Third Person's Point of View"Kanina ka pa gising? Nakatulog ka sa biyahe kaya hindi na kita ginising pa. Mukhang napagod ka sa lakad natin na ikaw lang din naman ang nagyaya," wika pa ni Taylor na siyang mahinang ikinahagikhik ni Kristen."Wait, where's my stuff toy?" kapagkuwan ay pagtatanong ni Kristen kay Taylor.Napapatayo naman si Taylor at saka itinuro ang stuffed toy na nasa kama niya."There. Kunin mo na at nang maihatid na kita sa kuwarto mo. Baka kanina ka pa hinahanap ng mama mo---"Bago paman makapagtapos sa pagsasalita si Taylor ay nakita niya ang pagtingil ni Kristen sa paglalakad, bagay na siyang ikinakunot ng noo ni Taylor."What's wrong? Is there any problem?" pagtatanong ni Taylor nang makita ang pag-aalala sa mukha ng bata."I forgot to tell mama that I already got home! Baka nag-aalala na 'yon," wika pa ni Kristen at saka tumakbo sa kama para kunin ang stuffed toy bago tumakbo papunta sa pintuan."Wait! I got you something here," natataranta namang pagsunod ni Tay
[Yang, you already have your ticket for tonight's concert, do you?]From giving an outlook to my cafe's menu list, I shifted my gaze at my phone at the side of the menu. It was Rachel, one of my bestfriend, who called a minute ago.I pick up the phone and set it near my ear. "Wala," simpleng sagot ko.[What?!]Bahagya akong napapikit sa biglaang pagsigaw niya.[Bakit wala?]Ngumisi ako. "Kasi wala," pambabara ko.[Yang...] She sounded like she's threatening me for being sarcastic.Mukhang galit na yata ang bestfriend ko.I took out a soft chuckle. "Just kidding. Para kang tanga riyan. Naninigaw ka para lang sa ticket ng concert?"I can see her rolling her eyes off me. [Bakit nga wala?]It's my turn to roll my eyes, kahit hindi niya naman nakikita 'yon. "Kasi hindi ako bumili."[What?!]Nagsalubong ang kilay ko. "Rachel, don't shout over phone!" panininghal ko sa kaibigan.[Bakit hindi ka bumili?] pambabaliwala niya sa sigaw ko.Napairap ako. "I already told you, wala akong panahon sa
"Are you okay?"Napalingon ako sa dalawang kaibigan ko. They are all worried like hell.Nagpeke ako ng masiglang tawa. "Okay nga lang ako," pangungumbinsi ko sa kanila.They made a face."Yeah, right. You cried earlier while staring at your thick-faced, jerk ex-boyfriend. I can say you're totally okay," Rachel says sarcastically.Binatukan siya ni Allyson dahilan para samaan niya ng tingin ang huli."Ano? Nagsasabi lang ako ng totoo! Palagi niyang sinasabing nakamove on na siya pero ngayong nakita na niya ang putanginang ex niya, umiiyak siya!"Hello, nandito ako sa harap niyo!"At ikaw!" Tinuro ako ni Rachel. Nilapitan niya ako at mahinang hinampas. "Gaga ka! 'Wag mong ipakita sa kanya na umiiyak ka na naman dahil sa kanya, lalaki lang ulo no'n!""Tsh!"Pinanlakhan niya ako nang mata. "'Wag mo 'kong maungot-ungot diyan! Sinasabi ko sa 'yo, Rhea Kirstie, kapag umiyak ka pa sa harap ng putanginang lalaking 'yon, sasampalin kita ng paulit-ulit hanggang sa matauhan ka!"Binatukan siya ni
FlashbackRachel's debut is coming so soon. And I was invited, of course, I am one of her bestfriends. I was invited not just as a normal guest, but as one of her 18 candles.For a low class person like me, I was excited to attend an important, grand event like this. I have never imagined to be part of a grand event, all thanks to Rachel, she made my dream come true.Present at active ako sa lahat nang practice para sa cotillion. Gustong-gusto ko ang pakiramdam na isinasayaw ng labing-walong lalaki. Pakiramdam ko, isa narin ako sa nagbirthday.And today, the big day for all of us, especially to Rachel, I was crying like a fool. Hindi ako ang nagbirthday pero ako ang umiyak nang umiyak."Gaga!" Rachel jokingly hit me. She was all teary-eyed. "Kung makaiyak ka riyan, parang ikaw ang nagbirthday, ha?"Napanguso ako sa sinabi niya. "Bruha ka, kaya umiiyak ako ngayon kasi hindi ako makapaniwala na matanda ka na," pagbibiro ko sa kanya.Kaagad niya akong hinampas dahilan para magtawanan kam
