Chapter 4

Nagulat ako nang bigla niya akong hatakin paakyat ng kama at idinapa sa ibabaw niya habang ang dalawang kamay niya ay pumalibot sa bewang ko.

Pambihira! N*******d po ako at alam kong ramdam na ramdam niya ngayon ang katawan ko.

"Never been touch," anito habang nananatiling nakapikit.

"M-Mr. Montealegre?" utal na anas ko saka ko tinapik ang pisngi nito.

"Kanina pa ako gising, Sonya, alam kong nasa banyo ka kanina pero ihing-ihi na ako. Nagpanggap akong natutulog para hindi mo masabi na sinisilipan kita. Masakit ang ulo ko kaya ako humiga sa kama mo. Nagpanggap na naman akong tulog habang nakahiga para hindi mo isipin na may balak akong masama. Hinatak kita hindi para bastusin ka. Hinatak kita dahil alam kong nilalamig ka na. Nakapikit ako ngayon habang kausap ka, dahil ayokong isipin mong binabastos kita," mahabang turan nito na halos nakapagpatanga sa akin.

Seryoso ba talaga siya?

"Mr. Montealegre-"

"Randall. Randall ang itawag mo sa akin kapag wala tayo sa kompanya," putol nito sa akin. "Isa pa nga pala, salamat sa pagtatanggol mo sakin sa mga pinsan mo kanina at pagsasabi na nirerespeto kita.

Bastos lang ako, pero alam ko pa rin naman ang mga babaeng dapat irespeto," dagdag pa nito saka inalis ang isang kamay na nakapalupot sa bewang ko at hinatak ang towel ko na nadadaganan niya at ipinalupot sa akin.

"Sir Randall!"

"Cut the Sir, just call me Randall."

"T-Tatayo na po ako."

"Cut the po."

"Tatayo na ako."

Pinakawalan niya ako at tumayo na ako mula sa pagkakadapa sa kaniya saka ko ibinalot ko nang mabuti ang katawan ko ng tuwalya.

Umupo siya sa dulo ng kama habang nakapikit pa rin.

"Sir—I mean Randall, 'wag kang didilat!" banta ko rito.

Sinimulan kong kuhanin mula sa likuran niya ang mga damit ko kahit pa alam kong naaamoy niya ang bagong paligong katawan ko.

"Sonya—"

"Huwag kang magsasalita, please. Naiilang ako," putol ko rito.

Tinapos ko nang mabilis ang pagbibihis habang binabantayan ko kung lilingunin niya ako. Baka mamaya ay may kung ano pang sumapi sa kaniya. "Maaari ka nang dumilat."

Sinunod niya naman ako at tila siyas namamangha nang makita niya ang itsura ko. "Messy hair, no thick eyeglasses and... you have the curves. Bakit mo itinatago?" tanong nito saka tumayo at naglakad palapit sa akin bago ako pinasadahan ng tingin.

"Hindi ko tinatago. Hindi ko lang gustong ipakita," seryosong tugon ko sa kaniya.

"Hindi ba't ganoon din iyon?" anito saka inilapit ang mukha niya sa mukha ko. As in malapit na malapit.

"No, iba ang tinatago sa ayaw lang ipakita," sagot ko nang hindi nauutal pero sa totoo lang gusto ko nang himatayin sa kaba. Hindi na ako sanay sa ganito, na... may lalaking ganito kalapit sa akin.

"Your eyes, may iba sa kanila," usisa nito habang nakakunot ang noo.

"Walang iba r'yan. N-Normal na mata lang 'yan," sagot ko rito habang pinipilit ko na patatagin ang loob ko.

"Hindi, may iba talaga sa kanila pati sa mga labi mo."

"P-Paano bang iba?" utal kong wika dahil inilapit niya pa nang sobra ang mukha niya na halos nagbabanggaan na ang mga ilong namin.

"You're stammering," aniya saka ngumisi. "Iba sila, Sonya. Iba dahil tila hinahalina nila ako na halikan at sambahin kita," aniya at iniumang na niya ang mga labi niya sa mga labi ko ngunit bigla na lamang niya akong kinabig saka niyakap at hindi hinalikan. "Alam ko sa sarili kong hindi kita gusto dahil kilala ko naman ang sarili ko. Isa pa, ilang buwan pa lamang naman kitang sekretarya, pero nagtataka talaga ako dahil sa dami ng babaeng nakasalamuha at nakakasalamuha ko... gusto kitang alagaan at irespeto," dagdag nito at naramdaman kong bumuga ito ng hangin. "Kaya sana, huwag kang magkakagusto sa akin. Hindi kita gustong saktan, hindi... kahit kailan."

Kumalas siya ng yakap sa akin at nagtuloy-tuloy sa paglabas ng kuwarto ko.

Ilang saglit pa ay bumaba na ako at naabutan ko siyang nakaupo lang sa sala ko at tila may malalim na iniisip kahit na nakasindi naman ang TV.

