Chapter 04

CHAPTER 04: La Castellia

V P.O.V

Pagak akong natawa sa sinabi ni Travis. "Don't bullsh*t with me, Travis." Napatiim bagang ako. Hindi ko alam kung bakit nasasabi nilang nawawala ang kapatid ko e' samantalang kahahatid ko lang sa kanya.

"Hindi ito joke, V. Totoo ang sinasabi ko, bakit hindi mo itanong kay Shawn?" umiling ako sa kanya.

"That's bullsh*t! Jahari is with me. Siya ang kasama kong umuwi, kaya papaano niyo nasabi na nawawala siya? E' kasama sama ko nga siya sa Europa!"

Nanlaki ang mata ni Machanidas. "W-What?! S-She's with you? That's impossible, V! Hindi papayag at kukunin ni Jas ang misyon na binigay sa kanya, kung totoo nga na si Jahari ang kasama mo! Kilala mo si Jas, ang pinsan mo." Napakuyom ako ng kamao. Galit akong napatayo, natahimik sila nang suntukin ko ang lamesa.

"Are you saying nababaliw ako?"

"Does not what I mean—"

"Let's go to her room then! At nang makita niyo kung ibang tao ang nakasama ko!" napatiim bagang ako nang tumayo si Travis, kita ko pa ang paghila sa kanya ni Aiken pero hindi nagpatinag ang aking pinsan.

Salubong ang kilay ko habang kinakatok ang pintuan ni Jahari. Maka ilang beses ko ng pinindot ang doorbell niya, maybe she is resting now. Ayaw ko sana siyang abalahin, but I need to prove them that she is not a fake. Agad nawala ang pagkakakunot noo ko nang makita ang pagod niyang mukha.

"What is it, Kuya?" papikit pikit pa ang mata niya. Agad ko siyang nilapitan at hinawakan sa braso. Nang mapansin niya yata na hindi lang ako ang nasa harap ng unit niya, agad nanlaki ang mata niya nang makita ang aking mga kasama. Saglit lamang ang pagkagulat niya, agad tumalim ang mata ni Jahari. "Ano? Iinom na naman ba kayo?" may kung ano siyang sinilip sa aking likuran. "You even ask my girl to be with you, tsk! Ginugulo niyo ang tahimik na pagtulog ko!" asik niya sa kanila. Ilang saglit kaming natahimik, saka lang nabasag ang katahimikan sa pagtawa bigla ni Aiken.

"Grabe naman JL! Hindi ba puwedeng na miss ka lang namin, musta ang Europa? Ikaw talaga, ang hilig mong tumakas ng wala sa oras."

Jahari rolled her eyes at him. "Tigilan mo nga ako sa pangbubula mo, Isquierdo." Ngumuso si Jahari sa akin. "What brings you here ba? Sarap ng tulog ko e'." napabuntong hininga ako sa sinabi niya. Lumapit pa ako sa kanya at ginulo ang kanyang buhok.

"It's nothing, I am just checking on you. Aalis na rin kami." Tumango siya sa akin. Muli ko siyang nginitian at hindi ko napigilang yakapin siya, hindi ko itatanggi na bahagya akong nangamba at nag-aalala sa sinabi kanina ni Trav at Sai. Nung bata si Jahari, may isang La Familia Mafia na galing Europa ang siyang nagtangkang kunin siya. Kung hindi dahil kay Jas ay nakuha sana siya, at hindi lamang iisang beses nangyari iyon kahit sa pagtanda ay may mga nagtangka pa ring kunin siya.

Nang bumitaw ako sa yakapan namin ay may isa akong napansin. Ibang pabango ang gamit niya kaysa sa pabangong gamit niya kanina. Pero kahit saang banda ko naman siya pakatitigan, tiyak kong ang kapatid ko ang aking nasa harapan.

 Saidon Arguillan  P.O.V

Kita ko ang paghilamos ni Trav sa kanyang mukha habang nagkakausap sila ni V. Alam ko namang napaka imposible ang sinasabi ni Trav, that Jahari is missing. Pero ngayon na magkasama silang mag kapatid, naibsan ang aking kaba ngayong malamang okay nga si Jahari. Pero hanggat hindi ko nakikita si Divina, iisipin ko pa ring nasa hindi magandang estado ang kinalalagyan ng kapatid ko. Naroon pa rin kasi ang pakiramdam na naniniwala ako kay Trav, siyempre magkambal kami. Nararamdaman ko ang nararamdaman niya, napapansin ko ang mga bagay na napapansin niya. Pero hindi sa lahat ng pagkakataon ay nararamdaman at napapansin ko ang mga bagay na meron siya.

Hinayaan ko silang mag usap na dalawa. "You're okay now? Hindi ka ba na homesick sa Europa?" rinig kong tanong ni Luca kay Jahari. Tumango si Jahari sa kanya, kahit saan banda ko siya tignan. Talagang si Jahari ang nasa harap namin mismo, kaya hindi ko alam kung paano at bakit nagtataka si Trav sa presensya niya.

