RIZ
HE doesn’t remember me, but why is he being nice to me? I’m not dense. Ramdam ko ang pag-aalinlangan niya sa akin at hindi ko siya masisi dahil hindi naman kami magkakilala. Ano lang ba iyong isang gabi? I can’t even remember it myself. Pero narito na ito at kung hindi niya ako paniniwalaan ay hindi ko na rin ipipilit. Susubukan kong bumalik sa aking ina, pero kahit maayos ang buhay niya ngayon, I doubt she would take me in.
Nang ibigay niya sa akin ang gatas ay pinilit kong uminom. Hindi ako fan ng gatas, pero tama siya: kailangan ito ng baby ko.
“Tell me exactly what happened today. Whatever you put on your face to hide your marks failed at hiding the swelling.” He got up again and went to the fridge. Nang magbalik siya ay may dala na siyang isang ice pack. “This will help.”
Bigla tuloy akong napahawak sa pisngi ko. There were a lot of things that happened today at sa totoo lang ay nawaglit na sa isipan ko ang ginawang pagsampal sa akin ng aking ama. Hindi kaagad ako nakapagsalita pero kinuha ko ang ice pack at inilapat sa pisngi ko. Naubos na yata ang adrenalin ko kaya ramdam ko na ngayon ang sakit. That was a hard slap.
“Arizona—”
“It’s Riz.” Kapag naririnig ko ang Arizona, pakiramdam ko ay nagagalit na teacher ang kausap ko.
“Okay, Riz. Why is your face swollen? Tell me who hit you.”
Ang paraan ng pagtatanong niya sa akin ay may halong pagtitimpi. Hindi siguro siya sanay na may nakikitang kagaya ko na pinagbuhatan ng kamay. For some reason, I can feel that he feels protective of me. Siguro dahil sinabi kong dala ko ang anak niya.
“You said we are going to talk about the baby.” Ayaw kong pag-usapan ang nangyari sa bahay.
“Bitbit mo ang isang luggage. Clearly, you left your house for a reason. Isa na roon na buntis ka. Since you came to see me, and you just told me that . . . I am the father, I think I have the right to ask who hurt the mother of my child.” Halata ang pagtitimpi niya. Those eyes may be beautiful but the coldness in them makes me want to shiver.
“I don’t stay where I am not wanted, so I left my father’s home. As for my swollen cheek, hindi ako nakatingin sa dinaraanan ko kaya . . . kaya nauntog ako.”
Kumunot ang noo niya at halatang hindi naniniwala. “Ang alam ko, kapag nauuntog ay noo ang nauuna. Puwede rin na bumbunan kung biglang tumayo. Pero pisngi? I find that hard to believe.”
“Maniwala ka man o hindi, wala akong magagawa.”
His face hardened. “So you left your home. Where are you going now?”
“It’s too late for me to find an apartment, so I’ll just look for a hotel and spend the night there.”
“At pagkatapos?” Lalong dumami ang gatla sa noo niya. Wala akong maisagot dahil wala pa naman akong nabubuong plano. I just know that I am keeping my baby no matter what happens. “Do you even have a job? Naka-graduate ka na ba?”
“I’m still looking for a job,” sagot ko sa kaniya. Kahit gusto kong sabihin na mayroon ay mukhang hindi rin siya maniniwala, so I just told him the truth.
“And let’s say you found a job, how are you going to work and take care of the baby at the same time? May pag-iiwanan ka ba ng bata? Hindi mo naman siya puwedeng isama sa trabaho.”
Ang sinasabi niya ngayon ay mga scenario na karaniwang nagaganap sa telebisyon. Isang teleserye na halos walang katapusan ang pagdurusa ng bida. But I intend to do better than a show.
“I’ll cross the bridge when I get there. Wala pa naman, e. Makakaipon pa ’ko bago ako makapanganak.” Nakita ko kung paano niya ako tingnan nang mariin. Para bang kulang na lang ay sabihin niya na easy for you to say. “Lumalalim na ang gabi. Kung wala ka nang itatanong ay aalis na ’ko. Baka kasi dumalang ang taxi at maglakad pa ako nang malayo papuntang hotel.”
“I don’t think it’s wise that you leave tonight. I have a guest room if you want to spend the night. I have other questions to ask but I know you are tired. You had a long day at ayaw kong makadagdag pa sa mga iniisip mo.”
Umiling ako. “That’s too much. Masyado na kitang naabala.”
“I am not letting you leave tonight unless you tell me that you are going back to your father’s home.”
What makes him think he can keep me here? We are not married and we are not even dating. Wala siyang karapatan na magdesisyon para sa akin. Besides, I can’t go back. Kapag dinala ko siya sa amin at ipinakilalang ama ng anak ko ay lalo nang magkakagulo ang lahat.
“I can leave whenever I want and you can’t stop me.”
Dumilim ang kaniyang mukha at tumitig sa akin. “It’s not safe for you to go out this late. Buntis ka.”
“Wala tayong relasyon.”
