DISCLAIMER: This story presents flawed characters; personage prone to flawed judgement—inasmuch as character development is the untima intent. Understand that I am fully aware of their behavior and the likes.
Hence, please learn moral lesson while enjoying the story.
PROLOGUE
"Fuck! I'm coming!" he hardly thrust as he met orgasm.
I immediately gasped for air, breathing heavily.
Pagkatapos ng ilang segundo, dinaganan niya ako kaya't napahiga akong habol-habol ang hininga. I hated to say something like this, but that was rough. I softly pulled his right arm, para makatakas sa mga bisig niya. That was my instant reaction, I need to go or simply I can't enjoy the moment.
I bit my lower lip after I succeeded to jump out of the bed. I sighed. Not out of frustration but because of something, something I'm not familiar with. Masaya ako kanina diba? Masaya akong tapos na ang tali ko sa kaniya. Na sa wakas, hindi na ako ulit iiyak sa loob ng banyo dahil sa pandidiri sa sarili.
I take a glance at him. Nakapikit na ang mga tila walang sala nitong mga mata. I was about to leave but he swiftly moved, hinawakan ang aking palapulsuhan.
Please, not today, Triden.
Napatitig ako sa kaniya nang may sasabihin sana ito ngunit hindi itinuloy. I waited for that. Palihim akong naghihintay na meron siyang sasabihin, pero wala akong nakuha.
Instead, he smiled aristocratly.
Tumango ako. Three second have passed before I directed to his bathroom that was made of glass. Nagdalawang-isip pa ako kung igagalaw ba ang tabing o hindi, pero ginawa ko naman. As the cold water ran down on me, may isang luha ang sumama.
Am I sicked? Baliw na ba ako?
Nagmadali akong sabonan ang sarili para makapagbanlaw na. Kailangan ko na talagang umalis, hindi ko na kaya pang magtagal. Pagkatapos, napakunot ang noo ko nang makita siyang inaabanagan ako sa labas. Gamit ang bibig itinuro niya ang robang inalok sa akin. Kinuha ko iyon at agad na nagpasalamat.
I remembered the first time that we did it. January 3, just days after new year. My legs were shaking so bad, both manifestation of doubt and disgust to myself. Sobra akong umiyak nang araw na iyon, I was so disappointed for what I've done. Pero bobo ako kaya't nagpatuloy iyon.
Ilang beses na ba nangyari iyon? Hindi na mabilang. Kabisado ko na nga ang buong estruktura at disenyo ng penthouse niya. Isang mamahaling kulay bughaw na king-sized bed, white and orange ang kulang ng dingding, sumasalamin sa hilig niya sa mga barko. Tinungo ko ang study table niya, naroon ang nakabukas na laptop, saka ko s-in-ave ang file.
"I buy you dress. Kunin mo do'n sa walk-in closet," sigaw niya habang patuloy na mauulinigan ang pag-agos ng tubig mula sa bathroom.
Imbes na maging masaya sa sinabi niya, I felt guilty. Hindi ko ito dapat nararamdaman!
Sumalubong ang amoy niya nang tuluyan na akong makapasok sa lagayan ng mga damit. Not gonna lie, I would surely miss his smell. Agad kong napansin ang isang box na nasa gitna. Ang mahal ng brand na 'to! Anong pumasok sa isip niya?
Hindi ko na muna pinansin iyon at kinuha ang suot ko kaninang navy blue long sleeve at black ripped jeans, maging ang sapatos ay sinuot ko na rin. Mas maayos akong makakaalis kung mauuna akong magbihis bago siya matapos maligo.
Sapagkat, inaayos ko pa lang ang sintas ng sapatos, naamoy ko na ang mint sa paligid. Tapos na siya nang ganoon ka bilis? Nagmamadali ba siya? Matagal siyang matapos maligo!
"You did not open it?" refering to the box.
I faked a cough before facing him. "Tri, I can't have it. Kailangan ko ng tulog pero. . . hindi ako charity case."
He furrowed with my choice of words saka tinungo ang isang sulok.
"Yeah, I know. Sige."
Alam kong may gusto pa siyang sabihin pero hindi niya na tinuloy. Iniwan ko siya sa loob para makapagbihis. Dumiretso ako sa living room, kung nasaan ang backpack ko na nakasabit sa rack stand. Kinuha ko ang flashdrive dito saka bumalik sa kwarto niya.
