92I stared at my son, my daughter and my Fiance.Fiance.I kissed Zay's hand that I have been holding until now, even though he is fast asleep next to our children. It's already 5 a.m. in the morning. I can hardly sleep. I can't sleep because I'm scared to wake up, and suddenly all of those become dreams. I don't want to go to sleep. I just want to sit here and stare at them.Napapikit ako ng mariin at agad na pinunasan ang luha ko nang agad na tumulo iyon galing sa mata ko.I'm crying. I am fvcking crying because of the happiness that I feel right now. She said she loved me. She said that there's nothing between her and Ivo. Wala naman akong pakealam kung may namagitan sa kanina, yes, it's hurt, but even if there's something on them, if she said that she loves me, wala na akong pakealam sa iba.This is the scenario that I've been dreaming of all these years, which I thought would never happen. I'm very tired. I was already told that word after all the desperate things I did. I was a
93Affeya/Azaylie's POVIsang malakas na kalabog ang nagpagising sa akin at halos umawang ang labi ko nang makitang nasa baba na si Yrony habang nakahawak sa likod niya at nakangiwi.“Rony!” Hindi makapaniwalang sambit ko nang makita ang ayos ni Rony. Sa pwesto niya ngayon ay mukhang tinadyakan niya si Yrony kaya siya nahulog mula sa kama.Zally was just staring at Yrony while Rony was so angry. Parehas na silang gising.“Leave!” Bulyaw nito sa ama niya habang nakaturo sa pinto. “Son—” Yrony tried to talk to him, pero agad ulit siyang binulyawan ni Rony.“Don't call me that!”“Rony!” Saway ko ulit. He looked at me."If you don't want to leave, then I am going to be the one who leaves!" My lips parted at what he said.Before I could stop him, he was already out.Zally immediately followed his older brother, so Yrony and I were left behind. Napahilot ako sa sintido ko.“Sorry. Kakausapin ko sila ngayon—”“I-It's fine,” sambit ni Yrony kaya tinignan ko siya. Kumunot ang noo ko at napasi
94It was so fast, or maybe that's just what I think? After we finished eating, we immediately went to the building where the Delazardos' company is located. Gagamitin namin ang Chopper nila papunta sa ibang bansa.Sa mismong kompanya ng pamilya nila, and I can't help but reminisce about the time when I first came here and let my life change into the life that I didn't expect that I would become.Subrang tagal na non, pero nananatili pa rin iyon sa isip ko.They are really serious. Akala ko ay makakausap ko pa sila at sasabihin na huwag silang padalos dalos, pero they are both serious.“You own this?” Napasulyap ako kay Rony nang casual niyang tinanong ang ama niya.We are already on the chopper. Gulat na gulat pa nga sila Tita and I am sure na pagbalik namin, kalat na panigurado ang tungkol sa kambal. Ipagsigawan ba naman ni Yrony ang salitang mga anak sa harap ng mga empleyado niya, kaya paniguradong malalaman ma ng mga nakakakilala sa amin.“You also want to own something like this?