“You are right. But you are carrying my child, Riz. If it’s true that the baby is mine at may nangyari sa kanya dahil sa katigasan ng ulo mo, there will be hell to pay.” Tumayo siya at lumapit sa luggage ko. Hinila niya iyon papunta sa isang kuwarto.
“Bakit? Sasaktan mo rin ako?” Hindi ko naiwasang itanong sa kaniya iyon.
Tumigil siya sa paglalakad at mariin ang tingin sa akin. He looked pissed. “I’ve never hit a woman in my life at wala akong planong simulan. Finish your milk and get some rest. There are supplies in the bathroom if you need anything. And don’t even think about leaving. We are going to talk again tomorrow and have an agreement. See you in the morning.”
Nang iwan niya ako ay napapikit ako saglit. I don’t know what is worse: ang mapalayas ni Dad o ang hindi paalisin ni Paul? And when I thought about it, sayang pa ang isang gabing ibabayad ko sa hotel. Dagdag budget na rin iyon pag-alis ko rito.
Nang maubos ko ang gatas ko ay dinala ko iyon sa sink at hinugasan. Kahit naman may kasambahay kami noon sa bahay nina Dad at Madam ay gumagawa pa rin ako lalo na kung may business trip si Dad. Lahat ng iyon ay ginawa ko nang walang reklamo. For his peace of mind, kahit ang kapalit ay hirap para sa akin.
RIZI WOKE UP late this morning. Noong una ay nahihiya akong nauna pang magising sa akin ang may-ari ng bahay. But then I thought, natural lang na magising siya nang maaga dahil may trabaho, samantalang ako ay wala pang detalyadong plano.‘Positive thoughts only.’ Iyon ang sinabi ko sa aking sarili nang magising ako kanina. Hinagip ko ang isang rubber band at ipinusod ng kung paano lang ang aking buhok. Pasado alas-otso na nang tumingin ako sa wall clock kaya siguradong nakapasok na sa opisina si Paul . . . or Justin, whatever his name is. Nakilala ko siyang Paul, but that can be changed kung Justin ang sadyang itinatawag sa kaniya ng mga tao sa paligid niya.Nang magtungo ako sa banyo ay kinuha ko ang roba at isinuot saka naghilamos at nag-toothbrush. Nakaramdam ako ng panunubig at hustong flush ko ng toilet ay nakarinig ako ng ilang katok sa pinto.“Ma’am Riz, ipinapatawag po kayo ni Sir para kumain. Hindi daw po magandang nalilipasan ng gutom ang buntis,” sabi ni Manang sa likod ng
JUSTINSA pagod niya kagabi ay alam kong tatanghaliin siya ng gising. Besides, when my mother was pregnant before, madalas siyang antukin at late na rin magising. I don’t remember much. Ang sabi ng stepfather ko noon, may mga mood swings din si Nanay na pinagpapasensiyahan niya. At dahil hindi ako makatulog kagabi, nag-order ako ng ilang pregnancy books online. While waiting, I purchased a few e-books too and started reading. Late na rin akong nakatulog pero sanay ang katawan kong gumising nang maaga, so I got up at six.Naging habit ko na ang tumakbo sa umaga at kapag nasa Batangas ako ay sa labas ko iyon ginagawa. None of these gym equipments can satisfy me. Iba pa rin ang fresh air at natural na init ng araw. But my life has changed when I took over the business at sa treadmill na lang ako madalas tumakbo. I think the last time I visited Batangas was over three years ago.“Cat got your tongue?” Riz could be passive-aggressive sometimes. Iyon ang napuna ko sa kaniya. There were time
RIZ“WHY are you being mean to me?” I knew he was going to find out who my father is, I just didn’t think he would be this quick. I couldn’t read his face. It’s hard to tell if he was serious or just trying to intimidate me para gawin ko ang gusto niya.“They don’t call me that for nothing. Let’s use the elevator at ihahatid na kita sa Batangas.”“Sino’ng may sabi sa ’yo na pupunta ’ko roon?” As far as I know, wala kaming napagkasunduan and I am free to go.Namulsa siya at tumitig sa akin. “We both know you don’t have a job. At kung may dala ka man na pera ngayon, hindi iyon sapat hanggang makapanganak ka. Paano ka magpapa-checkup? It’s expensive. You have no place to stay and let’s be real about this: walang magha-hire ng buntis na magma-maternity leave a few months later. Hindi ko nilalahat, but you know what I mean. Bihira ang matatagpuan mong trabaho na tatanggapin ka.”Tama siya sa lahat ng sinabi niya. How he can read people this fast is a gift. Kaya siguro siya palaging nananal
