Chapter 03

“Do you take Brille Khaleesi as your lawfully husband? In sickness and in health? For poorer and for richer? And ‘til death do you part?” pagtatanong ng pari sa dalawang ikakasal.

She bit her lower lip waited for her reply.

“I do,” saad ni Jessica.

Hindi niya alam kung hanggang saan ang kaya niyang tiisin sa kasal na ito. She wanted to leave and run away, but then… what would she do that?  Nandito na siya at papanindigan niya ‘to. Hindi naman kasalanan ni Brille na tanga siya,e She brought this to herself.

“Ate Jessica is so pretty,” sambit ng isang bridesmaid na kanyang katabi.

“I agree,” saad naman ng isa. “Pero ‘di ba may girlfriend si Kuya Brille nang mabuntis niya si Ate Jess? Totoo ba ‘yon.”

Gustong takpan ni Emory ang kanyang tenga. Ayaw niyang marinig ang susunod na usapan ng dalawa ngunit baka ma-weirdohan ang mga ito kung gagawin niya ang naiisip. Nasasaktan siya sa mga bali-balitang kanyang naririnig. She wanted to leave this place as soon as she can.

“Totoo raw ‘yon pero grabe naman. Baka masama ang ugali nung ex ni Kuya Brille kaya niya ‘yon iniwan.”

Hindi na mapigilan ni Emory ang pagkagat ng kanyang ibabang labi. Tuluyan nang nawala sa isipan niya na baka ay masira ang kanyang makeup. Pinipigilan niya ang sariling maiyak sa sitwasyon niya ngayon.

Tama ba talaga ang desisyon niyang pagpunta rito?

“Do you, Brille Khaleesi, take Jessica Salvacion as your lawfully wedded wife? In sickness and in health? For poorer or richer?”

Hindi nakaligtas sa paningin ni Emory ang pagsulyap ni Brille sa kanyang pwesto. She immediately composed her smile. Sa totoo lang, siya ang isa sa mga taong nagsulsol kay Brille na pakasalan si Jessica. Because… she’s her best friend. She used to love Jessica. She came from a broken family. Minsan na rin nilang mapagkwentuhan na ayaw ni Jessica na magkaroon din ng broken family ang mga anak nito in the near future.

 And the thought itself is breaking her. Ayaw niyang maging kontrabida sa buhay ng kanyang kaibigan. She doesn’t wanna be selfish. Mas gugutuhin niya pang makita ang kaibigan niyang masaya. And besides, kung talagang mahal siya ni Brille, he won’t cheat.

“I do,” sagot ni Brille.

And that is when Emory realized he’s not the man she’s gonna be with in the nearest future. He’s not the man who will knelt down on one knee with a ring on his palm and asking her to marry him. That truth slaps her, big time.

Now that he’s tied with someone else, alam ni Emory na hindi na pwedeng mabalik ang dati. Everything has now changed and the only thing she has to do now is move on. Kailangan niya nang mag-move on.

She just wanted to dissolve at the moment. Kaya naman matapos ng kasal ay agad na siyang umalis ng simbahan. She didn’t even look for her brother, Elijah. She immediately hailed a taxi and went home. Wala na siyang balak pang manatili roon.

“Ma’am, nandito na po tayo,” saad ng driver.

Kinuha niya ang limang daang papel mula sa kanyang purse at inabot ito sa manong driver. She didn’t wait for him to give her the change. Agad na siyang lumabas ng taxi at naglakad papasok ng kanilang gate. Binati siya ng kanilang guard ngunit hindi niya ito pinansin.

Habang naglalakad ay tumulo ang luha sa kanyang mga mata na agad niyang pinunasan. Hindi naman siguro masamang umiyak, ‘di ba? Hindi naman siguro masamang masaktan dahil sa nasaksihan niya, ‘di ba?

She took off her heels and continue walking. Masakit na nga ang puso niya, masakit pa paa niya dahil sa heels. Grabeng pagsubok naman yata ito.