WakasYrony's POVMabilis ang paghawak ko kay Zay nang muntik na siyang matumba pagkatapos niyang sagutin ang tawag mula sa Doctor ng Lolo niya.“S-Si lolo. Yrony, si L-Lolo,” nanghihinang sambit niya habang sabay sabay na tumulo ang luha sa mga mata niya.She tried to hold me tight, pero talagang nanghihina siya. It's been an hour since our simple wedding was held. I was so happy that, finally, I can already really call her mine without thinking anything. She is really mine. She is already Delazardo; at last, for many years, she can still be ended up as Delazardo, but now, how can I be happy when she is in too much pain right now?I pulled her closer to hug her tight. Wala akong magawa para pawiin ang sakit na nararamdaman niya ngayon pagkatapos niyang marinig ang balitang iyon.Don Alvarez. Napapikit ako ng mariin.“I-I know that I don't have any r-right to ask a favour to y-you after what I did to you, but please, can y-you please make my granddaughter happy? I-I want to see her hap
BOOK 1: KIDNAPPING MISS KIDNAPPER (read this first)BOOK 2: MISS KIDNAPPER HAS A SECRETSimulaI let the water from the shower flow all over my body. Exactly 5 years have passed, and now the restraining order has already been lifted. It means I can go near her now. Malalapitan ko na siya. Nagpakawala ako ng malalim na paghinga at napapikit.In 5 years, this is the first time I felt this happiness again. Kasabay ng pagkawala niya sa buhay ko, ang pagkawala ng emosyon sa’kin. Sa subrang saya ko ngayon, sabik na akong isagawa ang plano ko, ang kidnappin siya, akitin at maging akin.Akitin. That's how I miss her. This is how desperate I am to get her. I was ready to kidnap her and seduce her, even though I knew she was already married and I heard they had a child. I don't fvcking care; all I want is to get her because, in the first place, she's mine. Akin siya, simula pa lang.When I came out of the bathroom, I immediately heard the sound of my phone. I approached my phone while wiping my
1 Affeya’s POV "Nasa Pilipinas na nga talaga tayo," said Anna, who was on the other side of the car window; like me, she was also looking outside and she couldn't believe that in 5 years, we're back here for real. Isa sa pinakiusap ko noon kay lolo bago kami umalis ay ang isama si Anna sa ibang bansa. Pakiramdam ko kasi pagdating ko roon ay magiging mag-isa na lang ako at wala ng kakampi. Tinanong ko naman siya noon at pumayag naman siya, but before that, I told her everything what happened. Hindi ko siya tinignan at nanatiling nakatingin sa labas ng kotse dahil akala ko hindi na talaga ako babalik dito. The pain that Yrony gave me made me changed. Noong una ay pangungulila lang ang lahat ng naramdaman ko sa kanya, pero sa paglipas ng araw ay naisip ko ang lahat ng nangyare sa pagitan namin at ang tanga ko para magpakatanga ako sa kanya sa kabili ng ginawa niya. He cheated on me. Dahil sa labis na pagmamahal ko sa kanya noong panahon na iyon, all I could think about was being wi
2 Affeya's POVI let myself focus on the person who is talking in front of me, but I can't give my focus completely because, after a few minutes, when we arrive here, he arrives too, using that emotionless expression. Mabuti na lang talaga at nagawa kong makaiwas agad ng tingin sa kanya bago niya ako tignan. Ang pinakaayaw kong mangyare ngayon ay magtama ang paningin naming dalawa. Tignan ko na ang lahat, huwag lang ang mata niya."Kuya!" Janica called her Kuya, so I tried to just look in front of me and pretend to be listening seriously to the person who is now talking."Shut up, Janica," ramdam ko agad ang lamig sa boses ni Yrony kay Janica. Anong problema niya at ganito siya nakipag-usap sa kapatid niya?Napabuntong hininga ako. At wala naman dapat akong pakealam."Because you are a granddaughter of Don Alvarez, we are trusting you for running the company, Mrs. Bueno," sambit ng isa sa nandito sa conference room, so I smiled at him."Of course we are trusting you, especially sinc
3 - Father"Just wait, and I'll replace that with our wedding ring." I closed my eyes tightly because I couldn't get that out of my mind. Kinagat ko ng mariin ang kuko ko sa subrang kaba.Hindi ko alam kung bakit siya ganoon. Ano bang pumasok sa isip niya para gawin at sabihin iyon? Huwag niyang sabihin na mahal niya ako?Kung sasabihin niya iyon, talagang tatawanan ko siya. Baliw na siya kung ganoon nga. 5 years na nga yung lumipas! Kung talagang gusto niya akong bigyan ng wedding ring sana noon pa!"Shit! Tumigil ka nga, Affeya!" Mahina ngunit mariin na sambit ko sa kanya. Huminga ako ng malalim. I'm already Affeya, not Azaylie, who is crazy in love with him. Ako na si Affeya na walang nararamdaman sa kanya."Tapos ka na ba?" Napasulyap ako kay Ivo na nasa loob ng elevator, galing siguro siya sa taas. Hinihintay ko na kasing bumukas iyon para tuluyan nang makaalis sa floor na iyon, pero mabuti na lang at nandoon na siya. Sabay kaming bumaba pagkatapos non at kung nasa office ko pa