Natulala lang si Bea nang mawala na si Dawn.
She felt sad, but she had the urge to know something. Parang may kailangan syang imbestigahan. Kinuha nya ang kahon na binigay sa kanya ni Dawn at tinignan ang mga laman nito. Naalala nya din ang isang bagay na hindi nya nagawang itanong kay Dawn.
Paano ako nahanap ni Dawn?
Pagkakalkal nya sa kahon, wala na itong iba laman kung'di ang litrato at papel. Napahiga sya sa sahig nya at napa-isip. Parang may kakaiba syang nararamdaman eh. Tinignan nya yung kahon ulit pero wala na talaga itong laman.
Napa-irap na lang sya at nabato ang kahon sa pader sa inis. Yun lang? Ba naman yan Audrey. Isip-isip nya, feeling nya talaga may kailangan pa syang malaman eh.
Pagkatayo nya ay dinampot nya ulit ang kahon, pero nasira pala ito sa pagkakabato nya. Nanlaki mata nya ng makita nyang nabukas ang ilalim ng kahon, may laman pa itong ilang litrato at pap
Kapos hininga si Audrey ng pumunta sya sa ospital para bisitahin ang matalik nyang kaibigan na si Bea. Dali-dali kasi syang pumunta doon dahil sa nareceive nyang mensahe mula sa mga nakatagpo sa kaibigan nya. "Nasaan na si Bea? Asan na yung kaibigan ko!?" Pasigaw nyang tanong."Ah, kayo po ang kamag-anak ni Mrs. Salazar?" Tumango na lamang sya sa tanong ng nurse. Wala din kasing ibang mapaghihingian ng tulong si Bea kung'di sa kaibigan nyang si Audrey. Nang madala na sya sa morgue, matinding kaba ang nararamdaman ni Audrey para sa kaibigan nya.Ang tanging iniisip nya ay sana hindi nga ito si Bea, ngunit nanlumo sya sa sunod na sinabi ng nurse sa kanya. "Di na po namin maipapakita sa iyo ang asawa ni Mrs. Salazar, unrecognizable na po kasi ang mukha nya dahil sa aksidente. Pero macoconfirm na din po yung identity ng nila pag nakita mo na po si Mrs. Salazar."
Napabuntong hininga lang si Bea habang nakatanaw sa labas ng bintana ng coffee shop na kung saan sya nagwo-work. Nagbibilang na lang sya ng mga taong dinadaan-daanan lang yung coffe shop. Yun lang ang magawa nya since wala namang costumer.Napasulyap lang sya sa phone nya at napasimangot, naisip nya na halos parehas ang coffee shop at ang phone nya. It's both empty. Ano bang aasahan nya sa phone nya eh wala naman syang ka-text."Siguro dapat na tayo mag-close ngayon Bea." Sabi sa kanya nung boss nya na galing sa kusina."Ah, sige po sir.""...you know, you should find another job Bea." Nagulat sya sa nasambit ng boss nya."Ha? Bakit po sir?"Napa-iling si Andrei ng mapatingin sya sa paligid, "Kita mo namang walang katao-tao dito, hindi na kumikita ang coffee shop."Nataranta si Bea sa narinig, mawawalan sya ng trabaho? Hindi pwede. Yun la
She felt weird walking with a stranger.Kanina kasi ay nagpumilit itong magpasama para nga makita ang bestfriend nyang si Audrey. Hindi nya magawang mapatingin sa kasama nya, and she was stiff like a rock. Kinakabahan sya sa lalaking kasama nya. Madami na kasi syang naiisip na masama.Paano pag-isang hitman ang kasama nya at si Audrey ang target nya? Paano pag-kidnapper pala ito at si Audrey ang gusto nitong i-kidnap? Or worst! Paano pag isa ito sa mga ex ni Audrey na balak maghiganti?Ni-ready nya lang ang phone nya sa bulsa nya para makatawag sya kagad ng 911 kung sakaling may mangyaring masama."Sorry, i didn't introduced myself yet. My name's Dawn." Aniya.Kumunot noo ni Bea sa narinig. "Ano? Down? Pangalan mo Down?"Natawa ito sa kanya, "No, no... it's Dawn. D-A-W-N.""Ahh... okay." She just shrugged. She thought it was a weird name,
