"What do you mean?" tanong ni Romano kay Analyn sa mariin na tinig. Halos makita niya rin ang pagtiim ng bagang nito habang puno ng antisipasyon ang mga matang nakatitig sa kanya.Hindi makuhang sumagot si Analyn. Sa halip na magsalita ay inabot niya si Ruth na ngayon ay patuloy pa rin sa pag-iyak. Nagpabuhat kay Analyn ang kanyang anak na sa wari niya ay nasisindak pa rin sa presensiya ni Romano. Kahit paslit pa ito ay alam ni Analyn na dama nito ang galit mula sa sariling ama. Idagdag pa na nagtaas din ng tinig si Romano na sadyang nagpadagdag pa sa takot ng kanilang anak.Kinarga niya si Ruth kasabay ng akma sanang paghakbang niya paatras ng kanyang mga paa. But before Analyn could even do that, Romano reached for her left arm and stopped her to move. Dahil sa ginawa nito ay muli niyang naibaba ang kanilang anak sa may gilid ng kama na mas lalong nagpalakas sa pag-iyak nito."Ipaliwanag mo ang lahat sa akin, Analyn," anito sa galit na tinig. "What do you mean na anak mo ang batang

Matapos sabihin ni Romano kung saan naroon si Ruth ay halos patakbong inakyat ni Analyn ang hagdan upang mapuntahan ang kanilang anak. Ni hindi na nawala ang pag-aalala sa kanyang dibdib mula pa nang kunin nito si Ruth sa kanilang bahay.Tulad ng sinabi ng kanyang asawa, dalawang taon man ang lumipas ay hindi nawala sa kanyang isipan ang pasikot-sikot sa loob ng bahay nito. Dire-diretso nga siya sa paghakbang hanggang sa marating niya ang ikatlong palapag kung saan naroon ang silid ni Romano.Ni hindi na niya nagawa pang magpaalam at basta na lamang iniwan si Romano sa baba. Ang mas nangingibabaw na lamang sa kanya ay ang kagustuhang makita ang kanyang anak. Nasisiguro niyang nanibago ito sa lugar na pinagdalhan dito ng sariling ama. Sa loob ng isang taong mahigit mula nang ipanganak niya ito, sa kanyang pamilya lamang umikot ang buhay ni Ruth. Para dito, estranghero pa si Romano.Pagkarating na pagkarating sa ikatlong palapag ay agad niyang binuksan ang pinto ng silid na sa loob ng i

"I know you heard what I said, sweetheart. Do I still need to repeat it?" wika ni Romano kay Analyn. May naglalaro pang pilyong ngiti sa kanyang mga labi habang nakatitig sa kanyang asawa."Of course, I have heard you," inis na balik nito sa kanya. "But what do you mean by that? Seperate ang silid ni Ruth?""A nursery room, to be exact," waring balewala niyang sagot dito. "Iisa lang ang silid sa ikatlong palapag. Walang espasyo para gawing nursery room ng anak natin. Alam kong hindi ka naman papapayag na mahiwalay sa iyo si Ruth. So, I decided na dito na lang tayo lahat sa ikalawang palapag. At least, katabi lang natin ang silid ng anak natin.""W-Wait... Wait lang, Romano. I don't get it... Bakit ihihiwalay ang silid ni Ruth? And why are you making a decision without even asking me?""That's why I am telling you now," nakaloloko pa niyang saad."We are not yet done talking about our set-up, Romano. Hindi pa ako tuluyang pumapayag na---""Are we going back to square one again, sweethe

Habol pa ni Analyn ang kanyang hininga nang iyakap ni Romano ang isang kamay nito sa kanyang baywang. Hinapit din siya ng kanyang asawa palapit sa katawan nito dahilan para magdikit ang kanilang kahubdan.Naroon pa rin sila sa mahabang sofa at halos ipagkasya ang mga sarili matapos ng mainit na pagtatalik na kanilang pinagsaluhan. It was an earth-shattering moment that Analyn felt like she was still floating. It felt so overwhelming for her that she just noticed some unshed tears from her eyes.Tama si Romano. It has been so long since they made love. Kaytagal na nang huli niyang naramdaman ang ganoong damdamin. Ngunit nakamamangha na sa kabila ng dalawang taong pumagitna sa kanilang mag-asawa ay hindi man lang nagmaliw ang emosyong nadarama niya sa tuwing inaangkin siya ni Romano. Ni hindi iyon nagbago. Kung ano man ang naramdaman niya kanina ay ang siyang nadarama niya rin ng mga unang pagkakataong may namagitan sa kanila.And strange that she missed that emotion... she missed Roman

Tuluyang tinapos muna ni Analyn ang pagpapalit ng damit sa kanyang anak bago siya tumayo nang tuwid at binuhat na ito. Lumingon din siya ulit sa taong bigla ay bumungad sa may entrada ng banyong kinaroroonan nilang mag-ina--- si Cheryl Hermosa."Gagamit ka ba ng banyo? We're already done," kaswal niyang sabi sabay akmang hahakbang na sana palabas ng banyo.Ngunit dahil sa nakatayo sa may daraanan niya ang dalaga ay agad ding natigilan si Analyn sa balak niyang pagbalik na sa may sala. Matapang niyang sinalubong ang titig si Cheryl saka nagtanong dito."Do you need anything?" aniya sa seryosong tinig."Kanina ko pa iniisip kung saan kita unang nakita," tugon sa kanya ni Cheryl. "You're from Sparkling Advertising Company, aren't you? I remember seeing you there.""Tama ka. N-Nagtatrabaho ako sa Sparkling," aniya dito. "Is there something wrong with that?""Wala naman," tugon nito sabay kibit ng mga balikat. "I was just... puzzled how you and Romano ended up being married. Matagal ko na