I copied my final thesis draft and then pasted it to my flash drive. Nakigamit lang ako sa kaniya, well, this is bound with the agreement to. Nakaayos na rin ang maleta ko sa gilid, ready na akong umalis. Nilingon ko saglit ang digital clock niya sa gilid ng mattress—5:12pm, Sunday, May 3.
May narinig akong tumikhim at nilingon ko siya. He is dressed casually, white tanks and black pants. Triden looked so manly and masculine; he's oozing with charisma and appeal after all. Man of good-standing, epitome of hedonist.
"Iiwan mo na ba talaga ako?" That made me stop. I glared at the ceiling just to be cautious that something wouldn't drop. Is he fucking serious? Why that sounded like a wounded animal? Why I'm caring, though?
"Tapos na po ang kontrata, Master," I reminded him while laughing a bit.
"Promote kita, ayaw mo?"
"Anong promote-promote pinagsasabi mo?" Tumawa pa ako lalo. Pinagpagan ko ang maleta saka ko itinaas. "Hatid mo 'ko?" That is so demamding, Pria! Hindi ko lang alam kung anong sasabihin.
Hindi niya ako sinagot pero lumapit siya sa akin. And all time, the last thing na akala ko hindi niya magagawa ay yakapin ako, but he did. He hugged me like I was his favorite pillow, like how he hugged something so valuable. So tight, like I matter to him, do I?
"Happy birthday!" Triden greeted me through whisper. I thought he doesn't know. I thought he forget. Why does I'm realizing so many things now?
I smiled just to channel it with mere anxiety.
"T-Thanks."
"Let's go?" Hindi na ako pinagsalita at iniwan sa loob ng silid niya. Time is indeed fleeting. Naalala ko pa noong nakaraang araw na halos maiyak na sa pagsasabing gusto ko nang umalis.
Sumunod ako sa kaniya. Bago lumabas, inilibot ko ang aking paningin sa loob ng penthouse. This place has been my house. . . home for what? Six months? I should feel great now, but it's otherwise.
Nasa tapat na siya ng elavator at hinihintay ako. He's expression changed. Nauna siyang pumasok sa loob at seryosong tumayo sa gitna. Kami lang dalawa sa loob at ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. I'm still close to him; de facto kalahating metro lang ang agwat namin pero his distant eyes tear me up.
I fell, right? And it sucks!
I know this is a crime but I stared at him, stared at him until the elevator opened. Nasa parking lot na kami at wala akong narinig na salita mula sa kaniyang mga bibig for about five minutes. Bumaba ang tingin ko nang nasa harap na kami ng kotse niya. Ako na mismo ang bumukas sa shotgun seat at naupo.
"Asan nga ang address?" tanong niya.
Pinakita ko ang papel kung nasaan ang apartment na tutuluyan ko hanggang matapos ang graduation o hanggang siguro makakuha na ako ng trabaho. Tumango siya at binuksan na ang makina.
Malapit nang mag six kaya namumuo na ang traffic, kaya imbes na thirty minutes lang tutuloy pa ito ng mga isang oras mahigit. Hindi na rin siya nagsalita kaya tumahimik na ako. Wala akong ibang ginawa kundi ang tignan ang labas, the glossy establishments and competitive buildings.
I was so bored for the entire ride, magkaka-stiff neck pa yata ako nito. I felt relief nang huminto sa kami sa tapat ng isang inuupahang apartment. Malaki naman din at hindi gaanong mahal, malapit nga lang sa squatter area kaya kaunti lang ang nagbabalak na umupa. Balita rin na talamak ang mga kabataang nagra-riot sa gabi.
"Are you okay here?" I was expecting concern but that registered coldly.
"Naman. Pasok na 'ko?" turo ko sa loob. Bahagya siyang tumango at ngumiti.
Una kong inilabas ang maleta sa likod at bumalik sa kaniya para magpaalam. Binuksan ko ang pinto at nagsalubong ang mga mata namin. I saw how weak his gaze was. What the fuck is wrong with you, Triden?
"Salamat sa pagpapatuloy." Kumaway ako at tumalikod na. Isang singhap ulit ang pinakawalan ko, pero bago ako makalad papasok, nagmadali akong buksan ulit ang pinto ng kotse niya at pumasok. I saw him in shocked.
