Kahit na nasa kotse na kami ay kitang-kita ko pa ang nakabusangot na mukha ni Ren.
"Ano ba 'yang mukha na 'yan?" natatawa kong sabi. Bumaling ang tingin niya sa'kin. Hindi pa naman niya pinapaandar ang kotse.
"Sabihin mo nga sa'kin. Did he talk to you in the same way yesterday?" seryoso niyang tanong. Hindi ko pinahahalata sa kanya na nasasaktan din naman ako sa kung paano ako kausapin ni Mr. Dela Vista.
"Hindi naman. He just asked few things." pagsisinungalin ko. Tingin ko ay hindi siya titigil sa pagkainis niya kapag nalaman niya pa ang totoong pag-uusap na nangyari, mas maganda ng mag-iwan na lang ng white lies ngayon.
"If ever he talk to you in that way, tell me."
"Tingnan mo kaya ang hitsura mo sa salamin. Paano ko sasabihin sayo?" natatawa kong sabi para iwala ang usapan nami
Madalas akong busy nitong mga nakaraang araw dahil sa pinag-aaralan kong mabuti ang gagawin naming business ni Hazel. Sinisigurado ko rin na hindi namin pagsisisihan iyon. Dahil sa nag-aral naman ako tungkol sa business in America. I need to use what I learned now.This time, mas magiging challenge ito sa'kin, konting pagkakamali lang namin sa ipaplano ay siguradong masasayang ang pinaghatian namin ni Hazel dito. Isinugal ko ang perang naipon ko para sa business naming dalawa. Gusto ko rin naman gumawa ng bagay para sa'kin na hindi ko kakailanganin ang tulong ni Ren. Ang totoo, gusto ko siyang isorpresa. Alam ko din kasing mag-iinsist siya sa'kin na tumulong kaya naman minabuti ko ng hindi muna sa kanya sabihin.Ang isip ko ay madalas pagod dahil sa pagreresearch. Minabuti ko na din na ako ang mas trumabaho sa business namin ni Hazel, alam ko kasing madami siyang ginagawa sa company nila ngayon. At ayon sa karanasan ko, I'm aware na nahihira
Lalaine POV May family dinner ngayon sa lugar ng Dela Vista, para ito sa paglabas ng ospital ni tita dahil ngayon ay maayos na ang kalagayan niya. "Kailangan ko ba talagang sumama?"tanong ko kay Ren kahit na alam ko naman talagang kailangan kong sumama dahil hindi na rin naman iba sa'kin si tita. She's also Ren's mother. "Don't you want to go with me?"seryoso niyang tanong ng may halong lungkot. Bakit ba ako dinadala ng lalaking 'to sa ganyan niyang hitsura? Para bang hindi ko gustong makita ang guwapo niyang mukha na maging malungkot. Napakaamo ng mukha niya, imagine paano pa kaya kung nagpapaawa o nagpapacute siya 'di ba? Napatingin lang ako sa kanya, parang pakiramdam ko ngayon ay nakatingin ako sa crush ko. Akala mo akong bumabalik sa pagka-teenager. Napakaguwapo at cute niya at the same time. Seriously, paano niya nagagawa 'yon? &nb
Pagkagising ko ng umaga ay naramdaman ko na agad ang mabigat na braso ni Ren na nakayakap sa aking katawan. Hindi ako makapaniwala sa lahat ng nangyari sa'min kagabi. Napangiti ako sabay napahawak sa aking labi ng maalala ko kung paano niya ako hinalikan.Gumalaw ako para humarap sa kanya. Medyo gumalaw siya ng kaunti pero nakapikit pa rin ang kanyang mata.Dahan-dahan kong hinawakan ang kanyang kilay papunta sa kanyang magandang ilong at pababa sa kanyang labi."Gising ka na?"bigla niyang imik sabay niyakap ako ng mahigpit kaya lalo akong napalapit sa kanya. Medyo nakatingala ako para makita kong mabuti ang kanyang mukha."Good morning."bati ko sa kanya kahit na nakapikit pa rin ang mata niya. Inilapit niya ang ilong niya sa ilong ko at bahagyang gumalaw."Good morning... I'm still tired."
