Humiga si Haera sa kama at niyakap si Luna. Ngayon lamang siya nakaramdam ng pagod. Ni hindi niya pinansin ang basa niyang damit dahil sa pagbuhos ng tubig sa kanya. Hindi niya pinansin ang panlalamig. Namamanhid pa rin ang kanyang pisngi at nararamdaman ang sugat sa kanyang labi. Hinawakan niya ang pisngi ni Luna at doon tahimik siyang umiyak. Hindi niya napigilan ang yakapin ito ng mahigpit. Naramdaman niya ang paglaki ng pisngi nito, dahil payat ito ay mararamdaman talagang nag-iba ang laki ng pisngi niya. Pilit niya iyong sinisilip at doon nakita ang pamamaga ng pisngi niya. Ilang ulit din iyong sinampal ng babae kanina, na hanggang ngayon hindi niya alam ang pangalan. Basi sa mga tauhan nila, Madam V ang tawag sa kanya. Simula pa lang plano na talaga nilang kidnapin ang mga bata. Hindi alam ni Haera kung bakit nakalusot ang babaeng ito kay Ghon samantalang mahigpit ito sa mga taong lumalapit sa mga anak nito. O baka mas pokus ito sa trabaho kaya hindi na nito masyadong natutu

Nanatili si Haera sa tabi ni Ilham. Gusto niyang bisitahin si Luna ngunit mas kailangan din siya ni Ilham. Its her fault why he is there, laying on the hospital bed. Marami naman ang magbabantay kay Luna, hindi na siya kailangan pa doon.Dahil private room naman ang kwarto ni Ilham ay mayroon extrang kama doon para sa magbabantay sa pasyente. Gelle doesn't have a class ths next day kaya doon lang din ito sa hospital. Bumibili lamang siya ng pagkain sa labas, hindi kasi sanay si Luna sa mga pagkain sa canteen ng hospital. “How's Luna?” Ilham asked while looking at her intently. Mula sa pagtuturo kay Gelle ay umangat ang tingin niya dito. Bumuntonghininga siya at biglang nalungkot nang maalala ang sitwasiyon ni Luna. She sadly shook her head.“She's not okay. She traumatized because of what happened and...” Hindi niya masabi-sabi ang gusto niyang sabihin dahil sa biglaang pagsikip ng dibdib niya. Napansin ni Ilham ang biglaang pagtigil niya, ang emosiyon na naglalaro sa kanyang mga m

After Ilham go to work, she sat on their balcony, the place was beautiful below, lost in her own thoughts. Was she really Rain? Had she loved Ghon once? Why couldn't she remember any of it?She remembered the times when she'd catch Nanay Nina, Grace, Ghon, Wize and Tita Sofie looking at her strangely, as if he was trying to find someone else in her. He was seeing Rain. Or was she just being paranoid? Pulling her knees to her chest, Haera felt an overwhelming sense of loneliness. She needed answers, not just for Ghon or Ilham, but for herself. Who was she really? And where did she belong?Wala na siyang ginawa buong araw kundi ang tumunganga. Hindi na siya pinayagan ni Ilham na mag-asikaso ng kasal nila dahil natatakot na itong may mangyari pang muli sa kanya. Ito na ang mag-ayos no'n sa tulong ni Grace at Craine.Then she remembered the hospital where she stayed for one year because of coma. Mabilis siyang nag-ayos ng sarili. If she wants to know everything, kailangan niyang magsimul

Umawang ang labi ni Haera. Gulat sa binitawan nitong salita. Hindi niya alam ngunit nakaramdam siya galit sa babaeng kaharap. She's not Rain, pero gusto niyang pilipitin ang leeg nito sa oras na iyon. Her body trembling in so much emotion. Naghalo-halo na ang nararamdaman niya, hindi alam kung anong sasabihin niya.Ngumisi ito lalo nang makita ang sari-saring emosiyon na biglang sumulpot sa kanyang mukha. Nilaro pa nito ang baril sa kamay nito, she expertly throw it up and catch if immediately. She was like playing a toy gun. “You look shock. Iyan pa lang ang nasasabi ko pero gulat na gulat kana. How about I told you everything I did, baka mahimatay kana diyan,” she mockingly said.She just looking at her. Parang takot na siyang magpakita ng ibang emosiyon dito dahil lalo itong natutuwa roon. Pilit na lamang niyang iniinda ang sakit at kirot na nararamdaman dahil sa sugat niya. “W-What did you do?” walang emosiyon niyang saad. Kailangan niyang ibaling sa iba ang atensiyon nito upa

“Yes, I remembered you and the kids. Ngunit limitado ang alam ko, Ghon.” Kumuyom ang kamay niya at sunod-sunod na pagtulo ng kanyang luha. “Its miracle that I remembered you kasi ang alam ko permanente ko ng makakalimutan ang lahat ng alaala ko. Pero alam mo kung ano ang mas masakit, Ghon? Na sa lahat ng pwede kong maalala sa simula ay ang pagkawala pa ng unang anak ko. Ang anak ko na naging lakas ko sa lahat ng pagsubok at hinanakit na pinaramdam mo!” She tried her best not to shout at him. Masakit para sa kanya ang nangyaring iyon. Iyon ang unang alaala niya na naalala niya habang wala siyang malay. Halos iyon ang naging dahilan kung bakit gusto niyang sumuko. Kung hindi lang niya narinig ang mga boses ni Ilham, ni Gelle at ng mga mata ay gugustuhin niyang sumuko na upang makasama ang unang anak niya. “Hindi ko pa man naalala ang ilang dahilan kung bakit nawala siya ay alam ko na. Alam ko na ikaw din ang dahilan no'n. Lore told me that she was the reason why my child gone. Pero hi