Matinding pananakit nang ulo ang gumising kay Angenette kinaumagahan matapos ang kanilang reunion party. Nakapikit niyang kinapa ang kaniyang cell phone sa bedside table subalit nagtaka siya nang mapagtantong walang mesa sa tabi ng kan'yang kama. Unti-unti niyang idinilat ang mga mata at laking gulat niya nang mapagtantong nasa ibang kwarto siya.
Maraming nagkalat na mga lata at bote ng beer sa sahig.Tila binuhusan ng malamig na tubig si Angenette nang makita niya ang kan'yang bag, itim na dress at underwear na nakakalat sa sahig. Saka niya lamang napansin na wala pala siya ni isang suot na damit sa katawan at tanging ang puting kumot lamang ang nakabalot dito.Unti-unting bumalik sa kan'ya ang mga nangyari nang nakaraang gabing. She was with Gilbert.Napalingon siya sa kabilang panig ng kama at doon ay natagpuan niya ang nahihimbing pa ring si Gilbert.Tinakpan niya ang kan'yang bibig at napaiyak sa napagtanto. Hindi siya makapaniwala na isinuko niya ang sarili rito.Naaalala niya ang mga nangyari sa kanila nang gabing iyon at alam niyang mali iyon. Subalit dahil sa init na nararamdaman at pagiging mapusok nila ni Gilbert dahil sa kalasingan ay nagawa niya ang kataksilang iyon."Ano 'tong ginawa ko?"Agad siyang nagbihis at nagmamadaling nilisan ang apartment ni Gilbert. Hanggang sa makasakay na siya ng taxi ay hindi pa rin maawat ang pag-agos ng kan'yang mga luha. Mas lalo pa siyang napaiyak nang makita ang maraming nag-aalalang text message mula kay Isaac."I'm sorry, Isaac. Hindi ko sinasadya."*****"Hey, Angenette."Natigil sa pag-iisip si Angenette nang hawakan ni Isaac ang kamay niya. Binisita siya nito sa nurse's station para itanong kung saan niya gustong kumain mamayang hapunan.Ilang linggo na ang nakararaan matapos ang nangyari sa kanila ni Gilbert pero hindi pa rin iyon mawala sa isip niya. Sa tuwing nakikita niya si Isaac ay hindi niya mapigilang ma-guilty sa nagawa niyang pagtataksil dito."Okay ka lang?" nag-aalalang tanong ni Isaac nang mapansin ang pamumutla niya. Napansin din nito na medyo may nag-iba sa kaniya nitong mga nakaraan. "Namumutla ka."Agad na pinahid niya ang namuong pawis sa noo. "Okay lang ako. Ano nga ulit ang sinasabi mo?""I was asking kung saan mo gustong mag-dinner mamaya?" ulit ni Isaac.Matamlay na nginitian niya ito. "Ikaw na'ng bahala," sabi niya na lang. Bigla naman siyang napahawak sa kan'yang sentido nang bigla siyang nahilo."Are you sure you're okay? Magpa-check-up ka na kaya, sasamahan kita.""Ayos lang ako, Doc." Pilit siyang ngumiti."Talaga ba?" hindi kumbinsidong sabi ni Isaac.Bahagya siyang tumawa. "Oo nga.""Good morning!" Bigla na lang sumulpot si Gilbert sa tabi ni Isaac.Gulat na gulat namang tinitigan ni Angenette ang nakangising si Gilbert.Mukhang nahalata rin ni Isaac ang pagbabago sa ekspresyon ng mukha niya dahil may pagtatakang napakunot ito. "Do you know him?" tanong nito sa kaniya."Ako nga pala si Gilbert, Doc." Iniabot ni Gilbert ang kamay kay Isaac. "I'm Angenette's_.""Classmate! Magkaklase kami noong high school," putol niya sa sinasabi ni Gilbert. "I made him an appointment with Dr. Perez."Kunot-noong napatangu-tango si Isaac. Kinamayan naman nito si Gilbert. "Nice to meet you, Gilbert."Nakangising binasa ni Gilbert ang pangalan ni Isaac sa suot nitong ID, "Dr. Isaac Monteverdi... The pleasure is mine."Natatarantang lumabas sa station si Angenette at pasimpleng hinila si Gilbert palayo kay Isaac. "Tara na, Gilbert. Late ka na sa appointment mo kay Dr. Perez."Naguguluhang tiningnan ni Isaac si Gilbert nang naiiling itong tumawa habang nakatitig kay Angenette. Hindi maganda ang pakiramdam nito rito."Let's just have dinner at your place later," sabi ni Angenette kay Isaac, saka nagmamadaling hinila palayo si Gilbert na hindi pa rin maalis-alis ang makahulugang