Kabanata 47

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa takot nang muli kong makita ang mga taong naging dahilan ng paghihirap ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko lalo na ngayon kaharap ko na sila at kasama ko pa ang anak kong si Ryker.

Gusto kong tumakbo palayo sa lugar na iyon kasama ang anak ko para hindi nila malaman kung sino si Ryker. Pero, hindi ko magawang maihakbang ang mga paa ko para gawin iyon. Tila napako ako sa lugar na iyon, at kahit ang paghakbang ay hirap akong gawin.

I stood up from kneeling while holding my son's hand tightly. I looked at their reaction, surprise registered on the faces of Tita Christine and Tito Leandro. They looked back and forth between me and Ryker who was still crying.

And when I looked at Conrad, I only saw him frowning and full of wonder while looking at my son.

"Jusko kang bata!" si Ate Lindy at lumapit kay Ryker na nanatili lamang sa aking tabi. "Nag-alala kami sa'yo.Wag ka na ulit aalis ng ganun,"

She tried to grab Ryker to stop him from crying bu