94It was so fast, or maybe that's just what I think? After we finished eating, we immediately went to the building where the Delazardos' company is located. Gagamitin namin ang Chopper nila papunta sa ibang bansa.Sa mismong kompanya ng pamilya nila, and I can't help but reminisce about the time when I first came here and let my life change into the life that I didn't expect that I would become.Subrang tagal na non, pero nananatili pa rin iyon sa isip ko.They are really serious. Akala ko ay makakausap ko pa sila at sasabihin na huwag silang padalos dalos, pero they are both serious.“You own this?” Napasulyap ako kay Rony nang casual niyang tinanong ang ama niya.We are already on the chopper. Gulat na gulat pa nga sila Tita and I am sure na pagbalik namin, kalat na panigurado ang tungkol sa kambal. Ipagsigawan ba naman ni Yrony ang salitang mga anak sa harap ng mga empleyado niya, kaya paniguradong malalaman ma ng mga nakakakilala sa amin.“You also want to own something like this?
WakasYrony's POVMabilis ang paghawak ko kay Zay nang muntik na siyang matumba pagkatapos niyang sagutin ang tawag mula sa Doctor ng Lolo niya.“S-Si lolo. Yrony, si L-Lolo,” nanghihinang sambit niya habang sabay sabay na tumulo ang luha sa mga mata niya.She tried to hold me tight, pero talagang nanghihina siya. It's been an hour since our simple wedding was held. I was so happy that, finally, I can already really call her mine without thinking anything. She is really mine. She is already Delazardo; at last, for many years, she can still be ended up as Delazardo, but now, how can I be happy when she is in too much pain right now?I pulled her closer to hug her tight. Wala akong magawa para pawiin ang sakit na nararamdaman niya ngayon pagkatapos niyang marinig ang balitang iyon.Don Alvarez. Napapikit ako ng mariin.“I-I know that I don't have any r-right to ask a favour to y-you after what I did to you, but please, can y-you please make my granddaughter happy? I-I want to see her hap
BOOK 1: KIDNAPPING MISS KIDNAPPER (read this first)BOOK 2: MISS KIDNAPPER HAS A SECRETSimulaI let the water from the shower flow all over my body. Exactly 5 years have passed, and now the restraining order has already been lifted. It means I can go near her now. Malalapitan ko na siya. Nagpakawala ako ng malalim na paghinga at napapikit.In 5 years, this is the first time I felt this happiness again. Kasabay ng pagkawala niya sa buhay ko, ang pagkawala ng emosyon sa’kin. Sa subrang saya ko ngayon, sabik na akong isagawa ang plano ko, ang kidnappin siya, akitin at maging akin.Akitin. That's how I miss her. This is how desperate I am to get her. I was ready to kidnap her and seduce her, even though I knew she was already married and I heard they had a child. I don't fvcking care; all I want is to get her because, in the first place, she's mine. Akin siya, simula pa lang.When I came out of the bathroom, I immediately heard the sound of my phone. I approached my phone while wiping my
1 Affeya’s POV "Nasa Pilipinas na nga talaga tayo," said Anna, who was on the other side of the car window; like me, she was also looking outside and she couldn't believe that in 5 years, we're back here for real. Isa sa pinakiusap ko noon kay lolo bago kami umalis ay ang isama si Anna sa ibang bansa. Pakiramdam ko kasi pagdating ko roon ay magiging mag-isa na lang ako at wala ng kakampi. Tinanong ko naman siya noon at pumayag naman siya, but before that, I told her everything what happened. Hindi ko siya tinignan at nanatiling nakatingin sa labas ng kotse dahil akala ko hindi na talaga ako babalik dito. The pain that Yrony gave me made me changed. Noong una ay pangungulila lang ang lahat ng naramdaman ko sa kanya, pero sa paglipas ng araw ay naisip ko ang lahat ng nangyare sa pagitan namin at ang tanga ko para magpakatanga ako sa kanya sa kabili ng ginawa niya. He cheated on me. Dahil sa labis na pagmamahal ko sa kanya noong panahon na iyon, all I could think about was being wi