ngisi sa labi."Ano'ng ginagawa mo rito?!" galit na tanong ni Angenette nang makalabas na sila ni Gilbert ng gusali."Ano sa tingin mo? I'm here because I miss you." Akmang yayakap sa kaniya si Gilbert subalit marahas niyang tinulak ito. Natawa ito at muling tumingin sa entrance ng ospital. "Siya ba 'yong boyfriend mo? Gwapo ah. Mukhang mayaman pa.""Ano ba'ng kailangan mo?" deretsahan niyang tanong."Yan ang gusto ko sa'yo, Angenette! Wala kang paliguy-ligoy, straight to the point!" bulalas naman ni Gilbert, saka inilapit ang bibig sa tainga ni Angenette. "I want you back.""Sira na ba 'yang ulo mo?! May boyfriend akong tao, Gilbert!"Ngumisi si Gilbert at may panunuya siyang pinagtawanan. "Huwag ka ngang umastang malinis, Angenette. Nakalimutan mo na ba ang nangyari sa 'tin?" Pinasadahan nito nang malagkit na tingin ang kaniyang katawan. Kung pwede lang siyang mahubaran dahil sa mga titig nito ay kanina pa siyang naka h*b*'t h*b*d doon. "Isinuko mo sa akin ang sarili mo nang gabing iyon at ang nakamamangha pa... Ako pala ang una mo!" Humagalpak ito nang tawa.Agad na nanubig ang mga mata niya sa alaalang iyon. "That was just a mistake.""Wala akong pakialam, Angenette. Ang gusto ko lang ay bumalik ka sa akin, magsimula tayo ulit.""Kahit kailan hinding-hindi na kita babalikan, Gilbert!""Huwag kang magsalita nang tapos, Angenette. Sa tingin mo, ano'ng magiging reaksyon ng Isaac na 'yon oras na malaman niya ang ginawa mong pagtataksil sa kan'ya? Tingin mo ba tatanggapin ka pa rin ng lalaking 'yon?" kuwestiyon ni Gilbert na nakapagpatahimik sa kaniya. Natatakot siya na mangyari ang sinasabi nito.Hindi niya na napigilang mapaiyak. "Umalis ka na."Itinaas ni Gilbert ang mga kamay bilang pagsuko. "Okay, I'll leave you alone for now..." Tumawa ulit ito subalit mahina na lamang. "Pero ito ang tandaan mo, Angenette. Babalik ka rin sa akin.""Just go!" sigaw niya.Ngumisi si Gilbert habang tinitingnan ang luhaang si Angenette. Ilang sandali lang ay tinalikuran niya na ito habang pasipol-sipol. Nakakailang hakbang pa lang ito nang may bigla itong naalala. "Oh, one more thing. I suggest you should check your phone," anito at saka iniwan si Angenette na naguguluhan.Mabilis na bumalik si Angenette sa nurse's station nang nawala na sa kaniyang paningin si Gilbert. Kinuha niya ang kan'yang cell phone sa drawer at nalaman na mayroon pala siyang unread message mula rito."No." Nanlalambot ang mga tuhod na napasalampak siya sa sahig nang makita ang laman niyon.From: GilbertJust a remembrance of our wonderful night.Kalakip ng mensahe nito ay ang ilang malalaswang larawan nila noong gabi sa bahay nito. Sa halos lahat ng larawan ay wala siya ni isang saplot sa katawan.Nanginginig ang kan'yang mga kamay nang i-dial niya ang numero ni Gilbert.["Hey, miss me already?"] tinig ni Gilbert sa kabilang linya."Please... Delete these pictures."["Bakit naman? You look so perfect on those pictures."]"Please, tigilan mo na 'to!" pagmamakaawa niya.["Okay, madali lang naman akong kausap. I will delete these kung susundin mo ang gusto ko."]"Hindi nga pwede ang gusto mo!"["Then, wala akong magagawa..."] He chuckled.["Iniisip ko lang kung ano'ng magiging reaksyon ng Isaac na 'yon at ng mga tao oras na kumalat na itong litrato mo sa social media. Aii, oo nga pala! Okay na ba ang puso ng lola mo? Magaling na ba siya?"] paninindak pa nito sa kaniya.Paulit-ulit niyang minura si Gilbert sa sobrang galit habang walang tigil sa pag-iyak. Ilang sandali lang ay naramdaman niya ang biglang pagbaliktad ng kan'yang sikmura kaya dali-dali na siyang tumakbo sa banyo at nagsususuka.Nakangising ibinaba ni Gilbert ang cell phone matapos pagbantaan si Angenette.Maraming problema ngayon si Gilbert at isa na roon ang pagkalubog sa utang. Subalit nang malaman na medyo nakakaangat-angat na si Angenette sa buhay ay naisip niyang marahil ito na ang sagot sa kan'yang mga problema."Mukhang masaya ka yata ngayon, Gilbert ah," puna sa kan'ya ng isa sa mga mekanikong katrabaho niya sa talyer.Tumawa siya at saka tiningnan ang mga larawan nila ni Angenette sa kan'yang cell phone. "Oo, talagang masaya ako kasi mukhang tumama na ako sa wakas sa jackpot ngayon."