ANASTASIA’s POINT OF VIEW
Natapos ang dinner namin ni Alexis na hindi nawala ang simangot sa aking mukha. Paano naman kasi tinanggal nga niya ang mga empleyadong kalalkihan at puro babae ang itinira at ang nakakainis pa ay nakikipag-flirt siya sa bawat tatlong waitress na umaasikaso sa amin.
Kaya hindi ko talaga siya kinausap hanggang sa natapos ang dinner namin. Bahala siya sa buhay niya! May pasabi-sabi pang hindi papatol sa mga babaeng makikipag-flirt sa mga babae pero ng nag-hi sa kanya ng babae ay todo ngiti pa ang loko kong asawa! Sino ang hindi maiinis sa kanya?
Kaya noong nagserve na ng dessert ang dalawang waitress ay sinabi ko talaga hindi masarap ang dessert na inihahanda nila. At ang nakakainis kong asawa ay pinagtanggol pa sila at pinahiya ako. Sinabi lang
ANASTASIA’s POINT OF VIEW“Mommy, where are you?”Rinig ko ang takot sa boses ng aking anak na si Alexandria.“What happened?” Kasama ko ngayon i Kitty dahil sabi niya ay may lead na kung sino at saan ngayon si Alexis.“Mommy, nawawala po ang mga bata.""What?!" Napatayo ako sa aking inuupuan. "Paano nangyari na nawawala ang mga bata?!”Nag-iiyak si Alexandria sa kabilang linya. “Nasa may garden lang sila kanina, mommy kasama ang mga yayas nila pero tumakbo ang yaya ni Red at sinabing dinukot ang mga bata pati na ang ibang yaya. Mommy, hindi ko po ala
***THIRTY-THREE YEARS LATER***ANASTASIA's POINT OF VIEW"You know how much I love you, right, baby?"Mahigpit ang yakap sa akin ng asawa ko habang magkatabi kaming nakahiga sa kama.It's been thirty three years nang mangyari sa akin ang pinaka-worst na road trip with my best friend Kitty. Natatawa na lang ako sa tuwing binabalikan ang alaala ng nakalipas na panahon. At natatawa rin ako kapag naalala ko rin ang paglibing namin kay Kitty buhangin.Sa tuwing nalulungkot ako at naaalala siya ay palagi kong tinitingnan ang mga videos at pictures naming magkakaibigan. Ang sabi nga ng aking asawa na hindi nabubuwag ang pagkakaibigan namin ng kahit anong pagsubok n
MADELINE'S POINT OF VIEW When morning came, I woke up early. Hindi nga yata ako nakatulog. I don't know why but since the party ended last night, I can't sleep. I've tried but I failed. At isa lang ang paniniwala ko. The reason why I'm still awake and I can't sleep is because I was awake in someone's dream last night. And whoever he is fuck him! Mananaginip lang siya idadamay pa ako. My name is Madeline Alexia Callahan Sebastian, the witty great granddaughter of Alexander and Anastasia. My whole family believes that I'm the black sheep of our family and I agreed with them. I
ANASTASIA’s POV Napaubo ako upang agawin ang atensyon niya. Hindi naman ako nabigo at nilingon ako ni Alexis. Mapait siyang napangiti at nagmamadaling tumayo at pumasok sa walk-in closet niya. Hindi naman nagtagal ay lumabas ulit siya na may dala ng damit. lumapit siya sa akin at bahagyang lumuhod. “I know na galit ka sa kin at ayaw mo akong makita. Pero sana pagbigyan mo ako kahit ngayon lang. Let me dress you,” aniya at mabilis na inilahad sa akin ang bagong boxer short niya. Agad ko iyong sinuot at napabaling ako sa kabilang banda nang kwarto ng tumambad sa kanya ang buong kahubaran ko. Agad naman niyang isinuot ang boxer at isinunodang damit. wala akong suot na underwear maliban sa malaking T
(THIRD PERSON POINT OF VIEW) "Damn! Hurry up! Oh, yeah!" Anastasia heard her boss growl. Nasa loob ito ng opisina and as usual na gawain nito araw-araw ay may katalik na naman ito. At si Anastasia naman ay isang dakilang chismosa. Nasa labas lang siya nang pintuan nang opisina ng boss niya at pinapakinggan lang ang ungol sa loob. Ito na yata ang araw-araw na gawain niya bilang sekretarya sa tuwing may dinadala na babae ang boss niya. Ewan niya pero naging routine na niya ang pakinggan na may katalik ito sa loob. "Ah! Babe, please faster!" The woman moaned. "You are so big and fat." Laki at taba? Goodbye matris siya kung ganon. Naibulong ni Anastasia sa sarili. Pero hindi niya maiwasan ang mainis sa boses at ungol ng babae. Kumukulo ang dugo niya sa mga katulad nito! Gusto niyang pakuluan ito sa mainit na dinikdik na sili para magtino. Pang ilan na ba ito sa mg
ONE YEAR AGO, St. Luke's Hospital ANASTASIA POINT OF VIEW- "I want to employ you as my son's secretary," a woman stated. I was dining alone in the canteen of the hospital where I work as a nurse when a woman her age sat in the next chair, and those were the first words she uttered. I smiled at her at first, assuming she would sit and eat as well because there was no other option, but I was mistaken. When she abruptly spoke, I was taken aback. Of course, I was perplexed by what she said, but I responded with a shake of the head. "Pasensya na po pero hindi ko po forte ang pagiging secretary ma'am," maayos kong tanggi. She swiftly grabbed my hands an
THE PAST:"Anna, why are you here outside?" My older sister Nicole inquired.nakaupo ako sa labas ng pintuan habang matiyagang hinihintay ang pagdating niya."I'm waiting for you ate Nicole,” nakasimangot kong turan.Napailing siya at inilahad niya ang kanyang mga kamay kaya agaad ko iyong inabot. Sabay kaming pumasok sa aming bahay.“Ikaw talagang bata ka. Sa susunod huwag mo na akong hintayin sa labas lalo na at gabi na.”Mabait akong tumango. "I'm sorry, ate Nicole. Bakit ka pala ginabi ng uwi?”"I'm sor
When monday came I was already standing outside of Callahan Enterprises. Nakatingin ako sa malaking building sa aking harapan. Hindi ko akalaing na ang malaking building na ito ay dito ako magtatrabaho. Ang yaman pala talaga ng mga Callahan. 'No wonder madaling ibinasura ng korte ang kaso dati ng kapatid ko. Mayaman pala talaga ang mga Callahan.' Tanging naibulong ko sa aking sarili. Ilet out a deep and heavy breath at handa na sanang papasok sa automatic door ng entrance nang biglang may humarang sa akin na tatlong security guard. "Ma'am, you are not allowed here," one of the guards said. "Why? I will work here. I am Sir Alexis Von Callahan, new secretary," I said, frowning. Nagtawanan ang tatlong security guards at nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa na parang hindi makapaniwala. Alam kong nandidiri sila sa ayos ko ngayon but I don't care! Matagal ko nang pinaghandaan ang mga pa