CHAPTER 4
I lay down on the bed after taking a bath and checked my phone, hoping someone's message or missed call, but it's empty. It's been a week since we last met or talk.The supposed to be a one-week get-away from everything instantly disappeared. I sigh.Tinititigan ko na lang ang pangalan niya na nasa contact ko, I tried to call him after that day but he didn't pick up, and his reason is they began the internship.Kung sino pa may kasalanan siya pa galit. Awit.Pabagsak kong hinagis sa gilid ang phone ko habang parehong nakakunot ang noo, nagtuyo na lang ako ng buhok. Is it my fault? No. He shouted at me, what does he expect me to react? Smile? Tsk.Tinawagan ko na lang si Mommy at ilang ring lang ay sinagot na niya ito. ''Hello, Shy?'' marahang sambit niya.Napangiti ako ng marinig ang boses niya. ''What are you doing?''''We just finished our meeting about the vaccine that'll be produced in 2005, How 'bout you?''I sighed and force a smile before speaking. ''I'm in the house.''Hindi ko man makita ang reaksyon niya alam kong nagtaka siya. ''Didn't you say you're on vacation with Isaiah for a week?''I gulped. ''Sadly, their internship started after we arrived at Tagaytay, Mom.'' I lied, I really don't know if their internship already started or he just say it as an excuse.''I see, by the way, say hi to Gail for me. I'll hang up now.''''Wait, Mo―'' Hindi ko na natapos ang sasabihin ko. Bumuntong-hininga ako at lugmok ang itsurang ibinaba ang phone. Why do I feel this way? It's as if I made a big mistake. Argh! I just rolled my eyes and try not thinking 'bout him. Buyset na 'yon.Hihiga na lang sana ako ng biglang may kumatok, dali-dali akong tumalon mula sa kama at binuksan ang pinto sa paga-akala na si Pierce ito. Ngunit bumagsak ang balikat ko nang si Ate Nora ang bumungad sa'kin.''Uy, may hinihintay,'' sambit ni Ate Nora habang napapangiti, nagkunwari akong hindi ito narinig.''Ano kailangan mo te?'' I asked.''Ala una na, Shy. Hindi ka pa ba kakain?''Biglang kumulo ang tiyan ko nang marinig 'yon. Tumingin ako sa kaniya at sinabi na hintayin lang ako saglit. Nakakalimutan ko na kumain kakaisip sa lokong 'yon.Kinuha ko ang phone ko at bumaba na kami ni Ate habang gulo ang buhok ko, nanguna naman si Ate Nora habang ngingiti-ngiti, napatigil ako sa pagbaba nang mula sa hagdan ay makita ko ang isang lalaking nakaupo sa sala habang may dalang bouquet of roses. I composed myself before walking. Tumaas ang isang kilay ko.Dahan-dahan akong naglakad patungo sa kaniya na sa sahig nakatingin at hindi matigil ang paa sa kaku-kuyakoy. Bigla naman nawala si Ate Nora ng lumingon ako sa likod ko.Tumigil ako ilang dipa ang layo namin sa isa't-isa, nag-crossed arms at lumunok bago magsalita. ''What are you doing here?'' Mataray kong sambit habang nakataas ang isang kilay at matalim na tumingin sa kaniya.Bigla siyang tumayo at umayos ng tindig. Nakokonsensiyang tumungin sa'kin, parang asong nakagawa ng kasalanan, walang salita niyang iniabot ang bulaklak sa harap ko ngunit hindi ko iyon tinanggap at umiwas ng tingin.''I'm sorry I shouted.'' Pahina ng pahinang saad niya habang nakayuko.Tumingin ako sa kaniya at natawa pagkatapos ay hinablot agad ang bulaklak sa kaniya. ''It's fine.'' Nakangiti kong sabi, nag-angat siya ng tingin na umaliwalas ang mukha. ''Kahit na isang linggo muna pinalipas mo para mag-sorry, tsk,'' I snorted.Napangiti siya at bigla akong yinakap. Naramdaman ko na naman ang pamumula ng pisngi ko at ang mabilis na kabog ng dibdib ko, tila nagkakarerahan sa bilis. Bigla akong nanigas.''I'm sorry. Nag-start na kasi internship namin.'' Pagkatapos ay hinalik-halikan niya ang ulo ko at biglang sumandal sa balikat ko.Nanlaki ang mata ko at mabilis siyang naitulak dahilan para mapaupo siya sa sofa.''Aray...''Mas lumala ang bilis ng kabog ng dibdib ko, baka marinig niya kung gaano kabilis tibok nito. I should get outta here.
