KIPKIP ng mahigpit ang kumot sa kanyang dibdib habang nakatingin siya sa lalaking nakangiti sa kanyang harapan. Malumanay ang mga tingin nito ngunit sa kabila niyon ay hindi pa rin siya panatag na nasa paligid ito. Nagising siya kanina at ito agad ang bumungad sa kanya. May dala itong tray ng pagkain at inomin. May takot pa rin sa kanyang kalooban ngunit habang nakatingin sa nakangiti nitong mukha ay hindi niya mapigilang mainggit. Napakaaliwalas ng mukha nito at ang ngiti ay napakasaya na tila walang problema.Ako, kailan kaya ulit ako ngingiti ng ganyan? Naiiyak na tanong niya sa isipan. "Gabe na kaya kailan mo nang kumain," pagbasag nito sa katahimikan sa pagitan nilang dalawa.Umiling siya. "Hindi ako gutom," ngunit napangiwi nang mag-ingay ang kanyang tiyan. Mas lalong lumawak ang ngiti sa mga labi nito. "You're hungry, I'll leave for a while so you can eat your dinner." Itinuro nito ang tray na nakalapag sa paanan ng kama.
SOMETIMES your past is the reason why you can't be happy, even if you want to move on and start over again it keeps on holding you. Depriving you to have a peaceful present and grasping your faith to have a better future. Mariin niyang ipinikit ang mga mata habang mahigpit na nakayakap sa bewang ng binata. Malakas pa rin ang mga kulog at sinundan iyon ng malakas na ulan. Kaya pala mahamog at makulimlim ang labas dahil sa maulap na kalangitan na nagbabadya sa pangit na panahon. Roaring thunder make her leap and shiver. Her soft little curves hunch in Seventh's mascular body, afraid of the jolt of the clouds while he's holding her tight, protecting her and caging her in his arms.The heat from his manly built sip through down her spine as boiling water molten a black brewed coffee. Soothing her nervousness and comforting the afraid smitten inside her. Para siyang inaalo ng init ng katawan nito kaya unti unting nawala ang atensyon niya sa galit na kalangita
NANG MAGSALUBONG ang kanilang mga tingin ay mas lalong nag-abalang ang init na kanyang nararamdaman. Ang mga mata nito ay bumaba sa kanyang kahubdan at bahagyang natigilan ang binata. Akmang bubuka ang mga labi nito upang magsalita ngunit agad niyang hinila ang batok ni Syete at nilamukos ng halik ang basa nitong labi. Sabik na sabik siyang kinagat kagat ang labi at sinipsip. Hindi na siya makapag-isip ng tama dahil gustong gusto niyang mawala ang init ng katawan. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay nito at ipinatong sa tayong tayo niyang dibdib. Para siyang may hinahabol dahil sa kabila ng hingal ay nagpatuloy siya sa ginagawa. Halos maubusan na siya ng hangin.Siya mismong ang nagpisil ng katigas nitong kamay sa kanyang dibdig pero dumulas ang kamay nito na akala niya ay hahaplos din pabalik sa kanya. Pilit itong humihiwalay sa kanyang halik pero mas idinidiin niya ang labi.Humawak ito sa kanyang magkabilang braso upang ilayo ang hubad n
MAAGANG nagising si Mari, nakatulala sa kawalan. Pinag-iisipan kung uuwi na siya. Nandoon na naman ang takot niya, paano kung balikan na naman siya ng mga taong humahabol sa kanya? Hindi niya alam ang pakay ng mga ito. Baka maulit na naman ang nangyari sa kanya noon. Hindi siya papayag.Humugot siya ng malalim na hininga. Nakarinig siya ng katok kaya napalingon. Nakangiting si Syete ang dumungaw sa pinto. Dagdag ang binata sa isipin niya, hindi niya alam kung bakit napakabait nito. May mga tao pala talagang parang Santo ang kabaitan. "Breakfast is ready, kain na."Nakatitig lamang siya sa mga mata nitong sumasabay sa pagngiti. Sa ngiti nito walang mag-aakalang may masakit na pinagdaanan. Sana kaya ka ring magpanggap na masaya. Tumayo siya. Naglakad papalapit dito. Hindi na siya takot na lapitan ito dahil parang pati langaw hindi ito papatay. "Pwede mo ba akong gawing katulong dito? Hardenera? Malaki naman ang bahay mo tapos parang lagi kang busy
