Pagkagising ko ng umaga ay naramdaman ko na agad ang mabigat na braso ni Ren na nakayakap sa aking katawan. Hindi ako makapaniwala sa lahat ng nangyari sa'min kagabi. Napangiti ako sabay napahawak sa aking labi ng maalala ko kung paano niya ako hinalikan.
Gumalaw ako para humarap sa kanya. Medyo gumalaw siya ng kaunti pero nakapikit pa rin ang kanyang mata.
Dahan-dahan kong hinawakan ang kanyang kilay papunta sa kanyang magandang ilong at pababa sa kanyang labi.
"Gising ka na?" bigla niyang imik sabay niyakap ako ng mahigpit kaya lalo akong napalapit sa kanya. Medyo nakatingala ako para makita kong mabuti ang kanyang mukha.
"Good morning." bati ko sa kanya kahit na nakapikit pa rin ang mata niya. Inilapit niya ang ilong niya sa ilong ko at bahagyang gumalaw.
"Good morning... I'm still tired."
Warren POV "What are you doing here?"I sighed before I answered him. "I want to apologize about how I act in our family dinner." Umikot ang swivel chair niya paharap sa'kin. I always remembered his angry face, I can't remembered now how he smiled when he tried to approach me when I was a kid. I always get annoyed everytime I see him. I can't accept the fact that my mom fell inlove with him. Wala pang isang taon ng namatay si dad. Hindi ko kayang tanggapin 'yon. Bata pa lang ako no'n. Pero sa isip ko noon ay hindi pa dapat mag-asawa si mom. Then after they got married. Nalaman kong nabuntis pala si mom kaya nagpakasal. Kaya mabilis ang lahat. Mas lalo lang akong nagalit ng malaman ko 'yon. Hindi ako makapaniwala na magagawa 'yon ni mom. Because of my anger I didn't even bother to ask her reason about what happened. When my mom got
Isang payapang umaga na naman at normal lang din gaya ng pagpasok ko sa trabaho.Katulad din ng salubong ng bagong umaga ang araw-araw na ginagawa ni Ren, sinusundo niya pa rin ako pagkatapos ng trabaho. Pero ako naman di naaapektuhan sa mga ginagawa niyang iyon. Balita sa lugar na ito na isa siyang playboy gaya ng bestfriend niya. Kaya hindi na din ako magtataka kung bakit niya 'to ginagawa. Gusto niya sigurong makuha ako. Pero nagkamali siya ng target ngayon dahil hindi ako interesado."Wala ka ba talagang balak sagutin ang isang 'yon Laine? Lagi naman siyang nandyan para sunduin ka saka dinadalan ka pa niya ng mga pagkain." imik bigla ni Dionne habang naghuhugas ng pinggan."Hindi ko alam, malay mo." pabiro kong sagot ng may ngiti sa aking labi."Ikaw talaga, ang hiwaga mo laging sumagot." natatawa niyang sabi.Madami na din a
Ilang araw na ko sa ospital. Pero kahit na madali lang sana akong gumaling ay parang naging kritikal pa ang pagbubuntis ko. Sinabi ng doctor na dahil daw sa stress. Kaya din daw hindi pa maayos ang lagay ko. Pinipilit ko ng maging maayos na ang kalagayan ko dahil naisip kong ang laki na ng babayaran ko sa ospital. Paano kaya ang gagawin ko sa buhay ko ngayon?Habang nasa rooftop ako at nag-iisip, dama ko ang malamig na hangin.Namimiss ko 'yong mga araw na masaya pa ko at buo pa ang pamilya ko. I miss my mom and dad. I want to be with them.Ipinikit ko ang aking mga mata at inalala ang masayang nakaraan."Mom! Ayaw ko po niyan.""Com'on princess, that dress is very beautiful to you." Dad said."I told you." Mom smiled.Hayyy. Kailan kaya ako makakabili ng gusto kong style ngayon? Ang kuli
Nang makita ko ulit si Shin na pumasok, parang nagliwanag ang araw ko. Kailangan kong magsorry sa kanya. Saka kailangan ko rin palang mag-thank you dahil ginawa niya 'yong report namin. Ang talino niya para gumawa ulit ng report. Inulit niya lahat ng ginawa ko."Shin!" tawag ko sa kanya pero hindi niya ko pinansin kahit nakita naman niya ko.Hindi niya ba narinig na siya 'yong tinatawag ko? Sa bagay, kung iisipin nga naman. Parang hindi 'yon mangyayari dahil sa ang sama ng attitude ko sa kanya."Shin. Bakit di ka pumasok last week?" tanong ko pero nakasubsob pa rin siya sa braso niya na nasa desk. I don't know kung nakatulog siya. Pero kakapasok lang namin ng room ah?"Shin! Sabay tayong kumain sa cafeteria." aya ko ng makalapit ako sa kanya. Lunch time na kasi namin ngayon."Oy! Hello? Hindi mo ba ko naririnig?"