Nanlilisik ang mata niyang tumingin sa'kin. ''Galit ka pa rin?!''Umiwas ako ng tingin. ''H-hindi na, t-tara kumain tayo,'' I stuttered and hurriedly left him there. ''Yaya Meli, b-breakfast po,'' sigaw ko mula sa dining area. Umupo na ako habang balisa.Maya-maya ay sumulpot na siya sa dining area, tiningnan ko siya ngunit pinanlisikan niya lang ako ng mata habang nakanguso.Nang matapos kami kumain ay naglagi kami sa parking lot dahil bilang lang ang oras na mayroon siya.''I just ask for forty minutes to Dad's business partner where I'm interning now,'' he paused, ''so I don't have enough time but tell me, are you still angry?'' He hoarsely said and hold my hand. Naga-alala niya kong tiningnan habang nakalagay ang kamay ko sa pisngi niya.Anak ka ng― hindi na nga magkanda kalma dibdib ko, titiradahin mo pa ng mga ganiyang galaw?!Naiilang akong ngumiti sa kaniya. ''Hindi na nga ako galit, sige na lumakad ka na.''He beamed and kissed my hand before going into his car. In no time I saw him depart.Napasinghap ako ng hangin at nanghihinang sinapo ang dibdib nang makaalis siya, o my gosh!''Mababaliw na ata ako,'' mahinang sabi ko sa sarili.''Mababaliw sa kaniya?'' tumingala ako at nakita ang isang bata na nakasilip pala sa'min kanina pa.My eyebrow met. ''Who are you?''Lumabas ang batang lalaki na nasa edad walo at ngumiti kahit kulang ang ngipin sa harap. Nakasuot ito ng hindi kagandahang damit ngunit malinis, isang lilo and stitch design pants, at white shoes na may kalumaan na rin.''Hi po, ahe,'' aniya.Lalapit na sana ako ngunit biglang sumulpot si Yaya Meli. ''Chiklit, si Lorenzo. Apo ko,'' anang matanda, ngumiti ako at lumapit kay Lorenzo pagkatapos ay pinisil ng marahan ang pisngi niya. ''Pasensiya ka na, Chiklit ah. Wala kasing magbabantay sa kaniya sa bahay ngayon.''Umiling ako kay Yaya Meli at naisipang ipasyal ang bata sa mall. Pumalakpak ang bata habang nangingiti at ipinahid ang sipon sa damit niya. He reminds me of someone.''Yehey! Mangkaka-shopping na ako,'' aniya.''Bakit hindi ka pa ba nakakapag-shopping?'' tanong ko, umiling siya at bahagyang nalungkot.Nakaramdam ako ng awa sa kaniya ngunit bahagya akong ngumiti at nagpaalam sa kanila na magbibihis lang, pumili lang ako ng plain blue shirt at jeans pagkatapos ay itinali ang buhok, nang ok na bumaba na ako dala ang chanel shoulder bag ko. Hindi naman magkandamayaw sa tuwa si Lorenzo na nasa sala at nangingiting tumingin sa'kin na katabi si Ate Nora at hawak ang kanang kamay niya.''Ate, bili mo ako toys huh,'' aniya, tinapik siya ni Ate Nora.''Magtigil ka nga, anak.'' Pagkatapos ay nahihiyang bumaling sa'kin. ''Chiklit, hindi mo naman kailangan gawin 'to, w-wala din kaming pera pambayad,'' mahinang sambit niya, nakita kong bumagsak ang balikat ni Lorenzo.''Ano ka ba 'te! Hindi naman ako magpapabayad.'' Pagkatapos ay mahina ko siyang hinampas sa balikat at kukuhain ko na sana ang kamay ni Lorenzo ngunit nagtago siya sa likod ng nanay niya.''Wag na lang po, ate. Wala kaming pera,'' aniya at ngumuso.Umupo ako upang magkapantay kami at matamis na ngumiti sa kaniya. ''Wag ka mag-alala, ok? Hindi ako magpapabayad kahit malaking pera pa magastos ko.''Ilang minuto ko ring pinilit si Ate Nora bago siya napapayag. Sa byahe ay hindi matigil ang kuda ni Lorenzo at panay ngiti paglumilingon sa'kin. This kid is special, his personality is givin' me a bright vibe and his smile tells a million reason to be happy.Nang makapasok namamangha niyang inilibot ang paningin sa mall at hindi matigil sa pagkaway sa mga taong dinaraanan namin.''Kilala mo ba sila?'' tanong ko ng may pagtataka. Tiningala niya ako.''Sino po?''''Yong mga kinakawayan mo.''He smiled. ''Hindi po, pero dapat kahit hindi mo kilala babatiin mo,'' aniya, ''Ahe.''''Paano