Nakayuko siyang naglalakad papasok ng kanyang bahay at nang na sa pintuan na siya ay bigla siyang napatigil. She wiped her tears and frowned. Emory can hear her mother and grandfather’s voice arguing in their living room. Alam ni Emory na hindi siya dapat makinig ngunit na marinig ang kanyang pangalan ay para siyang natuod sa kanyang kinatatayuan.

“Emory is not an object, Dad. You can’t just marry her off to someone she doesn’t know!”

Her eyes widened. Parang natulos si Emory sa kanyang kinatatayuan ngayon at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. Should she continue listening? Should she leave and act like she didn’t hear anything?

“We need to save our failing business! What do you want to fvcking happen, Esmeralda? Ang ma-bankrupt ang ating negosyo? Ang maghirap tayo? Use your fucking brain! Hindi malulutas ang ating problema kung hindi natin soslusyonan nang maaga!”

Natahimik ang kanyang mommy. So it’s true. Their business is failing. Kaya pala ganoon na lang kung umakto ang kanyang mommy kaninang umaga.

She bit her lower lip. Mariin niyang pinikit ang mga mata saka buong lakas na tinulak ang pinto kung saan niya naabutan ang kanyang lolo na blankong nakatingin sa kanya at ang mommy niyang gulat sa kanyang pagdating.

“Emory…”

“Was it true?” she asked. “You’re marrying me off to someone to save the business?”

“Emory─”

“You still want your luxury life, right?” malamig na tanong ng kanyang lolo. “You still want Elijah to study in that prestigious school, right? Malaki ka na. Alam mo na dapat kung ano ang dapat mong gawin.”

She looked at her mother and found her crying. Her chest tightened and what her lolo said hit her. Oo nga naman. If she wants Elijah to continue studying, she has to sacrifice. Besides, she’s the eldest. This it the very least thing to do for the sake of their business.

Emory looked down and tears started flowing down her cheeks. Bakit kaya ganito? Bakit naman sunod-sunod na problema yata ang kinakaharap niya ngayon? Hindi pa nga siya tapos sa isang problema, meron na namang isa.

Wala bai tong katapusan.

“Give me time to think about it,” she whispered. “Hayaan niyo po muna akong makapag-isip.”

“We’re not asking for your decision,” sambit ng kanyang lolo. “Magpapakasal ka, sa ayaw mo’t sa hindi.”

PINANOOD NI BEAU kung paano nagmamadaling umalis ang dalagang si Emory matapos ng kasal. She didn’t even wait for the newly wedded couple to leave first. Mas nauna pa itong umalis. Bakit niya ito napansin?

It’s because he’s been looking at her since the wedding started. That innocent looking face. It was the face that ditched him this morning. Kanina nang kinausap niya ito, hindi ito umimik sa kanya. And he knows he felt embarrassed.

Sino ba naman kasi ang hindi mahihiya kung ganito ang sitwasyon nila.

“Kanina ka pa nakatingin sa kanya,” sambit ng isang lalaki sa kanyang tabi. And it was his cousin. “Baka matunaw ‘yan.”

“Who is she?”

Don’t get him wrong. He already knew her name. But he’s still curious about her.

“Are you interested in her?”

He didn’t speak. Pinanood niya itong umalis ng simbahan hanggang sa mawala ito sa kanyang paningin. Now he finally understands what it is. Why she went to the bar alone last night. It kinda amaze him how fate works.

Of all the people na makikita niya sa gabing ‘yon at makakasama, ang ex-girlfriend pa ng kanyang kapatid. He turned to his brother and saw the sadness in his eyes. Umangat ang kanyang kilay.

After the picture taking, nilapitan niya ang kapatid bago pa mga ito umalis.

“What’s wrong?” he asked.

Tumingin ito sa kanya at humugot ng malalim na hininga. “Nothing, Kuya. Don’t mind me.”

He’s not stupid. Hindi niya tuloy maiwasang mapailing. Poor brother of his. Napilitang gawin ang mga bagay dahil sa isang pagkakamali.

Beaumont roamed his eyes all over the place. Lahat ay nagkakasiyahan sa pag-iisang dibdib ng kanyang kapatid at ni Jessica. The smile on their face is priceless, not his thing. May kumalabit sa kanya dahilan para lingunin niya ito.