Without any permission, I sat in his lap, caressed his perfect jaw, and kissed him. I'm disgusted with my own stunt but also in awe. I'm not like this six moths ago. Hindi ako mapusok. Hindi ako uhaw. Lalong, hindi ako bayaran.
His perfect nose is touching mine. His hand pulled me even closer. I gasped for air as Triden kissed me back with more intensity. The aircon I've been hearing with our silence earlier can't be heared as little and more moans resound.
He was about to unbuttoned my long sleeve when I withdraw. "S-Sorry," I apologized, umupo nang maayos sa tabi niya.
"Stay," Triden looked at me with so much supplication.
"I can't," I answered honestly.
"Why?" Gamit ang namamaos niyang boses. "No. I won't stop you," usap niya sa sarili.
"Paalam na talaga."
Huling salita ko bago pumasok sa loob ng apartment. Hindi na ako lumingon pa, baka bumalik lang ako sa kaniya. Nakaya kong mabuhay mag-isa, kinailangan ko lang ang tulong niya sa mga oras na iyon. Wala na ngayon.
Even though I seldom felt his care, I can't risk. The relationship started with such profanity. I am more than a sexual gratitude, right? I questioned myself, doubting my worth.
"I'm free now. . . aren't I?"
CHAPTER ONE :FatedTinanaw ko ang orasan na nasa ibabaw ng mismong pintuan nitong kusina. Lagpas alas diyes na ng gabi, malapit nang matapos ang shift ko. Hindi na rin ganoon kadami ang costumer sa labas, mga tatlong lamesa na lang yata at parehas patapos na."Hay, buhay! Gusto ko na matulog!" mahinang sigaw ni Shantal.Justine rolled her eyes sabay sabing, "Reklamadora!" at saka tinungo ang pintuan at malakas na isinarado."Magsusumbong na naman 'yon, for sure," si Layla na kumuha na rin ng isang upuan at dinamayan kami sa pagkain."Anong problema sa sinabi ko? Tao tayo, normal na gusto din nating matulog lalo't gabi na. Palibhasa abnormal siya. . ." She looked at me. "Gusto mo na rin matulog, Pria, 'di ba?"Tumango ako sa kaniya at binigyan ng kaunting ngiti. Pagod na rin talaga ako, kailangan lang talagang kumita dahil mamatay akong dilat ang
CHAPTER TWO :Mate "—ang pinto." I immediately got up upon hearing the familiar voice, warmly reaching in the cold weather of november first.Kinusot ko ang mga mata at bahagyang inayos ang buhok. Nagising din ang dalawa sa lakas ng pagkatok sa pinto, ngayon pa talaga nagpatong-patong ang problema!After I opened the door, her eyes regarded me with so much guilt trip, as ridged as newly sharpen knife. I was about to express my explaination na kagabi ko pa hinahabi but she cut me off by unfolding her palm, hinihingi na ang bayad sa upa."Ma'am Jen, medyo gipit po talaga ngayon. . . ako na lang maghahatid sa inyo sa susunod na linggo." Sumimangot siya, a frown of disapproval."Hindi na talaga pwede, Pria. Dalaw
CHAPTER THREE :Laid "Ma'am, pinapupunta niyo raw ako?" bungad ko.Nakahinga ako nang maluwag nang batiin niya rin ako ng ngiti. Phew! I thought isang problema na naman ang dadagdag. She motioned the empty seat, sa harap ng desk niya, umupo ako doon at tahimik na hihintay ang dahilan kung bakit ako pinatawag dito."I already read PAFI's rationale, and some research work are platonic, disappointing. However, your's was seemingly more vivid and interesting yet not that original, though. You connected reseach paper to the field, how film affected the life and norm of common Filipino?" Tumango ako sa English proffessor namin, mamahalin tignan sa suot nitong mga dangling. Nasa singkwenta na siya mahigit at mukhang pang walang balak mag retire any t
Little details is part of the process, pay attention to it. Good luck. CHAPTER FOUR : Aristocrat Friday noon, the scorching sun heated the entire roadway, accentuating the smell of pollutants and somewhat burning tires. Hidden in the apex of traffic was my heart pounding with such discouragement and dismay. As more beep resound, I mentally counted how many restaurants and fast food chains rejected me—4. . . 5? The jeep, without any signs, suddenly stopped abruptly. Kaya bago pa ko makapagpigil, nabangga ko na ang lalaki sa kaliwa. Dahil may suot akong mumurahing itim na heels, nawalan ako ng balanse. And I fell in the middle. Shit! With my awkward position, may narinig akong maliliit na mga ngisi. "Gang, okay ka lang?" I looked at him and nod. Tinulungan niya ako sa pag-upo at bumalik na sa pagtingin ng cellphone niya. I inhale and exhale, nonchalantly.
