Ipinatawag ni Madison ang isa sa kanilang HR officer's para kausapin tungkol sa puwedeng maging trabaho ng kaibigang si Patz. Tumawag kasi itong muli sa kaniya para sabihin na magpapadala na lamang muna ng mga requirements kung papayagan ng kanilang kumpanya iyon. Nagkaroon lamang daw ng emergency ang pamangkin nito kaya hindi maiwan ang pamilya. Sa susunod na linggo raw ito luluwas at sa apartment na inuupahan ng kapatid na si Maricar tutuloy. Para sa kaniya ay walang problema sa bagay na iyon, kaya ng matanggap niya ang mga requirements ni Patz ay agad niya itong ipinrint at siya na mismo ang gumawa ng paraan para matulungan ang kaibigan."Ms Hernandez, these are all of my friend's application requirements," habang ini-aabot iyon sa kausap. "She's been with me in Australia for four years, and she's excellent and talented. Not only that, but she also knows how to manage herself at work. She is also a cumlaude graduate with solid credentials, and no records of failing grades in previ
“Oh my god! Do you know how to use a gun?!” nahihintakutang tanong niya. Totoong nagulat si Madison sa bagay na hawak ng binata, pero bakit inilabas iyon pagkatapos makausap si Jhun? Lalo siyang kinabahan ng mapansin niyang nakatingin pa rin si Ethan sa rear-view mirror ng sasakyan. If only Madison knew what kind of organization Ethan has been with since he arrived, guns are just a toy for him. “Ethan, may problema ba?” lilingon na sana siya sa likod nang pagilan siya ng binata. “Madi, don’t.” Mula sa rear-view mirror ay binalingan niya si Madison. Nagsalubong ang mga kilay niya dahil napansin niyang hindi nito suot ang seatbelt. “Why aren’t you wearing your seatbelt?” Sandali niya pang nilingon ang rear view mirror at nang hindi pa rin gumagalaw si Madison ay dumukwang siya dito at inabot ang seatbelt. Siya na mismo ang nagsuot no’n sa dalaga. Ilang pulgada na lang ay maglalapat na ang kanilang mga labi. Pero para kay Ethan ay hindi ito ang tamang oras para namnamin ang tagpon
Naglalakad na si Madison sa hallway ng building kung saan niya papasukan ang unang subject para sa araw na ito ng marinig niyang may tumawag sa kaniya. "Madi!" sigaw ni Patz. Ang best friend at kasama niya sa condominium na binili ng kaniyang daddy bago siya magsimulang mag-aral sa Australia. Malapit lang ang condominium niya sa kanilang paaralan kaya walking distance lamang ito kapag papasok sila. She'd lived alone for a year when Patz arrived looking for a safe refugee. Madison's condo is large enough for both of them. It has a laundry room, a large kitchen and dining area, and a spacious living room. Aside from the library room, it has two other large rooms, one of which Madison allowed Patz to use. Mula sa kaniyang condo ay kitang-kita ang maraming gusali ng siyudad sa ibaba kasama na ang paaralan nila dahil nasa 22nd floor ito. Pinatuloy niya si Patz nang walang bayad dahil hindi naman siya umuupa doon, sarili na niya itong property dahil sa kaniya na ipinangalan ng kaniyang da
Ricardo Aviera, a businessman and billionaire, was ambushed in Tagaytay with his convoy of cars and bodyguards. Suspects are still at large. The eldest son and acting CEO of AGC, Ricardo Miguel Aviera, has remained silent about the incident, even though four of Aviera's malls were on fire on the same day and time. The AGC Board of Directors and Shareholders became concerned about the company's financial situation. The merger of AGC and AA Corp. points out as the cause of the ambush. The CEO of AA Corporation and his wife were discovered dead at a hotel in Tagaytay, and Mrs. Aviera flew to New York while her husband was still in a coma. Ito ang mga balitang isang linggo ng laman ng internet. Isang linggo na rin ang tinitiis ni Madison na hindi magtanong o tawagan ang mga kapatid. Dahil hindi niya rin alam kung paano kakausapin ang mga ito. She knows, her brother's time is limited. Hindi niya rin magawang tumawag kahit sa mga videocall account ng mga kapatid, dahil isang beses na ni