“Greetings, Mr. Khaleesi. Your grandfather wants you see you now,” sambit nito.

Nakuha nito ang kanyang atensyon. “Is he awake?”

Sunod-sunod na tumango ang kanyang butler niya. “Yes, Mr. Khaleesi. And he has something important to discuss with you.”

Beau nodded his head and immediately followed his butler outside. Isang sasakyan ang naghihintay sa kanya sa labas kung saan siya agad na sumakay. He checked the time on his wrist and took a very deep breath.

He’s worried about his grandfather’s health. May sakit na sa puso ang kanyang lolo at ginagamit itong dahilan ng kanyang lolo para muling bumalik ng Pinas. It was making him frustrated at first, but then he realized it’s been a while. Masyado na ring matagal nang huli siyang tumapak sa lupa ng Pinas.

Pagdating nila sa hospital ay agad siyang lumabas ng sasakyan at sumunod naman sa kanya ang kanyang butler nang tahimik. Diretso ng lakad ni Beau hanggang sa marating niya ang silid ng kanyang lolo. The butler opened the door for him. And as he walked in, he saw his grandfather looking at him.

“You’re awake,” saad niya rito.

“Of course, I am.” Ngumisi ito. “Welcome to the Philippines, apo.”

He rolled his eyes in a manly way. “You’re using your illness again to bring me here.”

Humalakhak ito sa kanyang sinabi ngunit agad din itong napahawak sa dibdib. Beau was fast to come to his grandfather to ask him what wrong. Umiling lang ito sa kanya at tinulak siya palayo.

“How’s your brother’s wedding?”

“Grand and successful,” he replied.

Mahina itong umiling. “He is stupid.”

Hindi umimik si Beau. May tama naman ang kanyang lolo. Brille is so stupid for what he did. Bakas naman sa mukha ng kapatid niya kanina na hindi si Jessica ang papakasalan nito, it was that woman… Emory.

“I told him so many times,” sambit ng kanyang lolo. “His life with Ms. Javier is already been planned out. As long as he won’t do anything stupid.”

Kumunot ang kanyang noo. “What do you mean planned out?”

Tumingin ang matanda sa kanya at humugot ng malalim na hininga. “This plan is supposed to be for Brille. But now that he did something stupid, ipapasa ko sa ‘yo ang dapat na para kay Brille.”

Beau frowned even more. He’s confused. Ano ang ibig sabihin ng kanyang lolo na ipapasa sa kanya?

“Emory Javier and Brille is set to get married by next year,” saad nito.

“Why?”

“Business,” his grandfather replied shortly.

Beau tilted his head. “And what do you mean passing it to me?”

Tumingin ito sa kanya at ngumiti. “You’ll marry Emory.”

His jaw clenched. Mariin niyang kinagat ang ibabang at hinanda ang sarili para salungatin ang desisyon nito. He can’t marry that woman. Alam niya namang babaero siya ngunit hindi niya tataluhin ang ex ng kanyang kapatid.

Well, yes. Something happened between them last night. But then hindi niya pa ito kilala! He doesn’t even know her name as he fucked her. At ngayong alam niya na kung sino ito at kung ano ang katauhan ni Emory sa buhay ng kanyang kapatid, no. He’ll refuse.

“Before you say anything, sit down. Let’s talk about it,” sambit nito.

Beau took a very deep breath as he pulled a chair beside his grandfather’s bed and sat down. Tumingin siya rito at naghihintay kung ano ang sasabihin nito sa kanya.

“Bata pa lang si Emory at Brille ay nakatadhana na silang ikasal kapag tumuntong na sila ng bente-singko anyos. Unfortunately, something came up. Hindi ko na sasabihin sa ‘yo ang iba pero palubog na ang negosyo ng mga Javier.” Humugot ito ng malalim na hininga. “Malaki ang naitulong sa ‘tin ng mga Javier noon, Beau. And now, I want to repay their kindness.”

“By merging our businesses?” tanong niya rito.

