagawang pagpapaselos kay Marius ay nagpipigil ako. “Best friend ko si Calum at walang masama sa suggestion niya. But I have to admit na hindi ko talaga ito gusto,” may kapaklahan ang tono ng boses kong sabi. Nilingon ko si Marius nang sabihin ko iyon. Ang totoo, gusto ko kasing makita ang magiging reaksyon
"NINONG MARIUS!" iyon ang pamilyar subalit maliit na tinig na narinig ni Marius habang naglalakad siya sa isang mall. Pagkagaling kasi niya sa trabaho ay dito siya nagtungo para bumili ng mga kailangan sa isang bookstore."Ninong! Ninong Marius!" noon na nga sinimulang hanapin ng binata ang tinig na talagang nagdala ng kakaibang haplos sa damdamin niya.
"OH please, Marius, slow down," nang pakawalan ni Marius ang mga labi ko mula sa mapupusok at nakakapaso nitong mga halik ay iyon lang ang nasabi ko."Sam, I want you right now," ang sa halip ay isinagot niya sa sinabi ko saka ako itinulak sa dingding ng hotel suite nito.Narinig ko pa ang pagtunog ng lock ng pinto at hindi ko maintindihan kung bakit lalong nagtumindi ang init na nararamdaman ko dahil doon."Please, ano ka ba," ang muli ay pakiusap ko kay Marius nang maramdaman ko na unti-unti na niya akong hinuhubaran.Hindi siya nagsalita at sa halip ay ipinagpatuloy ang ginagawa nitong paghalik sa akin.Masyadong malakas ang boltahe ng kuryenteng nililikha ang mga haplos at halik nito sa akin at kahit hindi ko aminin, nararamdaman ko ang unti-unting pagkatunaw ng lahat ng tatag na inipon ko simula nang una kaming magkita.Tama. Hindi ako magsisinungaling sa parteng iyon.Hindi ko malilimutan kung kailan ko unang nakita si Marius dahil nang araw na iyon ay sinimulan na niya akong bi