CHAPTER 5
''Nakilala mo ba 'yong babae kanina?'' Tanong ko kay Lorenzo nang nasa parking lot na kami't naglalakad.Umakto siyang nag-iisip. ''Queen daw po.''Bigla akong napahinto sa paglakad at tumingin sa kaniya. ''Ano?''''Queen daw po pangalan niya,'' ani Lorenzo.Ipinagsalawang-bahala ko na lang ito at inakay na si Lorenzo sa sasakyan.Kahit gaano kadaldal si Lorenzo ay hindi ko makuhang makisabay sa kaniya, ni hindi ko kayang makipagkwentuhan at hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ako.May bumabagabag sa isip ko pero kahit anong waglit ko dito ay hindi ito mawalawala, sinusubukan kong ibaling ang atensyon kay Lorenzo ngunit hindi ko magawa, tatawa ako ng pilit at kunwari naiintindihan ang sinasabi niya ngunit kahit isa'y walang pumapasok sa isip ko.I immediately parked the car as soon as we arrived. Pumasok kami sa loob dala ang napakadaming mga bags na naglalaman nCHAPTER 6 Hanggang sa makauwi sa bahay ay labis pa rin ang pagtataka ko sa nalamang mayroon siyang naging girlfriend, hindi naman iyon imposible pero alam kong hindi pa 'yon posible lalo na't nag-aaral siya. But he had. I shrugged. Nang sabihin niya 'yon, nasaktan ako, dahil parang natapakan ang ego ko bilang bestfriend niya, tsk. I'm his bestfriend pero hindi ko alam, yawa. Naantok akong naglakad papasok ng bahay nang makarating, humikab ako bago buksan ang pinto at agad na bumungad sa'kin si Yaya na hindi pala makatulog. Ngumiti siya at lumapit ng makita ako. ''Sana r'on ka na lang natulog kila Isaiah, Chiklit, para hindi ka na nagmaneho,'' aniya, umiling ako at ngumiti. ''Busy 'yon sa internship niya, Ya e,'' sambit ko, ''Ilang months na lang kasi siya na ang hahawak ng kompanya nila.'' Tumango-tango si Yaya Meli habang inaakay ako papuntang sala. I can't remember how long she hav
CHAPTER 7 Tuliro ang utak ko habang nagmamaneho ng walang direksyon. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Hindi man lang ako nakapagpalit ng damit, tanging jacket at short lang ang suot ko. Namalayan ko na lang ang sarili ko na huminto sa isang park at ipinasok ko sa bulsa ng jacket ang dalawa kong kamay at naupo sa wooden bench sa may tabi, dinama ko ang haplos ng hangin at pumikit. Bigla na lamang tumulo ang luha ko sa hindi ko malamang dahilan. Sa gitna ng maraming tao ay umiyak ako. But I don't care. My heart is aching right now, and I don't know the fuck why. I felt not belong, I felt like I'm an outcast. Iniyak ko lang ito ng iniyak hanggang sa makaramdam na may nagpunas ng luha ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at nakita ang napakagwapong lalaki na nakatayo sa harap ko. His brown eyes met my almond gray eyes, and I can see the longing in them. Huminto ang nagwawala kong loob ng ma
CHAPTER 8TRIGGER WARNING: MOLESTEDIsang linggo na ang nakalipas no'ng huli kong makita si Tina, naging busy na rin kasi silang pareho sa wedding nila at si Pierce, pumupunta pa rin naman siya sa bahay pero saglit na lang dahil masyadong nagiging mahirap sa kanila ang internship, kahit pa sabihin nating business partner 'yon ng daddy niya ay hindi pa rin maiiwasang maging mahigpit ito dahil usapang business ang involve at hindi lang maliit na negosyo ang patatakbuhin niya sa future kun'di isang conglomerate company.Habang naglalakad sa bgc hindi ko pa rin makalimutan ang mga naging usapan namin, hindi ko tuloy alam kung anong gagawin ko dahil magulo si Tina kausap.FLASHBACK''Kumusta na pala kayo ni Pierce?'' ani Tina at iniabot sa'kin ang dalang apple juice.Umiwas ako ng tingin, ''Ayos lang kami.''Tumaas ang isang kilay nito na tila ino-obserbahan ang kilos ko.