Kasalukuyan kaming kumakain ni Shin pero hindi ko maiwasang tingnan siya ng may tanong sa aking isip. Hindi niya kasi ako inaasar ngayon. Kaya iniisip ko kung may nangyari ba."Bakit ganyan kang makatingin sa'kin? May gusto ka pa bang ibang pagkain?""I'm full. Kakaiba lang kasi ang kilos mo ngayon."Natawa siya sa sinabi ko bago ulit nagsalita."You're just being paranoid.""Hindi noh. Saka may sakit ka na pala, bakit lumabas ka pa ng bahay niyo?" tanong ko. Nabanggit kasi niya na medyo masama daw ang pakiramdam niya kaya hindi siya nakapasok sa klase. Pero hindi naman daw malala. Sa tingin ko nga mas maganda na ang pakiramdam niya ngayon, kumpara ng sinundo niya ko sa school kanina. Baka nga siguro nagugutom lang siya.Sandali siyang nag-isip, pero hindi na din niya naituloy ang sasabihin d
Hindi ko magawang lumabas ng kwarto ko matapos kong makita ang nangyari sa aking mga magulang. Dahil sa dami ng galit na tao sa nangyaring insidente sa aming kumpanya. Hindi ko na din pinatagal ang funeral nila mom and dad. Ayokong hanggang sa ganitong pangyayari ay makita ko pang nagagalit ang tao sa kanila. Hindi ko kakayanin na marinig ang kahit anong sasabihin nila sa aking mga magulang.Nakatingin ako sa puntod nila mom and dad. Napakabilis ng pangyayari. Hindi ko inaasahan na ngayon, wala na sila. Mag-isa na lang ako. At hindi ko din alam kung paano pa ako mabubuhay."Mom, dad. I miss you so much."Hindi ko pa rin maiwang mapaluha habang nababasa ko ang pangalan nila sa lapida."I'm sorry. Wala po akong nagawa para pigilan na mangyari 'to. I'm still weak for this. Hindi ko alam kung bakit ako ang napili na bigyan ng ganitong sitwasyon."
Ngayon ay nasa bahay na ko ni Mr. Edgar. Hindi ako makapaniwala na kukunin ko din ang tulong na inaalok niya. Actually, I usually do everything on my own. Ayoko kasing nakakaabala ako sa mga tao. But this time, I know that I can't fix it alone. Maybe I can be just a good girl to him like his own daughter or granddaughter."Go to your room now. Pinahanda ko na 'yon." sabi ni Mr. Edgar ng makarating kami sa living room.Gaya nga ng inaasahan ko, napakalawak ng mansyon na tinitirhan niya. Medyo nahihiya tuloy akong gumalaw dahil naiisip ko na parang ginagamit ko ang yaman ni Mr. Edgar para masolusyonan ang problema ko. Pero utang lang naman 'to. Babayaran ko naman ang lahat ng magagastos niya sa tulong na 'to."Thank you po for your help." sabi ko nang makita ko na ang maid na dumating para ituro kung saan ang kwarto ko."It's too early to say that, Mira."
Nakatingin lang ako sa kanya at hindi ko alam kung dapat pa ba kong magalit ngayon dahil sa pinalagpas ko naman na ang nangyari."Akala ko naman nalimutan mo na ko agad eh." natatawa niyang sabi."Kung akala mong natuwa ako sa ginawa mo. Hindi." sabi ko. Siya 'yong humalik sa'kin. Hindi ako makapaniwalang ang lakas ng loob niyang lapitan ako pagkatapos ng ginawa niya.Tawa pa rin siya ng tawa. Napaka-feeling close niya sa'kin."Bahala ka na dyan sa buhay mo. Madami pa kong gagawin." pagputol ko sa usapan namin dahil nasasayang lang ang oras ko."Ooops. Wait lang."Tumigil ako sa paglalakad at tamad na tumingin sa kanya."You're a rich guy kaya siguro wala kang magawa. Hindi mo ko kagaya. Kaya maghiwalay na tayo ng landas. Okay?"Tumalikod na ulit ako