*****Nasa loob ngayon si Angenette sa kanilang banyo. Nanginginig ang kan'yang mga kamay habang mahigpit na hawak ang kan'yang pregnancy test kit. Hindi pa man niya nakikita ang resulta ay nagsisimula na naman siyang umiyak.Unti-unti niyang pinihit paharap ang pregnancy test at mas napaiyak nang makitang mayroon itong dalawang guhit."Hindi." Tinakpan niya ang kan'yang bibig upang pigilin ang sarili na humagulhol.Bigl
"Please don't forget to deliver those flowers to this address. Kailangang makarating ang mga bulaklak na 'yan sa tamang oras," mahigpit na bilin ni Isaac sa babaeng empleyado sa paboritong flowershop ni Angenette. Muli niyang nilingon ang iba't ibang klase ng mga imported na bulaklak na nakalagay sa mga basket, sa tabi ng glass wall. "You see, I'm going to propose to my girlfriend tonight kaya gusto kong maayos ang lahat.""Naku, para pala ito sa isang espesyal na okasyon. Huwag kang mag-alala, Sir, sisiguraduhin kong maayos ang lahat," magiliw na tugon ng babae.Napangiti naman siya at pinasalamatan ito.Nagbabayad na si Isaac ng bill nang may panibagong costumer na pumasok sa loob ng shop. Kitang-kita niya kung paano kumislap ang mga mata ng kaharap niyang empleyado habang nakatingin sa bagong dating. Nilingon niya ang kapwa costumer at napangiti nang makilala niya kung sino ito. Si Zeke."It's you again," wika niya.Alanganin namang ngumiti si Zeke sa kaniya at hinubad ang suot na s
Bumungad kay Hope ang seryosong mukha ni Zeke nang pumasok siya sa kanilang dinning room."Where have you been? Nag-order na ako ng mga pagkain kasi ang tagal mo," nakasimangot na sabi sa kaniya ni Zeke.Bagama't sobrang sama na ng pakiramdam niya matapos masaksihan ang inihahandang proposal ni Isaac para kay Angenette, pinilit pa rin niyang pasiglahin ang anyo at nginitian si Zeke. Ayaw niyang masira ang inihanda nitong dinner para sa kaniya lalo pa't sobra-sobra ang effort na ginagawa nito para pagaanin ang loob niya."I'm sorry, naligaw kasi ako," sabi niya na may bahid din naman ng katotohanan. Kung hindi nga naman siya naligaw edi sana hindi niya nakita si Isaac. Ang totoong dahilan kung bakit siya natagalan, dumaan muna siya sa restroom at doon umiyak nang umiyak. Mabuti na lang at lagi siyang may dalang make-up kung kaya't naikubli niya ang namumugto niyang mga mata.Tumayo si Zeke at hinila ang bakanteng upuan para sa kaniya. Pinasalamatan niya naman ito nang nakaupo na siya."
"Nakikiramay kami, Angenette."Maraming mga tao ang naglalabas-masok sa chapel kung saan nakalagak ang labi ng Lola Esme ni Angenette. Ang karamihan sa mga ito ay mga kaklase ni Angenette noon at mga katrabaho niya sa Duncan Mills Hospital.Hindi maawat sa pag-agos ang mga luha ni Angenette. Hindi niya matanggap na wala na ang taong nagpalaki at nag-aruga sa kaniya. Dahil sa nangyari nang gabing iyon ay inatake sa puso ang kaniyang Lola at sa kasamaang palad ay hindi na ito umabot pa nang buhay sa ospital. Ang lalo pang mas nakapagpapabigat sa kalooban niya ay ang katotohanan na siya ang naging dahilan ng pagkamatay nito.Nakayuko si Angenette habang nakaupo sa mahabang upuan sa tabi ng kabaong ng kaniyang Lola. Nag-angat lamang siya ng mukha nang lumitaw sa kaniyang harapan ang isang kamay na may hawak na isang cup ng tubig.Mas lalong bumigat ang nararamdaman niya anang makilala kung sino ang nagmamay-ari ng kamay na iyon. Si Isaac. Seryosong nakatayo sa kan'yang harapan si Isaac.