CHAPTER 5 :Accused "Ikaw yata ang swerte, Pria. Ang dami na nating nabenta, oh? Tignan mo sa ibang mga lamesa, ang dami pa," linya ni Aleng Maritez na tila narinig ng buong palengke.Pilit akong tumawa sa sinabi niya at yumuko. Mukhang mabilis nga naming mauubos ang paninda ngayon at kalahati na lang ang natitira. Ang sabi ni Aleng Maritez kanina ay pangdalawang araw sana itong tinitinda namin pero mukhang mauubos ngayon dahil mabenta."Magkano ang kilo ng bangus?" Ngumiti ako sa matandang Ginang at sinabing, "120, po." Pumili siya ng tatlo at madali kong tinimbang."Sasabawin niyo po?""Hindi, ilalagay sa lumpia." Noong una ay akala ko nagbibiro siya kaya naghintay akong bawin niya iyon, pero hindi niya gin
CHAPTER SIX :DriftKinabukasan, gumaan na ang pakiramdam ko. Maayos ko pa ring nagagawa ang pagtitinda. Kahit na binabaha ng pangamba, pinapatungan ko naman ang kaginhawaang binibigay sa akin ng mga ngiti dito sa palengke. "Mukhang matamlay ka ngayon?" Napatingin ako sa babaeng nagsalita.I gave her a warm grin. "Medyo may iniisip lang po pero hindi naman ganoon ka seryoso." "Kanina pa tumitingin sa 'yo si Jonas, oh." Inginuso niya ang binatang biglang inilihis ang tingin nang mapansin kaming dalawang tinatanaw siya, inayos ang banyera ng mga isda."Mukhang magkasing-edad lang po kami. Nag-aaral pa ba siya?" Ngumiti siyang may gustong ipunto. "Parehas kayong pumapasok ng sabado at linggo, balita ko malapit na 'yang matapos. Accountancy yata. Type mo?" mabilis niyang tanong."Hala, hindi po." Umalingawngaw ang kaniyang halakhak. "Bakit ka nga pala hindi nagbo-boyfriend? Sayang ang ganda mo. Ma
CHAPTER SEVEN :Conformed"Why you killed my son?" The man from the couch shouted at me."I did not do anything, I promise," I defended myself, even when that doesn't mean to them.Naramdaman kong wala na akong kakampi kaya kahit papaano kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko."Then explained this!" Halos mabingi na ako sa lakas ng boses niya. Pinanood ko rin ang tinatanaw nilang footage ng CCTV. I saw us three, pero hindi lang 'yon, ang ikinabigla ko ay nang makita ang tatlong iba pang tao na nasa likod ng isang kotse—dalawang lalaki at si. . . Lie.I closed my eyes and cursed in my mind. What the fuck is this?"Then explained it to me!" Mas lalo pang nadurog ang puso ko nang matanaw ang lalaking iyon na umiyak, nothing's more heartbreaking than a man crying like a child. "Nasa burol ang anak ko ngayon at. . . hindi ko matanggap na wala na siya!"Reticenced.The room was in
CHAPTER EIGHT :Turn backNagising ako dahil sa malayang pagpasok ng sinag ng buwan mula sa bintana. Hindi ko nagawang makusot ang mga mata at nagmadaling tumayo. Anong oras na? Takte, ang tagal kong nagising!Sa gawing kanan, agaw pansin ang lalaking kakatapos lang maligo. He was half-naked that made me gulped, a lot of times. Fresh and minty, his wet hair generously dripped some waters on the gloss-finished floor. He looked at me, with judgement and insult."Thirsty as fuck," he mocked as he directed to the walk-in closet behind me.That was offensive!Suminghap ako ng hangin. "Akala niya hot siya sa abs niya," I intently retorted."Akala niya maganda siyang bagong gising, may linya ng laway pa nga."That was, again, offensive!I faced him. He was busy finding any clothe that would fit the day. Eventhough he is mercilessly attractive, he has attitude problem. And I don't lik