CHAPTER 9Naririnig ko ang bigat ng paghinga ni Pierce habang naglalakad kami, para kasing sa Batanes pa nakapark sasakyan niya. Mabilis ang lakad naming dalawa habang hawak-hawak niya ang wrist ko.''Ano ba! dalawang oras pa ba tayong maglalakad?!'' singhal ko ngunit hindi niya na lang ako pinansin at nagbuntong-hininga.Nang nasa sasakyan na kami, walang naglakas loob sa'ming dalawa na magsalita. Nahihiya ako. Tahimik lang na nag-drive si Pierce papunta sa bahay ko at hindi man lang nakuhang lumingon sa'kin, nasa daan lang ang kaniyang paningin.Namilog ang bibig ko ng maalala na meron nga pala akong bitbit na mga shopping bags. Shit! Naiwan ko pa 'yong mga pinamili ko! Kay Lorenzo pa naman sana 'yon. Palihim na lang akong ngumuso habang nakatingin sa labas. Hindi ko na rin naman kasi gugustuhing bumalik do'n no! 20K lang naman nagastos ko kaya ok lang. Bibili na lang ako ng bagong mga damit at sapatos para kay L
CHAPTER 10 FLASHBACK ''Dad no! Let me stay here, please...'' I pleaded while looking straight into his eyes. I saw his anger, but I don't care. The most important here is what I want. ''You don't understand, damn it!'' Mariing anas niya habang hawak ang sentido kanina pa. Nakatingin lang sa'ming dalawa si Mommy at pinapakalma si Daddy. Tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha ko habang hindi inaalis ang tingin sa kanilang dalawa. ''I do understand what you wanted, Dad,'' I said, lumunok muna ako bago nagpatuloy, ''But I wanna stay here for a while. Please.'' Kitang-kita ko ang pagkakakunot ng noo niya, I know he's stress about me, I know they both but, I want to stay here. I want to stay here! ''Give us reasons why we should let you.'' Biglang sabi ni Mom na bagama't sopistikada ang dating ay halata sa mga mata ang galit at lungkot. Hindi ko naman sila gusto suwayin dahil hindi naman ako 'y
CHAPTER 11 Mabilis lang na natapos ang kasal pagkatapos ay pumunta na kami agad sa napaka-engrandeng reception ng newly wed, maganda 'yong beach kung saan gaganapin ang reception, madilim din dahil hapon na kaya lumalabas lalo ang ganda ng lugar dahil sa nakapadaming lights na nakasabit. Unting batian at kumustahan lang pagkatapos ay umuwi na rin kami nila Dad, hindi na rin kasi sila makakatagal dahil maraming gawain ang naghihintay sa kanila sa US kaya kahit nandito sila sa Pilipinas ay busy pa rin. I actually don't understand them, nag-stay sila rito ng isang linggo para kuno magbakasyon pero tutok naman sa papel umaga hanggang gabi, alam ko naman excuse lang nila na gusto nila magbakasyon dahil hindi naman 'yon ang dahilan, takot silang may mangyari sa'kin na masama ulit, that's why I understand them. Hindi ko na rin sinubukang lapitan si Pierce after what happened, I don't even know If I can still look at him. ''Tomorr
CHAPTER 12Nasa loob ako ng sasakyan at nasa harap ng bahay nila Pierce na nakatingin lang sa kanilang gate. Hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi. Ano namang gagawin ko sa loob e tinaboy ko nga si papi. Tsk!''Why am I still here?!'' naiinis kong tugon sa sarili. Ilang araw na ang lumipas simula ng ipagtabuyan ko siya sa airport. It's not my intention to push him away, but I know I need to. Pero hindi ko kaya, yawa mga dzai!!!Parang sa'ming dalawa ako ang mas lalong nasaktan sa ginawa ako, I feel guilty.Sa loob rin ng ilang araw ay napagisip-isip ko na babalik na ako ng US next month, siguro nga tama sila na hindi ako para rito. So, maybe this is the time for some goodbyes.Bumuga muna ako ng hangin bago lumabas ng sasakyan. Gosh! I hope this is right. Parang kada hakbang ko binubuhusan ako ng yelo sa lamig ng pakiramdam ko. Nanginginig ang kamay ko na nag-doorbell ngunit laking pagtataka ko ng
CHAPTER 13Two days, three days, weeks until I didn't notice that I'm losing myself, I'm devastated. That I was on the brink of giving up my feelings. Maybe Dad was right, I'm wasting time here.Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Naisipan kong pumunta na lang sa bar bago ako umuwi sa US, sayang naman ang dalawang buwan kong bakasyon kung puro siya lang ang iisipin ko, isa pa, hindi lang siya ang iisipin ko ngayon. Nanlulumo akong nagbuntong-hininga. Simpleng halter dress lang na black at maiksi ang naisipan kong suotin, v-neck rin ang harap nito na nagpalabas sa dibdib ko ng bahagya.Nang makarating mabilis kong ipinark ang sasakyan at tumingin sa karatulang nasa taas ng exclusive bar. ADONIS BAR ''It's time to get wasted...'' anas ko, pagkatapos ay pumasok ako sa loob, samo't-saring mga tao ang labas-masok at puno ng iba't-ibang ilaw ang bawat sulok ng bar. Hindi na bago sa'kin ang pumunta sa mga ganit