Share
XLI - SECRETS
NicaPantasiaDisclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the product of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Kaugnay na kabanata
False Hope XLII - SICK
CALI LUMIPAS ang ilang araw at inanusyo ng gobyerno ang lockdown dahil sa dumadaming kaso ng virus sa bansa. At bukas ay birthday ko na. Balak sana naming mamasyal, pero mukhang hindi na matutuloy. Nakasandal ang ulo ko sa bintana ng kwarto ko habang nakatingin sa kalsadang dati na puno ng mga sasakyan, ay kaunti nalang ang halos nakikita. Kumbaga, bilang nalang ang mga sasakyang dumadaan. Bumuga ako ng hangin bago tumayo at sinara ang bintana. Lumapit ako sa study table ko at binuksan ang laptop para tapusin ang mga natitirang projects ko. Inabot ako ng dalawang oras bago ako magpasyang lumabas ng kwarto. Napansin kong wala si Axel sa sala at kusina. Mostly, siya ang nagluluto ng pagkain namin. "Axel..." Kumatok ako sa pintuan ng kwarto nito pero walang sumagot. Ilang saglit lang ay tumunog ang cellphone ko. Nakita kong nag-text si Axel. Napataas ang kilay ko. Nasa kwarto lang naman siya? Bakit kailangan niya akong itext? Binuksan ko ang message. "I'm sick, so don't come into
False Hope XLIII - CAUGHT
AXEL Ilang minuto akong nakatitig kay Cali habang nakikipagusap at tawanan kina Yerin at Cici. I felt guilty for keeping secrets from her. Sobrang bigat ng nararamdaman ko. Gusto ko nang sabihin sa kanya, pero tuwing nagkakaroon ako ng timing, umaatras naman ang dila ko. "Hindi niya parin alam?" Tumabi saakin si Gian. Kinakain nito ang dalang burger at parang batang kumain dahil nagkakaroon ng ketchup sa gilid ng labi nito. Napailing nalang ako. Kahit kailan talaga sa lalaking ito, minsan napapaisip ako na baka tama nga si Yerin, na laking kalye itong si Gian. "See that smile?" I whispered, tumingin naman si Gian kay Cali, masyado silang busy sa anime na pinapanood nila sa MacBook ni Cici. Bigla silang tumili at kaagad na naghampasan sa braso na para bang kinikilig sa pinapanood nila. "Anong meron sa ngiti niya?" bumuga ako ng hangin. Kailan kaya magkaka-sense kausap itong isang ito? "Iyan ang ngiting ayaw kong mawala sa kanyang labi, Gian. Alam mo nakakainis ka na." Tumawa naman
False Hope XLIV - CONFUSED
Pandemic nga, pero napaka busy ko dahil tinambakan kami ng super daming projects at assignments na kailangang ipasa bago matapos ang school ang school year.“Kumain ka muna,” nakita ko si mommy na nakasilip sa pintuan ko. Nakangiting umiling ako sa kanya.Napatingin ako sa orasan at nakita kong ala-sais na ng umaga. Hindi ako nakatulog dahil hindi ko magawang makatulog lalo na’t alam kong marami akong kailangang tapusin.“Tapusin ko po muna ito, mommy.” Tumango ito at lumabas ng kwarto ko. Dalawang buwan naring nasa condo namin si mommy dahil maging ito ay hindi na makalabas dahil sa lockdown. Naging mahigpit na ang gobyerno at hindi na pwedeng makalabas si mommy dahil hindi naman na ito nagta-trabaho sa ospital.Naging okay narin si Axel at tulad ko ay naging busy din siya sa mga projects. Hindi nga kami makalambing sa isa’t-isa dahil narito si mommy. Mahirap na baka mabuko kami. Kaya nadadaan nalang sa tawag at text ang paglalambingan.Pero napapansin ko iba ang ngiti ni mommy. It’s
False Hope XLV - THE PAST
YERIN Ang boring. Napaka boring. Hindi ako makalabas ng condo dahil sa nakakabwiset na lockdown at pandemic. I was so bored! Gusto kong mag-bar o makipagkita sa mga kaibigan ko, pero hindi ko magawa. Limang buwan na ang lumipas after i-announce ang lockdown sa buong bansa. At dahil sa lockdown, nag-iba ang schedule ng school. Kaya summer vacation parin hanggang ngayon at sunod na pasukan ay sa August pa. Papatayin ako ng kaboryohan dito sa condo. Walang gana akong tumayo mula sa pagkakahiga ko sa sofa ng sala at nagtali ng buhok. Napansin kong sobrang dumi ng condo ko. Right, sa sobrang pagkaboryo ay masyado akong nagkalat, at dahil sa tinamaan ng pagkatamad ay hindi ko nagawang maglinis. Shit. Condo pa ba ito ng isang babaeng maganda at mayaman na tulad ko? Kadiri! Maarteng pinupulot ko ang mga chips bags na walang laman, mga damit kong nakakalat sa sala maging sa kwarto ko. Gosh, cleaning is the most annoying thing I've ever done. Bakit kasi pandemic! Hindi tuloy ako madalaw
