I was busy in my office. My wife and my daughter are probably in the library right now. It has been more than seven months since we got married, and I can say that being with her is like being on cloud nine. Waking up everyday seeing her beside me is giving me more energy to start my day. My wife is like the air that I breath, I can't no longer live without her. Noong mga unang buwan namin bilang mag-asawa ay kasabay ng pagkakaroon ng craving ni Katarina kaya madalas kahit wala akong ginagawa nagugulat na lang ako na galit na siya sa akin. Kapag may hiniling siyang pagkain kahit hating gabi kailangan kong bumangon para hanapin iyon sa kusina o bumili sa labas. Mabuti na lang at may mga nauso nang 24/7 na mga grocery kaya minsan madali kong mahanap ang gusto niyang kainin. Masaya naman ako na pinagsisilbihan siya. I am happy that I can give anything she wants. She is my queen and my role is to serve and love her. Nagtaas ako nang tingin nang maramadaman kong may pumasok sa opisina k
"May himala!" exaggerated na saad ni Mama nang makita niya akong lumabas sa kwarto ko. Nanonood sila ni Kelsey ng movie sa sala. They are both looking at me as if they saw something miraculous. "May sakit ka ba? Anong meron? Sa wakas lumabas ka na rin sa lungga mo.""Ma, oa na.""Ako pa ang oa. Tingnan mo nga ang kulay mo. Hindi ka maputi, anemic ka na. Lumalabas ka lang ng kwarto mo kapag kakain ka. Hindi ka na nga nasisikatan ng araw." Napa-ismid naman ako. Lahat na lang napapansin niya lagi. Pero sanay na ako sa bunganga niya. Sabi nga ni papa mas worst pa akong manalita kay mama, hindi naman iyon totoo, medyo lang. Kanino pa ba ako magmamana?"Wala naman akong gagawin sa labas. Dati ayaw mong umaalis ako ng bahay ngayon parang tinataboy mo na akong maglayas." Lumapit ako sa kanila habang inaayos ang suot ko."That was twelve years ago. Twenty-nine ka na ngayon pero saka ka naman natingga sa bahay. Teka saan ka ba? Bihis ka yata."Kunot ang noo nito habang pinapasadahan ako ng tin
"What are we doing here?" tanong ni Gail ng ibaba kami ng taxi sa harap ng isang bar. "Ano bang ginagawa sa bar? Nagsu-swimming?" pambabara ko sa kanya. We are infront of Hideout Bar. We are here to have fun and get waste tonight. "But you know I swore that I will never drink again." I know that. The last time she got drunk we are almost send to jail because she broke someone's car in the parking lot. Kaya mula noon nangako siyang hinding-hindi na ulit iinom. "You need some alcohol to cure your broken heart." At hinila ko na ito papasok ng bar bago pa man makatanggi. "You want to cure my heart, but we will destroy our liver with those alcohols," sigaw pa nito habang hila-hila ko. Malakas ang tugtog kaya kailangan niyang sumigaw para makinig ko. "One night drinking won't kill you." Sa aming dalawa siya ang masyadong health concious. Healthy eating, early sleeping para matagal ilibing ang motto nito. Which does not apply to me. Healthy nga siya lagi namang wasak ang puso niya. Sa h
I was enjoying swimming in my dream land when I heard a continuous loud knock. Naiinis na tinakpan ko ng unan ang aking tenga.Inaantok pa ako at wala pa akong balak na bumangon."Ate Kat, wake up!" Kelsey shouted from the outside."Get out!""Wake up!"I let her keep knocking. I am still sleepy, late na akong natulog kagabi. Pagdating namin ni Kelvin, humarap pa ako sa computer ko para magsulat. Wala pa akong energy na bumangon dahil kulang pa ako sa tulog."Mom, ate don't want to get up!"Asar na ipinadyak ko ang mga paa ko. Hindi ba niya magets na ayaw ko pang bumangon. Bakit sa harap pa ng pintuan ko siya sumisigaw. Istorbo siya."Babangon ka o susunugin ko iyang kwarto mo?" It's mom. Kalmado lang ang boses nito pero puno iyon ng pagbabanta.Naasar na bumangon ako. Wala na akong choice, hindi talaga nila ako tatantanan. Baka umatake pa ang armalite na bunganga nito, mahirap na."Alas-nueve na. Tirik na ang araw, nakahiga ka pa rin. Maligo ka at pumuntang palengke," bungad agad ni
