Share
Chapter 13
"Tara na?" It was Sunday morning.
Gideon called me last night. Nagyayayang lumabas daw kami ngayong linggo.
Everything happened so fast. Hindi ko makalimutang sa unang pagkakataon ay overall champion ang Stem noong intramurals. Ilalaban pa ang mga varsity namin sa regional.
Natapos ang buong isang linggo ng intramurals na puno ng issue ang school tungkol saamin ni Gideon.
Noong una ay naiilang talaga ako, but he didn't seem to mind. Ni hindi n'ya binibigyan ng pansin ang mga usapin tungkol saamin. Lagi pa kaming magkasama sa school.
Kung siguro hindi kami nagkaayos, talagang maiinis ako sa pabuntot-buntot n'ya. But then everything changes. I'm comfortable with him. I liked the way he cared for me.
Nakikita at mas nakikilala ko ang totoong side ni Gideon.
He's sweet and protective. Hindi lang saakin na nililigawan n'ya kun'di maging sa pinsan n'yang.
Nililigawan na rin kasi noong si Jere
Related chapters
Reclaiming Property Chapter 14
"Sigurado ka bang papasok ka na?" Nag-aalalang tanong ko kay Cleofa.She smiled at me. Bakas pa rin ang lungkot sa ngiti n'ya saakin habang inaayos ang suot n'yang uniform."Oo, wala namang magagawa ang pagmumukmok ko... Alam kong hindi magugustuhan ni lola kung magpapaloko-loko ang pag-aaral ko. Gusto n'ya akong makapagtapos, kaya papasok na ulit ako." She mumbled before facing me."Hindi ako p'wedeng tumigil, ano! Mahaba pa ang tatahakin ko para maging isang ganap na doktora." Nangingiting sabi ni Cleofa.Almost two weeks have passed since we mourned for Lola Melva.Hindi ko akalaing napakabilis ng pangyayari samantalang ayos naman s'ya noong araw na iyon tapos biglang wala na...Inatake daw ito sa puso.Grabe ang pag-aalala ko kay Cleofa at kahit dis-oras ng gabi ay tumungo ako papunta sa kung nasaan s'ya. Hagulhol ng iyak n'ya ang tanging narinig ko habang yakap yakap ko ang kaibigan ko.
Reclaiming Property Chapter 15
"Bend you back a little bit."Lumapit saakin si coach Nella bago hinawakan ang likod ko. Inalalayan n'ya ang likod ko sa paraang gusto n'ya.Kasalukuyan akong may practice ngayong araw. Papalapit na nang papalapit ang araw ng competition ko. Next week na iyon at ngayon palang ay halo-halo na ang nararamdaman ko.Nagbigay na rin ako ng excuse letter sa school. Ilang araw akong hindi papasok hanggang matapos ang competition ko.Madalas pumunta dito sila Cleofa at Imperial pagkatapos ng klase nila, nanonood ng practice ko. Si Gideon naman ay halos araw-araw na narito saamin pagkatapos din ng klase.Sa ilang linggo ay focused kami ni coach Nella sa pag-e-ensayo ng mga bagong movements. May mga movements na nahirapan akong makuha nguni't nagagawa ko naman. Naging strict din si coach sa pagdating sa kinakain ko.Buong araw ay wala akong ginagawa kun'di ang mag-ensayo. Kapag pagod na ay tumitigil naman din kami dahil h
Reclaiming Property Chapter 16
Energy comes from passion. Feel the power that comes from concentrating on what makes you happy.A small amount of progress each day adds up to a big outcome.Hindi ko akalaing paunti-unti ay matutupad ko na ang pangarap ko. Paunti-unti ay magagawa ko nang makatapak sa ibang bansa para ipakilala ang sarili kong inirerepresenta ang bansang ito. Bahagya kong pinadapo ang daliri ko sa gold medal na nakuha ko sa competition gano'n na rin ang certificate. "Congratulations!" Mainit na yakap ang kumulong saakin ng dumating ako sa bahay. Ganoon nalang nag gulat ko ng makita ang tila party na inihanda nila mommy. Madaming tao sa loob ng bahay namin at karamihan pa doon ay ka schoolmates ko. I returned her hug as I began to shed tears. May banner pang nakalagay sa taas ng itinayo nilang stage. "Congratulations, Ate!" Napangiti ako ng dalhin saakin ni daddy si Miro na buhat-buhat n'ya para yumakap. I carry him and hug him back. "Thank you, baby. Bumibigat ka na. Sa susunod 'di ka na kaya
Reclaiming Property Chapter 17
"You're w-what?"Hindi ako makapaniwalang nakatingin kay Cleofa nang kumalas ako sa yakap. Umiiyak pa rin s'ya at marahang umiiling saakin. "Sorry... Sorry hindi ko sinunod 'yung sinabi mong h'wag akong tutulad sa mama ko... S-Sorry" "Cleofa..." Banggit ko ng pangalan n'ya at naawa s'yang tiningnan. Nangilid ang luha sa mga mata ko. Makailang beses akong lumunok upang pigilan ang pagtulo noon. "Tulad lang din ako ni mama... Tama sila... Tama sila, magkatulad din kami... Disgrasyada rin ako..." Umiling ako at muli s'yang niyakap. Imbis na magalit o tanungin s'ya kung paano at anong nangyari ay mas pinili kong yakapin nalang s'ya at patahanin sa pag-iyak. "I love you..." I whispered. "Hindi kayo magkatulad ng mama mo, Cleofa... Kung nagkaroon kayo ng parehas na pagkakamali sa una, hindi pa rin kayo magkatulad dahil sinigurado akong magiging isang mabuti kang ina."She hugged me so tight. Bahagya akong nangiti at tuluyang nang naiyak. Hindi ko alam 'yung mararamdaman ko. Pinaghal
