BIGLA na namang nag-init ang sulok ng mga mata ko habang titig na titig ako sa mukha ni Midas. Tumigil siya sa paghakbang nang nasa tapat na rin siya ng bar counter—sa mismong harapan ko. Dahan-dahang sumilay ang ngiti sa mga labi niya. “I’m sorry!”When I heard what he said, I couldn’t stop my tears from falling. Ngayon ko lalo naramdaman ang pangungulila ko sa kaniya nang mahigit dalawang linggo. “Hey!”Hinawakan niya ako sa balikat ko, pero kaagad kong tinabig ang kamay niya. Tumayo ako sa puwesto ko at tumalikod sa kaniya. Dali-dali akong tumakbo palabas ng bar. “Jass Anne! Jass Anne!”Tawag sa akin ni Midas habang nagmamadali rin siyang sumunod sa akin. Pero hindi ko siya pinansin. Pero mayamaya, napahinto ako nang mahawakan niya ang braso ko.“Jass Anne!”“Jass Anne mong mukha mo!” galit na saad ko sa kaniya at mabilis ding binawi sa kaniya ang braso ko. Pero humigpit lang lalo ang pagkakahawak niya sa akin. “Let me go!”“I’m sorry!”Matalim na titig ang ipinukol ko sa kaniya

“MUKHANG masaya ka yata ngayon, amiga?” tanong sa akin ni Lailani nang malapit ito sa table ko. “May something bang nangyari para maging maganda bigla ang awra mo ngayon? Kahit hindi ka pa nagso-sorry sa akin sa pang-iiwan mo sa akin sa bar nang isang gabi.”Mas lalong lumapad ang pagkakangiti ko nang maupo na ako sa swivel chair ko. Hindi ko pinansin ang huling sinabi nito. Yeah, right. May kasalanan pa nga ako kay Lailani dahil sa pang-iiwan ko rito sa bar nang isang gabi. I forgot to call her yesterday dahil buong araw na magkasama lamang kami ni Midas. Kagabi ko lang nakita ang cellphone ko na halos tadtarin na ni Lailani sa text messages at missed calls nang gabing mawala ako sa Hang Out.Inilapag ko sa table ko ang bag ko. “Well... I’m sorry for that, bes,” wika ko. “But I’m happy right now because he’s back, Lai,” sabi ko.Seryosong tumitig ito sa akin. “Si Midas?” tanong nito.Tumango ako habang hindi pa rin nawawala ang malapad na ngiti sa mga labi ko. “Yes, bes! The night na

TAHIMIK lamang akong nakatitig sa kawalan habang hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang mga nalaman ko kanina—ang mga sinabi sa akin nang tumawag sa akin kanina. I still can’t fully comprehend that Midas is not being honest with me about who he truly is. That means, he is not really poor? He comes from a rich family based on the pictures I saw earlier. Unang beses ko pa lamang na nakita siya sa roon sa bar, maayos ang hitsura niya. Maganda ang pagkakadala niya sa simpleng suot lamang niya. Tapos ang pangalawang pagkikita namin, nang pupuntahan ko sana si Madam Nancy, pero binastos ako ng mga tambay roon sa eskwater, then he helped me again. Nang magkita kami that day, kahit nakasuot siya ng medyo maruming damit, pero ang hitsura niya, halatang hindi pang-eskwater lang. Pero hindi ko naman iyon binigyang pansin. At nang nagkakamabutihan na kami, ikinuwento niya sa akin ang tungkol sa pamilya niya. Or maybe, mayaman ang mga taong umampon sa kaniya?Napabuntong hininga ako nang malalim

SA LOOB ng isang linggo, wala akong ibang ginawa kun’di iburo ang sarili ko sa trabaho ko. Simula umaga, hanggang hapon, puro trabaho ang ginagawa ko. Somehow, I forget the pain and sadness in my heart. Pero kapag uuwi ako sa condo ko, inaatake ako ulit ng labis na kalungkutan. Nakakatulugan ko na lamang ang pag-iyak ko sa gabi. Sa loob ng isang linggo, paulit-ulit lang na ganoon ang set-up ko. Even though Sir Avram told me to take a leave from my work so I can refresh my mind, I didn’t listen to what he said. Si Lailani nga, hindi ko na rin kinakausap kapag nasa trabaho ako. Ang daming biglang nagbago sa akin simula nang gabing iyon.I lost interest in the things I used to do. I became quiet and always preferred to be alone. Even mom, has been visiting me twice here at my condo, pero hindi ko ito hinaharap para kausapin. Kasi I know, kung anu-ano na naman ang mga sasabihin nito sa akin. Mula sa pagkakaupo sa gilid ng veranda ng kuwarto ko habang nakatanaw sa payapang kalangitan, n

HALOS masira ko na ang keyboard ng desktop ko sa inis ko kay Midas. Ah! Akala niya siguro pagtitiisan ko siya bilang boss ko? No way! Ganito pala ang ugali niya? Akala ko pa naman mabait siya. Pero napakamasungit at strict naman pala! Magre-resign talaga ako! Ayokong makasama siya rito sa opisina lalo pa’t mukhang lagi kaming magbabangayan. Walang-hiya talaga ang Midas na ’yon! Siya na nga ang may kasalanan sa akin, tapos siya pa ang aasta ng ganoon?My eyes narrowed as I stared at the closed door of his office. Ugh! I still can’t believe it. I’ve been very lethargic for the past few days, maging kanina nang pumasok ako rito sa opisina. Pero ngayon naman ay biglang bumilis ang adrenaline ko nang dahil sa lalaking ’yon. Nang dahil sa inis ko sa kaniya.“Nakakaisi ka talaga, Midas!”Padabog na tumayo ako sa puwesto ko at naglakad palapit sa printer machine. I finished making my resignation letter and I will just print it to give it to him. “Ayos ka lang ba, amiga?” kunot ang noo na