"Randall?" tawag ko rito ngunit hindi ako nito nilingon.

Lumapit ako rito at bahagya siyang tinapik sa balikat.

"Hmmmm?"

"Ang lalim ng iniisip mo. Gusto mo na bang mag-almusal?" tanong ko rito pero ramdam ko na medyo awkward ang atmospera sa pagitan namin.

"Anong oras na?"

"Alas syete pa lang naman."

"Anong oras ka ba pumapasok?" tanong niyang muli sa akin.

"7:30."

"Good. Dadaan muna tayo sa bahay. Doon na tayo kumain para makapagbihis na rin ako't makaligo."

"Baka kung anong isipin—"

"Crush mo ko, 'no?" nakangising anito na siyang nakapagpagaan ng pakiramdam sa pagitan namin.

"What?" kunot-noong tanong ko.

"Tara na. Aalis na tayo," aya nito saka ako nito hinatak pagawi sa pinto ng condo ko.

"Iyong tv!"

"Television of," wika niya at agad naman namatay ang tv ko. Paano nangyari yon? "May automatic mode 'yong TV mo. Minsan kasi try mong i-explo," sagot nito na animo nabasa ang iniisip ko saka ako tuluyang hinila palabas.

Nakasakay na kami ngayon sa sasakyan niya. Habang daan ay panay ang sulyap ko sa boss ko na parang sira sa kakangisi.

"May nakakatawa ba, Sir?"

"You're not wearing your eyeglasses, and . . . that made your more attractive," seryosong wika nito na ikinalingon ko. "Iyan 'yong kanina ko pa ikinangingisi. Idagdag pa natin na nakalislis 'yang palda mo at kitang-kita ko ang mapuputing hita mo."

"Bastos!" namumulang inayos ko ang pagkakalislis ng mahaba kong palda dahil sa kasurahan ng ugali niya.

Nakarating kami sa bahay niya at may sumalubong sa amin na mga kasambahay.

"Magandang umaga po, Sir, Ma'am," bati niyong may katandaan na kasamabahay.

"Nana Lena, puwede po bang maghanda po kayo ng almusal? Kakain po kami ni Sonya," utos ni Randall dito. May itinatago palang galang ito?

"Sige po," sagot naman ng matanda saka ito ngumiti sa akin nang matamis na talaga namang ikinataka ko.

"Let's go," aya nito saka na naman ako muling kinaladkad paakyat.

"Sandali, Sir."

"Wala akong gagawin sa 'yo," makahulugang wika nito.

Nagpatianod na lang ako hanggang sa marating namin ang isang kwarto na kasing laki na yata ng condo ko.

"Maupo ka," utos niya saka pa ako marahang inalalayan sa isang sofa.

Pambihira? Para namang may magagawa pa ako?

Napamulagat na naman ang mga mata ko nang maghubad siya sa harap ko. Itinira lamang niya ang boxer shorts niya!

"Randall!"

"I have a good built, right?"

"A-Anong ginagawa mo?"

"Showing my body?"

"H-Hindi ko naman sinabing ipakita mo!"

Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil bigla niya akong hinatak mula sa pagkakaupo ko sa sofa at iniupo niya ako sa gilid ng kama at doon ako naupo.

"Hindi mo alam kung ilang milyong babae ang nangangarap na sana ay sila ngayon ang nasa posisyon mo, Sonya," seryosong wika nito.

"Sir, hindi ko naman po hiniling na mapunta ako sa sitwasyon na ito," matigas kong turan saka ko siya binigyan ng blangkong tingin.

Nagulat ako nang tumawa ito nang walang humpay dahil sa naging reaksyon ko. "I'm just kidding here, Sonya. Sinabi ko na sa 'yong ginagalang kita at wala akong planong masama sa 'yo. Besides, you are my secretary at ikaw na lang yata ang kaisa-isang babae na pinagkakatiwalaan kong pakitaan ng katawan ko dahil alam kong hindi mo naman ako pipikutin."

"Wala po akong balak, Sir," sagot ko gamit ang malamig na tono.

Hindi ko naman talaga maikakaila na sobrag attractive ng boss ko. Simulan mo sa perpekto niyang ilong, bilugan na mga mata ngunit napakapungay, makakapal na kilay at magandang hugis na mga labi kahit na sinong babae ay mahuhumaling sa kaniya, pero... hindi nga lang siguro ako.

"Why do I feel that you are becoming more of a challenge to me, Sonya," aniya mula sa kung saan saka biglang inilapit nang malapit na malapit ang mukha niya sa mukha ko na ikinakabog nang matindi ng dibdib ko.

"I-Inaakit mo ako." Iyan ang mga salitang kumawala sa mga labi ko na ikinangisi niya at ikinapula ko.

"What if oo? Magpapa-akit ka ba?"