"Diyos ko! Saang kamay ako kukuha nang ganitong kalaking halaga? One million?" Pabagsak akong naupo sa lumang sofa ng maliit naming apartment.
Kulang na lang ay umiyak ako dahil sa tindi ng problemang dumating sa akin. Lumabas na ang result ng check-up ng anak ko, may sakit siya sa puso. At malala, kailangan nang mahigit isang milyon para maoperahan siya.
"Kung ano-ano na ngang trabaho ang pinasok ko, para lang may mailagay na pagkain sa lamesa namin. Pagkatapos ngayon, isang milyon?"
Puno ng awa ang mga mata ng kaibigan kong si Wena. "Sana kaya kitang tulungan diyan sa problema mo."
"Anong gagawin ko, Wena? Ang sabi ng doctor, kailangan maagapan agad ang sakit ng anak ko. Kailangan niyang maoperahan as soong as possible."
Tumayo ako at nagpabalik-balik ng lakad sa harap niya. Hindi ko alam kung saan ako tatakbo para makahingi ng tulong. Ulilang lubos na ako, sina Wena at Thalia na lang ang pamilya ko.
"Paano kung magbenta na lang kaya ako ng kidney?" dahil sa desperasyon ay bigla ko na lang nasabi iyon.
"Gaga!" Tumayo siya at pumunta sa harap ko. "Baka ubos na ang mga laman-loob mo, hindi ka pa rin nakakalikom nang isang milyon!"
"Then, what would I do! Alangan naman katawan ko ang ibenta ko! Wala rin bibili!"
Marahas siyang napakamot sa ulo. Napansin kong hindi siya mapakali. Para bang may gusto siyang sabihin ngunit nag-aalangan siya.
"Alam natin pareho ang sagot sa problema mo!" asik niya na ikinatigil ko.
"Ano?"
"Hindi ano, sino!"
Matagal ko siyang tinitigan. Bakas ang pagkalito sa mukha ko, pero nang maisip ang ibig niyang sabihin, mabilis ko siyang inilingan.
"Wena, no!"
"Tanya, yes!" Pinandilatan niya ako ng mga mata. "Pumili ka—ang pride mo o ang anak mo!"
"Pero kukunin siya sa akin ni Dylan!"
"Hindi mo pa alam iyan."
Umiiling akong bumalik sa pagkakaupo sa sofa. "Kilala ko na ang pagkatao niya, Wena! At saka, may pamilya na sila ni Dayana. Baka kapag nalaman niya ang tungkol kay Thalia, baka kunin niya lang sa akin ang anak ko!"
"Puwes, ipaglaban mo ang karapatan mo! Gumawa ka ng kasunduan! Ikaw pa rin ang ina, papanigan ka ng batas. At isa pa, karapatan din naman ng inaanak ko na makilala niya ang papa niya, ano?"
"Ano po, Ninang Wena? Buhay pa ang papa ko?"
Pareho kaming natigilan ni Wena nang marinig ang boses ni Thalia mula sa hagdan. Mabilis akong napatayo.
Nagkatinginan kami ni Wena nang lumapit sa amin ang anak ko. Nakahawak sa mga labi si Wena na para bang nagi-guilty sa nangyari.
"Mama, is that true? Buhay pa po ba talaga si Papa? Why did you lie, mama?"
Nanlumo ako nang makita ang mga mata ni Thalia. Para hindi siya maghanap ng ama, sinabi kong namatay sa aksidente ang ama niya. Hindi ko naisip na malalaman pa niya ang totoo.
"Baby, ano kasi, e..."
"Mama, I want to meet papa."
Halos madurog ang puso ko nang makita ang pinaghalong lungkot at pananabik sa mga mata niya. God, what will I do?
Hindi pa ako nakakasagot, hinila ako ni Wena sa isang sulok. "Pagkakataon mo na ito! Magsabi ka na nang totoo. Parehong kailangan ng anak mo at ama niya ang isa't isa. Isipin mo si Thalia, Tanya."
Matagal ko siyang pinagmasdan bago lumingon sa anak kong nakatingin lang sa amin, naghihintay ng kasagutan mula sa akin.
Labag man sa loob ko, wala akong nagawa kundi ibigay sa tadhana ang gusto nitong mangyari... ang muling magtagpo ang mga landas namin ni Dylan.
