Prologue

“I’ll be back soon. *Thank u so much for everything. Just, wait for me.”

It’s been 2 years and I haven’t heard from him since.

How is he? Is he okay? Is he married already? Or turned out gay or something?

I’m not sure about the gay part. He was so manly and handsome back then. But what if? Hays, this 5 am thoughts.

Asan na kaya si Dimitri? Pagkatapos ng lahat lahat? Kinalimutan na niya ako ng tuluyan? Paano na yung pangako niya?

Di ko maiwasang magtananong sa kawalan. Uso naman social media at amfee na ang internet dito sa pilipinas pero bakit ganon? Di ko mahagilap ang social media accounts ng lalaking yun.

O baka naman patay na siya? Jusko naman! Wag naman sana! Magbabayad pa daw siya sa akin ng utang niya. Sayang naman yun pagnagkataon.

Dalawang taon ng lumipas pero di parin siya nagparamdam. Mga huling habilin niya “just wait for me”.

Luh? Asan ako mag hihintay? Saang parte ba ako mag hihintay? Anong concept ang hihintayin ko?

Noong andito siya wala naman kaming naging espesyal na koneksyon, isang buwan ko siyang nakasama, inaruga at inintindi.

Sa sobrang gwapo niya at di maikakailang dayuhan siya mula ulo hanggang paa, hanggang ngayon di ko alam kung ano ang dahilan ng kanyang pagkaligaw sa lugar namin at bakit ganoon ang kanyang naging sitwasyon ng mga oras na iyon at kung bakit sa dinami-daming tao sa mundo, ako ang pinagkatiwalaan niya.