Hinayaan kong pumatak ang mga luhang gustong kumawala sa akin. Wala na ako ibang magawa kung ‘di ang lumuha nang lumuha, sa ngayon ay ito na lang ang kaya kung gawin. Sobra akong nasasaktan, sobra-sobra na ang sakit na pinaparanas sa akin. Gusto ko ng matapos ito, gusto ko ng maging okay ang lahat. Gusto ko nang bumalik sa akin si Zayne.“A-Ate, oh?” napatingin ako sa harap ko ng may magsalita ro’n, bumaba ang tingin ko sa kamay n’yang may inaabot sa aking panyo, tinignan ko muna siya pabalik sa mukha niya. Bahagyang nakangiti ito sa akin at mahahamigan sa itsura niya na nahihiya siya. Dahan-dahan ko namang inabot ang panyong hawak-hawak niya. ”Thank you, uhm . . .” ‘di ko alam kung ano ang itatawag sa kaniya.“S-Sab na lang po,” sagot nito, mala-anghel ang boses niya sa tuwing magsasalita siya ay magandang pakinggan lalo pa’t parang anghel ang ayos niya. Simula sa pananamit niya, simpleng datingan niya, sa paraan ng pagsasalita niya, sa tipid n’yang pagkilos at may pagkamahinhin

Kumuyom ang kamao ko pagkatapos kong marinig ‘yon mula kay Zayne. Gusto ko s’yang saktan, gusto kong iparamdam sa kaniya ‘yong sakit na ginawa niya sa akin kaso hindi ko magawa, hindi ko magawang saktan siya. Gano’n ko siya kagusto para magpigil ako ng galit sa kaniya. Ang gusto ko lang naman ay magkaayos kami, gusto ko lang na bumalik kami sa dati. Gano’n ba ‘yon kahirap ibigay para umabot kami sa ganito? Para pahirapan niya ako ng ganito.Umalis ako ng opisinang ‘yon na masama ang loob, masakit sa damdamin ang bawat bagay na pinaparamdam sa akin ni Zayne. Hindi ko na alam kung bakit kailangan ko pa itong tiisin, hindi ko alam kung bakit ang hirap-hirap balewalain, bakit kailangan umabot sa ganito ang kabayaran sa isang pagkakamali na hindi ko naman ginusto.Naisipan ko munang pumunta sa bahay namin, susubukan ko na rin makipag-ayos sa kanila. Magbabaka-sakali lang naman ako na baka puwede na kaming bumalik sa dati, ‘yong dating wala kaming galit sa isa-isa, walang tampuhan, puro ka

Mapait akong ngumiti at sunod-sunod na tumango sa kaniya. Lumapit ako sa kaniya para yakapin siya sa huling pagkakataon. Hindi naman siya umalma sa ginawa ko ngunit hindi niya ako niyakap pabalik.Kumawala na ako sa pagkakayakap sa kaniya. “Siguro nga hanggang dito na lang ako. Sa kabila ng masasakit na nagawa mo sa akin, sa kabila ng pagtanggi mo sa nararamdaman mo para sa akin, sa kabila ng pangtataboy mo, naging totoo ang pagmamahal ko sa ’yo, Zayne. Sige, palagi kang mag-iingat, ah? S-Salamat sa ilang buwan na pinagsamahan natin. Salamat dahil tinanggap mo ako rito sa kompanya mo kahit saglit lang,” pagkatapos kung sabihin ito ay bumuntong-hininga muna ako bago tuluyang um-exit ng opisina niya.Pagkagaling ko sa kompanya ni Zayne tumungo ulit ako ro’n sa bar kung saan do’n ko nakita si Sab. Gusto ko s’yang makausap para na rin makipag-ayos sa kaniya. Naiintindihan ko na ngayon, siguro ay nadala lang din ako nang galit no’ng gabing ‘yon kaya gano’n na lang ang nasabi ko sa kaniya.

“Okay ka lang po, Ate?” tanong nito sa akin ng mapansin niya akong tulala na nakatitig sa papel na ‘yon.“A-Ano ang buo mong pangalan?” tanong ko sa kaniya na kabang-kaba pa rin.“Sollaire Abrielle Javier po,” banggit naman niya sa buong pangalan niya. Hindi ko alam kung ano magiging reaksyon ko, sumabay pa ang pagbilis lalo ng pagtibok nang puso at paninikip ng dibdib ko. Paano ba naman ay nabanggit na ni Zayne no’n na tatlo silang magkakapatid. Silang tatlo rin ay iba-iba ang nanay at si Sab, si Sab ang tinutukoy ni Zayne na Sollaire kung ‘di ako nagkakamali.“Hindi mo ba talaga kilala kung sino ang tatay mo?” dagdag ko pa dito na binalik ko na sa kahon ang sticky note. Sinubukan ko rin halukayin ang laman no’n para maghanap kung sakaling may picture man lang o kaya pangalan ng tatay niya pero bigo ako dahil puro sulat lang ang mayroon do’n.“H-Hindi po, eh,” saktong pagkasagot ni Sab ay pumasok naman ang tita niya.“Tita! Hindi niyo rin po ba alam kung sino ang tatay ni Sab?” walan

“Nandito ba sila para iligtas ako? Ba’t magkasama si Zayne at Cali?” tanong ko sa sarili habang pinagmamasdan sila na naglalakad.“Fuck it! Sino naman ‘tong kasama ni Zayne?!” galit na sigaw ni Meanna na ang ipinupunto ay si Cali.“Don’t worry, kakampi natin siya!” bwelta sa kaniya ni Zayne ng tuluyan na itong makalapit. Dismaya akong lumingon kay Cali, nanunubig ang mata kong umiiling-iling sa kaniya.“H-Hindi ‘to totoo ‘di ba?” pilit kong tanong sa kaniya dahil umaasa akong hindi kayang gawin ‘to sa akin ni Cali. “Hindi ka nila kasabwat ‘di ba?” dagdag ko pang tanong.“I’n sorry, Gian . . .” tulala akong nakatitig kay Cali hanggang sa tuluyan akong nanlumo matapos ko ‘yong marinig mula sa kaniya “P-pati ikaw nagpanggap din? Niloko mo rin ako? Takte naman! Ikaw na lang ang kinakapitan ko, ikaw na lang ang pinagkakatiwalaan ko, ikaw na nga lang ang mayroon ako ngayon, Cali! Pati ikaw trinaydor mo rin ako? Sa simula pala ng laban kong ‘to ay wala talaga akong kakampi! Lahat kayo nags