Napatingala ako sa kalangitan, makulimlim. Uulan pa yata, napabuntong hininga ako. Hanggat wala pa rin signal akong nakukuha kay Jas, we can't be sure that she is safe. After all, the University isn't a second home at all not for someone else but for me is it.

Travis Blade Sirius Arguillan P.O.V

"Stop it, Trav. You see her! You already know what it's mean, hindi totoo ang nakuha mong lead. Why would Jas risk her life by taking a mission, kung kasama ko naman si Jahari? Do you think I'll let history repeat itself? No. I wouldn't let them capture her again. Not that I am now as strong as them."

"I know, V. Maging ako rin, ayokong mangyari muli ang nakaraang pilit nating ibinabaon na sa limot. Pero ngayong wala akong kahit balita o signals man na makuha kay Jas. Hindi ako mapanatag, you know how we don't trust the administration. We just want Jas to be a normal girl who is successful one, alam mo kung gaano namin kagusto siyang ilayo sa mundong tinatahak natin mismo. Pero, V...paano kung totoo? Paano kung totoo? Na mangyayari na naman ang gulong...dadanak ang dugo." napakuyom ng kamao si V. Sinundan ko ang paningin niya, napunta ang mata niya sa aming mga kasama. Mga taong bumubuo sa Costellano Family sa La Mafia Elitia.

"Hindi ko masabi ang tiyak na puwedeng mangyari, Travis. Pero kung sakali mang dadanak ang dugo, titiyakin kung kahit sa inyo ay walang masasaktan." He tapped my shoulder. "Don't think about it, gagawa ako ng hakbang. We can get the answers you want, uuwi ako mamaya mismo." Mariin ang pagkakatingin niya sa akin.

Tumango ako sa kanya, at bahagya akong kumalma dahil sa sinabi niya. Hindi na ako nagtagal sa unit ni Jahari, mas nauna ako sa kanilang lahat umuwi. Sana nga lang ay mali lang ako, na nasa panganib ang kapatid ko. Hindi ko kakayanin kung may mangyari masama ulit sa kanya. Hindi ko kakayanin pa.

Elora Genesis Vernon's P.O.V

Sa aming walo, ako lang ang tahimik sa lahat. Even though I am part of the La Mafia Elitia, I am not so close to them. Maybe because I am part of the elite, too feminine, and they are born as ruthless and braver ones...the mafia. Kaya siguro kahit anong pilit kong makisama sa kanila, yes, we do the training, we do the things they likely doo too. But as long as I want to be with them, fit into the group. I am still like this, shy and just observing them quietly.

"You good?" Gab smiling at me pretty. Tumango lang ako sa kanya. "Ayos lang naman yata na umalis na tayo, I think agenda for today isn't serious at all. Maybe one of the wrongdoings we did need to address." Nagkibit balikat siya sa akin. "Kaya kung gusto mong bumalik, just tell me."

"It's okay, I don't have important things to do."

"Oh, ikaw bahala." Tumango tango siya. Agad kaming natahimik nang pumasok si V, halatang wala sa timpla.

"Don't bullsh*t with me, Travis." And here we are, in Jahari unit. Napatunayan namang si Jahari nga ang nasa harap namin. That Trav is just mistaken. Na magkasama naman pala si V at Jahari sa Europa, just Jahari habit all the time. Kapag may alitan sila ng Papa niya. She escaped, and yes, it was not good idea out of the history they have.

Ilang oras rin nanatili kasama namin sa unit ang mga lalaki. Mas nauna nang umuwi si Travis sa amin, I'm good being with them as long as they wouldn't not open a topic that made me uncomfortable, I'm good. But a few years with them, they familiarize me now. Ilang bote na nang alak ang nabuksan nila but they are still alive and kicking, para lang silang umiinom ng tubig.

"No, I just take two bottles for tonight," I said when Luca extended a bottle to my hands. "Uuwi na rin ako mamaya."

"Hatid na kita?" aniya pa.

"Para ka namang tanga, Luca. E' nasa itaas na palapag lang naman si Elora." Wika ni Aiken na tinawanan pa si Luca.

"Gago! Manahimik ka nga lang diyan mismo!"

"Sus! Di pa kasi ligawan, to-torpe torpe pa e', wala ka namang bayag!" tinakpan ni Gab ang bunganga niya, nang muntik na niyang maibuga ang alak na nasa bibig niya. Pero ang mga lalaki hindi nag paawat at mas ininis pa si Luca, pero pansin ko ang pagiging tahimik ni Lazaruz. Is not that he isn't quite at all, pansin at nakikita ko naman ang pag ka jolly niya kapag nagsama sama sila. But if I'm with them, his quiet. Minsan naiisip ko tuloy, he doesn't like me.

And I am not sad nor questioning what he feels about me. It's just that, it was normal to have people that don't like you. We are not obliged to be like everyone else. I know. "Tangina mo Isquierdo!"

