Nakauwi na kami dahil may mga pasok pa kami – well, sila. Dahil Christmas season naman ngayon. Pero nasa school ako para sa enrollment for second semester."Cali!" Napatingin ako sa likod ko at nakita ko si Jacob. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makapunta sa cashier. Sumunod naman si Jacob saakin, at Hinayaan ko nalang. "This or this?" Pinakita ni Jacob saakin ang cellphone niya na may picture ng damit na pambata at laruan. "Alam mo Jacob, afford mo naman e. Why not buy all?" Iritableng kong sabi sa kanya. "Aga-aga e ang sungit." Napatigil ako, huminga ng malalim bago ko siya harapin."Sorry, okay? Meron kasi ako. Nawawala ako sa mood kapag meron ako. Okay?" Tumango naman ito. Kaya naglakad ako ulit cashier, para magbayad ng full tuition. Isasali ko na kay Axel dahil busy ulit ito sa trabaho. "Wala sa mood kasi walang baby?" Napatigil ulit ako at sinipa siya sa kanyang paa. Napahawak ito sa kanyang paa habang d*******g sa sakit. Sinamaan niya ako ng tingin. At sinamaan

AXEL Napahilot ako ng sentido ko nang makatanggap ng report na nagkaroon ng aksidente sa construction site na pinapatayong building ni Yerin para sa new branch niya dito sa Pinas. “What happened, Axel?” Yerin barged into my office room, her voice is rising, but her expression remains calm. Yet, I can feel that she’s worried. I know, even I, worried too. Not because of the accident happened at the site, but to my future with Cali. Nakakatawang isip na lahat ng ito ginagawa ko para lamang kay Cali, hindi sa sarili, hindi para sa pamilya. “I haven’t received a full report, Rin. But I think there’s something wrong with the materials used.” Naningkit ang mga mata ni Yerin. “Bakit mo naman nasabi?” Huminga ako ng malalim. “The building collapsed.” Tumaas ang kilay nito. “Elaborate, Axel. Hindi ako engineer para maintindihan kaagad ang issues.” “The material used were light. Nagpa-investigate na ako dahil ni kailanman naging mahigpit ako sa materials budget. Kaya hindi ko maintindihan ku

CALI I left home. I may leave home, but my heart is with him. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko kung bakit nagawa kong iwan si Axel. Sobrang sakit, akala ko kakayanin ko. Pero nang malaman na may tinatago saakin si Axel, 'yun ang pinakamasakit. Akala ko kasi wala ng taguan ng sekreto. Nag-antay akong sabihin niya saakin, pero tangina. Nataga niya saakin iyon sa loob ng tatlong taon. "Cali, we're here." Napatingin ako sa labas at nakita kong nasa condo na kami ni Cici. I chose to stay here. Malakas ang kutob kong may alam din si Yerin. Ayoko muna silang makasama. Gusto kong mapag-isa. Kinuha ni Gian si Luna saakin para makalakad ako ng maayos. "Alam niyo ba ito, Gian, Jacob?" Tanong ko sa kanilang dalawa, napayuko si Gian, feeling guilty, while Jacob stared at me without even blinking. "Alam mo, Gian, pero hindi mo sinabihan si Axel?" Actually, pagod na akong magsalita, pero gusto ko parin malaman. "I already know, noong panahong naabutan ka ni Axel na kasabay si Jack,

YERINYakap ako ni Ash habang pinapakalma ako sa pag-iyak. Sobrang sakit na talikuran ako ni Cali. No, hindi niya naman ako tinalikuran talaga, he just needs a break, a space, a rest from everything.Naiintindihan ko naman siya. Lalo na sinisisi niya ang kanyang sarili sa lahat ng mga nangyayari."Ihahatid na kita," Asher offered. Umiling ako at tumingin kay Tita Anna na hindi parin nagigising hanggang ngayon."I'll stay here for a while, Ash. Kung may lakad ka, then you need to go now." Kumawala ako sa pagkakayakap ko sa kanya at kinuha ang panyo na nasa bag ko.Hindi ko man tinitignan si Ash, alam kong nag-aalala ito saakin."Go, Ash. I'm really fine. Gusto ko lang ding makapag-isa." Tumango ito at lumakad na palayo saakin. Mabibigat ang bawat hakbang ni Ash. Alam kong wala pa itong tulog dahil sa kakabantay kay Tita Anna.Tumunog ang cellphone ko at nakita kong tumatawag si Jacob."Yes?" Tanong ko ng masagot ko ang tawag nito.[Do you know where's Cali?] nag-aalala ang boses nito. H

YERIN - two years later - "Yerin! Bilisan mo! Male-late tayo!" Sigaw ni Cici. Tinapos ko ang paglalagay ng face powder at nang okay na ang mukha ko ay tinalian ko ang buhok ko at kinuha ang cellphone at bag ko. "Coming!" Sigaw ko. Paglabas ko ng kwarto ay nakita ko si Gian, Isa at Patrick. "Kailangan talaga magpaganda?" Tanong ni Gian, "In-lab ka na naman sakin?" Sabi ko kay Gian at niyakap niya naman ako. Sobrang lapit nito saakin at konti nalang ay mahahalikan na niya ako. Ningitian ko ito at sinipa ang bayag niya. Napasigaw naman si Gian sa sakit at natawa lang sila sa ginawa ko. Hindi talaga kami talo. Ilang beses na nagtapat si Gian saakin, pero hindi ko talaga magawang suklian ang pagmamahal nito, dahil si Ash parin ang nasa puso ko. Oo, ka