Share
XXXVII - DREAMS
NicaPantasiaDisclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the product of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Bab terkait
False Hope XXXVIII - JACOB TAN
Hindi ko alam kung nasaan kami, pero walang masyadong tao sa lugar namin ngayon. "Do you know what his dream is?" Tanong saakin ni Cici. "Of course, he wanted to be a doctor." Sabi ko habang humihikbi. "Then bakit nag ABM siya nung senior high?" Napatingin naman ako kay Yerin. "I... I don't know." *** "So Cali, what strand do you want?" Dad asked me. We're at the dining area, eating our dinner together. Dad just got home from Manila. "Maybe ABM dad, I want to help you and mom in business," natawa naman si daddy. "If you're talking about your dad's business, baby, it's a real estate and construction company. You should take STEM and take civil engineering or architecture." Sabi ni mommy. Pero umiling ako. "I just want to be in management, mom, maybe in financial or marketing, or maybe in human resources." Sagot ko. "Sure, like mommy does, right?" Tumango ako sa sinabi ni daddy. Tumingin naman si daddy kay Axel. "How about you, son?" Napaangat naman si Axel ng tingin. "Maybe A
False Hope XXXIX - ALWAYS YOU
"So, how are you and Axel?" Yerin asked, eating her chocolates from Kuya Ash. The girls are here in my bedroom after that dinner."Good," I said nonchalantly."Wait, did you two fight?" Napatingin ako kay Isabelle ng magtanong ito. I remember na wala nga pala silang dalawa ni Patrick."Unfortunately, yes." Si Cici ang sumagot sa tanong niya."Why? Ano naman pinag-aawayan niyo?" Napapangiti talaga ako pag nag tatagalog si Isabelle. Ang cute ng accent niya."Just dreams," sagot ko at humiga sa kama.Kwinento ni Cici ang nangyari kanina. "And who's that Tasha girl?""Karibal.""Carnival?" Natawa kami sa sinabi ni Isa. "You're a joke, Isa." Sabi ni Cici habang binato ng unan ni Cici si Isabelle."Ugh! Why do these people keep on messaging me that they want to have a free sample of our products? They're not even influencers or what!" Nabigla kami ng sumigaw si Yerin."Free samples of what?" Tanong ni Isabelle. Mukhang hindi alam ni Isabelle ang produktong binibenta ng kompanya nila Yerin."
False Hope XL - JACK
"Merry Christmas, everyone!" Yerin's shouted when the clock struck 12. We had Christmas dinner together; everyone's happy. We played karaoke, a parlor game led by Yerin, exchanging gifts. Everything felt surreal. I had family and friends I couldn't lose. I can't imagine my life without them. They give me a family that I never imagined. My mom and I's lives have been so dull since my biological dad died. She's smiling, but I know it's fake. I was so young, yet I remember everything. Lahat ng mga ngiting binibigay niya saakin at that time ay may halong lungkot, puot at sakit. I was so young, yet I know how to read emotions. Masakit saakin na makita si mommy na ganon, kaya noong nakilala niya ang present dad ko ngayon, walang alinglangan akong pumayag sa desisyon nitong magpapakasal sa iba. I never regretted it. Mom's been having fun with dad. And I am so happy to have them in my life too. Kaya hindi ko kakayanin kung mawawala sila, dahil lang sa pagmamahalang meron kami ni Axel. Ma
False Hope XLI - SECRETS
"You failed me, Mr. Tan." Professor Gomez said in disbelief, leaving the room. And now I was left alone.Ano bang nangyayari saakin? I just failed my project report. Dang. Maybe because of that thing.Ginulo ko ang buhok ko sa inis at niluwagan ang suot na necktie para makahinga ng maayos.Napatingin ako sa mga papers na nakakalat sa lamesa ko. Napatawa ako saglit, yeah, I failed him.Lumabas ako ng classroom at nakita ko si Fiona na classmate ko. She's leaning back against the wall behind her. Nakahalukipkip ito at nakayuko."What happened, Axel?" Tanong niya. Hindi ako sumagot at nilagpasan siya.Oo nga naman, ano ba kasi ang problema ko? Wala naman kaming problema ni Cali. Wala din akong problema sa pamilya ko. Kaya bakit ako nagkakaganito?Or did I purposely do that?Nakarating ako sa parking lot at nagulat ako ng makita ko si Cali na bumaba sa red mustang.Nagulat din si Cali ng makita ko siya, "Axel." Tawag niya saakin.Ilan saglit lang ay bumaba sa sasakyan ang isang lalaking na