Aalis na sana si Bea ng pigilan sya ni Dawn, pagkatingin nya kay Dawn ay seryoso nitong sinabi na..."Samahan mo ko papunta kay Audrey."Natigilan si Bea panandali sa narinig bago makapag-react sa sinabi ni Dawn."Dude, i think i've help enough. Sana maintindihan mo na may sarili din akong buhay, may mga kailangan din akong unahin. Tsaka nasa Benguet sya at two weeks pa bago sya umuwi, maghintay ka na lang."Umiling si Dawn sa kanya."N-No, i can't... t-two weeks is too long...""Edi ikaw na lang mag-isa pumunta sa kanya. Kaya mo na sarili mo.""I'm sorry, but i didn't grew up in Philippines. I'm from America, kaya please, tulungan mo ako."Napabuntong hininga si Bea sa pangungulit ni Dawn."Sorry din, hindi talaga kita matutulungan. Alam mo namang graduating na ako, at kailangan kong ayusin ang p
"Pasensya ka na ah? Medyo masikip 'tong lugar ko." Sabi ni Bea ng makapasok sila sa apartment nya.Ibinaba ni Dawn ang bag nya sa isang gilid at napa-upo sa mahabang sofa. "Okay lang, i'm also kind of used to small spaces.""Talaga? Akala ko kasi mag-iinarte ka. Mukha kang rich kid kasi hehe."Mapaklang natawa si Dawn, "Mukha lang, pero hindi talaga ako rich kid. Laki din ako sa hirap.""Pero galing ka sa ibang bansa. Tapos madami ka pang perang bitbit. Ano ba talaga?""Seryoso ako sa sinabi ko, laki nga ako sa hirap. Also, yung pera kong ito pinaghirapan ko yon. Ipon ko sa mga part time jobs ko."Part time jobs. With 's'. Maraming naging trabaho si Dawn, hindi naman makapaniwala si Bea sa narinig dahil mas bata pa kaysa sa kanya si Dawn at dinaig pa sya nito pagdating sa mga part time jobs."Nag-co-college ka ba, Dawn?" Curious nyang tan
Kinabukasan, dumiretcho muna sila sa work place ni Bea. Magpa-paalam muna si Bea na hindi muna sya makakapasok sa boss nyang si Andrei. Pagkarating nila doon ay nadatnan nilang magbubukas pa lamang ng shop si Andrei."Sir Andrei!" Tawag ni Bea.Napalingon si Andrei at napangiti kaagad ng makita nyang ang ka-isa-isang empleyado nya sa shop nya."Bea! Aga natin ah?" Napatingin sya sa kasama ni Bea at napatanong. "Sino 'tong kasama mo? Sya na ba ang boyfriend mo?"Napa-atras si Dawn at namula naman si Bea."Hindi sir! Grabe ka naman, friends lang kami."Lumawak ang ngiti ni Andrei, "Ah okay, so may sasabihin ka ba?""Opo, magpapaalam lang ako na di muna ako makakapasok ngayon sir. Kailangan ko tulungan 'tong friend ko.""Ganun ba? Oh sige lang, basta mag-ingat ka ah?""Thankyou po sir."
Imbyernang-imbyerna si Dawn sa kalagayan nya, kanina lang ay maganda na ang panaginip nya sa pagtulog nya pero naudlot ito ng magising sya sa sobrang ngalay. Nakatulog din si Bea at umunan sa kanyang braso.Inayos naman ni Dawn si Bea ngunit malikot ito matulog, muli itong sumandal sa kanya at niyakap pa sya. Biglang napalunok si Dawn ng maramdam nya ang dibdib ni Bea na sobrang dikit sa kanyang braso. "Pasalamat ka't mabait akong lalaki." Bulong niya at inilayo muli si Bea sa kanya.Kinuha niya ang kanyang bag at nilagay sa lap nya, then dahan-dahan nyang hinila si Bea at ipinwesto ang ulo nito sa bag nya. Napangiti sya ng maisip nya na parang sya ang mas nakakatanda na nag-aalaga sa babaeng ito.Muling nainip si Dawn kaya't pinagdiskitahan nya na lang ang buhok ni Bea, nadismaya pa sya ng hawakan nya ang buhok ni Bea. Masyadong dry, di nakakatuwang hawakan. Napabuntong hininga na lang sya at napatingin na lang sa labas
"My gahd! I can't believe pinagkamalan tayong magboyfriend-girlfriend, like eww! Sinong magkakagusto sa lalaki na 'to." Sambit ni Bea sa kaniyang sarili.Nakalabas na sila sa karinderya at nag-i-ice cream.Napangisi si Dawn at halata sa hitsura nya na naiirita sya, "Wow, makasabi ka ng ganyan parang ang ganda mo ah?""Di ko naman sinasabing panget ka, ampanget lang sayo yang pagka-manyakis mo, hmp.""Sabing aksidente lang yun diba? Tsaka wag kang feeling na gusto kitang pagsamantalahan, you're not my type." Natawa si Dawn na medyo sarcastic ang dating.Napahinto si Bea at tinignan si Dawn mula ulo hanggang paa, "Don't worry, the feeling is mutual. Hindi rin kita type, at hindi din ako nagfi-feeling ha? Bwisit ka talaga.""Tss, yeah whatever."Nang matapos na silang kumain ng icecream ay bumalik na sila sa bus. Pagkabalik nila sa pwesto ni