BrainnaKung malamig ang hangin sa araw ay doble naman ang lamig sa gabi. Nakasuot na nga akong makapal na sweater ay nararamdaman ko pa rin ang lamig sa aking katawan. Ngunit kahit nakakapanginig ang lamig ay masarap pa rin sa pakiramdam. Hindi kasi mararamdaman sa kapatagan ang ganitong pakiramdam.Nakabawas sa malamig na pakiramdam ang apoy na ginawa ng mga estudyanteng lalaki. Apat na grupo kami at sa bawat grupo ay nakapalibot sa apoy para kahit paano ay mabawasan ang lamig na nararamdaman ng bawat isa.Tahimik lamang kaming lahat habang ninanamnam ang init ns ibinibigay sa amin ng apoy mula sa naglalagablab na mga tuyong kahoy. Nakaka-bored pero walang nais na magsalita kahit isa sa amin. Kahit si Ivy na nasa grupo namin at katabi ni Dean sa pag-upo ay walang kibo lamang sa kinauupuan nito."Ma'am, ang boring naman kung mauupo lang tayo sa harapan ng at magtititigan lamang. Walang excitement," hindi nakatiis sa katahimikan na wika ni Carlo, isa sa mga kaklase ni Dean."Anong gus

Brianna"Mom, isama ninyo ako sa Manila. Ayokong maiwan dito nang mag-isa," nakikiusap na sabi ko sa Mommy ko. Pupunta sila ngayon sa Manila para makiramay at makipaglibing na rin sa pinsan ng mommy ko na namatay dahil sa atake sa puso. Ang Daddy ko ay naroon na at doon na lamang sila magkikita. Si Bryle ay isasama ni Mommy samantalang ako lamang mag-isa ang maiiwan sa bahay. May pasok kasi next day kaya hindi ako puwedeng isama nila. Ayaw ni Mommy na mag-absent ako sa klase samantalang ang kakambal ko ay wala namang pasok sa Lunes kaya puwedeng sumama. Ang kaso ako lamang ang maiiwan sa bahay namin. Nakakatakot kayang mag-isa lamang ako."Huwag kang mag-alala, Brianna. Sinabi ko na kay Amalia na sa bahay ka nila muna matutulog habang wala pa kami," nakangiting sagot ni Mommy sa akin. Nahinto ako sa pagmamarakulyo nang marinig ko ang sinabi niya."O 'ayan Ate Brin. Huwag ka nang malungkot diyan. Dapat magsaya ka pa nga dahil magkakaroon ka ng chance na makipaglapit kay Kuya Dean," nan

BriannaKinabukasan ay sinamahan ako ni Dean sa ospital para magpa-CT Scan. Lahat pala ay walang pasok at hindi lamang ang classroom ng kapatid ko. Kung alam ko lang sana ay nagpumilit ako kay Mommy na sumama sa kanila ni Bryle kahapon. Kung nakasama ako ay hindi sana ako mapapahiya ng sobra kahapon. Ngunit kung sumama naman ako ay hindi ko rin mararanasan ang aking first kiss. At kay Dean pa."Anong iniisip mo diyan? Bakit ang tahimik mo?" tanong ni Dean habang nakasakay kami ng taxi pauwi. Negative naman ang result ng CT Scan kaya hindi na kami nagtagal sa ospital. "Wala. Tinatamad lang akong magsalita," matipid kong sagot. Paano ko naman kasi aaminin sa kanya na hanggang ngayon ay nahihiya pa rin ako ng sobra dahil sa nangyari kahapon.Tinitigan niya ako bago muling nagsalita. "Hindi ka naman dating ganyan. Nakakapanibago," tila may bahid ng lungkot ang tono ng boses niya kaya napatingin ako sa kanya. "Dahil ba sa nangyari kahapo—""Inaantok ako. Matutulog na muna ako habang nasa

Brianna"Kumusta ka naman habang wala kami ng kapatid mo, Brianna?" tanong ng mommy ko habang naghahanda ng aming hapagkainan.Wednesday morning nang dumating silang tatlo pero nasa school na ako nang dumating sila kaya pag-uwi ko ay sa hapon na kami nagkita-kita."For sure, tuwang-tuwa si Ate Brin, Mom. Baka nga nahiling niya na sana ay hindi pa tayo umuwi para mas matagal pa niyang makasama si Kuya Dean," nanunuksong wika ni Bryle. "Ikaw ang nais kong hindi na umuwi rito," nakairap kong sikmat sa kapatid ko bago ko sinagot ang tanong ni Mommy. "Okay lang po, Mom. Alagang-alaga nga ako ni Tita Amalia, eh. Pero ang tagal ninyong umuwi. Akala ko nga iniwan n'yo na talaga ako rito, eh.""Daddy, ang tagal mong hindi nakauwi, ah. Hindi mo yata ako na-miss, eh," nakangusong sabi ko kay Daddy. I'm a daddy's girl. Mas strict kasi si Mommy kaysa kay Daddy. Lumapit ako kay Daddy at naglalambing na niyakap ko siya."Naaalala mo pa kaya ako?Eh, buong atensiyon mo ay nakatuon naman kay Dean," ma

BriannaMagaan ang pakiramdam ko nang magising ako nang umagang iyon. Wala man kaming opisyal na usapan ni Dean ay tila may mutual understanding naman na kami. At kuntento na ako sa ganitong sitwasyon. Ang ganda ng mood ko ay hindi nakaligtas sa matalas na pakiramdam ng mommy ko."Ang ganda ng gising mo, Anak. Siguro nanaginip ka na naman kay Dean kagabi, 'no?" nakangiting tukso ni Mommy sa akin. Kahit hindi iyon totoo ay bigla pa rin akong pinamulahan ng aking mukha dahil sumagi sa isip ko ang halik na namagitan sa amin ni Dean kagabi."Mommy naman," nakanguso kunwaring sagot ko sa kanya. Umupo na ako sa hapag-kainan at kumain ng agahan. Sa ganda ng mood ko ngayon ay kahit anong ulam ay kakainin ko."Mamamanhikan na ba tayo sa kabilang bahay, Brianna?" nakangiting tukso namn ni Daddy sa akin."Daddy, anong akala mo sa akin lalaki?" nanlalaki ang mga matang tanong ko sa daddy ko na ikinatawa niya ng malakas."Bakit, Ate Brin? Totoo naman ang itinatanong ni Daddy sa'yo, ah. Ikaw kasi a