JUDEEveryone is agitated when I got home. I crease my forehead.I just got home from the airport. I was just about to change my clothes and go to the office, but when I got home, everyone was in a panic."What's happening?" They all look at me with a worried face."Sir... kasi po, hindi ko po alam... ahm...""What?" I am tired from my business trip. I want to rest but when I entered the house all of them are busy arguing about something."N-nawawala po si Antalia," one of the maids said. My head explode because of what I've heard."How? Are you all fvcking useless?!" I shouted."I-iniwan ko lang po siya sa... sa garden para kumuha ng meryenda niya. P-pagbalik ko po wala na siya. Hinanap na po namin pero hindi namin makita." She's in the verge of crying. Scared of the possible things that mught happen. She should be, because if there is something wrong happened to my daughter I will make her pay. All of them.Antalia is just a kid and they are too many yet no one notice where did she
"Uncle!" The kid behind me exclaimed."You brat!" saad naman ng lalaki bago niyakap ang batang nagtatakbo papalapit sa kanya.She is not lying. Tito nga niya ang sikat na artistang si Jake Rivas. He looks dashing. Mukha talaga itong bituin mula sa langit. His smiling widely and it makes him more handsome.I am not fan of him but I know how to appreciate a handsome face. He is handsome but not my type. He looks like a second lead in a book, playful but goodboy. Not my type. Gusto ko iyong tipo ng lalaking tingin pa lang matutunaw na ako. Yung seryoso pero malakas ang dating."Saan ka ba nagpunta at umalis ka ng bahay ng walang paalam? Everyone is worried about you. Your dad even called me," nag-aalalang saad ni Jake. He even checked the kid body. Mukhang alalang-alala talaga ito sa pamangkin.Wala siyang dapat ipag-alala dahil maparaan ang pamangkin niya. Iyon nga kang sa lahat ng hihingi ng tulong mas matapang pa ito sa tutulong. Masyadong matalas ang dila nito na minsan parang masara
Abala ako sa harap ng computer ko dahil may tinatapos akong deadline para sa story ko. I am writing the erotic part. Wala akong experience sa mga ganitong bagay pero hindi iyon hadlang para hindi ako makapagsulat ng mga eksenang medyo hindi maari sa mga minor readers. Kahit alam kong sa panahon ngayon kung sino pa ang bata sila pa ang mahilig pambasa ng mga ganitong genre.I am erotic writer. Kaya madalas puro kababalaghan talaga ang laman ng kwento ko. At siguradong kapag nalaman ni Papa na ganito ang sinusulat ko tuluyan na akong mapalayas dito sa bahay. Kaya nga ang alam lang nila writer ako, hindi ko sinasabi sa kanila na nagsusulat ako ng mga pantasya ng iba.I am engrossed to what I am typing pero biglang napakunot ang noo ko. May nakikinig akong mahihinang hikbi. Tumaas ang mga balahibo ko sa braso at batok. Romance ang sinusulat ko pero bakit tila pang-horror yata ang nararamdaman ko ngayon.It is already two in the morning. Kaya mas lalo akong kinilabutan. Dati naman kapag ga
Nanlalaki ang mga matang nakatingin sila akin. Akala siguro nila hindi ko sila papatulan. Bata nga pinapatulan ko sila pa kayang mga bulb*lin na.Mga feeling campus mean girl sila. Eh, mgamukha naman silang clown sa perya. Ang babaduy nilang manamit parang kapanahunan pa niJolina magdangal ang mga porma nila. "How dare you!" nangigigil sa galit na saad ng leader nila. "How dare me talaga. Akala n'yo naman ang gaganda n'yo kung makapanlait kayo. Kung janitress ako kayo ang una kung lalampasuhin."Matagal na rin akong walang nakasagutan, kahapon lang pala meron pero bata iyon kaya hindi ko pinapatulan ng husto. Hindi gaya ng mga nasa harapan ko ngayon pero hindi ko sila uurungan. Baka hindi nila alam bago pa sila maging feeling mean girls dito sa univ, ako muna."Anong karapatang mong sabihin iyan? Hindi mo ba kami kilala?"Paki ko naman kung sino sila?"Ako ba kilala n'yo?" Balik tanong ko sa kanila. Hindi naman ako sikat pero baka lang naman kilala nila ako. Dahil kung hindi rin nil