Puno ng halakhak ang silid ng ilang minuto. Nang mapunta na sa misyon ang kanilang usapan, doon na ako nagpasyang tumayo at magpaalam. Gab insisted na ihatid ako kahit sa labas lang, pero agad akong tumanggi sa kanya. Hindi naman siya nangulit o ano pa. Alam naman niya sigurong kung ano ang sinabi ko ay iyon ang aking gusto.

Hindi ko na inabala ang mga lalaki, tinangunan lamang ako ni Jahari nang makita ang pasimpleng hakbang ko. The boys are kinda drunk now, and it's late kaya hindi na ako nagtagal pa. Nang pasara na ang pinto ng elevator, ay saktong may pumigil, pagtingin ko si Lazarus. Tumikhim ako at kahit medyo naiilang, I smiled at him.

"You're going home?" tanong ko sa kanya. Nagkasalubong ang aming mga mata gawa ng pinto ng elevator, na puwede pang gawing salamin, na siyang ginagawa minsan ni Gab kapag kami kaming lang.

Napamulsa si Lazaruz, naiilang man sa malalim at mariin na pagtitig niya sa akin. Hindi ko magawang ilihis ang tingin, and the truth is I find it interesting...whenever I saw him looking at me deeply...and piercingly. Na para bang sa mata niya, isang hindi ko mahinuha na sa magaan na paraan ako hinihila.

I don't know...I-I can't explain what it is. "Yeah." He coldly answers me.

Lazarus is mysterious to me, and the elements towering inside me... are mysterious too. And it would stay like that as it should too. Hindi na ako nagtanong pa sa naging sagot niya, tahimik akong lumabas at hindi siya binalikan ng tingin nang tumigil na ang elevator sa aking palapag. Ngunit ganun na lamang ang pag tigil ng mundo ko nang makatanggap ng mensahe mula sa kanya, sa kauna unahang pagkakataon pa. Ganito pala ang feeling ng makatanggap ng message mula sa kanya.

From Lazarus:

Goodnight, Gen.

Gen, short for my second name which is Genesis. I smiled and typed.

To Lazarus:

Goodnight, Harlow :)

Panandalian lang ang ngiti sa aking labi, when I saw the unread message in the chat box. A message from my stepmother. I didn't dare to open it, I had a bad feeling—no, I always do. I always have a bad feeling when it comes to her.

Divina Jaslene Prado P.O.V

Nagising akong rinig pa rin ang pagsayaw at pagkanta ng karagatan. Ngunit sa pagkakataong 'to, ramdam ko...alam ko na wala na ako sa barko. Agad akong umupo, tatlong segundo yata ako natigilan nang mapagtantong wala ng kahit anong bagay na pumipigil sa katawan ko.

Tinanggal na nila ang tali sa kamay at paa ko. Wala akong sinayang na panahon, kinilatis ko agad ang kuwartong kinaroroonan ko. Pagtingala ko pay lang ay isang camera na agad ang aking nakita.

Of course, Jas. Would they easily give you what you want? I raised my middle finger at the camera when it moved to the sideway of my profile. Hindi na rin ako nagulat nang makarinig ng baritonong boses sa apat na sulok ng kuwartong kinaroroonan ko.

"Good morning, madam." Kasabay nang paghila ko sa kurtina ay ang pagbati sa akin ng tauhan pa yata ng taong siyang may pakana sa paglayo ko sa Calle Le Granda. Laglag ang aking panga nang makita ang labas, wala ng humpay na karagatan ang aking nakikita.

"Where the f*ck I am?!" hindi ako nakuntento at inilabas ko ang ulo ko. Dahil sa ginawa ko ay nakita ko ang mga lalaking kasama ko sa barko, happily taking their breakfast. They wave their hands when they saw me looking at them. "Where the f*ck I am?!" sigaw ko.

Tulala lang naman nila akong tinignan. Agad akong tumingin sa aking likuran nang may tumikhim, salubong ang mga kilay kong humarap. At tumigil ang mundo ko at mas lalo akong naguluhan nang para bang pinagbiyak na bunga ang nasa harap ko.

"Welcome to La Castellia, mi amore."

Umiling iling ako. Tang*na hindi naman siya 'to hindi ba? Hindi siya 'to…hindi ito ang lalaking nasa diyaryo, hindi ba? Ano namang kailangan nito sa akin? 

"I-ikaw!" turo ko sa kanya. Bahagyang nanginig pa ang daliri ko sa pag turo sa kanya, tang*na naman kasi bakit kasi ako pa? Bakit siya pa? “W-what do you want from me?” nauutal na wika ko.

Tang*na, pinakakatakutan ‘to e’. Ni wala ngang gustong bumili sa diyaryo noon dahil siya ang laman ng balita, tapos todo iwas labas pa ako noon…tapos makakaharap ko lang pala siya sa ganitong pagkakataon! Ano bang kamalasang dumapo sa akin?!

Umatras ako nang sinubukan niyang humakbang sa akin. Tumigil rin siya sa paghakbang nang mapansin ang aking ginawa, napamulsa siya at pinakatitigan ako ng matagal. "What do you think about marrying me?" Laglag ang panga ko sa sinabi niya.

"W-What?!"