ISANG malalim na paghinga ang ginawa ni Nicholas habang naglalakad.“This life sucks,” wika nito na puno nang pagkasiphayo.Bagamat nailabas niya kay Rui ang bigat sa kanyang dibdib ay hindi pa rin nito naalis ang isipin sa kanyang isipan dahilan para mas lalo siya makaramdam ng stress.“It is unbelievable to me that I have to go through this kind of thing.”Nagpatuloy siya sa paglalakad hanggang sa hindi niya namalayan na dinala siya ng kanyang mga paa sa bake shop na pinagtatrabahuhan ni Rui.“This where Rui is working,” mahina niyang sambit habang pinagmamasdan ang labas ng bake shop.Ngunit habang pinagmamasdan niya ito ay nanariwa sa kanyang alaala ang mga ngiting suot ni Rui nang sandaling umuwi ito, dahilan para magkaroon ng ideya na possibleng naroon ang dahilan kung bakit may hindi ito maipaliwanag na saya ng umuwi.“Maybe it’s his co-worker,” mahina niyang sambit. “I would like to point out how beautiful she is, and how that made Rui smile when every time he saw her.”At nang
MATAPOS ang buong araw ng pagtatrabaho ay kaagad na naglakad pauwi si Maeve lalo na’t wala naman si Rui para ihatid siya nito.Napahugot nang isang malalim na paghinga ang dalaga. “What is it about today that makes me feel so exhausted?” tanong ni Maeve sa kanyang sarili habang minamasahe ang kanyang mga balikat.Habang naglalakad ay biglang tumunog ang kanyang cellphone para lalo siyang mapairap ng kanyang mga mata dahil sa alam niyang si Olivia ang tumatawag sa kanya nang sandaling iyon.“I’m wondering what this brat on earth wants this time around?”Nang makuha na ni Maeve ang kanyang cellphone ay biglang nagbago ang reaksyon sa kanyang mukha nang makita ang pangalan na lumitaw sa kanyang cellphone.Daddy calling…Napapikit siya ng kanyang mga mata. Hindi niya pa man naririnig ang sasabihin ng kanyang ama ay alam niya kung ano ang sasabihin nito kung bakit bigla itong napatawag sa kanya.Humugot nang malalim na paghinga si Maeve bago sinagot ang tawag ng kanyang ama.“Dad…” mahina n
MATAPOS ang mahabang pangungumbinsi at pagpapaliwanag kay Olivia ay nagawa rin ni Maeve na mapapayag na umuwi sa Pilipinas.“Do I have to really go, ate?” tanong ni Olivia na nagdadalawang isip nang sandaling iyon.“Via, we already done talking about this.”Napaungol naman sa labis na pagkasiphayo si Olivia at napairap ng kanyang mga mata.“Fine! I am not doing this because of dad, I am doing it because I want to and you asked me to do so,” pagbibigay diin ni Olivia. “I will finish my studies as soon as possible—” saka hinawakan ang dalawang kamay ng kanyang kapatid— “and I will return here when that time comes or whenever I get the chance. Whatever happens, I will come back. I won’t let anything get in the way.”Ngumiti naman si Maeve. “Thank you, Via. This does not mean you must push yourself too hard in order to achieve that. I can—”Hindi nagawang matapos ni Maeve ang kanyang sasabihin nang putulin ni Olivia ang pagsasalita nito.“Ate, I insist. You can count on me as your sister t
LUMIPAS ang halos dalawang buwan at unti-unti nang nakikita ang paglaki ng tiyan ni Maeve at mas nararamdaman niyang nagdadalang tao siya dahil sa pagsusuka at pagkahilo na nararamdaman niya tuwing umaga at ang panghihina ng kanyang katawan.“Mabi, are you fine?” tanong ni Rui nang mapansin ang pagiging matamlay ng dalaga.Tumango si Maeve bilang tugon.“Are you sure? You look don’t okay,” wika ni Rui na may labis na pag-aalala sa mukha nito.Tumingin si Maeve kay Rui at binigyan ito nang maliit na ngiti. “Rui, don’t worry, I’m fine.”Pinagmasdan ni Rui ang dalaga, sa ilang buwan na nakasama at nakatrabaho niya ito ay halos alam na nito ang bawat kilos ng dalaga, at alam niya din kung nagpapanggap lang ito para hindi siya mag-alala at maging pabigat sa mga taong nasa paligid nito.Hinawakan ni Rui ang kamay ng dalaga at hinila papunta sa rest area ng bake shop at pinahiga ito sa kamang naroon.“What are you doing?” naguguluhang tanong ni Maeve.“You need to rest,” saad ni Rui at kumuha
