“Do you really want to end everything between us?” he asked.He asked me that question with hopeful eyes. Maybe, he was hoping that I would change my mind. He was hoping that I would give him a second chance.“That’s what I should do, right?” I asked him too.Napayuko pero kalaunan ay tumango na rin. Malamang ay naiintindihan niya na rin kung gaano kamali ang ginawa niya. Kahit pa anong rason niya, hindi dapat siya pumayag na ma-engage sa iba.I left their house with a wounded heart. I didn't know where to go at that moment. Hindi ko alam kung sino ang tatawagan ko.Paano ko sasabihin kila mommy at daddy ang nangyari? They will be disappointed for sure. After contemplating about what to do, I decided to book for a hotel room. I am planning to stay for today then book a flight for tomorrow.Ayaw ko nang magtagal pa rito. Gusto ko nang bumalik agad sa Pilipinas. Nang makapag-check in ako ay hindi ko na ulit alam kung anong gagawin. Pabagsak akong humiga sa kama at tumulala sa kisame.

“...Then I saw him again, and I realized that it's still him. After all these years.”He looked at me with his doubtful eyes. Dahandahan siyang umiling na parang hindi siya naniniwala sa sinabi ko. Sinubukan niyang lumapit ulit sa akin pero umatras ako.“That’s not true, Sav. Alam kong sinasabi mo lang ‘yan para tigilan na kita. Hindi ako naniniwala sa sinabi mo.”Pumikit ako nang mariin bago ulit siya tiningnan. Inabot niya ang braso ko pero agad kong hinatak ang braso ko. “Calvin, please. Stop this already—”“No! Come back to me, Sav. I promise to love you better. I won't hurt you anymore.”Pilit niyang hinahawakan ang mga braso ko at nag-umpisa na akong makaramdam ng takot. Mukha na siyang desperado na bumalik ako sa kanya. “Let me go! Calvin, nasasaktan ako!” sigaw ko pero patuloy lang siya sa pagpupumilit sa akin.Ang akala ko ay hindi na niya ako titigilan pero nagulat ako nang bigla siyang natumba sa sahig. Sunod kong nakita si Markus na nasa harapan ko na ngayon habang tinit

“Sav, wake up. We’ll be late on our flight.”Dahandahan akong napangiti nang marinig ang boses nu Markus. Bumilis kaagad ang tibok ng puso ko sa boses niya pa lang. Kaya naman marahan akong dumilat at siya ang una kong nakita. Napakagwapo. Ilang taon din akong nangulila sa ganito. Na-miss kong magising sa tabi niya. Kaya naman sobrang saya ko ngayon. Kahit madaling araw na kami nakatulog ay hindi ko maramdaman ang puyat at pagod.Ikaw ba naman ang gumising sa tabi ng gwapong lalaki na ‘to, aantukin ka pa ba?“Good morning, baby,” he said then he kissed my lips.“Good morning,” I greeted him after our kiss.“Let’s eat our breakfast first because our flight is at ten-thirty.”Tumango ako at saka bumangon. Tumayo na rin si Markus at hinintay akong tuluyang makatayo. Ramdam ko kaagad ang hapdi sa pagitan ng hita ko dahil sa ginawa namin kagabi. Hindi ko maalala kung nakailan ba kami. Basta tumigil kami nang sabihin kong pagod na talaga ako. “Are you okay?”Napatingin ako kay Markus na

WARNING: R18+He really knew how to make me fall in love over and over again. Hindi ko alam kung anong ginawa ko para maging deserving sa kanya. He is a successful man. He already achieved so much at his age. While I am just a woman who can't decide for her own life. Isang babaeng takot pa rin sa sasabihin ng iba lalo na ng pamilya niya.Natapos kaming mag-dinner at ako na ang nagpresentang maghugas ng mga pinagkainan namin. Iniwan ako saglit ni Markus dahil may kukunin daw siya. Hanggang sa natapos akong maghugas ay hindi pa siya bumabalik. Kaya naman lumabas na ako mula sa kusina at nagtungo na lang ako sa may living room.Saktong pababa na si Markus mula sa hagdanan nang maupo ako sa sofa. May dala siyang itim na box na may white ribbon sa ibabaw.Lumapit sa akin si Markus at ibinigay sa akin ang box.“What’s this?” I asked.He smiled. “Open it.”Sinunod ko ang sjnabi niya at dahandahan kong tinanggal ang pagkakatali ng ribbon. Binuksan ko ang box at nakitang may pahabang bag sa l

“Sav!”Napangiti si mommy nang makita ako at agad niya akong sinalubong ng yakap. Niyakap ko rin siya pabalik kahit nagulat ako na nandito siya ngayon. “I missed you, my daughter!” she said. “I missed you too, mom.”Nang kumalas si mommy sa pagkakayakap sa akin ay saka ko inilibot ang paningin sa paligid. Hindi ko makita si dad.“Bakit po biglaan ang pagbalik mo, mommy? May nangyari po ba? Si dad po nasa’n?” tanong ko.She sighed. “I left your dad with your lolo and lola. May kinuha lang akong mga papers dito sa bahay at mga gamit na din namin.”Medyo nakahinga ako nang maluwag sa sinabi ni mommy. Ang akala ko ay dito na ulit sila mag-s-stay ni dad. Hindi pa ako handang malaman nila na nagkabalikan kami ni Markus. Gusto ko munang sulitin ang bawat araw nang walang iniintinding problema.“Sana po tumawag na lang kayo para ipinadala ko na lang po,” sabi ko.“I know that you're busy, Sav. Besides, I wanted to see you too. I wanted to make sure that you're fine here. Saan ka nga pala na