Walang pagdadalawang-isip na tumango ang kanyang lolo. “It’s the only way, apo. You see, mahina na ang katawan ko. I’m don't know how long I’m gonna survive this life. The last thing I wanted is to help them rise again. I hope you understand me.”

He bit his lower lip. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat sabihin. Isa ang kanyang lolo sa mga taong pinapahalagan niya at ang marinig ang gusto nitong gawin, nagdadalawang isip siya.

“Give me time,” sambit niya rito. “I need to think about it.”

“Hurry, Beaumont.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “Papalubog na ang kanilang negosyo. I want to help them, kahit ‘yon lang bago ako mawala, apo.”

Kumunot ang kanyang noo. “No, you’re not dying.”

The old man smiled at him and said, “We don't know what tomorrow holds, apo. I’m just getting myself ready to depart anytime sooner.”

His jaw clenched. Hindi malapit ang loob ni Beau sa kanilang mga magulang at tanging lolo niya lamang ang kumakausap sa kanya na hindi siya tinatratong iba. Isang tao lamang ang nakakaintindi sa kanya at ‘yon ang kanyang lolo.

Beau held his grandfather’s hand and smiled tightly. “You’re not going to die. A bad bug never dies.”

Sa kanyang sinabi ay napahalakhak ang kanyang lolo. Tinapik nito ang kamay niyang hawak nito. “I’m not a bad bug, but you are. Hurry up and marry Emory. They need our help.”

DUMAPA AKO SA KAMA AT humikbi. Hindi niya alam kung para sa anong rason ang kanyang pag-iyak. Kung dahil ba sa kung paano mag- I do si Brille sa simbahan kanina? O ang malamang ikakasal siya sa taong hindi niya kilala?

Nagluluksa pa nga siya sa relasyon na nawala sa kanya tapos ngayon malalaman niyang ikakasal na siya? Sa taong hindi niya kakilala?! Seryoso ba talaga ang lolo niya roon.

“Emory?”

Wala sa sariling nag-angat ng tingin si Emory sa pinto at hinintay itong bumukas. Nang bumukas ito ay niluwa nito ang kanyang mommy na may dalang isang baso ng gatas. Pinilit ni Emory ang sarili na bumangon at tumingin sa kanyang mommy. She didn’t bother to wipe her tears away.

“What is it, Mom?”

Her mother walked to the bed and sat beside her. Nilapag nito ang baso ng gatas sa ibabaw ng kanyang nightstand. Hinawakan nito ang kanyang kamay at hinaplos ang kanyang buhok.

“I’m sorry for everything, anak.”

Tipid siyang ngumiti. “It’s not like may magagawa pa ako sa desisyon ni Lolo, right?”

Humugot ng malalim na hininga ang kanyang mommy. “I already convinced your father about it, anak. Sinubukan ko ring kausapn ang lolo mo, ngunit─”

“But it’s a cannon event,” pagpuputol niya sa kanyang mommy. “It’s meant to happen.”

Hindi umimik ang kanyang mommy at ganoon din siya. They just sit there in silence. Siguro ay alam ng kanyang mommy na walang comforting words ang pakakapagpagaan ng dibdib niya ngayon.

Patuloy na bumubuhos ang luha sa kanyang mga mata at hindi siya gumalaw para punasan ito.

It took her minutes before she speaks again.

“But… do I have anything to lose?” mahinang tanong niya. “Wala namang mawawala sa ‘kin kung papayag na lang ako, ‘di ba? I mean, wala na sa ‘kin si Brille. He’s already tied into someone else.”

“Freedom,” sambit nito sa kanya. “You’ll lose your freedom, anak.”

“Freedom?” She looked at her mother. “Do I have one?”

Magmula nang mamulatsiya sa mundo, kontrolado na ng kanyang lolo ang kanyang buhay. Lahat ng kanyang desisyon, dapat alam ng kanyang lolo or else she’ll get punished.

She took a very deep breath and massaged her temple. “Tatanggapin ko na lang ang kasal, Mommy. Para rin naman ‘to sa pamilya natin.”

For the sake of others, she’s willing to give up her happiness. This is her. And no matter how much she try to change herself, she can’t.