False Hope XLII - SICK
CALI LUMIPAS ang ilang araw at inanusyo ng gobyerno ang lockdown dahil sa dumadaming kaso ng virus sa bansa. At bukas ay birthday ko na. Balak sana naming mamasyal, pero mukhang hindi na matutuloy. Nakasandal ang ulo ko sa bintana ng kwarto ko habang nakatingin sa kalsadang dati na puno ng mga sasakyan, ay kaunti nalang ang halos nakikita. Kumbaga, bilang nalang ang mga sasakyang dumadaan. Bumuga ako ng hangin bago tumayo at sinara ang bintana. Lumapit ako sa study table ko at binuksan ang laptop para tapusin ang mga natitirang projects ko. Inabot ako ng dalawang oras bago ako magpasyang lumabas ng kwarto. Napansin kong wala si Axel sa sala at kusina. Mostly, siya ang nagluluto ng pagkain namin. "Axel..." Kumatok ako sa pintuan ng kwarto nito pero walang sumagot. Ilang saglit lang ay tumunog ang cellphone ko. Nakita kong nag-text si Axel. Napataas ang kilay ko. Nasa kwarto lang naman siya? Bakit kailangan niya akong itext? Binuksan ko ang message. "I'm sick, so don't come into
False Hope XLIII - CAUGHT
AXEL Ilang minuto akong nakatitig kay Cali habang nakikipagusap at tawanan kina Yerin at Cici. I felt guilty for keeping secrets from her. Sobrang bigat ng nararamdaman ko. Gusto ko nang sabihin sa kanya, pero tuwing nagkakaroon ako ng timing, umaatras naman ang dila ko. "Hindi niya parin alam?" Tumabi saakin si Gian. Kinakain nito ang dalang burger at parang batang kumain dahil nagkakaroon ng ketchup sa gilid ng labi nito. Napailing nalang ako. Kahit kailan talaga sa lalaking ito, minsan napapaisip ako na baka tama nga si Yerin, na laking kalye itong si Gian. "See that smile?" I whispered, tumingin naman si Gian kay Cali, masyado silang busy sa anime na pinapanood nila sa MacBook ni Cici. Bigla silang tumili at kaagad na naghampasan sa braso na para bang kinikilig sa pinapanood nila. "Anong meron sa ngiti niya?" bumuga ako ng hangin. Kailan kaya magkaka-sense kausap itong isang ito? "Iyan ang ngiting ayaw kong mawala sa kanyang labi, Gian. Alam mo nakakainis ka na." Tumawa naman
False Hope XLIV - CONFUSED
Pandemic nga, pero napaka busy ko dahil tinambakan kami ng super daming projects at assignments na kailangang ipasa bago matapos ang school ang school year.“Kumain ka muna,” nakita ko si mommy na nakasilip sa pintuan ko. Nakangiting umiling ako sa kanya.Napatingin ako sa orasan at nakita kong ala-sais na ng umaga. Hindi ako nakatulog dahil hindi ko magawang makatulog lalo na’t alam kong marami akong kailangang tapusin.“Tapusin ko po muna ito, mommy.” Tumango ito at lumabas ng kwarto ko. Dalawang buwan naring nasa condo namin si mommy dahil maging ito ay hindi na makalabas dahil sa lockdown. Naging mahigpit na ang gobyerno at hindi na pwedeng makalabas si mommy dahil hindi naman na ito nagta-trabaho sa ospital.Naging okay narin si Axel at tulad ko ay naging busy din siya sa mga projects. Hindi nga kami makalambing sa isa’t-isa dahil narito si mommy. Mahirap na baka mabuko kami. Kaya nadadaan nalang sa tawag at text ang paglalambingan.Pero napapansin ko iba ang ngiti ni mommy. It’s
False Hope XLV - THE PAST
YERIN Ang boring. Napaka boring. Hindi ako makalabas ng condo dahil sa nakakabwiset na lockdown at pandemic. I was so bored! Gusto kong mag-bar o makipagkita sa mga kaibigan ko, pero hindi ko magawa. Limang buwan na ang lumipas after i-announce ang lockdown sa buong bansa. At dahil sa lockdown, nag-iba ang schedule ng school. Kaya summer vacation parin hanggang ngayon at sunod na pasukan ay sa August pa. Papatayin ako ng kaboryohan dito sa condo. Walang gana akong tumayo mula sa pagkakahiga ko sa sofa ng sala at nagtali ng buhok. Napansin kong sobrang dumi ng condo ko. Right, sa sobrang pagkaboryo ay masyado akong nagkalat, at dahil sa tinamaan ng pagkatamad ay hindi ko nagawang maglinis. Shit. Condo pa ba ito ng isang babaeng maganda at mayaman na tulad ko? Kadiri! Maarteng pinupulot ko ang mga chips bags na walang laman, mga damit kong nakakalat sa sala maging sa kwarto ko. Gosh, cleaning is the most annoying thing I've ever done. Bakit kasi pandemic! Hindi tuloy ako madalaw
Bab terbaru