Nilapitan ko si Thalia at lumuhod sa harap niya. "Anak, I'm sorry mama lied to you."
"But you said it was bad to lie."
"Yes, kaya nagso-sorry ako." Hinagod ko ang buhok niya bago siya hinila para yakapin.
"Ibig sabihin, mama, may papa pa ako?"
Umalpas ang isang luha sa pisngi ko nang marinig ang sinabi niya. Yakap ko pa rin siya kaya hindi ko nakikita ang mukha niya.
"Yes, baby."
"Kung ganoon, may complete family na ako?" Kumalas siya sa yakap ko at masayang nagtatalon. "Yehey! May papa na ako! Hindi na ako kukutyain ng mga kalaro ko kasi complete na rin ang family ko! Yehey!"
Napatingin ako kay Wena nang dahil sa narinig. Gusto kong maluha noong mga sandaling iyon. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag kay Thalia ang lahat.
***
"When will I meet him, mama?"
Mula sa pagtutupi ng mga damit, lumapit ako sa kama at binuhat si Thalia. Nakatayo siya sa ibabaw ng kama at paulit-ulit na nagtatalon.
"Soon, baby."
"Kailan po ang soon? I want to meet him right now! I'm so excited!"
Napangiti ako nang makita ang pananabik sa mukha ng anak ko. Naupo naman ako sa gilid ng kama at sinandal ang likod sa headboard. Yakap ko pa rin si Thalia at nakakandong siya sa akin.
Kanina pa niya mukambibig ang tungkol sa ama niya. Mabuti na lang dahil hindi na siya masyadong nag-usisa pa. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko kapag nagsimula siyang magtanong-tanong.
I just wish everything would turn out well. Ang hindi ko alam, pagdating ng umaga ay isa pang problema ang darating sa akin.
"Aling Sita naman, nagbayad kami para sa buwang ito. Hindi mo kami puwedeng palayasin!"
Galit akong pinamaywangan ng landlady namin. "Ilang beses ko na bang sinabi sa iyo? Ibinibenta ko na ang lupang kinatitirikan ng apartment na ito! Hindi ako nagkulang ng paalala!"
"E, di sana ho, hindi mo na kinuha ang perang ipinambayad ko!"
"Hindi ba nga, ayaw kong tanggapin? Ikaw lang naman itong panay pagmakaawa at pagpupumilit na huwag kayong palayasin! Ah, basta! Bukas na bukas din, lumayas na kayo!" May kinuha siya sa loob ng bulsa niya at inis na itinapon sa akin. "Ayan ang pera mo! Kung makapagsalita, akala mo'y nagbabayad sa tamang oras!"
Napalunok ako matapos marinig ang mga sinabi niya. Napatingin ako sa ibang taong nakasaksi sa alitan namin ni Aling Sita. Nagbubulungan pa ang iba sa mga ito.
Pinulot ko ang pera at mabilis na pumasok sa bahay. "Napakasama! Walang konsiderasyon!"
Gusto kong maluha sa sobrang galit. Kung may iba lang kaming malilipatan, hindi ako magtitiis sa apartment niyang kamahal ng bayad, pero madalas naman maputulan ng kuryente!
Mabilis akong nagbihis at iniwan muna sa pangangalaga ni Wena si Thalia. Lulan na ako ng taxi at papunta na sa Aragon Corporation, ang kompanya na pag-aari ng pamilya ni Dylan.