Reclaiming Property Chapter 18
"Are you okay?" I asked, my gaze narrowed on Cleofa.Lumingon ito saakin t'yaka bahagyang nagpunas ng luha. "Ayos lang, may naalala lang." She then smiled at me.Ngumiti ako at hindi maiwasang ibaling ang tingin sa tinitingnan n'ya rin kanina. Naroon si Imperial sa sofa buhat-buhat ang baby ni Cleofa na tila ba aliw na aliw pa dito. Sa tabi ni Imperial ay naroon ang boyfriend n'yang si Jeremy. "Ang bilis ng panahon 'no? Parang kailan lang hindi ko pa alam kung paano aaminin sa kanilang buntis ako..." She chuckled.Muli ko s'yang nilingon nguni't ang mata n'ya ay nakatutok pa rin sa anak. I saw sadness in her eyes pero nangingibabaw pa rin ang kakaibang saya sa kanya. Maraming buwan ang lumipas. Sa bawat buwan na iyon madaming nagbago nguni't mas madami ang nanatili sa kung ano ito dati. Naalala ko pa kung paanong umamin si Cleofa kay Imperial na buntis s'ya noong araw din ng graduation namin. Noong isinama kasi ako ni Gideon sa celebration party nilang magkakaibigan ay sumama rin
Reclaiming Property Chapter 19
"Cleofa?" Sandali akong natigilan sa pagbaba ko sa hagdan ng bahay namin nang makita ko ang kaibigan sa living room namin. She was silently sitting on our couch, but she looked a bit tense. Agad naman s'yang nakapag-angat ng tingin saakin. Ang kaninang halos mangunot n'yang noo ay tila napalitan ng pagkabalisa na s'yang ikinataka ko. "What are you doing here?" Tuluyan akong bumaba ng huling baitang ng hagdag bago marahang lumapit sa kanya. Tumayo naman s'ya agad at pinawi ang kaninang emosyong nakita ko. Pinalitan n'ya iyon ng ngiti sa labi."Ah... dumaan lang. Pupuntahan din kasi dapat kita...""Ha? Bakit?" Nagtataka ko pa ring tanong. Kinagat n'ya ang ibabang labi. "Ano... p'wede mo ba akong samahan?" Tila nag-aalinlangan n'yang sabi. Umawang naman ang labi ko at napatango. "Saan ba? May pupuntahan din ako ngayon pero p'wedeng mamaya na rin naman. Iyong sa 'yo muna." She shook her head. "Gano'n ba? Saan ka ba pupunta? Baka importante. Kaya ko namang mag-isa..." Bahagya akon
Reclaiming Property Chapter 20
"This is Roxana Fabrejas. She will be one of the individual finalists. Sa competition last year, s'ya rin ang nakakuha ng gold medal. I'm sure she will be one of the greatest competitors of all the finalists tomorrow. " Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng pamumula ng pisngi sa sobrang dami ng papuring naririnig ko galing sa isang staff ng Rhythmic Gymnastics dito sa Pilipinas. Napatingin naman saakin ang head at sandaling pinasadahan ako ng tingin bago napangiti. "I recently heard things about you. Your tournament and competition feedback are all good." Malaking ngiti nito saakin. Bahagya akong tumungo at tuluyan na ring napangiti. "Thank you po." Tumango naman ito at bahagyang tumawa, tawang punong-puno ng saya. "Out of all the candidates here, I'm really rooting for your performance. Sana ay h'wag mo kaming bibiguin." Malakas ang tibok ng puso ko at sunod-sunod na napatango dito. Bahagya akong suminghap nang matapos ang pag-uusap namin hanggang tuluyan akong bumalik sa kung
Reclaiming Property Chapter 21
"We still need to undergo some tests about his condition. Ang sabi n'yo ay wala naman s'yang asthma, but then it is possible. Nahirapan s'yang huminga at nawalan ng malay. It's either asthma or another type of heart complication." Parang unti-unting gumuguho ang mundo namin ng mga magulang ko habang pinapakinggan ang bawat katagang sinasabi saamin ng doktor tungkol sa kundisyon ng kapatid ko. Tumulo ang luha at hindi maiwasang hawakan ng mahigpit ang kamay ng kapatid kong hanggang ngayon ay nakaratay sa hospital bed at walang malay. Sunod-sunod na naman ang luha ko habang nakatingin dito. Hindi ko matanggap na matapos n'yang magkaroon ng prosopagnosia ay magkakaroon na naman s'ya ng panibagong sakit."Miro baby... Hold on for Ate... Please hold on for us. " I whispered to him, crying. Narinig ko ang hikbi ni mommy habang nakahilig kay daddy. "This is my fault. Kung sana mas naging maingat ako noon..." Sunod-sunod ang naging hikbi n'ya.Sabay naman kaming napailing ni daddy sa kan
Latest chapter
