Yay, tapos na din sila. thank you sa pagsubaybay mga Mare. Jonathan and Kimberly is now signing off. See you sa susunod na akdang isusulat ko. God bless you all po. Have a great day 💖💖
"Ate, saan na ang damit ko.""Ate Kim, ngayon na pala ang deadline para sa test paper namin.""Ate, tapos na akong magsaing. Kain na tayo. Mali-late na kami sa school."Iilan lang ito sa mga naging sinaryo dito sa bahay tuwing umaga. Mas maingay pa kami sa tianggi kapag araw ng pasukan. Lahat ng kapatid ko, ate ng ate sa akin. Parang di kumpleto ang araw nila kapag hindi nila ako natawag. Sanay na rin naman ako sa ganito. Matapos mamaalam ni nanay anim na taon ang nakaraan ay ako ang tumayong magulang sa tatlo ko pang nakababatang kapatid. Namatay si nanay sa sakit na pneumonia, hindi na naagapan pa dahil lumala na ito. Sa hirap ng buhay ay hindi na namin nagawa pang ipa-check up ito. Ayaw din naman ni nanay na pumunta sa ospital. Kaya naman nang mawala ito ay sa akin naatang ang responsibilidad. Ang tatay ko naman ay wala na akong balita sa kanya. Iniwan niya kami matapos isilang ang bunso kong kapatid na Kyla. Limang taon pa ako nang iwan niya kami. Halos dalawang dekada na ang
Nasa auditorium kami ngayon ng mga kaklase ko, may orientation kami para sa nalalapit na on-the job training namin. Malapit na kasing matapos ang 1st semester namin at required kaming mga 4th year college sa kursong business administration na mag undergo ng internship sa 2nd semester. Kailangan namin itong gawin dahil kasali ito sa prospectus ng curriculum namin. Kapag hindi namin ito gagawin ay maaring hindi kami makaka-graduate. Masayang ang unang tatlong taon namin dito sa university. Habang nakaupo kami dito sa auditorium ay di mapigilang mapag-usapan kong saan kami mag-apply ng ojt. Madami namang pagpipilian kaso kadalasan walang allowance at ikaw pa ang gagastos para sa kumpanya na pipiliin mo. At ito ang isa sa problema ko ngayon. Kapag nagsimula na kaming mag ojt ay kailangan ko nang tumigil sa part-time job ko sa Jollibee. Nine hours ang kailangan ko e-renden every day para makumpleto ko ang required hours bago matapos ang 2nd semester."Saan kaya tayo pwedeng mag-apply?
Siksikan kami ngayon ng mga kaklase ko. Nasa harapan namin ang bulletin board kung saan nakapaskel ang mga kumpanya na pag-ojt-han namin, kasama ang mga pangalan ng sino ang nakapasa sa kumpanya na iyon. Ang kaba ko ay abot langit na dahil nakikita ko ang mga mukha ng iba kung kaklase na parang pinagsakluban ng langit dahil hindi nasama mga pangalan nila. Ibig sabihin ay bagsak sila sa exam or interview. Kapag mangyari yon ay choice kondi dito sa school mag-render ng oras para lang ma-cover ang required hours. "Kinabahan na ako," bulong sa akin ni Jhy."Ako din. Paano na lang kapag mangyari yon, saan tayo pulutin," sabi ko din sa kanya. "Mabuti sana kung may sarili kumpanya or may kapit tayo sa mga malalaking kumpanya. Wala sana tayong problema," sabi pa ni Jhy. "Kaya nga," segunda ko sa kanya. Totoo ang sinabi ni Jhy. Kung may sarili lang sana kaming kumpanya o may malakas na kapit katulad ng ibang kaklase ay hindi na sana kami mahihirapan. Sandamakmak na curriculum vitae at
Napatingala ako sa sobrang taas ng building na nasa harapan ko. May nakasulat sa ibabaw na McKinney Corporation. Sa tanang buhay ko ngayon lang ako nakatapak ng ganito kalaki ang building. Marami naman akong nakikitang naglalakihang building pero kakaiba awra at disenyo ng building nato. Nasa bandang Makati City pa kasi ito kaya kailangan mong mag-triple ride kapag nagtitipid ka sa pamasahe. Or kung gusto mo mag-taxi ka para mas mabilis, yon nga lang butas bulsa mo sa pamasahe pa lang. Napatingin ako sa relong pambisig ko at na-shock ako nang makitang 8:05am na ng umaga. Alas otso ang alas otso ang time in namin nga napatakbo ako papasok sa loob. Di ko na pinansin ang cellphone ko na vibrate ng vibrate, marahil ay si Jhy ang tumatawag. Mabuti na lang at may company i.d na akong suot kaya di na ako sinisita pa guard. Tumakbo ako papuntang elevator dahil nasa 5th floor pa ang opisina ng HR ngunit sa kakamadali ko di ko inaasahang matapilok ako at deretsong natumba ako sa lalaking nasa h