kung hindi ka pinansin?'' tanong ko ng nasa escalator na kami.''Edi ok lang po, atleast hindi mo naman sila sinungitan. Masaya lang po ako, first time ko po kasi makapasok rito,'' aniya pagkatapos ay ngumisi.Nang makarating sa taas doon na nagsimula ang kaliwa't kanan naming pagpasok sa mga departments na may mga laruan o damit, hinihila niya ako pag may nakikitang magandang mga kotseng laruan, tila ba wala kaming kapaguran at hindi na namin namamalayan ang oras. Huli kaming pumunta sa arcade, na ilang minuto rin naming nilibot.Nang makaramdam ng pagod lumabas na kami sa department at umupo sa bench na nasa labas lang habang parehong maraming bitbit sa kamay.''Ano gusto mo pa?'' Hingal na hingal kong sambit, ngumiti siya sa'kin at umiling habang habol ang hininga at itinaas ang dalawang kamay niya napuno ng mga bags.Saglit lang kaming naupo at nahihirapang naglakad papunta sa isang fast food restaurant dahil dalawang oras din pala kaming nalibang sa pamimili.Nagkekwentuhan kaming dalawa habang naglalakad patungo sa restaurant ng biglang isang babae ang makabunggo ko dahilan para matapon ang hawak niyang drink sa mukha't damit ko.Nagugulat akong tiningnan ang damit ko na sobrang basa at namilog ang bibig . O MY JEEZ!''Ate...''''Fuck..'' Naibulaslas ko.Namilog ang bibig ng babae at tumingin ng may pag-aalala sa mukha. ''O My gosh, sorry, miss,'' anang babae at natatakot na pinunasan ang damit ko, nanginginig siya.Inilayo ko ang kamay niya sa damit ko at ngumiti. ''Ayos lang, magpapalit na lang ako.'' Kita ko naman sa mga mata niya ang konsensiya.I gave her a reassuring smile.Tumalikod na kami ni Lorenzo at naglakad papuntang comfort room. ''Shit my ten-thousand designer shirt...'' Bulong ko habang naglalakad habang pinagtitinginan kami ng mga taong maraanan namin. Amoy orange juice ang katawan ko at alam kong naamoy rin 'yon ng mga tao na nakakasalubong namin. Naghihimutok ang damdamin ko.Mabilis kaming nakarating at papasok na sana sa loob ngunit ilang mga tao sa loob ng cr ang pinagtinginan si Lorenzo, nag-aalala akong bumaling sa kaniya.''Paano 'yan bawal ka.''''Ok lang ako ate, dito na lang ako sa labas,'' aniya at ngumiti sa'kin pagkatapos ay umupo sa bench na nasa bungad ng cr. Pero hindi ko siya pwedeng iwan na lang kung saan-saan kaya naisipan ko na lang na sa bahay na magbihis, aalis na sana kami ng biglang sumulpot ang babaeng nakabunggo ko kanina at nahihiyang ngumiti sa'kin. She followed us?Kinuha niya ang kamay ni Lorenzo sa'kin at nagsalita, ''Sige, pumasok ka na. Ako na magbabantay kay―'' Tiningnan niya ang bata.Ngumiti ang bata. ''Lorenzo po,'' he paused, ''Ahe.''Nagdalawang-isip pa ako bago iwan si Lorenzo sa kaniya ngunit pumayag na lang din ako dahil hindi naman siya mukhang magnanakaw ng bata, pinahawak ko sa kaniya ang mga bag na bitbit ko at kumuha lang ng isa para pangpalit. Maganda siya, may mala-anghel na mukha at itim na itim na buhok at matangkad.She's gorgeous. And so am I.Nang matapos ako magbihis ay nagmadali ako lumabas at nakita si Lorenzo na nakaupo sa bungad ng cr habang ang babae naman ay may kausap sa phone sa di-kalayuan.Ngumiti ako kay Lorenzo at hinawakan siya sa kamay at binitbit ang mga bag na nasa upuan, lalapit na sana ako sa babae upang magpasalamat nang bigla siyang humarap sa'min.''Miss, I'm really sorry.'' At dali-daling umalis.Tatawagin ko pa sana siya ngunit mabilis siyang naglakad papalayo. Nagtataka kaming nagkatinginan ni Lorenzo ngunit pareho na lang namin 'yong ikinibit-balikat at bumalik sa restaurant upang kumain.Hi! I hope you're having fun, readers. I'm looking forward to more interaction with you, so expect a mountain of author's notes. *Giggle Please let me know what you think every time you're reading Shy and Perce's story, I'm open to improvements and criticisms but not bashing. Maraming salamat sa inyo! Sending virtual appreciation. ( ˘ ³˘)