2 Affeya's POVI let myself focus on the person who is talking in front of me, but I can't give my focus completely because, after a few minutes, when we arrive here, he arrives too, using that emotionless expression. Mabuti na lang talaga at nagawa kong makaiwas agad ng tingin sa kanya bago niya ako tignan. Ang pinakaayaw kong mangyare ngayon ay magtama ang paningin naming dalawa. Tignan ko na ang lahat, huwag lang ang mata niya."Kuya!" Janica called her Kuya, so I tried to just look in front of me and pretend to be listening seriously to the person who is now talking."Shut up, Janica," ramdam ko agad ang lamig sa boses ni Yrony kay Janica. Anong problema niya at ganito siya nakipag-usap sa kapatid niya?Napabuntong hininga ako. At wala naman dapat akong pakealam."Because you are a granddaughter of Don Alvarez, we are trusting you for running the company, Mrs. Bueno," sambit ng isa sa nandito sa conference room, so I smiled at him."Of course we are trusting you, especially sinc
3 - Father"Just wait, and I'll replace that with our wedding ring." I closed my eyes tightly because I couldn't get that out of my mind. Kinagat ko ng mariin ang kuko ko sa subrang kaba.Hindi ko alam kung bakit siya ganoon. Ano bang pumasok sa isip niya para gawin at sabihin iyon? Huwag niyang sabihin na mahal niya ako?Kung sasabihin niya iyon, talagang tatawanan ko siya. Baliw na siya kung ganoon nga. 5 years na nga yung lumipas! Kung talagang gusto niya akong bigyan ng wedding ring sana noon pa!"Shit! Tumigil ka nga, Affeya!" Mahina ngunit mariin na sambit ko sa kanya. Huminga ako ng malalim. I'm already Affeya, not Azaylie, who is crazy in love with him. Ako na si Affeya na walang nararamdaman sa kanya."Tapos ka na ba?" Napasulyap ako kay Ivo na nasa loob ng elevator, galing siguro siya sa taas. Hinihintay ko na kasing bumukas iyon para tuluyan nang makaalis sa floor na iyon, pero mabuti na lang at nandoon na siya. Sabay kaming bumaba pagkatapos non at kung nasa office ko pa
4"Mom," I looked at my back when I heard Zally's weak voice calling me from the living room.I'm cooking our breakfast. Maaga akong nagising kaya nagluto na agad ako ng agahan namin. Kailangan din pala namin maghire ng kasambahay. Gusto ni Ivo na kumuha na lang sa kanila ng kasambahay, naa inayawan ko, baka mamaya ay may iutos ang daddy niya roon at malaman ang galaw namin. Naintindihan iyon ni Ivo kaya hahanap na lang daw kami.I quickly turned off the stove and removed my apron before leaving the kitchen and going to where Zally was. I quickly approached Zally, who was close to crying while looking around, like she was looking at me. I was sure she was looking for me."Zally?" Malumanay na tawag ko."Mo…mmy!" Humikbi pa ito at nanubig na agad ang mata niya nang makita ako. "What happened?" Taka at nag-aalalang tanong ko sa kanya.Hinawakan ko ang buhok niya at inayos iyon. She didn't say a word and just hugged me. Nagpakawala siya ng hikbi, isang hikbi, dalawang hikbi, hanggang sa
Napabuntong hininga pa ako bago magpaalam at lumabas na sa kotse niya. Pagpasok ko ay maraming nakahilera sa magkabilang gilid ng automatic door, na para bang gawi na sa restaurant na iyon na ganoon ang salubong sa mga papasok.Iilan lang ang tao na nakaupo sa lamesa at masyadong magaan ang ambiance na nakakarelax talaga. They greeted me kaya binati ko na rin sila pabalik."Do you have a reservation, Ma'am?" Tanong ng isa kaya umiling ako."I'm Affeya Bueno. I'm here for the reservation of Sidney Velario," sambit ko.Agad naman silang tumango at iginaya ako isang VIP room. I get my phone while they open the door of the VIP room for me. Hindi ko maiwasang mapangiti nang magsend ng picture si Anna. Picture iyon ni Zally habang nakasimangot.Anna:Naiinis nanaman siya sa Kuya Rony niya kasi ayaw nitong makipaglaro sa kanya. Etong anak mong si Rony para talagang hindi bata.Napailing ako at natawa ulit. Pumasok ako sa loob ng VIP room na iyon nang hindi tinitignan ang taong nasa harap ko.