False Hope XLVI - DEAL
YERIN Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko. Pero gusto kong makatulong. It's been two weeks since I sent the proposal to Tito Samuel, but I haven't heard news yet. Is Asher tampering with my proposal? Gustong-gusto ko nang lumabas ng condo ito para puntahan siya kung bakit niya ginagawa iyon. Sa inis ko ay tinawagan ko si Asher, but he's declining my calls. Magpakipot ka, gago. Hindi kita tatantanan. Tatawagan ko sana ulit si Asher ng pangalan ni Cali ang lumabas sa phone ko. "Yerin-ah~" napanguso ako ng marinig ko ang boses niya. She looks drunk? Ano na naman ba ginawa ni Axel para maging ganito ang babaeng ito? Ilan sandali ay sumama narin si Cici sa videocall namin at ngayon'y umiiyak. "Yerin!" Napatakip ako ng isang tenga dahil sa matinis nitong boses. "Fuck you two! What's wrong with you, ha?!" Inis kong tanong sa kanila. Namumula ang pisngi ni Cici gayundin si Cali. Sinusuyo ko pa si Asher tapos nang-iistorbo ang dalawang ito? Paano na ang love-life ko? "Mommy~" na
False Hope XLVII - PROBLEM (SPG)
Warning: R18+. Read at your own risk.AXELI read Yerin's investment proposal. It's a huge amount. I know I have no place in doing business, but I will not sit there and follow their orders."Dad," panimula ko ng sagutin ni daddy ang tawag ko."What is it, Axel?" His cold baritone voice shivers me. He may look kind and sweet to everyone, but when it comes to us, his sons, he's strict and sometimes cold."Let me be the heir, dad. Let me manage the business." Sa sinabi ko ay tumawa si daddy."You're still in your second year this upcoming academic year, son. Why do you want to handle a business at such an early age?" I can sense a mockery in his voice. I gritted my teeth. Ganon ba kababa ang tingin saakin ni daddy?"Do you think I can't handle it, dad?" Seryoso kong tanong sa kanya. Hindi ito sumagot. Alam kong alam niyang kaya ko."Alam ko ang pinagdadaanan ng kompanya natin ngayon, dad. And it's a matter of time para tuluyan tayong bumagsak. Are you going to let that happen?"I watched
False Hope XLVIII - DRIFTING APART
CALIThe fun's over when the three of them, Cici, Yerin, and Gian, start their on-the-job training. Fourth year narin sila Patrick at Axel, but next year pa naman ang on-the-job training ng dalawa. Habang kami naman ni Isabelle ay third year parin dahil sa nag-stop ako ng isang semester, habang si Isabelle naman ay transferee.Ilang buwan naring narito si Jacob at third year din tulad ko, dahil sa busy schedules nito sa trabaho.My life's been so boring since they're all busy. No more fun, no more deep conversation. I guess it's part of growing up.Nasa condo ako doing my designs that I needed to pass next week. Nang makita ko na mag-aalas sais na ng gabi ay kaagad akong lumabas ng kwarto. Napansin kong hindi pa nakakauwi si Axel, baka nag-overtime na naman ito sa company.Since naging normal after the lockdown, ay lagi itong nasa company after his class, o di kaya kapag may vacant time ito, lagi itong nandoon. Hindi ko na siya kinulit nang malaman kong siya ang pumalit kay Kuya Ash as
False Hope XLIX - PROPOSAL
Pagkadating ko sa condo ay napaupo ako sa sofa.It's... Empty.Humiga ako sa sofa, at naramdaman ko nalang na tumutulo ang luha ko.I don't want this feeling. It's supposed to be happy since it's our anniversary. I bought him a gift, but he never showed up. Well, he showed up... 'Yon nga lang sa ibang babae. Napatawa ako ng mahina. Fuck, ang sakit. Eto na ata ang pinakamasakit na naramdaman ko sa lahat ng away namin ni Axel. Kasi hindi naman kami nag-away. I caught him.It's so ridiculous to feel this way, even though we're living together. I thought there were no more secrets.Is it enough?Even though I felt dizzy and my stomach grumbled from hunger, I was not in the mood to eat, so I headed to my room.My dress and makeup were on when I laid down on my bed. I'm so down that I can't do much right now. Honestly, it's a mystery how I got home by myself with those mixed emotions.Here I am, silently crying on my bed, covered under my blankets, thinking nonsense until I drifted into sle
Pinakabagong kabanata