Tumingin ba talaga siya sa 'kin? O assuming lang talaga ako?Napatingin ako kina Rachel at Allyson nang biglaan nila akong niyugyog, nakangisi na tila kinikilig."O, my god!" tili ni Rachel. "Mukhang may gusto sa 'yo yung pinsan ko!"Agaran akong napapaiwas ng tingin sa kanila. "Wala 'yan," namumulang sabi ko, umaaktong hindi naniniwala kahit ang totoo ay nag-a-assume din akong sa akin nga siya nakatingin."Anong wala?" Hinampas ako ni Rachel. "'Wag ako ang kontrahin mo dahil expert ako riyan," pagmamalaki niya."Papa'nong expert ka riyan, e, wala ka ngang jowa?" panunukso ko sa kanya.Pinanlakhan niya ako ng mata. "Wala nga akong jowa pero alam na alam ko ang mga bagay na 'yan." Pinanlisikan niya ako ng mata. "Aba, pinapangalandakan mo talagang wala akong jowa, ah?"Napatawa kami ni Allyson."Oh, edi umamin ka rin na wala ka ngang jowa," nakatawang sabi ni Ally.Hinagisan siya ng bulaklak ni Rachel na nadampot niya sa mesa. "Gaga ka!""Oh well," nakangising sabi ni Allyson. "Thanks fo
Note:This is the chapter 4. Nagkamali ako sa pagpindot kahapon kaya yung chapter 4 sana ay na-upload ko sa chapter 3.PS: The content of chapter 3 is still on review.________Did I already told all of you that after Taylor left me, hindi ko na ginamit ang kuwartong 'to? It suffocates me, and I always remember him in every corner of my room. Everytime I tried to sleep on my bed here in my room, I always ended up crying. Hanggang sa umulit nang umulit. Naaawa na nga sila mama sa 'kin, e. That's why I decided to leave and buy a condo unit for myself. Nakatulong naman dahil medyo nakakalimutan ko siya.Pumikit ako nang maalala na naman ang nakaraan. Huminga ako nang malalim. Rhea, kaya mo 'to.Dahan-dahan kong binuksan ang pinto nang kuwarto ko. Inilibot ko ang paningin ko. A single tear has tried to wet up my eyes again. How I missed my room. Ganoon parin ang kuwarto ko. Kung paano ito nakaayos noong umalis ako, ganoon parin ito ngayon. Kahit wala nang gumagamit nito, malinis parin. Mu
I don't know how I slept that night. His voice kept on running through my head. Kahit anong gawin kong pagpikit, hindi ako makatulog dahil sa boses ng putanginang lalaking 'yon.Pupungas-pungas akong naglakad pababa. Wala na si Kristen sa tabi ko nang magising ako, so I assume she's with my mother.I hope so."Mama!"I immediately look at the kitchen and saw her sitting on a high chair. She was wearing a wide, happy smile while waving her cute hands at me. I smiled back at her before walking my way to her."Good morning, sweetie," bati ko sa kanya bago ko siya hinalikan sa pisnge.Pangisi-ngisi siyang tumingala sa akin na siyang nagpangisi sa akin. "You're that happy, huh?" Umupo ako sa tabi niya.Tumango siya sa akin. "I made cookies for you, Mama."Napanganga ako sa sinabi niya. "Wow," tanging komento ko habang nakangiti. "You did?""Yeah," tumatango-tangong sagot niya. Tumingin siya kay Mama na nakangiti na sa amin ngayon. "Lola Ma helped me do it."Nakangiti akong tumingin kay Mam
Kasalukuyan akong nakaharap sa isang customer nang marinig kong tumunog ang chain, nagpapahiwatig na may bagong dumating na customer.Biglaan akong napatingin doon at halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang makita kung sino iyon. It was Taylor.What is he doing here?Tulad ko ay gulat din siyang nakatingin sa akin. What a small world."Taylor, ano, tutunganga ka nalang diyan?" komento ng isa niyang kasamahan. They were consists of five. I wonder who are they in his life. Friends? Workmates?Like you care, Rhea Kirstie, huh?"One cappuccino and a slice of walnut cake, please."Napatingin ako sa taong nagsalita. Shoot! May customer pa pala akong inasikaso. Taylor, you're such a distraction!Habang hinahanda ang order ng lalaki, nakasunod ang paningin ko sa mga ginagawa ni Taylor. Hindi ko alam kung dahil ba sa inis na nandito siya o ano kaya tinitingnan ko ang mga ginagawa niya. Ah, ewan!Kaagad kong ibinigay ang order ng lalaki. Matapos n'yon ay nakita ko kaagad na nagtaas ng kamay s