Sinundan ko na lang ng tingin ang papalabas na babae. Matapos mawala sa paningin ko ang babae ay ibinalik ko ang tingin sa harapan. Laking gulat ko ng makaharap na pala siya sa akin. At ang mas nakakagulat pa ay siya ang taong nakabunggo ko sa elevator. Nanlaki ang mga mata ko nang makilala siya. "I-Ikaw?" di ko mapigilang wika ko."Hello, baby, welcome to my chamber," seryusong wika niya. Hindi agad ako nakapag-isip ng sasabihin."Huh?" nalilitong wika ko sa kanya."Kidding." sabi nito sa akin at ngumiti ng napakatamis. Para naman akong nalusaw sa ginawa niya. "Have a seat, Miss Martinez."Bumalik ang pagiging seryoso niya. Parang napapalibutan ng malamig na yelo ang buong silid dahil sa malamig niyang awra. Natakot tuloy ako baka magkamali na naman ako at itatapon na talaga ako sa labas ng kumpanya. Dahan-dahan akong naglakad palapit sa working table niya. Umupo ako sa upuan na nasa harapan niya. "Thank you, Sir," tanging nasabi ko na lang. "Do you have a boyfriend or a husband
Jonathan McKinneyTinapik-tapik ko ang mga paa sa sahig habang hinihintay na mag-open ang elevator. Pasado alas otso na ng umaga at alam kong late na para sa oras ng trabaho. Kadalasan ay wala pang alas otso ay nasa opisina na ako. Nagkataon lang na may dinaanan ako. Akmang hahakbang ako papasok sa elevator nang may biglang bumunggo sa likod ko."What the hell!" sigaw ko. Akmang bubulyawan ko pa ang may kagagawan non dahil wala pang nangahas na gawin sa akin ang ganon. Ngunit nakita kong isa itong babae. Hindi lang ito basta-bastang babae kondi napakaganda nito. For the first time, humanga ako sa angking kagandahan nito. She's simple but elegant that I can't get away my eyes from her.She has a beautiful face with no makeup. A silky straight hair and a height of I think, 5'5 in feet. I was entangled with her beauty that made me crave for her. Bagay na hindi na ko pa nagawa sa tanang buhay ko. Sanay ako na babae ang gagapang para matikman ko. Nakita ko ang pagkataranta niya nang
Kimberly Ann Martinez"Hi, girl. I'm Joville Atayde, assistant number 3 ni Mr. McKinney," lumapit sa akin ang isang babae na kanina lang ay kasama ko loob ng office ni Sir Jonathan. Nilahad niya ang kamay niya sa akin."Hi po. Ako naman si Kimberly Ann Martinez. Kim na lang for short. Magiging personal assistant daw ako Mr. McKinney," pakilala ko at tinanggap ang kamay niya. "Really? Wow. First time to," sabi niya. Ngumiti na lang ako ng pilit. "Anyway, ito naman sila Gerald at Paolo, mga security personnel ni Mr. McKinney. Kaya wag kang magtaka kung lagi silang naka black palagi silang kasama sa lahat ng lakad ni Mr. McKinney. Ako naman ang secretary slash assistant ni Mr. McKinney.""Hello po sa inyo," bati ko sa dalawang lalaki na narito. "Hello, Miss Martinez, ang ganda mo naman," sabi ni Gerald sa akin. Sa mukha pa lang nito mukhang di na mapagkakatiwalaan, feeling ko may pagkapaliko tong lalaki na ito. "Ayan ka naman, Gerald. Spare, Kimberly. Mukhang inosente pa naman," sab
Kimberly Ann MartinezNasa canteen kaming dalawa ni Jhy ngayon. Lunch break at nagkataon na walang lakad ang boss namin kaya naman ay magkasama kami ngayon ni Jhy. Hindi naman ako busy sa pwesto ko tanging encoding lang ang ginawa ko at hindi naman urgent na trabaho pa to ni Joville. Pinilit ko lang na bigyan niya ako ng gawain. Hindi kasi ako binigyan ni gawain ni Mr. McKinney kaya seating pretty lang ako sa pwesto ko, maliban na lang kung isasama niya ako sa mga lakad niya. "Hirap pala kung pinakamababa ang posisyon mo, lahat ng utos sayo ibibigay," reklamo ni Jhy sa akin."Bakit naman?" Tanong ko habang sumisipsip sa mango shake na binili ko."Halos lahat ba naman sa marketing department laging ako ang inutusan. Jhy, paki-encode naman nito, please. Jhy, bring this to the accounting department. Jhy pa print naman to. Jhy, pa photocopy naman nito. Jhy, pa-scan naman. Nakaka-stress alam mo yon?" sabi pa niya. "Sssh, baka marinig ka," saway ko sa kanya. Bigla naman itong natahimik