KELLY“I CAN’T believe we’re eating junk food,” wika ni Brandon sa akin habang nasa drive-thru kami. Katatapos lang naming mag-order at kasalukuyang nakapila ang sasakyan niya. Sarado na ang mga restaurant dahil pasado alas-diyes na. Ang tanging bukas na lang ay ang mga fast-food chains at tinatamad na kaming bumaba para kumain sa loob. Napagkasunduan namin na sa apartment ko lang kami kakain.“Puwede naman tayong magluto sa bahay pero gutom na talaga ako kaya huwag ka nang maarte diyan.” Sinundot ko ang tiyan niya kaya napaigtad siya. Matigas. “Wala ka namang fats, kaya kahit kumain ka ng cheeseburger ngayong gabi, hindi masisira ang katawan mo.”“I’m not worried about my body. I’m worried about yours.” Kinunutan niya ako ng noo. What? Mataba ako sa paningin niya? The last time I checked, sabi niya ang payat ko. Kumakain na ako ngayon at hindi nagpapalipas ng gutom, worried pa rin siya?“Sinasabi mo bang mataba ako?” masungit kong tanong sa kaniya. Humalukipkip ako at deretsong tumi

KELLYHANGGANG sa makarating ako sa Laguna ay wala akong natanggap na message o tawag mula kay Brandon. I admit, I feel disappointed. Siguro dahil gusto kong amuin niya ako . . . lambingin. Hindi ba ganoon naman sa pelikula? But then I realized, my life is not exactly like in the movies.“Anak!” masayang bati ni Nanay sa akin. Kaagad niya akong niyakap nang makababa ako ng sasakyan. “Na-miss kita, anak. Ang dala mo kasing umuwi. Parang ang layo-layo ng trabaho mo sa Laguna.” May himig ng tampo ang tinig niya. Ngumiti ako sa kaniya at hinagod ang kaniyang likod. “Pasensiya na, ’Nay. Medyo busy lang sa trabaho at saka . . . nagtitipid na rin. Ang mahal ng gas ngayon, sobra.”“Ayos lang, anak. Naiintindihan ko naman. Nami-miss lang kita.” Kumalas siya ng yakap sa akin at tiningnan ang mukha ko sa malapitan. “Nagpagupit ka? Bagay sa ’yo, bumata kang tingnan.” “Bolera si Nanay,” natatawa kong wika sa kaniya saka kinuha ang bag ko sa backseat. Tumawa si Nanay. “Anak kita, siyempre palagi

KELLY“MAGKAKAROON na ba ’ko ng apo? Magandang pa-birthday ’yan.” Hindi ko nakikita ang mukha ko ngayon pero sa tindi ng init ng magkabila kong pisngi hanggang leeg ay alam kong mapulang-mapula ako. Narinig kasi ni Tatay ang sinabi ni Brandon at imbes na magalit, natuwa pa!“Oh my God!” Napatakip ako ng mukha habang si Brandon naman ay kinabig ako sa dibdib niya. “O siya, mananahimik na talaga ’ko. Anak, kung gusto mong buntisin ’yang dalaga ko ay pakasalan mo muna. Hindi ako papayag na mabubuntis ’yan nang hindi apelyido mo ang dala-dala.” I heard him walked away while laughing.Cool si Tatay, pero susme, hiyang-hiya pa rin ako. Kainin na sana ako ng lupa ngayon. Daig pa ni Tatay ang namimikot para sa akin. Mag-demand ba naman ng kasal bago ako buntisin, e iilang araw pa lang simula nang maging kami uli ni Brandon?Nang mag-angat ako ng mukha ay nakatingin siya sa akin. “Para kang makopa.” Sinamaan ko siya ng tingin. “Ikaw kasi, ang daldal mo. Kung ano-ano’ng lumalabas diyan sa bi

KELLYHABANG magkasalo kaming kumakain ni Brandon ng chicken salad ay napadako ang tingin ko sa pinsan ko kasama nina Byron at Shane. She doesn’t look very happy when Byron’s talking to her, pero kapag tumitingin sa bata ay ngumingiti ito. Hindi ko maintindihan ang emosyon sa kaniyang mga mata. Lungkot ba? Bakit parang panghihinayang?“You’re staring,” wika ni Brandon sa akin.Napatingin ako sa kaniya at saka ngumiti. Nahuli niya ako. Akala ko naman panay lang ang kain ng isang ’to.“Napatingin lang, staring agad?” He smirked at me. “Para kasing may something doon sa dalawa.”“Selos ka?” masungit niyang tanong sa akin.Pambihira ’tong si Brandon. Hindi naman ’to ganoon magselos noon. Siguro dahil wala naman siyang pagseselosan kaya hindi ko nakita. But Byron is just a friend.“Selos mo mukha mo. O, nganga.” Iniumang ko sa kaniya ’yong kutsara na may lamang salad. Gusto rin magpasuyo ng lalaking ’to, e. Tingnan mo ngayon, nakangiti na. Pareho lang naman kami ng kinakain. “Saan ka nga p

KELLYMASAYA kaming nag-agahan ni Brandon sa Sammy Lynn’s—isang local café rito sa bayan. I just noticed his phone keeps lighting up pero hindi niya iyon sinasagot. I don’t know whether I should be happy that all his attention was on me but at the same time, I’m starting to think he’s hiding something from me. Call it woman’s instinct pero naniniwala ako roon. The last time I didn’t listen to it, I met his mother. I mentally facepalmed. Noon, naghinala ako na maykaya sila sa buhay at hindi isang simpleng pamilya lang ang pinagmulan niya. Brandon would just laugh and dismiss it. At dahil mga bata pa kami noon, I didn’t care much for it. Sa TV lang naman nangyayari ’yong langit at lupa nina Romnick at Sheryl. Moderno na ang panahon at hindi na uso ’yon. Pero nagkamali ako dahil hinamak ako ng kaniyang ina . . . at idinamay pa si Tatay.At ngayon, may agam-agam na naman ako. He tells me he loves me and I feel it. He respects me so much at patunay ’yong kagabi bukod sa maraming pagkakata