NAGTITIMPLA siya ng kape nang pumasok si Princess sa kusina. Inalis niya ang tingin dito, ayaw niyang magkasala sa kapwa. Totoong naiinis siya dito at hindi mabuti iyon, wala naman itong kasalanan sa kanya. Basta, hindi niya lang mapigilan. "Wow, black coffee." Lumapit ito sa kanya. "Ang bango naman niyan, masarap ba siya? Hindi pa kasi ako nakakatikim niyan e. Mom won't allow me."Mem wen't ellew me, sa isipan niya. Naiinis siya sa conyo nitong salita, hindi nalang ideritso kung tagalog o english. Ang sakit sa ilong pinaghahalo. Feeling close. Simula kahapon pa ito lapit ng lapit sa kanya, kung hindi tango ay isang salita lang ang sagot niya sa mga sinasabi nito. Mabait naman ito pero hindi niya gusto ang presensya nito. Pangit ang tingin niya sa ugali nito dahil sa ginawa kay Syete. Tumango siya. Napanguso ito, sumandal sa sink malapit sa kanya. Humalikipkip. Sa gilid ng mata niya sinusundan ang mga galaw nito."Why are you mad
"SYETE? Nasaan ka?" Walang sumagot. Ilang ulit siyang kumatok pero wala pa rin. Pinihit niya ang door knob, bukas iyon kaya dahan dahan siyang pumasok. Inilibot niya ang tingin sa buong silid. Hindi niya ito nakita. Bukas ang laptop nito na nasa gitna ng kama. Nakarinig siya ng lagaslas ng tubig, humakbang siya papalapit sa isa pang pinto kung saan nanggagaling ang ingay. Akmang bubuksan niya iyon nang mauna itong buksan ng tao sa loob. Si Syete. Nanlaki ang mga mata niya.Labis ang gulat niya nang makita ang hubad nitong katawan. Walang saplot ni isa, malinaw na malinaw sa kanyang paningin ang kabuuhan nito. Pati ang pagkalalaki nito na nakaturo sa kanya. Nakaturo sa'kin? "Bakit ako?" nausal niya. Naging blangko ang isip niya, hindi malaman ang dapat na gawin. Naikuyom niya ang mga kamao sa sobrang kaba. "Sa shopee pi pi pi pi Ang dami mi mi mi mi. Bumili li li li li," hindi niya namalayan na sa sobrang kaba kinakanta na niya ang isang online
NGITING ngiti siya nang makitang papasok si Syete. Tama nga si Princess na babalik ito sa tanghali. Kung galit ito ay hindi niya alam. Mukha namang okay ang aura maliban sa seryosong mukha. "Ready na po ang lunch, Sir," pormal niyang sabi. Kahit na ayos na ang pakiramdam niya sa mga sinabi nito ay gusto niya pa ring pangatawanan na katulong lang siya ang walang lugar sa buhay nito. Tanggap niya kahit masakit.Tango lang ang natanggap niyang sagot. Ngumiti pa rin siya. Sumunod siya nang maglakad ito patungo sa dinning. Hindi niya makita si Princess matapos nitong sagutin ang tawag ng asawa. Tumikhim siya, kumuha ng plato para sa amo at ihinanda ito ng maiinom.Tamihik sila pareho, tanging kaluslos ng mga galaw niya lang ang maririnig. Gusto niyang kausapin ito pero mukhang mapapahiya siya. Baka pagsalitaan na naman siya nito ng hindi maganda."Where's Princess?" basag nito sa katahimikan. Muntik siyang mapaigtad sa gulat dahil sa bigla bigla nito
"WE HAVE to go," imporma ni Uno. Dala nito ang mga gamit nilang mag-asawa habang silang dalawa ni Syete ay nakasunod dito. "Ingat ho kayo," sabi niya at ngumiti pero agad ding umiwas nang mapansin ang masamang tingin ni Syete sa kuya nito. Humawak siya sa braso ni Syete at hindi na tumingin, ibinaling niya ang atensyon ng Princess. "Mamimiss kita."Naluluha itong yumakap sa kanya. "Kapag bumalik na kayo ng Maynila bisita kayo sa house namin, okay? Take care of Pitong Bansot, he's mabait but full of kaartehan sa katawan." Pareho silang natawa. Parang wala sa harapan nila ang pinag-uusapan. Noon naiinis siya kay Princess dahil sa pananakit nito kay Syete pero nang makasama niya ito at nakita kung gaano nito kamahal si Uno ay naiintindihan na niya ang sitwasyon. Kitang kita ang saya sa mata ng mga ito kapag tumitingin sa isa't isa. Dalangin niya na balang araw maging gan'on din sila. "Hindi kami babalik ng Maynila, we will stary her