"Okay, fine. But i think wala namang ganun ka-exciting sa buhay ko." Medyo nalungkot si Bea nang alalahanin nya ang mag alaala nya noong bata pa sya.
"Bakit naman? Never ka pa bang nagkaboyfriend? Or nagcutting classes? Or something? Yung tingin mo exciting na nangyari sa buhay mo?"
Napangiti si Bea ng maalala nya ang panahon na nasa highschool pa sya, "Hmm, yeah... meron pero mangilan-ngilan lang. Naalala ko yung time na pinag-gawa kami nang love letter noong valentines day nung art teacher namin, after daw nya mabigyan ito ng grade kailangan ibigay na daw namin sa taong pinagsulatan namin."
"Binigay mo sa crush mo yung letter?"
Natawa si Bea, "Hindi. Wala kasi akong crush noong panahon na yun, puro aral lang ako dahil kailangan ko makakuha ng scholarship pagdating sa college."
"Nerd! Isa kang nerd."
"Nerd naman talaga ako eh, nerd na maganda." Napa-flip pa
"Ikaw Dawn? Ikaw naman magkwento ngayon. Bakit mo hinahanap si Audrey?" Biglang tanong ni Bea. Medyo nacurious din sya sa ginagawa ni Dawn.Napahinto muna si Dawn at parang nag-alangan pang magkwento, "Pinsan ko si Audrey, sa mother side ko." He lied, hindi nya gusto sabihin ang katotohanan. Hindi naman kasi kapani-paniwala ang kwento nya.Sometimes the truth is harder to believe than lies."And then?""Well, noong mamamatay na yung mama ko nagbilin sya sa akin na hanapin ko ang pinsan ko. Ang anak nung kapatid nya.""Tapos? Anong gagawin mo once na nakita mo si Audrey? Ano pang binilin sayo ng nanay mo?"Napalunok si Dawn at napaiwas sa mapang-usisang tingin ni Bea. "Sa totoo lang, wala syang iba pang sinabi. Sabi nya lang hanapin ko si Audrey.""Weird, bakit ka naman paghahanapin ng mama mo ng walang dahilan?""Mm,
"You know, you make me feel guilty." Gusto nang aminin ni Bea ang totoo kay Dawn."Ha? Bakit naman?" Pagtataka ni Dawn."My mom... hindi talaga sya patay eh.""What?!"Napayuko lang si Bea at nagkwento."Pero totoo yung part na wala na talaga akong tatay noon pa, parehas lang tayo.""Bakit mo namang nasabi na patay na yung mama mo kung buhay pa sya? Alam mo bang may mga ibang tao na ninanais magkaron ng nanay, yung iba nga wala ng nanay at gagawin talaga ang lahat para makita sila ulit. Hindi ka ba thankful buhay pa ang nanay mo?" Medyo nagalit si Dawn sa nasabi ni Bea.Napabuntong hininga si Bea. "It's just that... hindi lang kami magkasundo ng mama ko. I never really like her. And i think she feels the same. Alam mo ba ever since nung bata pa ako, i always see her drink and smoke. Tapos ako gutom na ko pero di nya ako iniintindi."
Nang makatulog na si Bea, muling inayos ni Dawn ang pwesto nito. Kinuha nya ang bag nya at nilagay sa lap nya, muli nya ding pinuwesto si Bea sa bag. Tulad nong ginawa nya kahapon.Habang inip na inip, tinirintas nya na lang ang buhok ni Bea kahit di sya marunong. Habang nagtitirintas naalala nya yung nangyari din kahapon na nasubsob sya sa pisngi ni Bea, bukod don naalala nya din yung tinitignan nya kay Bea kahapon.Yung itim na nasa likod ng tenga ni Bea.Sayang lang at hindi nya ito makita ngayon dahil nasa kabilang side ng ulo yon ni Bea ngayon. Sayang din at hindi nya na-itanong kay Bea ito.Nang magstop over na sila, ginising na niya si Bea para makakain ng lunch."Balik po kayo after 30 minutes!" Paalala nung conductor ng bus.Pagkababa nila ay hinila ni Bea si Dawn papunta sa Jollibee. "Dun na lang tayo sa karinderya, mas mura don! Baka maubos kagad p
Nagising ang dalawa sa pagkaka-idlip, narinig nilang nag-anunsyo ang conductor. "Andito na po tayo sa Benguet!"Napatingin si Bea sa orasan nya't ala-syete na ng gabi. Kinuha na nila ang mga gamit nila at bumaba na sa bus. After nun ay nagkatinginan na sila, "Andito na tayo." Sabi ni Bea sa kanya. Napangiti lang si Dawn at medyo mapungay pa ang mga mata."Inaantok pa ko." Sabi ni Dawn."Pfft, dinner nga muna tayo." Aya ni Bea.Pumunta naman sila sa isang karinderya at umorder ng makakain nila. Muling bumalik ang pagiging makulit ni Dawn at nagtatanong na kay Bea."Bea, after neto sasakay ulit tayo?""Syempre, medyo malayo-layo ang Baguio.""Ilang oras kaya yon?""Mga one hour? Di ko alam."Napabuntong hininga naman si Dawn, "Bukas na lang kaya tayo pumunta sa Baguio? Baka kasi pagdating natin duon