"Hello, good morning! I'm here to see Mr. Dylan Aragon. Is he in his office?" bungad ko sa babaeng nasa front desk ng company building.Nang mag-angat ito ng mukha, agad na umarko ang isa niyang kilay. "Do you have an appointment?""No, but this is important—""I'm sorry, miss. Kailangan ng appointment bago makausap ang CEO. Come again if you already have an appointment."Bruhang empleyado. Mukha ba akong nakikipag-away para tarayan ako at taasan ng kilay niyang mukhang ginuhit gamit ang pilot pen?Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. "Miss, can you at least tell him his ex-wife is here?"Biglang natigilan sa ginagawa ang babae. Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa akin habang ang mga labi ay nakaawang."Oh, I'm sorry, ma'am. Please, give me a minute." Kinuha niya ang telepono sa tabi niya at dinala sa tainga.Naghintay lang ako nang ilang minuto bago niya ako tinanguan nang nakangiti. Tumayo pa siya at nilahad ang elevator."Puwede na po kayong umakyat. He's in
"What are you talking about? Stop saying nonsense. Matapos mo akong hiwalayan?""Don't flatter yourself. I only want your egg cell."Natigilan ako sa narinig. "My egg cell? Ano bang pinagsasabi mo?"Nagbuga siya ng hangin at muling sinandal ang likod sa kinauupuan. Kalmado niyang sinalubong ang mga mata ko."Ako ang namamahala sa kompanyang ito, pero ayaw pa rin ibigay sa akin ni Lolo ang full authorization. Sa madaling salita, hindi pa nalilipat sa pangalan ko ang buong kompanya.""And? Ano naman ang kinalaman ng egg cell ko sa company n'yo?""Ayaw ni Lolo ng ibang apo."Lalong lumalim ang kunot sa noo ko. "What?""Matagal na kitang pinahahanap, pero magaling kang magtago. Alam natin pareho na matalik na magkaibigan ang mga lolo natin. Ayaw niya ng apo mula sa ibang babae. Ang gusto niya, mula sa angkan ng mga Gaviola."Nakaramdam ako ng matinding inis sa sinabi niya. Mabilis akong tumayo. "At gusto mo akong buntisin dahil apo ako ni Cosme Gaviola?""Yes.""Baliw!"Gusto kong damputi
"Sinusuwerte ka!" Malakas kong tinabig palayo ang kamay niya.Kung wala lang sakit si Thalia, hindi ako magpapakababa nang ganito para sa pera niya. Pero may problema sa puso ang anak ko, at malaking halaga ang kailangan namin."Huwag ka nang magpakipot. Alam ko naman kung ano talaga ang kailangan mo.""Ano?" Nagsalubong ang mga kilay ko sa tono ng pananalita niya."Money." Lalo niyang inilapit ang katawan niya. "Maybe you're just using your daughter as an excuse to get close to me."Pakiramdam ko, umakyat sa ulo ang dugo ko dahil sa mga narinig."Ang kapal talaga ng mukha mo! Tama nga ang kasabihan, balutin mo man ng ginto ang katawan mo, aalingasaw pa rin ang baho ng totoo mong ugali!" Malakas ko siyang itinulak bago lumabas ng opisina niya.Pagkasakay ko ng taxi, hindi pa ito umaandar ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Wena."Tanya, ano ka ba? Kanina pa ako tawag nang tawag sa iyo!"Nagsalubong ang mga kilay ko nang mapansin ang pag-aalala sa boses niya. "Naka-silent ang phone ko,
TINAPON ni Dylan ang hinubad niyang blazer suit sa sahig. Napalunok naman ako nang tuluyan kong mahubad ang suot kong bra.Parang nakikipaghabulan sa mga kabayo ang puso ko. Stay calm, Tanya! This is just sex. Isang sex lang kapalit ng malaking pera para kay Thalia.Napangiti siya nang tuluyan kong mahubad ang panty ko. I stood in front of him naked. Halos manginig ako nang manuot ang lamig sa hubad kong katawan.Puno ng pagnanasang pinagmasdan niya ang malulusog kong dibdib. Halos matunaw ako sa paraan ng pagtitig niya. Puno ng pagnanasa. Mainit at malagkit. Nakakapaso."You look so beautiful." Marahan niyang hinaplos ang pisngi ko.Kulang na lang ay mapapikit ako habang dinadama ang init ng palad niya. I missed the warmth of his hand on my body. Iyong mga haplos niya na nag-iiwan ng paso sa tuwing lumalapat sa hubad kong katawan.Unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin. Hanggang sa lumapat ang mga labi niya sa labi ko. He kissed me gently on the lips, and I eventually closed