RIZ“Kahit hindi mo sabihin, malalaman ko rin kung sino ang gumawa niyan and there will be hell to pay. No one hurts the mother of my child and gets away with it.” Malamig ang boses niya at walang ibang emosyon kung hindi nagbabadyang galit.The car was ready when we reached the basement. Ipinagbukas kami ng pinto ni Manong. Nang makapagsuot kami ng seatbelt ay umandar na ang sasakyan. Just like the owner of the car, intimidating din ang loob ng kotse at para bang ibinagay ang design sa mga executive na katulad niya. The seats were made of leather, mabango ang loob at wala ni kaunting kalat. Even the damn windows were clear kahit na maitim ang tint nito.Habang umaandar kami ay tumitipa siya sa kaniyang cell phone. Nang matapos siya ay ibinalik niya iyon sa bulsa sa kaniyang dibdib.“What is it?” tanong niya sa akin. Naramdaman siguro niya ang pagtitig ko sa kaniya.“I just wanted to know kung ano ang itatawag ko sa ’yo. I met you as Paul but I don’t think the people around you call y
JUSTINEVER since Riz came, para akong nakasakay sa isang roller coaster. It was easy for her to rile me. Kahit mahaba ang pasensiya ko ay may mga oras na gusto nang malagot ng katinuan ko. Dealing with her was like disciplining a child with tantrums. Aminado naman siya na hindi ito ang ugali niya. I’ve read that in the pregnancy book as well. Pregnant women go through a lot of changes. Their hormones were acting up along with other several things.“You always use him against me,” sikmat niya sa akin.Hindi ko siya sinagot at sa halip ay tinawagan ang isang designer. “Renata, I need a white dress. No, short. Like one of those cocktail black dresses you have but I want white. Off-white is fine. Size?” Tiningnan ko siya. “Send me two dresses, size two and four. I’ll pay for both. I want different designs. Send me some shoes as well.” When I ended the call, nakatingin siya sa akin. “What is it?”“Ganyan ka ba talaga? Hindi ka marunong magpasalamat?”“Am I supposed to? It’s business. I pa
RIZI ONLY said that so he would change his mind. Gusto niyang magpakasal for the wrong reason. Oo, buntis ako. But it doesn’t mean he has to marry me. Para sa isang katulad ko na lumaki sa isang dysfunctional na pamilya, pangarap kong makasal at bumuo ng pamilya na may pagmamahal sa isa’t isa. Sa gusto niyang mangyari ay hindi na magkakatotoo ang nais ko.“It’s a marriage of convenience.” Intimidating ang tono ng boses niya pero hindi ako magpapadaig sa takot. He was not here to hurt me. Justin was actually doing the opposite. He was trying to take care of me and the baby.“It is. Kaya nga huwag na nating ituloy. Don’t make it more complicated than it is now. Mananatili ako dito hanggang makapanganak, pero huwag na tayong magpakasal.”“And if Veronica comes here, what are you going to say to her?”Naumid ako at hindi kaagad nakapagsalita. Ano nga ba ang sasabihin ko sa fiancée niya kung magkaharap kami?“You see? But if we are married, you can tell her that you’re my wife.”“Fine. Le
JUSTIN“YOU may now kiss your wife,” wika ni Ninong habang nakangiti.Nang tingnan ko si Riz ay para siyang hindi humihinga. Is that how much she didn’t want to marry me? O talagang ninenerbiyos lang siya? I am not going to deny it. What I did was similar to a shotgun wedding, pero para din naman sa kaniya iyon. If her father hit her or someone in her family noong nalaman na buntis siya, mas lalo siyang masasaktan kapag nagsama kami sa iisang bahay na hindi legal. And then there’s also Veronica na nagmamadaling magpakasal kami sa kung anong kadahilanan. Pakiramdam ko, may hindi ako maalala tungkol sa kaniya.“Sa pisngi lang,” bulong sa akin ni Riz nang yumuko ako.Napangiti ako nang marinig ko ang sinabi niya. Higit pa nga sa halik sa pisngi ang ginawa naming dalawa, pero ngayon kasal na kami ay hindi puwede sa labi? Forget that. I kissed her lips instead. At dahil sa gulat ay bahagyang napaawang ang mga labi niya. I took that chance to deepen the kiss. I didn’t care if there were oth
RIZJUSTIN was not in the room when I woke up in the morning. Napansin ko na wala ako sa guest room na pinagbihisan ko kahapon bago ang kasal. At ang matindi, malaking T-shirt na ang suot ko. I was so tired last night, naubos na siguro ang adrenalin ko pagkatapos naming makasal ni Justin. Hindi ko man aminin sa sarili ko at sa kaniya, I felt relieved na maayos ang kalagayan namin ng ipinagbubuntis ko sa piling niya. Hindi pa man ako nanganganak, responsable na siyang ama . . . at asawa.Ang maleta ko ay nakatabi sa isang sulok at sa hula ko ay nailagay na niya sa closet ang mga damit ko. I can’t get out of the room wearing just a big shirt kaya nang bumangon ako mula sa kama ay kumuha kaagad ako ng pamalit. I want to take a quick shower before I eat breakfast. Iniwan ko sa kama ang pamalit ko saglit para i-check ang cell phone ko. Walang tawag.Malinis ang loob ng banyo at halatang magaling mag-maintain ang katiwala. I saw a big tub at bigla akong na-excite. Kahit may tub noon sa baha