Kabanata 50
Nagliwaliw sa aking isipan ang mga katanungan na bumabagabag sa 'kin ngayon. Bakit nandito silang lahat? Bakit nandito si dad? At bakit may papel dito sa harap ni dad.
"D-Dad," mahinang bulong na tanong ko kay dad, pero si dad ay walang ibang ginawa kung 'di hawakan lamang ang isang itim na ballpen sa kanyang kanang kamay. Habang nakayuko at nakaharap sa mismong papel.
May malakas naman na palakpak ang umalingawngaw sa buong apartamento kaya naagaw nito ang pansin ko.
"This is hilarious. Buo na pala ang pamilyang Mondejaro." malakas na halakhak ang pinakawalan ng lalaki, mukhang ito siguro ang daddy nila Esra at Jivo.
WakasPrevious days were only taken by me as challenges to measure how brave I am. And now I could finally say that I am finally here with my collegues wearing black and with different colors in the collar part. I should celebrate after this---graduation ceremony.'Mondejaro, Triah Benizh'Bachelor of Science in Mass Communication major in Artistry.With latin honors as Magna Cum laude. And awarded as Best in Artistry.Nang marinig ko ang pangalan ko
KABANATA 1.1I was planning to grab a quickie eating earlier and have some window shopping after. But unfortunately...I am still eating here now at Bee Fast-food. Kasalanan talaga 'to nang kainan na ito dahil pinasarap pa nila lalo ang kanilang mga pagkain.Kaya ito ako ngayon pang tatlong served na ng spaghetti, tatlong large burger, dalawang large coke float at apat na served na sweet and spicy chicken and rice of fully meal.Malakas na pagdighay naman ang nagawa ko, unexpected iyon. Kaya bahagya akong nahiya. Pero dahil wala akong kahihiyan kaya bahagya lang talaga. Kahit na artista ako, nakakalabas pa rin naman akong mag-isa.
KABANATA 1.2Nagsimula na akong maglakad papalabas nang kainan nang biglang may bumangga sa akin."Ang laking tao naman." narinig kong usal ng nakabangga sa akin.Lihim naman akong napasabi ng 'wow' dahil naiinis ako. At dahil nga mataas naman ang pasensya ko ay hindi ko na inaksaya ang oras na tapunan ng tingin ang walang kwentang taong bumangga.As if I will waste my time for some stranger. Tsk.Nang na sa loob na ako ng aking sasakyan ay kaagad kong ini-on an
KABANATA 2.1FLASHBACKKilala ako bilang anak ng isang pinakatanyag sa larangan ng sugal.Halos araw-araw sila mommy at daddy na nagpupunta sa isangcasino real.At dahil nga legal ang pasugalang iyon kaya hindi sila matigil-tigil sa pagwawaldas ng pera.Kaya anong inaasahan ninyo sa pananaw ng mga tao sa akin? Isang pariwara. Sa kadahilanang walang umaagapay sa akin simula nang ako'y ipinanganak. Bakit ko nasabi? Dahil lagi na lang nila akong iniiwan sa mga kasambahay naming. Sila lang ang laging nagbabantay sa ‘kin.Sa mura kong edad, natuto na ak
KABANATA 2.2"At sa preskong hangin naman na sinasabi mo, ito naman ang dahilan." sabay pakita naman ni Aling Milan ng pamaypay at saka ipinaypay niya sa akin para maramdaman ko na roon nga nanggaling ang hangin kanina."Pero, ang maalat na likido naman po?" panghuling tanong ko."Iyon naman ay tubig na nilagyan ko ng asin kanina at ipinapahid ko sa labi mo gamit ang isang maliit na bulak,""Bakit naman po?""Kasi iyon ang sinasabi ng nagdala sa iyo rito kagabi. Sinabi niyang ganoon ang gawin ko sa'yo ngayo
KABANATA 3.1Sa ilang minuto kong pagmumuni-muni rito sa loob ng kwarto ay naagaw ng mahinang katok ang aking atensiyon. Pansamantala kasi akong nagso-soundtrip sa aking ipod, para malibang na muna habang naghihintay sa agahan ko. Sinubukan kong tumayo pero hindi ako agarang nakatayo, kaya naisigaw ko na lang ang salitang 'pasok'.Nang nakapasok na ang kasambahay na si Greta sa kwarto ko ay kaagad naman niya akong dinaluhan dahil napansin niyang hirap na hirap akong makatayo sa aking kama.
KABANATA 3.2"Ack! Ang sakit n'on ah." bahagya akong nabulunan nang magahip ng braso niya ang leeg ko dahil sa pagharang nito sa pinto."Ang tigas talaga ng bungo mo Triah e, ako malalagot dito kay nanay ‘pag pinayagan kitang lumabas- at isa pa! Baka malaman din nila madam at sir na kinonsente ko ang gusto mo." pagsaway na naman sa akin ni Greta.Nagpakita naman ako ng pagkadismaya sa mukha, kaya marahan na ring ibinaba ni Greta ang kanyang mga bras
KABANATA 4.1My tears have no plan to stop from falling. An overflowing liquid from my eyes through my cheeks down to my chin is full of pain. I felt numb inside my upper right chest, everytime I cries parang pinipiga ang puso ko, hinding hindi ko maipaliwanag ang sobrang kirot nito. Kada hugot ko ng lakas para makahin