CHAPTER 5 ''Nakilala mo ba 'yong babae kanina?'' Tanong ko kay Lorenzo nang nasa parking lot na kami't naglalakad. Umakto siyang nag-iisip. ''Queen daw po.'' Bigla akong napahinto sa paglakad at tumingin sa kaniya. ''Ano?'' ''Queen daw po pangalan niya,'' ani Lorenzo. Ipinagsalawang-bahala ko na lang ito at inakay na si Lorenzo sa sasakyan. Kahit gaano kadaldal si Lorenzo ay hindi ko makuhang makisabay sa kaniya, ni hindi ko kayang makipagkwentuhan at hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ako. May bumabagabag sa isip ko pero kahit anong waglit ko dito ay hindi ito mawalawala, sinusubukan kong ibaling ang atensyon kay Lorenzo ngunit hindi ko magawa, tatawa ako ng pilit at kunwari naiintindihan ang sinasabi niya ngunit kahit isa'y walang pumapasok sa isip ko. I immediately parked the car as soon as we arrived. Pumasok kami sa loob dala ang napakadaming mga bags na naglalaman n
CHAPTER 6 Hanggang sa makauwi sa bahay ay labis pa rin ang pagtataka ko sa nalamang mayroon siyang naging girlfriend, hindi naman iyon imposible pero alam kong hindi pa 'yon posible lalo na't nag-aaral siya. But he had. I shrugged. Nang sabihin niya 'yon, nasaktan ako, dahil parang natapakan ang ego ko bilang bestfriend niya, tsk. I'm his bestfriend pero hindi ko alam, yawa. Naantok akong naglakad papasok ng bahay nang makarating, humikab ako bago buksan ang pinto at agad na bumungad sa'kin si Yaya na hindi pala makatulog. Ngumiti siya at lumapit ng makita ako. ''Sana r'on ka na lang natulog kila Isaiah, Chiklit, para hindi ka na nagmaneho,'' aniya, umiling ako at ngumiti. ''Busy 'yon sa internship niya, Ya e,'' sambit ko, ''Ilang months na lang kasi siya na ang hahawak ng kompanya nila.'' Tumango-tango si Yaya Meli habang inaakay ako papuntang sala. I can't remember how long she hav
CHAPTER 7 Tuliro ang utak ko habang nagmamaneho ng walang direksyon. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Hindi man lang ako nakapagpalit ng damit, tanging jacket at short lang ang suot ko. Namalayan ko na lang ang sarili ko na huminto sa isang park at ipinasok ko sa bulsa ng jacket ang dalawa kong kamay at naupo sa wooden bench sa may tabi, dinama ko ang haplos ng hangin at pumikit. Bigla na lamang tumulo ang luha ko sa hindi ko malamang dahilan. Sa gitna ng maraming tao ay umiyak ako. But I don't care. My heart is aching right now, and I don't know the fuck why. I felt not belong, I felt like I'm an outcast. Iniyak ko lang ito ng iniyak hanggang sa makaramdam na may nagpunas ng luha ko. Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko at nakita ang napakagwapong lalaki na nakatayo sa harap ko. His brown eyes met my almond gray eyes, and I can see the longing in them. Huminto ang nagwawala kong loob ng ma
CHAPTER 8TRIGGER WARNING: MOLESTEDIsang linggo na ang nakalipas no'ng huli kong makita si Tina, naging busy na rin kasi silang pareho sa wedding nila at si Pierce, pumupunta pa rin naman siya sa bahay pero saglit na lang dahil masyadong nagiging mahirap sa kanila ang internship, kahit pa sabihin nating business partner 'yon ng daddy niya ay hindi pa rin maiiwasang maging mahigpit ito dahil usapang business ang involve at hindi lang maliit na negosyo ang patatakbuhin niya sa future kun'di isang conglomerate company.Habang naglalakad sa bgc hindi ko pa rin makalimutan ang mga naging usapan namin, hindi ko tuloy alam kung anong gagawin ko dahil magulo si Tina kausap.FLASHBACK''Kumusta na pala kayo ni Pierce?'' ani Tina at iniabot sa'kin ang dalang apple juice.Umiwas ako ng tingin, ''Ayos lang kami.''Tumaas ang isang kilay nito na tila ino-obserbahan ang kilos ko.