LUMIPAS ang mga buwan hanggang sumapit ang nalalapit na panganganak ni Maeve.“Thank you, Rui,” sinserong saad ni Maeve na may ngiti sa kanyang labi habang nakatuon ang pansin sa kanyang tiyan at hinihimas iyon nang marahan.Lumapit si Rui. “You don’t have to thank me, Mabi.”Hindi na nagsalita si Maeve at ngiti na lamang ang naging tugon nito sa binata. Akmang magsasalitang muli si Rui nang biglang pumasok si Dr. Laminero“Hi, Ms. Talessdo, how’s your feeling?” tanong ni Dr. Laminero na may ngiti sa kanyang labi.“I’m fine, doc,” tugon ni Maeve na may maliit na ngiti sabay tingin sa kanyang tiyan. “And a bit nervous.”Hinawakan ng doktor ang kamay ni Maeve at bahagyang tinapik ito nang mahina. “Don't worry, everything will be fine. I'm not going to let anything bad happen to you or your child,” paninigurong saad nito.Nakahinga naman nang maluwag si Maeve sa assurance na binigay sa kanya ng doktor.“Thank you, doc.”Napangiti naman ang doktor at napatingin kay Rui. “Ms. Talessdo, you'
“NAMI,” masayang sambit ni Maeve sa palayaw na binigay niya sa kanyang anak na ngayon ay nasa kanyang mga bisig habang nawiwiling hinihele at pinagmamasdan ito.Hindi lubos akalain ni Maeve na sa lahat ng mga nangyari sa kanya ay isang malaking biyaya at kaligayahan ang ipinanganak niya ang sanggol na hawak-hawak niya ngayon. Ang lahat na mapait na nakaraan at mga agam-agam noon habang pinagbubuntis niya pa lamang ang kanyang anak ay muling nanariwa sa kanyang alaala lalo na ng mga panahong pumasok sa kanyang isipan ang ipalaglag ito.Nangilid ang mga luha sa mata ni Maeve. “I’m sorry, baby. I’m sorry,” paghingi nito nang despensa na tuluyan ng umiyak. “Promise, baby, I will not do that again. I will not repeat the same mistake again.” At niyakap nang mahigpit ang kanyang anak. “This time I will protect you. I promise.”Biglang natauhan si Maeve nang sandaling iyon nang makaramdam ito nang mainit na mga brasong bumalot sa kanyang katawan dahilan para iangat niya ang kanyang ulo at maki
PRESENT time,Habang kinakain ng kanyang agam-agam sa kanilang kasalahan si Maeve ay pasimple namang idinilat ni Nami ang kanyang kanang mata para tignan kung naroon pa kanyang mommy. Tumingin siya sa kaliwa’t kanan para makasiguro nang tiyak na wala na talaga ang kanyang mommy ay mabilis niyang idinilat ang kanyang mga mata at napabangon sa kanyang pagkakahiga.“I’m sorry, baby. I promise you that this is going to be the last time someone will hurt you.”“I need to do something that will help mommy. I know she's too exhausted at work to support everything for us, and I don't want her to get in trouble for protecting me. I need to find someone who can protect me,” wika ni Nami at kinuha ang tablet sa ilalim ng kanyang unan. “And daddy is the only one who can protect me. So I'll have to track him down.”Binuksan niya ang isang file na siya mismo ang nag-encrypt para walang sinuman ang makakabukas— kahit na ang kanyang mommy dahil alam niyang masasaktan itong muli kapag nalaman nitong hi
Hindi maialis ni Nami ang kanyang tingin sa lalaki habang iniisip kung sino iyon at kung bakit sila tinulungan nito at higit sa lahat ay bakit nito tinawag na ‘wife’ ang kanyang mommy.Is he my daddy?“Are you okay?” tanong ng lalaki kay Nami dahilan para matauhan ito.“Ah—” Hindi naituloy ni Nami ang kanyang sasabihin at napatango na lamang.Maingat siyang ibinaba ng lalaki. “Are you sure?”“I’m fine,” wika ni Nami ngunit mabilis itong napatingin sa kanyang mommy na may labis na pag-aalala sa mukha. “I’m much worried about my mommy.” Dugtong nito.Napatingin ang lalaki kay Maeve ngunit bago niya pa ito akmang tanungin ay bigla itong tinulak ng isang babae.“What are you up to with my niece and ate?” malakas na tanong ni Olivia na mabilis inilayo si Nami sa lalaki. “Who are you? Are you planning to kidnap my niece?” Sunod-sunod na tanong nito habang binibibigyan nang matatalim at nakakapagdudang tingin ang lalaki. “Do you—Hindi nagawang maituloy ni Olivia ang kanyang sasabihin nang hi