KANINA pa tanong nang tanong sa akin si Thalia kung saan kami pupunta. Lulan kami ng sasakyan at nasa kalagitnaan na ng byahe. Nanatili naman akong tahimik at panay lang ang ngiti sa kaniya."Nandito na po tayo, Ma'am Tanya!" makalipas ang mahabang minuto, sa wakas ay sabi ni Manong Hulyo.Napatingin ako sa rear-view mirror kung saan nakatingin si Manong Hulyo na siyang sumundo sa amin sa apartment.Mabilis siyang umibis ng sasakyan para pagbuksan kami ni Thalia. Sa paglabas ko, saktong bumukas ang gate ng mansion at iniluwa si Dayana. Natigilan siya nang magtama ang mga mata namin.Mukhang totoo ngang alam na niya ang nangyayari sa amin ni Dylan. Hindi man lang siya nagulat nang makita ako. Blanko ang mukha niya habang nakatingin sa akin.Hindi ko tuloy mapigilang hindi maisip ang nakaraan. Ganitong-ganito rin ang eksena noong umalis ako ng mansion."Wow! Look, mama! A school bus!" Niyugyog ni Thalia ang kamay kong nakahawak sa kaniya at itinuro ang yellow bus na huminto sa harap ng k
"Dinner is ready!"Napatingin ako sa masiglang mukha ni Dayana nang tuluyan kaming makababa ng hagdan ni Thalia.Napatingin ako sa anak ko. "Sigurado ka bang ayaw mong sa kuwarto kumain?"Nakangiti siyang tumango sa akin. Sa totoo lang ay hinihiling kong umiling siya. Mas gugustuhin ko kasing sa silid maghapunan kaysa ang makasama sina Dylan at Dayana sa iisang hapag.Pumasok na kami sa loob ng dining room. Puno ng pagkain ang mahabang lamesa na akala mo'y may sampung bisita silang pakakainin."Sit down, please. Masanay na kayo, Tanya. Ganito talaga ako kung maghanda ng pagkain para sa mag-ama ko. Parang laging fiesta." Mahinang natawa si Dayana bago tinulungan ang anak na makaupo.Nakangiti siya sa akin, pero kapansin-pansin pa rin ang pagkadisgusto niya sa presensya namin ni Thalia. Hindi maitatago nang pagngiti at pagtawa niya ang tunay niyang nararamdaman.I can't blame her though. Her husband is playing fire with me who happens to be his ex-wife. Kahit sino naman yata, magagalit.
MATAGAL kaming nagkatitigan matapos ng mga sinabi ni Dylan. Now he is looking at me with gentleness in his eyes.Hindi ko maintindihan. Bakit ba minsan, parang gustong-gusto niya ako. Pero minsan naman, parang wala lang ako sa kaniya? Para bang bagay lang ako o gamit na walang halaga.Bumuntong-hininga ako bago nag-iwas ng paningin. "Nandito ako para kay Thalia. So, please... stop it."Matagal niya akong pinagmasdan. Nakita ko kung paano tumalim ang malamlam niyang mga mata."Yeah, I get it. You're a loyal bitch to that Timothy!""What—ohh! Dylan!" Muli akong napaungol nang bigla niyang hinagod ang kahabaan ko.Gusto ko sana siyang pigilan, pero kakaibang kiliti ang naramdaman ko nang bumaba ang mukha niya sa pagitan ng mga hita ko at hinalikan ang mga labi ng pagkababae ko.Tuluyan niyang hinubad ang mga suot niyang damit. "On your knees, now."Natigilan ako sandali sa sinabi niya. Ilang segundo kaming nagkatitigan. "Are you sure this is okay with Dayana?""You are here now, right? D
ILANG magkakasunod na katok sa pinto ang pumukaw sa atensiyon ko. Katatapos ko lang maligo at tanging pink na tuwalya lang ang tumatakip sa basa ko pang katawan."Ikaw na naman?" Katakot-takot na irap ang ibinigay ko kay Dylan. Lalo na nang makita ko kung paano siya natigilan nang makita ang ayos ko."Good morning to you, too.""Walang good sa umaga ko. What do you want?" mataray kong tanong sa kaniya."I just want you to know that I'll be busy today and tomorrow.""And?""Sa makalawa natin gawin ang DNA test."Nagbuga ako ng mula sa ilong. "Sure."Isasara ko na sana ang pinto, pero mabilis niyang hinarang ang kamay niya. "Umagang-umaga, mainit agad ang ulo mo.""Ano bang pakialam mo? Umalis ka na nga—"Malakas akong napasinghap nang bigla niya akong hinila sa batok. Ngayon ay ilang dangkal na lang ang layo ng mukha namin sa isa't isa."Stop being a bitch, Tanya. Hindi mo magugustuhan kapag nagalit ako."Malakas ang kabog ng dibdib ko dahil sa kaba, pero hindi ako nagpasindak sa kaniy