CHAPTER 9Naririnig ko ang bigat ng paghinga ni Pierce habang naglalakad kami, para kasing sa Batanes pa nakapark sasakyan niya. Mabilis ang lakad naming dalawa habang hawak-hawak niya ang wrist ko.''Ano ba! dalawang oras pa ba tayong maglalakad?!'' singhal ko ngunit hindi niya na lang ako pinansin at nagbuntong-hininga.Nang nasa sasakyan na kami, walang naglakas loob sa'ming dalawa na magsalita. Nahihiya ako. Tahimik lang na nag-drive si Pierce papunta sa bahay ko at hindi man lang nakuhang lumingon sa'kin, nasa daan lang ang kaniyang paningin.Namilog ang bibig ko ng maalala na meron nga pala akong bitbit na mga shopping bags. Shit! Naiwan ko pa 'yong mga pinamili ko! Kay Lorenzo pa naman sana 'yon. Palihim na lang akong ngumuso habang nakatingin sa labas. Hindi ko na rin naman kasi gugustuhing bumalik do'n no! 20K lang naman nagastos ko kaya ok lang. Bibili na lang ako ng bagong mga damit at sapatos para kay L
CHAPTER 10 FLASHBACK ''Dad no! Let me stay here, please...'' I pleaded while looking straight into his eyes. I saw his anger, but I don't care. The most important here is what I want. ''You don't understand, damn it!'' Mariing anas niya habang hawak ang sentido kanina pa. Nakatingin lang sa'ming dalawa si Mommy at pinapakalma si Daddy. Tuloy-tuloy ang pag-agos ng luha ko habang hindi inaalis ang tingin sa kanilang dalawa. ''I do understand what you wanted, Dad,'' I said, lumunok muna ako bago nagpatuloy, ''But I wanna stay here for a while. Please.'' Kitang-kita ko ang pagkakakunot ng noo niya, I know he's stress about me, I know they both but, I want to stay here. I want to stay here! ''Give us reasons why we should let you.'' Biglang sabi ni Mom na bagama't sopistikada ang dating ay halata sa mga mata ang galit at lungkot. Hindi ko naman sila gusto suwayin dahil hindi naman ako 'y
CHAPTER 11 Mabilis lang na natapos ang kasal pagkatapos ay pumunta na kami agad sa napaka-engrandeng reception ng newly wed, maganda 'yong beach kung saan gaganapin ang reception, madilim din dahil hapon na kaya lumalabas lalo ang ganda ng lugar dahil sa nakapadaming lights na nakasabit. Unting batian at kumustahan lang pagkatapos ay umuwi na rin kami nila Dad, hindi na rin kasi sila makakatagal dahil maraming gawain ang naghihintay sa kanila sa US kaya kahit nandito sila sa Pilipinas ay busy pa rin. I actually don't understand them, nag-stay sila rito ng isang linggo para kuno magbakasyon pero tutok naman sa papel umaga hanggang gabi, alam ko naman excuse lang nila na gusto nila magbakasyon dahil hindi naman 'yon ang dahilan, takot silang may mangyari sa'kin na masama ulit, that's why I understand them. Hindi ko na rin sinubukang lapitan si Pierce after what happened, I don't even know If I can still look at him. ''Tomorr
CHAPTER 12Nasa loob ako ng sasakyan at nasa harap ng bahay nila Pierce na nakatingin lang sa kanilang gate. Hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi. Ano namang gagawin ko sa loob e tinaboy ko nga si papi. Tsk!''Why am I still here?!'' naiinis kong tugon sa sarili. Ilang araw na ang lumipas simula ng ipagtabuyan ko siya sa airport. It's not my intention to push him away, but I know I need to. Pero hindi ko kaya, yawa mga dzai!!!Parang sa'ming dalawa ako ang mas lalong nasaktan sa ginawa ako, I feel guilty.Sa loob rin ng ilang araw ay napagisip-isip ko na babalik na ako ng US next month, siguro nga tama sila na hindi ako para rito. So, maybe this is the time for some goodbyes.Bumuga muna ako ng hangin bago lumabas ng sasakyan. Gosh! I hope this is right. Parang kada hakbang ko binubuhusan ako ng yelo sa lamig ng pakiramdam ko. Nanginginig ang kamay ko na nag-doorbell ngunit laking pagtataka ko ng