Warren POV "What are you doing here?"I sighed before I answered him. "I want to apologize about how I act in our family dinner." Umikot ang swivel chair niya paharap sa'kin. I always remembered his angry face, I can't remembered now how he smiled when he tried to approach me when I was a kid. I always get annoyed everytime I see him. I can't accept the fact that my mom fell inlove with him. Wala pang isang taon ng namatay si dad. Hindi ko kayang tanggapin 'yon. Bata pa lang ako no'n. Pero sa isip ko noon ay hindi pa dapat mag-asawa si mom. Then after they got married. Nalaman kong nabuntis pala si mom kaya nagpakasal. Kaya mabilis ang lahat. Mas lalo lang akong nagalit ng malaman ko 'yon. Hindi ako makapaniwala na magagawa 'yon ni mom. Because of my anger I didn't even bother to ask her reason about what happened. When my mom got
Isang payapang umaga na naman at normal lang din gaya ng pagpasok ko sa trabaho.Katulad din ng salubong ng bagong umaga ang araw-araw na ginagawa ni Ren, sinusundo niya pa rin ako pagkatapos ng trabaho. Pero ako naman di naaapektuhan sa mga ginagawa niyang iyon. Balita sa lugar na ito na isa siyang playboy gaya ng bestfriend niya. Kaya hindi na din ako magtataka kung bakit niya 'to ginagawa. Gusto niya sigurong makuha ako. Pero nagkamali siya ng target ngayon dahil hindi ako interesado."Wala ka ba talagang balak sagutin ang isang 'yon Laine? Lagi naman siyang nandyan para sunduin ka saka dinadalan ka pa niya ng mga pagkain." imik bigla ni Dionne habang naghuhugas ng pinggan."Hindi ko alam, malay mo." pabiro kong sagot ng may ngiti sa aking labi."Ikaw talaga, ang hiwaga mo laging sumagot." natatawa niyang sabi.Madami na din a
Ilang araw na ko sa ospital. Pero kahit na madali lang sana akong gumaling ay parang naging kritikal pa ang pagbubuntis ko. Sinabi ng doctor na dahil daw sa stress. Kaya din daw hindi pa maayos ang lagay ko. Pinipilit ko ng maging maayos na ang kalagayan ko dahil naisip kong ang laki na ng babayaran ko sa ospital. Paano kaya ang gagawin ko sa buhay ko ngayon?Habang nasa rooftop ako at nag-iisip, dama ko ang malamig na hangin.Namimiss ko 'yong mga araw na masaya pa ko at buo pa ang pamilya ko. I miss my mom and dad. I want to be with them.Ipinikit ko ang aking mga mata at inalala ang masayang nakaraan."Mom! Ayaw ko po niyan.""Com'on princess, that dress is very beautiful to you." Dad said."I told you." Mom smiled.Hayyy. Kailan kaya ako makakabili ng gusto kong style ngayon? Ang kuli
Nang makita ko ulit si Shin na pumasok, parang nagliwanag ang araw ko. Kailangan kong magsorry sa kanya. Saka kailangan ko rin palang mag-thank you dahil ginawa niya 'yong report namin. Ang talino niya para gumawa ulit ng report. Inulit niya lahat ng ginawa ko."Shin!" tawag ko sa kanya pero hindi niya ko pinansin kahit nakita naman niya ko.Hindi niya ba narinig na siya 'yong tinatawag ko? Sa bagay, kung iisipin nga naman. Parang hindi 'yon mangyayari dahil sa ang sama ng attitude ko sa kanya."Shin. Bakit di ka pumasok last week?" tanong ko pero nakasubsob pa rin siya sa braso niya na nasa desk. I don't know kung nakatulog siya. Pero kakapasok lang namin ng room ah?"Shin! Sabay tayong kumain sa cafeteria." aya ko ng makalapit ako sa kanya. Lunch time na kasi namin ngayon."Oy! Hello? Hindi mo ba ko naririnig?"
Kasalukuyan kaming kumakain ni Shin pero hindi ko maiwasang tingnan siya ng may tanong sa aking isip. Hindi niya kasi ako inaasar ngayon. Kaya iniisip ko kung may nangyari ba."Bakit ganyan kang makatingin sa'kin? May gusto ka pa bang ibang pagkain?""I'm full. Kakaiba lang kasi ang kilos mo ngayon."Natawa siya sa sinabi ko bago ulit nagsalita."You're just being paranoid.""Hindi noh. Saka may sakit ka na pala, bakit lumabas ka pa ng bahay niyo?" tanong ko. Nabanggit kasi niya na medyo masama daw ang pakiramdam niya kaya hindi siya nakapasok sa klase. Pero hindi naman daw malala. Sa tingin ko nga mas maganda na ang pakiramdam niya ngayon, kumpara ng sinundo niya ko sa school kanina. Baka nga siguro nagugutom lang siya.Sandali siyang nag-isip, pero hindi na din niya naituloy ang sasabihin d