Si Bea ang pumatay sa ipis na kinatatakutan ni Dawn. Medyo napahiya lang si Dawn dahil sya 'tong lalaki pero takot sa ipis, pinagtawanan lang sya ni Bea. Napanguso naman si Dawn na akala nya naman ay ikina-cute nya."Tigil ka na nga dyan Bea!" Napatakip na lang sya ng tenga nya pero anlakas talaga ng boses ni Bea. Dinig nya pa din."Ayoko nga, akalain mo yun? Sa ipis ka lang pala titiklop!? Hahaha!" Napahiga naman si Bea at sumasakit na ang tiyan nya sa kakatawa.Pikon din si Dawn, ng mainis na sya ay nagbanta na sya kay Bea. "Tawa ka pa Bea, pag ako nainis hahalikan talaga kita.""Hahahaha! S-Sorry hahaha!"Naningkit mata ni Dawn at biglang puma-ibabaw kay Bea. Pahina na ng pahina ang tawa ni Bea hanggang sa natigil na sya, nagulat sya kay Dawn. "Okay, tumitigil na ko. A-Alis ka dyan." Lumakas ang tibok ng puso ni Bea.Anlapit nilang dalawa sa isa't isa.
Kinabukasan, nagising na si Bea na mag-isa na lang sa higaan. Narinig nya na lang ng bumukas ang pintuan ng cr at nakatapis lang si Dawn. "MAGBIHIS KA NGA!!" Napatakip sya ng mata nya. Napahalakhak lang ang loko."Nakuuu, pagmasdan mo to hanggang nakikita mo pa! Mamimiss mo to pag nakadamit na ko hahaha!"Binato sya ng unan ni Bea. "Sira ulo!""Oo na po bhebhe qoh! Magbibihis na ko." Muling bumalik sa cr si Dawn ng makakuha na ng damit.Init na init naman ang mukha ni Bea, hot talaga si Dawn pag walang damit. Napasampal na lang si Bea sa sarili nya, kung anu-ano talaga naiisip nya. Naalala nya din tuloy ang sinabi sa kanya kagabi ni Dawn.Kailangan nya malaman kung totoo ba talaga ang nararamdaman ni Dawn sa kaniya. Tatanungin nya talaga 'to.Kaso pagkalabas ni Dawn sa cr, di nya nagawa. Di nya pala kaya, umurong dila ng ate nyo. "Maliligo ka din ba?" Tanong
Nang makarating na sila sa Greenfield Hotel, nakalimutan na ni Dawn sapakin yung driver. Niyakap sya ng kaba ng mapatingin sya sa hotel... andito na sya... andito na si Audrey..."Dawn, okay ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Bea kay Dawn ng mapansin nitong natulala lang sya."No, Bea.... i'm not... do you think she'll listen to me? S-She doesn't even know who i-i am..."Hinawakan lang ni Bea ang kamay ni Dawn, napatingin naman si Dawn sa kanya at napahinga ng malalim. "Dawn, we already made it here. There's no turning back."Napatango lang si Dawn. "O-Okay... okay, sure...""Oh look! Si Audrey anduon sa loob!" Hinila naman ni Bea si Dawn papasok sa loob ng hotel.Nakita nilang nagce-cellphone lang si Audrey sa waiting area, agad silang lumapit at parang gusto himatayin ni Dawn ng mapatingin sa kanila si Audrey.Napanganga si Audrey ng maki
Muling nagka-usap sina Audrey, Bea, at Dawn. Masayang nakita muli ni Dawn ang taong pinaka-importante para sa kanya, di rin sya makapaniwala na nagagawa nya ito at nakakausap nyang muli.Nang aalis na si Audrey kasama ang pamilya nito, nagpaalam na din na aalis na sina Bea at Dawn. Sinabi lang nila na nagbakasyon lang sila sa Baguio ng ilang araw at napadaan lang sa Greenfield Hotel para bisitahin siya.Pagkaalis nila Dawn sa hotel, napunta muna sila sa restaurant na nasa tabi lang nung hotel para mag-lunch. Pagkatapos nun ay aalis na sila. "Ano nang gagawin mo, Dawn?" Tanong ni Bea habang kumakain sila."I... I don't know. Basta ang alam ko, nafulfill ko na ang dapat kong gawin.""Pero di mo man lang inisip kung anong gagawin mo pagkatapos nito." Napa-iling lang si Bea.Napatitig sa kanya si Dawn, at pakiramdam nya na parang may gusto itong sabihin sa kanya pero di nya magawa. M