Pauwi na mula sa maghapong taping si Hope nang makita niya sa parking lot ang ina ni Isaac na si Lorna at inimbitahan siyang kumain sa kalapit na restaurant. Bagama't pagod ay pinaunlakan niya ang imbitasyon nito dahil nahihiya siyang tanggihan ito.Sa kalagitnaan ng kanilang pagkain, muntik nang maibuga ni Hope ang iniinom na juice nang bigla na namang binanggit ni Lorna ang tungkol sa inaalok nito na pakasalan niya si Isaac."Will you reconsider it, my dear?" malambing na pakiusap sa kaniya ng ginang.Pinunasan niya ng napkin ang basang labi, saka nahihiyang nginitian ito."Sa totoo lang po, I feel so honored na nagustuhan niyo ako ni Tito Roland para kay Isaac..." saglit siyang huminto sa pagsasalita at tumitig pansamantala sa kaniyang baso na halos wala ng laman. Nakangiti namang tumango ang kaniyang Tita Lorna sa kan'ya. Tumikhim muna siya bago nagpatuloy sa pagsasalita. "Pero kasi Tita hindi po talaga natin pwedeng pilitin si Isaac about this kasi magiging unfair tayo sa kanila n
"What exactly happened to you, Isaac?" pabulong na tanong ni Hope habang pinagmamasdan ang mukha ng tulog na si Isaac. Nakahiga ito ngayon sa mahabang sofa sa salas ng kan'yang condo unit.Matapos siyang alukin ng kasal ni Isaac ay nawalan na ito ng malay dahil sa labis na kalasingan samantalang siya naman ay naiwang gulat na gulat at hindi alam kung paniniwalaan ba ang mga narinig.Sinubukan niyang hawakan ang mga hibla ng buhok nito subalit natigilan siya nang umungol ito at nalulungkot na tinawag ang pangalan ni Angenette. Napabuntong-hininga siya.Malinaw pa sa alaala ni Hope ang hitsura ni Isaac habang naghahanda ito sa gagawing marriage proposal para kay Angenette no'ng nakita niya ito sa restaurant. Sobrang saya at excited nito nang gabing iyon.Tumingin siya sa kan'yang kamay at pinagmasdan ang singsing na isinuot ni Isaac sa kaniya kanina. Simple lang ang disenyo ng singsing subalit napakaganda pa rin nitong tingnan sa kan'yang daliri. Pangarap niya lang noon ang maranasan na
Ilang minuto nang nakatitig si Zeke sa sariling repleksyon sa malaking salamin sa banyo ng hotel kung saan idadaos ang kasalan nina Hope at Isaac. Bahagya siyang natawa sa sarili nang mapansin ang pangingitim ng ilalim ng kaniyang mga mata. Magmula kasi nang ibalita sa kaniya ni Hope na magpapakasal na ito kay Isaac ay hindi na siya nagkaroon ng maayos na tulog."Kasalan mo rin naman kung bakit napunta siya sa iba kaya wala kang karapatang magmukmok ngayon na akala mo katapusan na ng mundo. You deserve it, as**h**e," nakangisi niyang sabi sa sarili habang nakatitig pa rin sa kaniyang repleksyon.Nang lumabas ng banyo, dumeretso kaagad siya sa silid kung saan naghihintay si Hope bago magsimula ang kasal. Pagbukas niya ng pinto ay sakto namang may lumabas na mga bisita na marahil ay pinuntahan si Hope upang batiin."Zeke! Kanina pa kita hinihintay!" sabi ni Hope sa kaniya nang makapasok na siya.He came to a halt when he saw the breathtaking view of Hope. On the large white couch, Hope
"Ano?! Hindi kayo mag-ha-honeymoon?!" dismayadong bulalas ni Lorna kina Hope at Isaac. Pinaypay nito sa mukha ang palad sabay naupo sa mahabang sofa. Excited itong bumisita sa bahay ng bagong mag-asawa upang alamin kung saan ng mga ito plano mag-honeymoon subalit nagulantang siya nang marinig ang tugon ng mga ito.Inilapag ni Hope sa maliit na mesa ang tinimplang juice para sa Mama Lorna ni Isaac na siyang mother-in-law niya na ngayon. Naupo siya sa katapat nitong sofa. "Hindi naman po sa gano'n, Mama Lorna. Napagdesisyunan lang po namin ni Isaac na i-postpone muna iyon kasi pareho kaming busy sa trabaho.""Marami akong naka-schedule na operation sa mga susunod na linggo at may ilan na rin para sa susunod na buwan... Si Hope naman po ay may mga projects na dapat tapusin next month kaya wala talagang malulugaran 'yang sinasabi ninyong honeymoon," segunda naman ni Isaac na kabababa lang mula sa kwarto matapos nitong magbihis upang pumasok na sa trabaho."Pero importante ang honeymoon sa