Patz blinks her eyes several times while her lips are slightly parting. Madison saw in her best friend's eyes that she didn't like her idea. Dahil alam nitong seryoso siya at hindi na magbabago ang lahat oras na nakapagdesisyon na. "Patz, I need to go home to my family. They needed help; I know. Kahit hindi magsalita si kuya, I know they do. Masyadong mabigat ang mga nangyayari, at hindi nila kakayanin ni Mikael ito," seryoso niyang paliwanag kay Patz. "Teka, sandali lang Madi, hindi ko alam kung may amnesia ka na o talagang matigas ang ulo mo. Kasasabi lang ng kuya mo 'di ba? Baka lalo lang makasama sa sitwasyon kapag nandoon ka," may pag-aalalang sagot ni Patz sa kaniya. "What do you want me to do? Sit here while watching tv and eating popcorn, and wait who is next from my family will lay on a hospital bed?" ang mangiyak-ngiyak niyang sagot kay Patz. "But Madi-" "What if you're the one who's wearing my shoes?" putol ni Madison sa gusto pa sanang sabihin ng kaibigan. "Will you
Natigil lamang sa pagmumuni-muni si Madison nang pumasok ang mga katulong bitbit ang kaniyang mga gamit. Their housemaids were the same housemaids when she left to Australia. Hindi sila basta-basta nagtatanggal ng mga tauhan kung walang mabigat na dahilan. Itinuturing nilang kapamilya ang bawat isa kaya naman minamahal din sila ng mga ito."Ah, Nanay Rosie, pakidala na lang po ng mga gamit ko sa kuwarto. Salamat po," ang nakangiti niyang pakiusap sa matanda.Ang tinawag niyang Nanay Rosie ang pinakamatagal na nilang kasambahay. Naging mayordoma na nga nila ito. Simula ng magbuntis si Mrs. Aviera kay Miguel ay katulong na nila si Nanay Rosie, kaya naman para sa kanilang magkakapatid ay itinuturing na rin nila itong ina. Nginitian niya ang mga kasunod nitong kasambahay na nakangiti rin naman sa kaniya."Naku Madison iha, hindi pa nalilinis at naaayos ang kuwarto mo. Halos katatapos lang din kasi ng full renovation nitong mansyon bago mangyari ang-" natigil sa pag-iikot ang mga mata ni
"Madi, Ethan wants to shake your hand, show him some gratitude," pukaw ni Miguel sa kaniya.Hindi naman niya binigo ang mga ito. Isa pa, hindi niya ugali ang mamahiya ng tao kahit pa gaano siya kagalit o inis dito. Inabot niya ang kamay ni Ethan at bahagya itong nginitian. "Hi," maikli niyang bati rito. Mabilis din niyang binawi ang kamay dahil hindi niya matagalan na nakahawak ito sa kaniya. Hindi dahil sa ito ang unang beses na may nakipagkamay sa kaniya na lalaki, dahil iyon sa kakaibang pakiramdam niya rito."What the... ang lambot ng kamay niya. A bodyguard huh."Tumagos ang tingin niya sa likod ni Ethan kung saan nakikita niya si Mikael na ngiting-ngiti na siya namang ikinakunot ng kaniyang noo."Nothing is funny here Mik," ang naiinis niyang sabi sa kakambal. Hindi pa siya nagtatagal ng isang linggo dito sa Pilipinas, pero heto ang kak*mbal at nag-uumpisa na naman siyang asarin."Hey relax! I'm just smiling and enjoying the view. Akala ko naman kasi hindi ka na marunong makipagk
Mabilis na lumipas ang isang linggong pananatili ni Madison sa mansyon. Bukod sa pag-aayos niya ng mga gamit sa kaniyang kuwarto ay naging abala rin siya sa pagtulong sa kusina lalo sa pagluluto. Pinipigilan man siya ng mga katulong lalo na nang kanilang Nanay Rosie ay wala rin nagawa ang mga ito.Simula ng dumating siya ay sa mansyon na rin natutulog si Ethan, at ang isang guest room nila sa second floor na katapat lamang ng kuwarto niya ang inukopa nito."A bodyguard that sleeping and resting inside our house at sa guest room pa. Ganoon ka ba talaga ka-espesyal para kay kuya?" ang gumugulo sa isipan niya, habang umiinom ng tsokolate sa balkonahe ng pangalawang palapag ng mansyon. Nasa ganoon siyang pag-iisip ng maramdamang may tao sa kaniyang likuran. Naamoy niya rin kasi ang pamilyar na pabango, kaya nilingon niya ito at tiningnan. Nang makumpirma ang nasa isip ay tumalikod siyang muli at tinanong ito."What is it that you want?" ang walang emosyon niyang tanong kay Ethan.Tumikhim